And yet, I smile

Onderwerp: And yet, I smile di 18 jun 2019 - 22:29

Newleaf was aangebroken, gelukkig, want ze konden niet veel langer door gaan als RiverClan zijnde. Nu scheelde het een hoop dat ze het territorium over hadden genomen van WindClan. Dit zorgde er gelukkig voor dat er konijnen, maar vooral ook muizen waren om op te eten. En dat lag in haar voordeel. Niet alleen voelde het heerlijk om dit van WindClan over te nemen (in your face, dad) maar Chilly was altijd veel beter geweest in het jagen van land prooien, in plaats van het vissen. Waarschijnlijk een trekje die ze van haar vader had meegekregen (thanks, pap). Ze was immers snel, sneller dan een gemiddelde RiverClanner. Sprinten was ze goed in en dat had je nodig als je konijnen jaagde. Ze glimlachte dan ook breed toen ze het bloed van het konijn waar ze achteraan zat in haar bekje terecht kwam. Het was haar gelukt. Ondanks dat het aan de ene kant raar voelde, want WindClan bloed stroomde door haar aderen en herinnerde haar aan dat feit bij iedere hartslag die ze had, was ze er trots op dat zij als RiverClan zijnde dit territorium zo over hadden genomen. Heerlijk. Ze liet het konijn rustig los en likte haar lippen rustig om het bloed ervan af te halen. Ze keek trots naar beneden, naar het konijn tussen haar poten. Dit zou de clan mooi weer gaan voeden. Meestal waren het muizen die ze hier vonden, maar zo af en toe was een konijn ook wel te vinden. Gelukkig maar, want die voedden de clan vele malen beter dan de muisjes. Al hielp iedere prooi natuurlijk enorm.

Θ Θ Θ

Onderwerp: Re: And yet, I smile wo 19 jun 2019 - 19:58

Met een grote grijns was de kater bij de twoleg place vandaan gekomen en liep dan ook met een redelijk trotse blik op zijn snuit terug naar het riverclan gebied. Ze hadden gevochten voor het nieuwe stuk territorium en ze waren allemaal zeker trots en opgelucht nu dat riverclan meet prooi had om de hongerige buikjes te voedden. Vanaf een afstandje had hij Chillybreath al gezien maar besloot om op een rustig tempo naar haar toe te lopen. Ze was druk met jagen en hij wilde niet op zijn kop krijgen van haar omdat hij haar prooi weggejaagd zou hebben. ”Hallo, detective dat is al weer eventjes geleden” met een grijns die nu iets omsloeg naar een glimlach keek hij de kattin aan toen ze eenmaal een konijn gevangen had. ”Wil je raden wat ik net gedaan heb of zullen we het hebben over jou konijnen vangkunsten?” Hij likte zijn lippen even terwijl hij met zijn schouder bijna tegen die van haar ging staan en een zacht soort gebrom rees in zijn keel omdat hij zo dichtbij haar stond. De laatste keer dat hij daadwerkelijk dichtbij haar was geweest en één op één met haar gesproken had was al weer even geleden. Time to change that.

Onderwerp: Re: And yet, I smile do 20 jun 2019 - 1:00

@Morningsun

Lang kon ze niet genieten van haar vangst, want een bekende geur drong binnen in haar neus. Ze moest zichzelf tegenhouden om niet meteen met haar ogen te gaan rollen. Deze kater was als 'makkelijk' bestempeld. Een flirt, basically. Maar ja, de Chilly die hij kende was niet gemeen en zeker niet het type om die grijns van zijn smoel af te slaan. Dus dat moest ze maar niet doen dan, he? Hij noemde haar ook 'detective', wat op haar zenuwen werkte. Vervolgens sprak de kater of ze wilde raden wat hij net gedaan had of dat ze het gingen hebben over haar vangkunsten. Hou je in Chilly, hou je in. Ze rook even de lucht in, definitely van de tweebenen. "Mhm, beetje catnip gestolen bij de kittypets?" vroeg ze even rustig aan hem met een ietwat schuin kopje. Het liefste had ze hem zo ver mogelijk van haar vandaan, maar dat ging niet gebeuren leek het. Dus ze moest maar proberen het beste ervan te maken.

Θ Θ Θ

Onderwerp: Re: And yet, I smile