Unfamiliar grounds.

Het was meer in een opwelling geweest dan dat hij er echt bewust voor had gekozen. Flamepaw ging graag op avontuur en deed niets liever dan zijn territorium verkennen of soms buiten zijn gebied gaan. Hij wist dat het ergens wel gevaarlijk was en dat het niet mocht, maar toch vond hij het leuk om te doen. Er kwam spanning bij kijken en daar hield hij wel van. Hij wist dat Acorndust echt woest zou worden als hij erachter zou komen, maar tot dusver was dat nog niet gebeurd. Waarom zou hij zich beperken tot zijn territorium als er zo veel meer was om te zien? En dus liet hij op een behoedzame manier het ShadowClan territorium achter zich en begaf zich naar het gebied dat vroeger, volgens de verhalen van zijn elders dan, tot SkyClan behoorde. Eenmaal aangekomen zijnde op zijn bestemming vond hij het lastig om te geloven dat hier vroeger hoge bomen hadden gestaan waar de SkyClanners van boom tot boom hadden gesprongen, alsof ze daadwerkelijk door de lucht konden vliegen op die manier. Alles was verbrand tot as en dat was ook de geur die hier heerste. Er hing een verlaten, spookachtige sfeer en Flamepaw was net bezig met kiezen waar hij als eerste naartoe wilde gaan, toen hij plotseling pootstappen hoorde. Hij opende zijn bek en liet zijn groene ogen door zijn omgeving glijden. Hij merkte op dat de geur tot geen van de Clans toebehoorde en hij merkte ook op dat hij niks had om zich achter te verschuilen. Oh oh. Gespannen wachtte Flamepaw af tot de kat voor zijn neus zou staan, al wist hij niet zeker of dat een moment was waar hij naar uitkeek of dat hij het zou moeten vrezen.

Toen Flamepaw zijn kop draaide, zag hij dat een rogue hem naderde. Ze was groot, had een lange vacht, felgroene ogen en was eigenlijk wel mooi om te zien. Ze zag er helemaal niet uit zoals een rogue in zijn gedachten er uit moest zien. Hij had altijd gedacht dat het smerige katten waren met afgebrokkelde tanden, een vieze pels en gesleten klauwen, maar dat viel hem weer mee. Hoe kon een she-cat zoals zij zich onderhouden zonder Clanmates om zich heen? Als ze ziek werd, wie zou er dan voor haar zorgen? Had ze een mate? Voor de één of andere reden vond hij dat lastig om te geloven. Ze zag er behoorlijk solitair uit, maar dat kon hij ook verkeerd hebben. Ze gaf te kennen dat ze dacht dat hij verdwaald was en Flamepaw bewoog kort ongemakkelijk met zijn oortjes. “Eh… Niet verdwaald, mevrouw,” antwoordde hij uiteindelijk op een beleefde toon. “Meer op onderzoek uit.” Hij begreep dat dat niet bepaald klonk alsof hij zich aan de regels van zijn Clan hield en grijnsde schaapachtig. “Soms ben ik iets te nieuwsgierig voor mijn eigen goed,” zei hij dan ook door op dat schaapachtige toontje van hem. “En u… Bent u hier al vaak geweest?”