Ready to change (Olive x Silver pt. 2)

Vervolg op  Wake up in the sky

 'Zullen we naar de Sandy Hollow gaan dan?' Vroeg Silverpaw. Olivepaw knikte en samen liepen de twee apprentices richting veel gebruikte trainingsplek. Hij ging haar een aantal dingen bijbrengen.

Er waren geen andere mentors of apprentices toen zij samen aankwamen. Dat was mooi, dan konden ze goed de ruimte nemen. 'Oke, ik neem aan dat je wilt beginnen met vechten. Dus... Val mij maar aan" Miauwde hij zelfverzekerd. Vechten was wel één van Olive's sterktepunten dus hij had niet het gevoel dat de vrijwel ongetrainde poes heb veel moeite zou bezorgen. Hij nam een stapje naar achteren en nam een defensieve houding aan, afwachtend op de anders aanval.

  Tot haar opluchting waren er geen andere katten in de Sandy Hollow aan het trainen. Ze vond het maar niks hoe anderen konden toezien hoe ze nog geen enkele vecht vaardigheden had, ook al was ze al een paar manen Apprentice.
  'Oke, ik neem aan dat je wilt beginnen met vechten. Dus... Val mij maar aan,' miauwde Olivepaw zelfverzekerd. Hij nam een stapje achteruit en nam een defensieve houding aan.
  Silver keek hem even aan en knikte toen. Oké, aanvallen. Dat moet wel lukken toch? De zilveren kattin stapte naar voren terwijl ze intussen geconcentreerd naar zijn kop keek. Daarna bracht ze haar poot naar voren, in een poging Olive tegen zijn kop te raken. Voor haar idee was ze best snel.

Voor een ongetrainde kat deed Silverpaw het meteen goed, iets wat Olivepaw niet verwacht had. Hij kon haar snelle aanval maar met moeite ontwijken en hij moest zijn best doen om zijn evenwicht te behouden. "Zo... Jij kan er al wat van... opnieuw" Miauwde hij. Nu was hij meer klaar voor de manier waarop ze de aanval zou inzetten, hij wist nu hoe hij die af zou slaan. Met een berekenende blik bekeek hij alle bewegingen van de zilveren poes

  'Zo... Jij kan er al wat van... opnieuw,' miauwde Olivepaw.
  Silver keek hem even verbaasd aan. Deed ze het echt goed? Een brede grijns vormde zich op haar gezicht. Mooi. Dat ging dus goed.
  Ze richtte haar blik weer geconcentreerd naar de zwarte kater en haalde weer uit met haar poot. Het was weer dezelfde poot waarmee ze uithaalde en in dezelfde baan. Maar het leek te werken, dus waarom zou het deze keer niet goed gaan?

Jep, ze deed weer hetzelfde. Hij keek goed hoe ze bewoog en dook op het laatste moment naar beneden, waardoor zij miste en struikelde over zijn lichaam. Voordat Silver de kans zou zien om overeind te komen was Olivepaw al bij haar en hielt haar tegen de grond "nooit twee keer hetzelfde achterelkaar proberen" Miauwde hij, alvorens zijn poot van haar af te halen "Gaat het? Ik hoop dat ik niet té heftig werd" grinnikte hij terwijl hij de poes overeind hielp

  Deze keer ging het toch mis. Olivepaw dook weg zodat zij naar voren viel en over hem heen struikelde. Voordat ze overeind kon komen voelde ze hoe Olive haar tegen de grond gedrukt hield.
  'Nooit twee keer hetzelfde achterelkaar proberen,' miauwde hij en haalde zijn poot van haar af. Silver krabbelde snel overeind. 'Gaat het? Ik hoop dat ik niet té heftig werd,' grinnikte de kater toen.
  Silver snoof verontwaardigd. Dat had ze even niet aan zien komen en ze vond het alles behalve leuk. 'Het gaat prima,' mauwde ze, ietwat bits, terug. 'Kom op, ik kan je wel aan,' daagde ze de kater aan, waarna ze weer naar hem toe sprong en tegen zijn schouder aan sprong.

Doordat hij even niet oplette,  omdat hij nog naar haar luisterde,  had Olivepaw niet door dat Silverpaw meteen opnieuw de aanval inzette.
De grote kater wankelde en verloor bijna zijn evenwicht "hmm..  Niet eerlijk " gromde hij met een blijvende glimlach. De zwarte kat herpakte zijn evenwicht en dook in elkaar.  Hij sprong weer op haar af en zette zijn volle gewicht in dr strijd om haar omver te werpen.  "Je bent een stuk beter dan ik had verwacht" miauwde hij,
diep ademend. Olive had zeker niet verwacht dat ze hem zo zou laten inspannen

  Ze voelde hoe de kater zijn evenwicht bijna verloor en een triomfantelijke grijns verscheen op haar gezicht. 'Hmm.. Niet eerlijk,' gromde Olivepaw, maar glimlachte toch nog. Hij herpakte zijn evenwicht en dook in elkaar, om daarna naar haar toe te springen en zijn volle gewicht tegen haar aan gooide.
  'Oof,' bracht Silver uit toen ze met haar zijkant tegen de grond viel.
  'Je bent een stok beter dan ik had verwacht,' miauwde de zwarte kater diep ademend.
  'Misschien heb ik dan wel helemaal geen training nodig,' reageerde Silverpaw, ietwat fel en bracht haar achterpoten onder zijn buik, waarna ze een harde trap gaf zodat hij van haar af kwam. Snel krabbelde ze weer overeind en met sloeg, dit keer met haar andere poot, weer naar zijn kop.

De trap in zijn buik zorgde ervoor dat hij van Silverpaw afrolde. De daaropvolgende klap tegen zijn kop zorgde ervoor dat hij even duizelig rondkeek. Maar het duurde niet lang voordat zijn beeld weer helder werd. Hij kon natuurlijk niet verliezen van deze ongetrainde, jongere apprentice. En dus besloot hij het zachte eraf te halen. Olive's blik werd een stuk meer gefocust. Hij nam een paar snelle stappen en ramde met zijn schouder tegen Silverpaw aan. Hij wilde ze niet inhouden, dan zou het lijken alsof hij haar liet winnen. Na de duw schopte hij met zijn achterpoot tegen haar borst, met als doel om de lucht uit haar longen te persen. Dit zou ervoor zorgen dat ze op adem zou moeten komen.

  Silver grijnsde naar de zwarte kater. Dat had ze wel mooi gedaan, met haar eerste keer vechten. Daardoor werd haar attentie minder op Olive, waardoor ze te laat reageerde toen hij op haar af kwam. Hij ramde haar schouder en ze viel weer neer. Daarna schopte hij met zijn achterpoot tegen haar borst, wat al de lucht uit haar longen perste.
  Silverpaw snakte naar adem en haalde even piepend adem. Boos keek ze naar de zwarte kater. 'Wil je me dood hebben, ofzo?' snauwde ze naar hem terwijl ze weer overeind krabbelde. Ze bleef dit keer echter wat verder van hem weg. Ze wilde niet nog zo'n actie.

Natuurlijk wad het een gemene actie, maar het was een realistische manier van vechten. "Sorry... Ik probeer het zo écht mogelijk te laten zijn' vertelde hij Silverpaw terwijl de twee om elkaar heen cirkelden. Hij wilde haar geen pijn doen, aangezien ze een clangenoot en ook nog een aardige kat was, maar hij wilde ook een echte training nabootsen. "wil je anders liever iets anders gaan oefenen en hier later mee doorgaan? " miauwde hij, haar nog steeds in de gaten houden.

  'Sorry... Ik probeer het zo écht mogelijk te laten zijn,' vertelde Olivepaw haar terwijl ze om elkaar heen cirkelde. Silver snoof even verontwaardigd. Natuurlijk was dat wel handig, maar dit was pas de eerste keer dat ze een echte vechttraining had. Ze had geen idee wat ze wel en niet moest doen met aanvallen en verdedigen.
  'Wil je anders liever iets anders gaan oefenen en hier later mee doorgaan?' miauwde hij toen.
  Silverpaw schudde haar kop. 'Nee, ik wil doorgaan. Maar ik weet niet wat ik wel en niet moet doen,' legde ze aan hem uit. 'En ik moet het wel weten, want anders word ik nóóit Warrior.' Want dat was wel een kleine angst hier. Ze had nauwelijks training gekregen nog, en ze was al bijna oud genoeg om een Warrior te worden. Maar dat kon natuurlijk niet als ze niet goed kon vechten!

Oke, ze wilde doorgaan... geen probleem. Hij zou haar precies laten zien wat ze wilde. De zwarte apprentice glimlachte "Oke.. dan doen we het op jouw manier" grinnikte hij. Toen sprong hij weer naar voren en probeerde haar onder uit te halen. Maar hij had de sprong niet goed berekend en hij kwam een halve meter rechts van Silverpaw terecht. Snel draaide hij zich om, wetend dat dit een goede kans voor haar was om hem meteen te overmeesteren.

  De kater glimlachte. 'Oke.. dan doen we het op jouw manier,' grinnikte hij. Daarna sprong hij weer naar haar toe, maar hij kwam ver naast haar terecht.
  Silverpaw keek hem even verbaasd aan, maar sprong toen op de kater's zijn achterkant. Hij was net bezig met omdraaien, waardoor ze instinctief haar nagels in zijn vacht boorde om er niet vanaf te vallen. Dit was natuurlijk vele malen lager dan die boom waar ze ooit een keer bijna uit was gevallen, maar het was instinct dus daar kon ze op het moment even niets tegenin brengen.

plotseling voelde hij een scherpe pijn in zijn rug. Olivepaw gromde En liet zich op zijn rug vallen, zodat silverpaw hem sowieso losliet. Toen krabbelde hij snel weer overeind. De kater rook zijn eigen bloed terwijl het opwelde uit de tien kleine wondjes. Het was niet erg, maar het had niet mogen gebeuren. "Ehnm.. Wat was dat? Geen nagels of echt bijten in een oefen gevecht... Duidelijk? ' vroeg Olive, plotseling behoorlijk streng. Hij wilde niet zo doen, maar de kleine verwonding deed pijn en het irriteerde hem.

  De kater gromde en liet zich op zijn rug vallen, Silverpaw plettende. Daarna krabbelde hij weer overeind. 'Ehnm.. Wat was dat? Geen nagels of echt bijten in een oefen gevecht... Duidelijk?' vroeg Olive, zijn stem opeens streng.
  Silverpaw keek hem aan en stond toen ook op. 'Nou sorry hoor, maar ik kon er vrij weinig aan doen als jij opeens zo om draait,' reageerde ze fel. Ze wilde de kater helemaal geen pijn doen, het was puur instinct geweest. Maar dat moest hij toch ook wel begrijpen? 'Ik deed het niet expres,' voegde ze er nog maar even aan toe, voor de duidelijkheid.

Heel even bleef hij boos. Maar toen hij de oprechte stem van Silverpaw hoorde veranderde zijn stemming alweer in een mengeling van spijt en schaamte. Hij had zich niet zo moeten afzetten: zij had minimale training gehad en de wondjes zouden binnen een dag onherkenbaar zijn. Olivepaw kuchte kort en zei toen: "ehh.. Juist, sorry.. Ik snap dat je het niet met opzet deed" Het kwam er wat haperend uit. Hij wist niet of hij nu gewoon door moest gaan of nog iets moest zeggen.. Maar voor het eerst in een lange tijd wende de zwarte kater zijn ogen af van het gezicht van de kat tegen wie hij sprak.

  De kater leek even met een bekje vol tanden te staan en kuchte even kort. 'ehh.. Juist, sorry.. Ik snap dat je het niet met opzet deed.'
  Silver knikte. Als dat maar duidelijk was. De zwarte kater wendde zijn blik van haar af en ze zuchtte, haar felle blik verminderend. Ook ontspande ze wat. 'Het is al goed. Ik hoop dat ik je niet veel pijn heb gedaan,' miauwde ze en ze stapte op de kater af om naar zijn rug te kijken. 'Als het te veel pijn doet moet je maar naar de Medicine Cat gaan hoor.' Niet dat het heel ernstig leek. Het waren maar kleine wondjes. Maar die konden nog eens flink pijn gaan doen.

Waarom voelde hij zich opeens zo? Zo... Kwetsbaar. Het irriteerde hem een beetje want normaal gesproken had hij er nooit last van. De gekalmeerde worden van Silverpaw stelde hem wek een beetje gerust "neehoor... Het is oke, ik kan wel doorgaan" miauwde hij alvorens naar haar om te kijken. "wilde je dit trouwens voortzetten? Als een soort bijles" vroeg hij voorzichtig. Hij wist dat hij waarschijnlijk binnenkort Warrior werd en wist niet of hij dan nog tijd zou hebben. Maar hij zou dolgraag met haar doorgaan, hij vind het training geven, en haar... Erg leuk. Haar om mee te werken natuurlijk....

  'Neehoor... Het is oke, ik kan wel doorgaan,' miauwde hij.
  Silver knikte en keek op toen hij ook naar haar omkeek.
  'wilde je dit trouwens voortzetten? Als een soort bijles,' vroeg hij voorzichtig.
  Silver knipperde even verbaasd met haar blauwe ogen, om daarna naar hem te glimlachen. 'Natuurlijk wil ik dat, dolgraag zelfs,' miauwde ze vrolijk. Ze vond het super fijn om extra les te krijgen, zeker nu ze al zo weinig trainingen kreeg. En Olivepaw was aardig en ze mocht hem, dus waarom niet? 'En zeker als je al bijna Warrior wordt is het super fijn om les te krijgen, dan weet ik zeker dat het goed is,' miauwde ze met een glimlach.