[Training 1] I'll make a man out of you.

Hoewel de zomer zijn intrede deed in de bergen, hing er een ijzig koud laken van angst over hun normaal zo vredevolle bestaan heen. Het was haast tastbaar, die angst en wantrouwen dat de dood van Wisp of Fading Light tot stand had gebracht en hoewel menig ander kat zijn best deed om te doen alsof alles nog als het oude was, moest Coyote that Stole the Fire daar niets van hebben. Er was een moordenaar los in de bergen, ofwel dat nu een van hun was, ofwel een dwalende vreemdeling; een ding was duidelijk, er was geen tijd meer voor spel en loze woorden. Ook zijn kers verse to-be zou dat spoedig ondervinden. Maar eerst, eerst had hij met Rumble afgesproken bij de ingang van de cave. Want hoeveel druk er ook op lag, er was altijd een begin waar ieder moest beginnen, zelfs de onstuimige zoon van de kersverse Healer to-be.

[Training & Rumble!]

Met een frons keek hij naar het nest die hij precies naast die van zijn zusje had geschoven. Daarna keek hij naar het nest van Dusk. Hij kon natuurlijk ook naast zijn beste vriend gaan liggen, maar die gedachten verwierp hij ook weer. Hoe grote vriend je ook van Rumble zou worden, zijn zusje ging boven alles, hij deed alles voor haar. Al wist hij dat Wren dat ook wel eens misbruikte, dat deerde hem niet. Toen verdween de frons en draaide hij zich om, het was tijd om naar de ingang van de cave te gaan. De plek waar Coyote op hem zou wachten voor zijn eerste training. Er leek wat te fladderen door zijn buik. Hij was er klaar voor, hij wilde zo graag beginnen en nu was het dan eindelijk zo ver. Verlost van Orchid, verlost van hun gezamenlijk nest, nu kon hij zijn eigen plan gaan trekken. Hij liep door het gangenstelsel van de cave totdat hij de kater voor hem zag verschijnen. Hij liep naar de cave guard toe. “Dag Coyote.” Sprak hij terwijl hij naast zijn mentor stil stond. Er lag een serieuze blik in zijn okergele ogen. Hij kon dan nog zo’n clown zijn, als hij iets wilde dan ging hij er ook voor, en dan zette hij zijn grapjes zonder problemen aan de kant.

Een licht frisse bries speelde met zijn vacht, al drong het niet tot zijn vel door. Hoewel er ijs leek te groeien in zijn ogen, was Coyote niet snel aangedaan door kou. De dikke onderlaag van zijn vacht voorkwam dat wel, waardoor zelfs in de hevige sneeuw de kater nog prima kon functioneren. Een licht briesje bracht hem dan ook weinig ergernis, maar dat zou de zoon van Shroud wel doen. “Dag Coyote.” kort trok hij zijn ogen samen, maar de massieve guard kon zien dat Rumble een vastbesloten blik in zijn ogen had. Goed, dat vuur zou hem sieren. Enkel zou hij spoedig leren hoe hij met zijn gerespecteerde mentor om moest gaan. "Ik dien aangesproken te worden met Coyote that stole the fire, Rumble before the storm comes, ik ben aan jou toegeschreven als mentor, niet vriend," sprak hij met zijn rigide stem, al bleef er geen wrok achter in zijn blauw ogen. "Eerst, jongen, vertel mij waar een guard voor uit moet kijken in onze bergen,"

Hij werd meteen op zijn plek gezet. Moest dat nu weer zo overdreven? Hij wilde zijn vriend niet zijn. Prima dan deden ze het op deze manier, ook goed. Als hij maar een cave guard kon worden. Als Coyote het zo afstandelijk wilde doen was dat oké voor hem. “Sorry, Coyote that stole the fire.” Miauwde hij dan ook. Toen vroeg zijn mentor waarop hij moest letten in de bergen. “De prey hunters mag niets overkomen.” Begon hij. “We moeten opletten voor roofdieren en katten die niet bij de Tribe horen.” De blik in zijn okergele ogen richtte zich weer op Coyote in afwachting of hij het goed had of niet. Dit was wat hij had gehoord, maar misschien had hij het wel verkeerd. Al lette hij soms wel op, als hij daar zin in had gehad, dus helemaal verkeerd zou vast wel meevallen. Tenminste dat hoopte hij.

Een excuus werd hem toegesproken. De grote caveguard knikte tevreden, zijn koude manier van doen was niet anders bij een jonge apprentice. Respect was een van de eerste lessen die hem geleerd was, en hoewel hij het nooit zou hardhandig aan zou brengen als bij hem was gebeurd, mochten zijn to-be's dat ook overnemen. “De prey hunters mag niets overkomen.” Begon Rumble een antwoord op zijn vraag. “We moeten opletten voor roofdieren en katten die niet bij de Tribe horen.” Opnieuw knikte hij, hoewel zijn ogen weinig blijk van tevredenheid gaven. "Juist," sprak hij enkel. "Wij werken niet zoals de bos katten dat doen, onze tradities zijn gebaseerd op eeuwenoude doch praktische feiten. Ons land bevat gevaren die vele andere katten nooit zullen kennen, waar een cave guard bescherming van moet bieden. Wanneer ik je mee neem om onze bergen te tonen, dien je te luisteren naar alles dat ik zeg en mij nooit uit het oog te verliezen, dat zijn mijn regels." hij keek de ander aan. "Heb je nog vragen?"

Er werd wel geknikt op zijn uitleg, maar of Coyote ook echt tevreden was. Dat werd hem niet duidelijk. Hij gooide het dan maar op dat hij alles nog moest leren. Zijn mentor kon toch ook niet van hem verwachten dat hij alles al wist? Dus trok hij zich er ook niet te veel van aan, zou wel weer loslopen. En anders maar niet, zolang hij maar een beetje op Wren kon letten. Niet dat zijn zusje op zich liet letten, maar toch deed hij dit voor haar. Zou hij naar iemand luisteren voor haar, zodat hij haar kon beschermen. Of ze daar nu van gediend was of niet. Ze moest maar wennen aan die dikke haarbal aan haar staart. Coyote sprak zijn regels uit en hij knikte. “Begrepen.” Zei hij enkel. Hij had geen vragen het was duidelijk. Luisteren, opletten en niet te veel aan zijn kop zeuren. Dat kon hij wel als hij dan leerde een goede cave guard te zijn. Hij was sowieso heel anders dan zijn zusje, hij was een stuk rustiger en minder nieuwsgierig. Hij kon een plaaggeest zijn, maar als het moest was hij serieus en bedaard. Helemaal als het iets was wat hij wilde, dan ineens was hij niet die irritante puber meer.

De massieve cave guard maakte er een gebruik van om zeker aan het begin van een training streng en stern te zijn, allicht wel een beetje overbodig veel. Laksheid was sowieso iets dat je nooit in zijn trainingen terug kon vinden, maar naarmate de trainingen vorderden kon hij het zich soms veroorloven om zijn To-be iets minder strak aan een lijn te houden. Aan het begin was het volgens hem vooral belangrijk om de regels heel duidelijk voor een ander neer te leggen, want als er iets was waar hij geen trek in had, was het een puberaal geval die niet luisterde. “Begrepen.” goed. Coyote knikte en kwam overeind, waarna hij de gort uitstapte en hem wenkte hetzelfde te doen. Met soepele, krachtige sprongen daalde hij van de rotsen af en bleef onderaan staan. "Let op waar je je poten neer zet," gaf hij hem slechts als advies mee, Rumble leek hem een snelle leerling - allicht zou hij er meer in hebben om dingen zelf uit te vogelen in plaats van het antwoord voorgeschoteld te krijgen.

Coyote waarschuwde hem, dat hij op zijn poten moest letten. Ja, dat was een goede. Hij had nogal lompe poten en hij kon eigenlijk ook best wel lomp zijn. Helemaal als hij met zijn zusje liep te ravotten. Alleen nu was hij niet met zijn zusje, dit was geen spel meer, dit was de realiteit. Geconcentreerd volgende hij zijn mentor. Niet van plan om ook maar een stap verkeerd te zetten, maar je wist maar nooit. Eén stomme beweging en de situatie kon er ineens anders uitzien. Opletten geblazen dus.

Het waren zijn grote poten die de belofte van een sterke cave guard met zich mee droegen, maar ook die voor het heden zijn ondergang konden betekenen. Onder zijn priemende ogen legde Rumble voorzichtig het pad af, waarop Coyote enkel knikte. Goedkeuring was noch in zijn woorden noch in zijn gezichtsuitdrukking te vinden, Rumbe zou het moeten halen uit het feit dat hij hem niet corrigeerde. "Tijd is voor het heden geen zorg, wees voornamelijk zorgvuldig met je stappen," hij hief zijn kop en inspecteerde de lucht. "Blijf tegelijk ook alert voor mogelijke gevaren," met een rustige tred liep ook hij naar beneden, totdat de grond onder hun poten meer houvast bood. Hier zette hij zichzelf neer, rustig wachtend totdat Rumble zich bij hem voegde. "Zijn er vragen die je nodig acht om te stellen? Daarna zal ik je vertellen over de belangrijkste gevaren, vervolgens kunnen we langs het nabij gelegen bos,"

Onderwerp: Re: [Training 1] I'll make a man out of you.