Good reasons [Blueflower]

Zijn poten jeukten terwijl hij keek naar hoe er konijnen hupten aan de andere kant van het water. De prooi die WindClan zo hard nodig had was binnen pootbereik maar toch ook gelijk ontzettend ver weg. Geagiteerd zette hij zijn nekharen op en draaide hij zich om. De eerste de beste RiverClanner die ook maar een poot voorbij de Gorge zou zetten zou daar spijt van krijgen. Hij liet zich in het koele gras zakken en besloot de overkant voor een poosje in de gaten te houden. Misschien dat Butterstar er een paar Warriors had uitgestuurd of iets anders van plan was maar dat plan zou hij hopelijk snel genoeg doorzien. Hij keek naar het gras dat boog onder de wind en de geur van RiverClan naar zijn neus bracht. Was er een in de buurt?

Laag bij de grond sloop de kleine poes tussen het gras door. Nu ze zo hoog zat werden de vlaktes alleen maar opener, iets waar Blueflower moeite mee had. Tot op zekere hoogte was riverclan territorium verre weg niet dicht begroeid. Maar het was zeker niet zo open als de gebieden in en rondom windclan. Nu dat de rivier nog steeds niet begaanbaar was voor de clan was ze gedwongen te jagen op plekken waar ze niet in kon zwemmen. Haar talent lag absoluut het hoogste in het water. En juist daar had ze geen toegang meer tot. Het deed haar pijn elke keer als ze weer een prooi miste. Haar wanhoop om wat binnen te halen was dus ook groot geweest toen ze besloot hoger te klimmen en uit kwam dicht bij de gorge. Enkele hazen hadden zich buiten hun holen begeven maar zij wist dat ze sterk genoeg was eentje neer te halen. Blueflower was klein van grootte en was snel, maar haar kracht liet het afweten. Het was dus ook zo dat ze een duif uit had gekozen die tussen een paar hazen in op de grond aan het pikken was.

Heel langzaam sloop ze dichterbij. Ogen groot, oren naar voren en elk zintuig op scherp. Haar lichte blauwe ogen focuste zich op de duif die zich van geen kwaad bewust was. Ze zoog lucht in haar longen en schoot naar voren. In paniek stoven de hazen alle kanten op hun holen in. Ze waren er aan gewend dat riverclan katten ze toch nooit te pakken konden krijgen en wat de duif betrof.. Blueflower sprong naar voren en zag voor haar neus de duif tussen haar uitgestrekte klauwen doorschieten. Nijdig kwetterend volgde ze het dier met haar kop die een rondje boven haar vloog en toen er vandoor ging. Hijgend keek ze hem na, vol afgunst. Dat was weer een prooi minder. Weer een mond die honger zou lijden vandaag. Met een pijnlijke blik in haar ogen viel haar blik op de gorge naast haar. Met langzame passen liep ze dichter naar het water toe al hield ze een vossenlengte afstand. Dit verraderlijke water wilde ze dus echt niet oversteken, laat staan in zwemmen. Voor je het wist werd je meegesleurd en dan.. Blueflower wilde zich net omdraaien en weer terug lopen toen ze het idee kreeg dat ze bekeken werd. Ze keek op en ontmoette de groene blik van een windclanner. Daar schrok ze zo danig van dat ze stokstijf bleef staan en even niet wist wat te doen. Weglopen? Wegrennen? Doen alsof ze niet zojuist de vijand in de ogen had gekeken? Vriendelijk aanspreken? Vijandig aanspreken?

Zijn groene ogen volgden een vogel die wegvloog. Alterter ging hij overeind zitten, er waren dus toch vissenkoppen die hier kwamen jagen. Zijn oren lagen in zijn nek toen hij een blue point poes zag verschijnen aan de de rand van de Gorge. Wat deed ze daar zo ver van haar lieve visvriendjes? Hij stond op en flufde zijn borstkas op waardoor hij nog breder leek dan hij eigenlijk al was. Hij zag dat de poes aan de grond genageld stond en dat verwonderde hem ergens wel een beetje. Ze moest wel een goede reden hebben om hier nu zo kalm te staan en niet in het gezelschap van een aantal Clangenoten. Toch zinde het hem niet dat ze zo dicht op de grens stond met WindClan, er was dan wel water tussen hen in dat wild kolkte maar dat hield niet alle katten tegen die achter een prooi aan gingen. "Pas maar op dat je niet valt" miauwde hij en hij keek naar het water tussen hen in. Hij mocht dan een bloedhekel hebben aan RiverClan maar geen kat verdiende het om zomaar opeens naar StarClan gestuurd te worden toch?

Hart hamerde in haar borstkas, ademhaling gejaagd. Nu dat ze oog in oog stond met een windclan warrior begon alle moed haar in de klauwen te zakken. Hij was groter dan zij met een lange gespikkelde vacht en groene ogen. Nu was het zo dat de meeste katten groter waren dan zij maar in deze situatie voegde dat alleen maar meer spanning op van haar kant. Blueflower wist dondersgoed wie dit was. Nu dat ze hem even had kunnen bekijken daagde het. Ze had hem gezien op een gathering een lange tijd geleden. Stallionheart, de deputy van windclan maar hij zou ongetwijfeld geen flauw benul hebben wie zij was. Een niemand in de ogen van een commandant. Na zijn waarschuwing knikte ze zachtjes en schuifelde ze een goede twee staartlengtes achteruit. Ze wilde absoluut niet in het water terecht komen, óf hem boos maken. Misschien moest ze maar gewoon weggaan..

Zijn groene ogen keken priemend naar de overkant. De poes zette een paar pootstappen terug en hij maakte een zacht goedkeurend geluidje, onhoorbaar voor vanaf de overkant van de Gorge. Iets in de ogen van de poes deed hem een beetje twijfelen, Butterstar had veel van haar Warriors meegenomen naar het slagveld bij de Heatherfields maar deze poes.. had hij niet gezien toen ze weggingen. Toch was het wel degelijk een RiverClanner die zich met WindClan prooi voedde. Hij bleef de blik van de poes vasthouden, als een dreigende donderwolk bleef hij naar haar kijken. Als ze een poot aan zijn kant zou zetten zou hij haar met haar staart tussen haar poten terug naar RiverClan sturen maar vooralsnog stond ze aan de andere kant. De gespannen stilte die in de lucht hing was duidelijk voelbaar voor beide katten maar dat weerhield hem er niet van om nog altijd intimiderend naar de overkant te kijken. Butterstar mocht weten dat WindClan niet gemakkelijk opgaf.

Blueflower wist niet direct of Stallionheart tevreden was met haar actie. Hij keek vooralsnog priemend haar kant op, onafgebroken. Het gaf haar een zeer ongemakkelijk gevoel. Ze stond nog steeds aan de overkant van de gorge, aan haar eigen kant notabene. Ze mócht hier zijn. En dan toch.. ze wendde haar blauwe ogen af van zijn groene blik en staarde voor een paar tellen naar haar voorpootjes die nerveus de grond aan het kneden waren. Ze voelde zich ineens een stuk jonger, een kit onder het strenge oog van een oudere warrior. Technisch gezien was de deputy ouder dan zij maar toch.. "Um.. hoe gaat het met windclan?" Vroeg ze met een onvaste, zachte stem waardoor ze niet zeker wist of hij haar helemaal goed had kunnen verstaan. Ze waagde het om weer een blik omhoog te werpen. Ze wist niet echt wat anders te doen dan .. praten. Praten en vriendelijk zijn. Blueflower was niet in staat voor iets anders.

Zijn blik verschoof amper en hij verstevigde zijn positie nog een beetje door iets breder te gaan zitten. Toch leek de RiverClanner niet echt bang te zijn ondanks het feit dat ze heel dicht op de Gorge stond. Toen ze haar bek opende om te spreken verstond hij maar twee woorden. "...gaat...WindClan?" miauwde ze en hij legde zijn oren in zijn nek. "Gebruik je verstand, jullie hebben ons gebied gestolen" gromde hij naar de overkant. Zijn stem zou vast wel over de Gorge dragen en hij liep iets verder naar voren en langs de rand af, bepaalde plekken hier kwamen wat dichter naar elkaar toe, het was riskant maar over deze route zou hij een verrassingsaanval kunnen sturen als ze de Heatherfields terug innamen. Dan konden ze RiverClan van achter aanvallen en zouden ze niet weten wat hen overkwam. Wel had hij hiervoor behendige Warriors nodig maar dat moest geen probleem zijn. "Ik zou maar niet te hard trainen op konijnen vangen" bromde hij.

Stallionheart gebruikte harde woorden. Begrijpelijke taal. Hij zei het zoals het was. Nu konden ze best hier een discussie gaan voeren wie er juist had gehandeld en wie niet en waarschijnlijk de hele situatie verergeren. Blueflower koos ervoor om dat niet te doen. Zij wist immers eigenlijk ook niet welke kant goed of fout was. Ze vond zulke dingen veel te lastig en brak haar hoofd er niet over. Feit bleef wel dat riverclan eindelijk weg aan het kruipen was bij het randje van de dood. De poes vouwde haar blauwe oren naar achteren en wendde haar kop enkele centimeters van hem af. Ze besefte ergens wel dat het misschien niet de juiste manier van doen was om hier te gaan vragen of het goed met ze ging. Ze dacht elke avond nog terug aan de warriors die gevallen waren. Riverclan had een verlies geleden en een overwinning, maar de overwinning was bitter. Blueflower slaakte een zucht en knikte. "Goed dan," Begon ze met een klein stemmetje. Het had geen nut om nog langer hier te blijven. "Ik hoop dat windclan er snel bovenop komt. Tot ziens." Ze boog haar kop naar hem en wendde zich volledig van de gorge af, weglopend met zachte stappen. Ze voelde Stallionheart zijn ogen in haar rug boren. Ze wist niet zo goed wat ze met deze informatie moest doen. Betekende zijn woorden dat windclan al snel aan ging vallen? Hoe snel? Of zei hij dat alleen maar om te verbloemen dat het juist niet goed met windclan ging? Met hangende schouders liet ze hem daar achter. Ze had zo'n vermoeden dat ze hem vast en zeker nog wel eens tegen zou komen. Alleen zouden ze dan opnieuw recht tegenover elkaar staan.

Topic uit ~

Alles wat de RiverClanner deed hield hij goed in de gaten. Toch leek deze niet zo vijandig als hij op voorhand had gedacht. Met een klein stemmetje wenste ze WindClan het beste en verdween. Door deze actie voelde hij zich een beetje uit het veld geslagen. Was dit een van de katten die het tegen WindClan zou opnemen? Wat verbaasd knipperde hij met zijn groene ogen, totaal vergetend dat hij net boos naar de poes had zitten kijken. Hij zag haar verdwijnen en rechtte zijn schouders, oké dan was het in elk geval duidelijk dat WindClan niet met zich liet sollen. Hij stond op en keek nog een keer naar de overkant van de Gorge, naar het leek waren er niet meer RiverClan katten op stap en was deze poes de enige geweest. De gevlekte kater draaide zich om en begon terug te lopen naar het Camp. Dit was een uiterst rare ontmoeting geweest en was er een die de volgende keer waarschijnlijk niet zou verlopen met de Gorge tussen in hen, de volgende keer zouden ze elkaar weer zien op de Heatherfields.

OOC: Topic uit