The way I see things

Met een onderzoekende blik liep Olivepaw langs de lange grens met Riverclan. Hij was er op uit gegaan om even rust te zoeken en was per ongeluk helemaal tot de rand van het territorium doorgelopen. Hij vroeg zich af hoe vaak er over deze grens gevochten was... Uiteraard was hij een voorstander van het clansysteem... Maar soms werden de grenzen iets te streng toegepast. Terwijl hij daarover na zat te denken zag de zwarte apprentice aan de andere kant van de grens iets bewegen. Hij draaide zich om en keek goed naar wat het was.

Appleseed first

Hij wandelde voorbij de steppingstone's. Zijn hart maakte altijd een sprongetje als hij aan de naam dacht. De jonge elder was veel te vroeg heen gegaan. Door de schuld van Windclan. Natuurlijk had ze er ook niet moeten zijn, want buiten haar glimlach kon niemand zien dat ze apart was. Een elder, om het dan maar mooier te zeggen. Appleseed liep langs de rivier, hij zag dat aan de oevers week ijs lag, maar in het midden was er nog teveel. De gure middagwind blies door zijn korte vacht. Het deed er niet zoveel aan, want het had een eigen natuur. Hoe goed hij ook zijn vacht borstelde en waste, het bleef borstelig staan en dik. Hij ging dieper het territorium in, weg van Fourtrees en de platte stenen, maar bleef langs de grens. Iets in zijn ooghoek trok zijn aandacht. Hij keek opzij en zijn groene blik ving een zwarte kater op. Van ver was het moeilijk te schatten, maar het leek een apprentice te zijn. Appleseed zwaaide met het puntje van zijn staart. Hij wilde aangeven dat hij niet zeker was of de Thunderclanner vriendelijk was of niet. "Goedemiddag Thunderclanner."

Hij was niet heel bekend met de Riverclan. Hij had enkele apprentices gesproken tijdens de gatherings maar daar hield het ook wel op. Daarom was hij redelijk zenuwachtig toen, wat er uitzag als een warrior, de bosjes uitkwam. Die Warrior: een bruine tabby kater, begroette hem terughoudend. Olivepaw hief zijn kop op en glimlachte een beetje, ook al stonden zijn kaken stijf van de spanning. Hij had niet verwacht dat hij ooit zo veel moeite zou hebben met het spreken van een andere kat. "Uhh... Goedemiddag. Sorry als ik te dichtbij ben gekomen" Miauwde de grote apprentice terwijl hij een stap naar achteren deed. Hij wilde niet de oorzaak zijn van nog een onenigheid tussen de clans.