At the edge

Het regende zachtjes. De ochtendbries woei door de heide en liet hoge gras fluisteren tegen elkaar. Het was moeilijk om tussen het zachte geluid iets op te merken. Alleen waren kattenoren hiervoor gemaakt. Hij dook in elkaar. Een kleine veldmuis bewoog zich door het gebied. Het reikte even naar omhoog en met de kleine pootjes nam het een zaadje. Nu zat het stil. Appleseed duwde zijn oren plat naar achteren. Hij hield zijn adem in en sprong. De muis slaakte een gilletje voordat hij voor het behoud van het leven zou zorgen. De donkerbruine tabby keek op van zijn prooi. Hij was aan de rand van het gebied en hij had het gevoel dat hij gevolgd werd.

+ Shadefeahter eerst

  Het was een tijd geleden dat hij bij Heatherfields geweest was. Meestal kwam hij hier om te jagen, maar na het gevecht kon dat natuurlijk niet meer. Sinds dien was hij er maar ver bij vandaan gebleven. Maar nu had het rennen en jagen hem toch hier gebracht. Hij zuchtte toen hij naar het nu RiverClan territorium keek. Zelf had hij niet gevochten, maar hij wenste dat ze het binnenkort wel weer terug konden krijgen en als het moest zou hij meevechten. Er waren nu ook minder plekken om te jagen voor WindClan, en dat merkte je.
  Voordat hij zich weer wilde omkeren om naar gebieden te gaan die WindClan nog wel eigen was, zag hij een bruine vlek bewegen. Blijkbaar had het een sprong gemaakt. Om er zeker van te zijn dat de RiverClan kater niet nog meer territorium eigen maakte liep hij langs de grens langs.
  De bruine tabby had blijkbaar een prooi gevangen. Shadefeather snoof verontwaardigd. Dat moest hun prooi zijn. Toen had de kater hem opgemerkt en hij keek op. Shade zuchtte.
  'Blijf je wel aan die kant?' vroeg hij. Het kwam er bitser uit dan gepland. Jammer dan, dacht hij.

Appleseed probeerde te zien wat er juist was of wie. Een stem kwam van naast hem. Hij draaide zich om en stapte naar voren. Het hoge gras week uiteen en zijn groene ogen namen een zwarte gestalte waar. Op de vraag liet hij even een antwoord uit, maar uiteindelijk knikte hij. "Ja, er is momenteel geen reden voor," miauwde hij zachtjes en kalm. Hij kon het de Windclanner niet kwalijk nemen

  De bruine tabby stapte tussen het hoge gras door en keek hem aan. Het bleef even stil nadat Shade zijn vraag had gesteld maar uiteindelijk kwam er wel een antwoord. 'Ja, er is momenteel geen reden voor,' miauwde de kater zachtjes en kalm.
  Shadefeather knikte. 'Goed zo.' Meer wist hij ook even niet te zeggen. Hij wist niet of de ander mee gevochten had, maar hij wilde het nu ook niet vragen. Hij wilde eigenlijk helemaal geen ruzie aangaan, maar hij kon toch ook moeilijk aardig blijven doen? Zeker als de ander niets met het gevecht te maken had gehad, maar dat kon hij natuurlijk ook niet weten.

Hij wiebelde met zijn oren. Zijn haren stonden omhoog omdat hij zich een beetje ongemakkelijk voelde. Appleseed ging zitten en sloeg zijn dunne staart rond zijn poten. "Dus ehm... hoe gaat het nu in Windclan?" Hij liet zijn gehavende oren wat opzij vallen en er kwam een vragende blik op zijn gezicht. Het was een oneerlijk gevecht geweest, maar ze hadden het echt nodig gehad. Was het daarom goed te praten? Nee, niet echt. Waren Riverclanners nu slecht? Nee, Windclan zou het begrijpen als ze in hun schoenen stonden. Hij mocht van zichzelf wel wat bezorgd zijn om de situatie daar, maar misschien was het ook gewoon handig om te weten. Hij was geen snitch of spion, maar sommige informatie kon doorgespeeld worden.

  De bruine kater ging zitten, met zijn staart rond zijn poten geslagen. 'Dus ehm... hoe gaat het nu in Windclan?' vroeg hij.
  Shade bleef even stil. Het ging helemaal niet zo goed met WindClan, zeker niet met de prooi die zich niet wilde laten zien. En dat RiverClan de Heatherfields had afgepakt hielp natuurlijk ook helemaal niet mee. Maar dat wilde hij niet laten merken.
  'Het gaat prima, eigenlijk,' antwoordde hij dus ook. 'Ik neem dat het nu ook voortreffelijk gaat met RiverClan? Nu jullie extra grond hebben wat origineel niet tot jullie toebehoort.' Hij verbaasde zichzelf een beetje met deze shade van hem, naar de ander toe. Normaal was hij helemaal niet zo en hij hield er ook niet van om ruzie te zoeken, maar het kwam er gewoon uit. Ze hadden dan ook erg moeilijk en het was een lange tijd geleden dat hij echt goed gegeten had.

Even leek de kater een goed gesprek te willen beginnen, maar snel kreeg hij een ware shade naar zich toe geworpen. Het voelde als een orkaan en hij legde zijn oren even plat. Daarna opende de cypers zijn mond. "Ja, we zijn er terug bovenop aan het komen. Het was zwaar, maar nu komen er ook nieuwe nestjes." Bij dat kwam er een glunderende blik op zijn gezicht. Behalve 2 nestjes was er nu geen kitten in de den en dat was niet goed voor later. Ze hadden nog wel veel apprentices en jonge warriors zoals hij, maar nieuwe aanwinsten waren sowieso leuker en hij hield van kittens.

  De bruine kater legde even zijn oren plat in zijn nek en Shadefeather was even bang dat het toch een ruzie zou leiden. Maar gelukkig ging hij niet zo ver. 'Ja, we zijn er terug bovenop aan het komen. Het was zwaar, maar nu komen er ook nieuwe nestjes.' Een glunderende blik verscheen op zijn gezicht, wat Shade's humeur niet veel beter maakte.
  'Hm, bij ons ook,' reageerde Shade snel. 'Wij zijn een sterke Clan, ondanks dat jullie een stuk territorium hebben gestolen.' Toch zou het niet makkelijk worden zonder de Heatherfields, maar Shadefeather was meer dan bereid om zoveel te kunnen jagen als hij zelf aankon, en dan nog wat meer.

Oooh! Apple was verzot op kittens en hun namen. Altijd zo interessant. Zelf vond hij thema's heel mooi. Bloemen, kleuren, dieren, iets dat te maken had met de rivier en zo verder. Hij stak zijn bruine oren omhoog. "Zo snoezig, mag ik naar hun namen vragen?" De cypers was nog een beetje voorzichtig, want hij had weeral shade naar hem gekregen. Het zou hem niet verbazen als deze kat shade in de naam had.

  'Zo snoezig, mag ik naar hun namen vragen?' vroeg de kater.
  Shadefeather wiebelde even met z'n oortjes. Was die opmerking sarcastisch bedoeld of vond hij het echt zo snoezig? Het maakte toch niet zo veel uit wat hij ervan dacht, hij vroeg naar de namen. En Shadefeather was bereid om namen te geven. Het waren toch maar namen van kittens, en geen Clan geheimen.
  Hij knikte. 'Tuurlijk. We hebben bijvoorbeeld Gorsekit, met zijn siblings Heatherkit, Rubykit en Burningkit.' Hij kende alleen maar Gorsekit, maar hij wist de meeste namen wel zo ongeveer. 'En er zijn ook nog wat oudere kittens, zoals Heatkit.' Hij had al aangeven aan Stallionheart, nu Stallionstar, dat hij Heatkit over een paar manen als Apprentice zou willen hebben. Hij hoopte dat dat ook door zou gaan. 'En we hebben er nog een heel nestje bij.' Hierbij doelde hij op het nestje van Oceanstar, die nu overleden was. Hij vond het echter niet zo handig om dat nu al bekend te maken aan de RiverClanner.
  'En hoe heten ze bij jou?'

Zijn oortjes wiebelde bij de namen. Burningkit en Rubykit waren hele mooie namen. 'En we hebben er nog een heel nestje bij.' Een glimlach krulde om zijn lippen. "Gefeliciteerd zou ik zeggen. Het zijn allemaal mooie namen." Het was vreemd om dit gesprek te hebben. Ze hadden elkaar net uitgemoord en bijna verwoest en toch feliciteerde ze elkaar met hun nieuwe kittens. Even duwde hij zijn oren plat. "We hebben een nieuw nestje. Ze zijn ongeveer 1 moon oud: Muttkit, Uglykit, Cryingkit, Skewkit en Wiltedkit." Niet de mooiste namen moest hij eerlijk toegeven. Misschien dat hij daarom opzoek was naar betere inspiratie. "Dan is er nog Dreamkit, Lilykit, Cinderkit en Stormkit. Natuurlijk ook de oudere kittens, maar daar weet ik niet alle namen van." Oeps?

  Een glimlach vormde zich op het gezicht van de cyperse kater. 'Gefeliciteerd zou ik zeggen. Het zijn allemaal mooie namen.'
  Shadefeather knikte. Dat waren het inderdaad, maar hij had de namen niet gegeven.
  'We hebben een nieuw nestje. Ze zijn ongeveer 1 moon oud: Muttkit, Uglykit, Cryingkit, Skewkit en Wiltedkit,' antwoordde de kater op zijn vraag. Shade knikte even. zijn Clan was misschien dan toch beter in het namen geven dan RiverClan. 'Dan is er nog Dreamkit, Lilykit, Cinderkit en Stormkit. Natuurlijk ook de oudere kittens, maar daar weet ik niet alle namen van.' Okay, dat waren wat mooiere namen.
  Shade glimlachte. 'Het zijn uiteindelijk toch te veel kitten som ze allemaal te kunnen onthouden, ik herken het hoor,' miauwde hij, met wat lichte humour in zijn stem. Op zich vond hij deze kater wel aardig, maar hij wilde het ook niet té gezellig maken, na wat er natuurlijk gebeurd was. Niet dat hij er helemaal verantwoordelijk voor is, misschien had hij we helemaal niet meegevochten, het was toch een gevoel van de Clan, en ze konden elkaar toch niet te aardig vinden hierdoor.

Hij ontdekte plots een spoortje humor. Zijn blik werd even wazig. Wacht eens even... Hij dwaalde af naar de bergen, maar kwam al snel terug en schudde zijn kopje. "Ben jij niet Shadefeather?", vroeg hij. Dit klonk stalkerig, maar hij herinnerde een zwarte kater met grote bergen humor. Ze hadden er allebei beter uit gezien en Appleseed was een apprentice geweest toen. Het was zo lang geleden. Hij miste het wel ergens. Iedereen was zo vriendelijk tegen elkaar, al was het maar oppervlakkig. Ze waren ook nooit hun clanroots vergeten, maar hij kon niet veel herinneren voor de bergen. Ja de cozy warmte van de Nursery en de zachte geluidjes bij zijn moeder.

  Shadefeather merkte dat de andere kater wat afdwaalde. Wat was er aan de hand? Toen schudde hij zijn kopje. 'Ben jij niet Shadefeather?' vroeg hij.
  Shadefeather keek hem verbaasd aan en bewoog zijn oortjes wat naar achteren. Hoe wist hij zijn naam? Hij had het niet verteld, toch? Hadden ze elkaar eerder ontmoet? Niet dat hij kon herinneren. 'Hoe weet je mijn naam?' vroeg hij, een licht sprankje achterdocht in zijn stem.