[Milkykit] Torture

Pollenpuff's poten jeukten. En niet alleen door de genezende wonden! Want Starclan, ze wilde zo graag in beweging komen. Toch was het dreigement van Routnose wel geland in haar hoofdje, al gaf ze het zelf liever niet toe. Ze was zowaar, al een hele dag!, in het kamp gebleven. Ze had niet heel erg veel zin in dat de kattin misschien ook wel daadwerkelijk ging proberen om haar in de medicine cat den vast te plakken. Dat was veel teveel spinrag om uit haar pels te halen. Vandaar dat ze hier nu als een miserabel pluisje in het kamp lag. Pollenpuff rolde op haar rug en strekte haar voetjes uit naar de lucht. Kon iemand haar niet uit haar saaie lijden verlossen.

Er lag een hoopje vacht vlakbij de nursery en natuurlijk, natuurlijk was Milkykit nieuwsgierig. Ze was nieuwsgierig naar alles wat haar ogen zagen en zoiets spannends als een onbekende vacht belandde dan al gauw bovenaan de lijst van spannende dingen. Met glimmende oogjes checkte ze of haar mama niet oplette, waarna ze snel naar voren trippelde en zich achter de staart van de onbekende vacht verstopte. Zou de mevrouw bij wie de staart hoorde het nog niet doorhebben? Milky gniffelde ondeugend, ze hoopte dat ze zo nog heel lang kon blijven zitten zonder dat de grote fluffy warrior het doorhad. Dat zou pas grappig zijn!

Vervuld van zelfmedelijden staarde Pollenpuff naar de strakblauwe lucht. Enkele schapenwolkes onderbraken het schone blauw, maar voor de rest was het ook nog schit-te-rend weer! Een diepe zucht rolde van de lippen van de ragdoll warrior terwijl ze omhoog keek. Het was prachtig weer om te jagen, Routnose moest dit nog een keer gaan overdenken. Ze kon Pollen toch niet binnen houden met dit weer? Dat was gewoon een marteling. Pollen's poten waren er niet voor gemaakt om stil te zitten, die poten moesten rennen. Geïrriteerd zwiepte de kattin met haar staart, er geen benul van hebbende dat een kitten achter verstopt zat.

Opeens was haar dekking weg. Shit, shit shit shit dalijk zag mama haar nog zitten! Met grote ogen wierp de ondeugende kitten een blik op de nursery, maar niemand van de queens keek haar kant op. Snel krabbelde ze overeind en duwde ze zich tussen de achterpoten van de warrior door zo tegen haar buik aan en vervolgens tussen haar voorpoten in, om hier tot halt te komen. Met een hard bonzend hartje keek Milky omhoog naar de donkere kop van de mevrouw. Die moest haar nu wel helpen met geheim blijven, want anders zou het wel heel stom zijn.

Pollenpuff rolde op haar buik en mompelde wat binnensmonds, haar staart om haar lichaam heen krullend. Als die verdomde Larksong niet zo nodig zijn tanden in haar achterpoot had moeten zetten, had ze dit gehele probleem niet gehad. Ze werd uit haar extreem mopperige gedachten getrokken toen ze iets bij haar achterpoot voelde. Instinctief kromp ze iets in elkaar, maar de aanraking was zacht genoeg om geen pijnscheut door haar lichaam te sturen. Er kroop iets onder haar door. Verbaasd knipperde Pollenpuff met haar ogen toen Milkykit tussen haar voorpoten verscheen. "Milkykit? Wat doe jij hier?" besloot de kattin met verbazing te vragen.

Ooh, de mevrouw wist hoe ze heette! Dat kwam wel vaker voor hoor, daar niet van, maar ergens bleef Mliky zich dan speciaal voelen. Want zij wist helemaal niet hoe die mevrouw heette. Met een lief glimlachje keek ze naar de warrior toen die haar vroeg wat ze hier deed. "Spele," beantwoordde ze zelfverzekerd waarbij ze haar kopje tegen de kin van de mevrouw aandrukte. "Gwaan wij naar buite?" vroeg ze vervolgens, waarna ze met haar poot op de kampuitgang wees. Ja, nu ze daar één keer geweest was met Routnose, wilde ze alleen nog maar terug!

Spelen. Ah. Pollenpuff glimlachte wat zachtjes en gaf de kitten een lik over haar hoofdje en snorde haar wat vrolijk toe. "Wat leuk, wat ben je aan het spelen dan?" Nu ze zich toch rot verveelde, kon ze juist wel een kitten vermaken. Milkykit stelde echter meteen een vrij onmogelijke vraag. Of ze naar buiten gingen. Pollenpuff lachte wat schamper. "Jij mag niet naar buiten," miauwde ze naar de kitten, grinnikend. Maar toen bedacht ze zich dat ze het ook niet mocht. "Ik ook niet trouwens," miauwde ze met een verslagen zucht. Routnose overtuigen met 'De kitten wil naar buiten!' zou vast ook niet werken.

Er werd haar gevraagd wat ze aan het spelen was en daar moest ze toch even over nadenken. Want eigenlijk was ze gewoon aan het ontsnappen, en aan het proberen om mevrouw over te halen om naar buiten te gaan! "Verstoppertje," besloot ze toen maar want dat kwam het dichtste bij de waarheid. Ze fronste toen de warrior wat lachte op haar vraag. Het was helemaal geen grapje geweest, en ze duwde haar pootje lichtelijk verontwaardigd tegen de borstkas van mevrouw. Toen haar verteld werd dat ze niet naar buiten mocht, keek ze brommend de andere kant op, met een dikke vette pruillip, en bijna krokodillentranen - maar ze wist dat ze hier niet kon huilen, want dan zou ze straf krijgen omdat ze niet buiten de nursery mocht komen. Maar toen mevrouw vertelde dat zij ook niet naar buiten mocht, spitste Milky toch haar oortjes, al bleef ze nukkig de andere kant op kijken. "Waarom niet dan," vroeg ze, de nieuwsgierigheid lichtelijk doorschijnend door haar anders wat botte vraag.

Pollenpuff had haar kin in haar nekfluff liggen om de kitten een beetje normaal aan te kijken, ze waren ook zo klein! Pollen had zelf absoluut geen kinderwens op het moment, maar een beetje spelen met de kittens was ze nooit te beroerd voor. Zeker als ze op het moment nutteloos ben, dan had je ook niet heel erg veel meer te doen met je leven. "Ah, verstoppertje, dus vandaar dat je hier zit," miauwde Pollenpuff met een lachje, waarna ze de kitten voorzichtig aan de kant duwde en haar staart om haar heen sloeg. "Kijk eens, helemaal verstopt," beloofde ze Milkykit. Ze kon de kitten nog net zien tussen al dat donkere pluis, als een kleine witte ster in de nachtelijke hemel. Uiteraard had ze kunnen verwachten dat ze niet weg kwam met enkel een ik mag ook niet. "Routnose sluit me op in de medicine cat den als ik het kamp uit ga, want mijn poot is een beetje kapot."

Haar uitleg was goed genoeg en alweer was het haar gelukt om een warrior te foppen! In haar nopjes genoot ze van de warme staart die om haar heen werd gelegd en ondanks dat ze zich voorgenomen had om nukkig te blijven totdat de mevrouw haar meenam naar buiten, ging ze toch echt een gratis snuggle niet afslaan. Ze rolde zichzelf nog ietsje dieper in de staart en liet een tevreden piepje horen. Ze knikte op de woorden dat ze verstopt was. "Goed," miauwde ze instemmend, waarbij ze de warrior aankeek met haar mooie blauwe oogjes toen deze begon uit te leggen. "Mevrouw, Routwnose heeft, die heeft mij meegenome bwuiten naar de kamp," legde ze uit met een vastberaden blik. Ze keek onderzoekend naar de poten van de mevrouw maar zag niks. "Wat is dan met jou poot?" vroeg ze vervolgens.

Pollenpuff glimlachte zachtjes bij het horen van het piepje wat de kitten slaakte nadat ze zich ingenesteld had in haar warme staartfluff. Haar hartje smolt er toch lichtjes van. Oké, niet alle kittens waren leuk, maar deze toch echt wel. De kitten leek ook tevreden te zijn met deze gang van zaken en miauwde instemmend bij haar nieuwe verstopplek. Kijk, mooi geborgen en veilig. Zo wist Pollen ook zeker dat de kitten niks ging overkomen. De kitten was echter nog niet overtuigd over wat Pollen was overkomen. "Kijk," Pollen strekte haar achterpoot wat uit bij de vraag van de kitten en tilde haar staart iets op zodat de kitten kon kijken. Onder het spinrag wat Routnose rond haar poot gewikkeld had, alweer, waren diepe bijtwonden te zien. "Misschien moet je Routnose dan maar vragen of we het kamp uit mogen, Milkykit," miauwde Pollenpuff met een vonk van ondeugendheid in haar ogen. Ze was nog niet klaar met de medicine cat apprentice.

De warrior liet haar poot zien en met grote ogen keek Milky ernaar, erg onder de indruk en misschien lichtelijk geschokt. Ze keek is heel goed naar wat er onder het spinnenrag zat, en ze wiebelde met verschillende emoties met haar oortjes. Ze vond het ergens wel heel cool dat de mevrouw dat had.. Maar wat kon dat doen? Ze voelde is met haar tongetje langs haar hoektanden. Die waren lang zo groot niet. "Was da een monster?" vroeg ze waarna ze met grote oogjes naar de mevrouw keek. Haar ogen stonden vol ontzag voor de sterke warrior, wauw!

Het voorgelegde plan klonk haar goed in de oren. Nog een keer met mevrouw Routnose naar buiten? Dat leek haar leuk! Vorige keer hadden ze allemaal plantjes verzameld. Ze waren niet zo mooi geweest maar wel goed voor als je ziek bent en dat telde ook mee in Milky's boekje. "Goe idee!" stemde ze in waarna ze een zachte zucht liet horen. "Jij ook mee dan?" vroeg ze vluggetjes, want ze wou wel op avontuur met de warrior.

De kitten leek heftig onder de indruk van haar bijtwond van het gevecht. Voor een moment zwabberde Pollenpuff wat nerveus met haar donkere oortjes. Was dit misschien wat te heftig voor een kleine kitten? Had ze het diertje nu verpest voor het leven? Getraumatiseerd? Kreeg het nu nachtmerries? Oh Starclan het was maar goed dat ze geen moeder was. Maar de kitten kon in ieder geval nog een vraag aan haar stellen. Dat was iets, gelukkig, en ze zag ook geen angst in de ogen van de kitten. "Het was een warrior van Riverclan, geen monster," stelde ze de kitten gerust. Als dat tenminste geruststellen was. In ieder geval kon ze de aandacht van de kitten afleiden. Dat was iets. En Routnose terugpakken voor haar zo bang maken dat ze minimaal 5 grijze haren erbij had gekregen. "Ja, ik ga dan ook mee. Ga jij het aan haar vragen?" vroeg Pollen lief.

Haar antwoord was niet bepaald beter dan dat het een monster was geweest. Want het beeld wat ze nu kreeg van RiverClan warriors was misschien niet helemaal zoals ze echt waren. Katten die als torens boven haar uit kwamen met tanden zo groot als hazen!

Gelukkig wilde deze mevrouw wel met haar mee naar buiten? En ja hoor, dat wou ze wel! Maar dan moest ze het wel eerst aan mevrouw Routnose vragen. Ze knikte zelfverzekerd op de vraag of ze het dan zou gaan vragen. "Ja, kom u mee?" vroeg ze waarna ze met een statige tred naar de medicine cat den toe pareerde, warrior in tow. "Routnoowse?" riep ze blij.
- SKKSKS sorry kip