We do what we must, because we can.

Connecties buiten de clan was altijd een nadeel als hij eerlijk was. Dan moest je rekening houden met anderen, terwijl de clan het belangrijkste was en dat ging vaak genoeg niet samen. Toch kwamen de woorden van Amberhunt was onverwacht. Er waren niet veel katten die zomaar iets zouden veranderen aan henzelf puur omdat er iets verkeerd aan was. Het was alleen wel goed dat Amberhunt hier bewust van was en er ook wat aan leek te doen. "Het is goed om je meer te focussen op de clan zelf." Sprak hij dan ook. "Tenslotte zouden tegenstrijdige gevoelens niemand helpen." Dat zou alleen maar voor gevaarlijke situaties kunnen zorgen als je het hem vroeg.

Uiteraard was Acorndust redelijk streng over het onderwerp.  Maar hij had toch het idee dat de deputy in ieder geval een beetje trots was op de manier hoe één van zijn Warriors zich had kunnen aanpassen. Amberhunt trok een beetje met zijn staart toen het kamp in zicht kwam,  ze zouden bijna afscheid nemen. Hij knikte bij de woorden van de grote kater "ja,  precies. " miauwde hij zachtjes toen ze binnen gehoorsafstand van het kamp kwamen. "En bedankt voor het luisteren,  dat had ik even nodig" vervolgde hij naar waarheid. Het was lang geleden geweest dat de twee echt gepraat hadden,  de laatste keer was tijdens de journey geweest. Maar het voelde goed om zijn gedachten met Acorndust te delen,  ookal wist hij niet precies waarom.

Hij had een aantal standpunten waar hij niet makkelijk vanaf zou wijken, maar dat was ook voornamelijk om ervoor te zorgen dat de clan niet uiteen zou vallen wat zomaar zou kunnen gebeuren als je alles maar zou toelaten. Hij liet een kleine glimlach op zijn lippen verschijnen toen de ander hem bedankte. "Graag gedaan. Ik ben altijd bereid om te luisteren of ik kan helpen is alleen altijd de vraag." Hij kon natuurlijk niet alles doen, maar hij zou zo goed mogelijk zijn best doen voor iedereen in de clan. Dat was het minste dat hij kon doen als hun deputy.

Het gesprek liep ten einde, ze moesten allebei weer met hun eigen leven en taken verder. Het was jammer, maar Amberhunt had er erg veel aangehad. Het had hem buiten alle persoonlijke zaken ook nieuwe zekerheid in de toekomst van zijn clan gegeven. "Vanaf nu zal ik proberen mezelf wat meer te helpen." Glimlachte hij, wiebelend met zijn oren. Ze stonden nu vlak voor de ingang van het kamp, tijd voor afscheid dus "Nou, ik zie je nog wel, tenzij jij nog iets kwijt wilt" Miauwde hij kalm.

Een kleine glimlach verscheen op zijn lippen, terwijl de ander nog wat zei. Het was duidelijk dat het gesprek hiermee gedaan zou zijn en hij had verder ook nog wel wat te doen. "Nee, ik heb niks meer verder." Sprak hij bij de laatste opmerking en knikte zijn kop kort ter afscheid en wendde zich toen van de ander af. Hij zou misschien nog wat jagen voor hij echt terug naar het kamp zou gaan.


[Topic uit]