Ready or not, here I come

Het was warm in de nursery. Dat was fijn want ze had gehoord dat het buiten koud was en als het binnen ook koud zou worden zou ze niet weten waar ze heen zou moeten, maar gelukkig was het warm. Alles was donker en het maakte haar bang, maar ze voelde haar siblings naast haar en dat maakte alles goed. Slaperig lag ze in het nest, bang dat ze iets verkeerd zou doen als ze er uit stapte.

- Ravenkit (Renske) first

Ravenkit had twee nieuwe zusjes! Een dag kwam een kat langs en lag de kittens bij hun in het nest, vragend of mama ervoor wilde zorgen. Haar moeder was een beetje terughoudend geweest, maar het was gebeurd. Opeens waren ze met vijf! Ravenkit had het al snel geaccepteerd en deze twee kleinere kittens waren nu zijn nieuwe familie. Ravenkit besloot ook dat het tijd was om ze was beter te leren kennen. En met een duw porde hij tegen de dichtstbijzijnde rode kitten. Een grijnsje was op zijn gezicht te zien. ‘Worjdt wakke!’ piepte hij luid. Hij wilde met hun spelen! En slapen was gewoon veels te saai.

Een por in haar zij maakte haar wakker. Wat... "Worjdt wakke!" Een hard geluid drong haar oren in en ze vond het niet leuk. Instinctief ging ze wat dichter bij haar siblings liggen, nou ja, degenen die sliepen, dan. Zelf liet ze ook even een piep uit, voordat ze zich weer ontspande en de warmte in haar opnam, wat haar weer slaperig maakte. Ze wilde gewoon slapen, was dat teveel gevraagd?

Ravenkit was teleurgesteld met het resultaat van zijn por. Alleen wat gedraai en gewurm en een piep. Geen hoi, geen por terug. Alleen maar meer geslaap. Ravenkit fronste zijn koppie en besloot al snel dat hij hier niet tevreden mee zou zijn. Nu sloeg hij de kitten recht op haar gezicht. ‘Wakkej!!’ brulde hij nu harder. Slapen was saai. Ravenkit was natuurlijk al lang vergeten dat toen hij zo jong was ook eeuwig sliep. Maar nu was hij al heel oud en kon hij al veel langer en vaker spelen. Dus dat wilde hij ook heel de dag doen. En toevallig waren deze kittens nu interessant en moest hij eerst zijn nieuwe zusjes lastigvallen.

Butterflykit doezelde al bijna weer in toen de ander weer begon te schreeuwen. "Wakkej!!" Boos probeerde Butterfly naar de ander te slaan. Ze wilde gewoon slapen! Weer piepte ze heel hard. Mama, luister dan toch! Deze vervelende kat haalde haar de hele tijd uit haar slaap! Ze begon zachtjes te huilen. Ze was moe en ze mocht niet slapen? Wat was dat nou weer?

Joepie! Eindelijk kwam er reactie van zijn nieuwe nestgenootje. Haar poten kwamen in beweging en meteen zag Ravenkit het als een uitdaging. Ze wilde wel spelen! Met een beetje aanmoediging was dat gelukt! Ravenkit wilde al bijna bovenop de kitten springen, maar hij had haar nog niet aangeraakt of ze piepte weer hard. Ravenkit kneep zijn oogjes dicht en wreef over zijn oortjes. En toen hij zijn ogen weer open deed huilde ze. Hij fronste verbaasd. Waarom dit nou weer? Maar lief als hij was duwde hij zijn neusje tegen haar wang. ‘Njiet huile,’ miauwde hij, nu zijn stemgeluid iets meer gedempt.

Deze hele dag zat haar tegen. Butterflykit was móe, ze was moe en ze wilde verdorie niet spelen, maar de ander snapte dat dus niet. ”Njiet huile.” Ze begreep de woorden niet, maar het zachte geluid was fijn. Langzaamaan stopte ze met huilen. Ze probeerde dichter bij de ander te komen. Had die haar begrepen? Butterflykit voelde een beetje warmte en ging op de ander liggen. Dit was lekker warm en zacht. Hier zou ze misschien kunnen slapen.

Warempel! Het was hem gelukt. Hij snorde zachtjes toen de poes langzaam wat minder begon te huilen. En het duurde niet lang voordat ze helemaal stil werd en opeens tegen hem aan begon te liggen. Huh, waarom tegen hem aan? Hij wilde spelen! Hij wilde al bijna weer zijn nieuwe zusje duwen. Maar ze klom bovenop hem? Wou ze dus wel spelen! Ravenkit maakte meteen een verrukt kreetje en probeerde overeind te krabbelen om zo de rode kitten te lanceren!

Even leek het alsof de ander haar begrepen had, maar toen bewoog hij weer. Butterflykit maakte een boos geluidje, en ging nog meer op de ander leunen. De ander bewoog niet, dus ze nam maar aan dat ze gewonnen had, totdat ze opeens de lucht in werd gelanceert. Wat was dit nou? Ze landde nogal ruig, en begon hard te huilen om haar moeder. Het was hier koud!

Het lukte! Ravenkit gierde van plezier toen de kleinere kitten werd gelanceerd. Ze rolde zo van hem af. Dat was leuk, toch? Maar het was helemaal niet leuk. Butterflykit begon hard te huilen. Ravenkit zijn gezichtje betrok. Wat had hij verkeerd gedaan? Hij neusde naar de kitten, duwde zijn neusje tegen haar wang aan en likte een traantje weg. ‘Niet huilen,’ miauwde hij, zijn blikje geschrokken. Nee, dit was helemaal niet leuk! Hij wilde ook niet dat ze verdrietig was!