Mind your own business [Hound & Open]

Het was een mooie dag. Als in, de zon leek zich door de wolken heen te hebben geworsteld, en dat betekende dat de dag snel zou beginnen. Mouse was gevraagd voor een Hunt Patrol samen met enkele ervaren Tribe katten echter voelde ze er niks voor om het veilige kamp te verlaten. De eerste keer dat ze het kamp had verlaten, had ze een dode kat gevonden samen met Coyote en Brindleleaf. Een die op waarschijnlijk gruwelijke wijze was vermoord door een nog onbekende kat. De geur van bloed proefde ze nog steeds in haar mond. Als ze haar ogen sloot zag ze telkens weer het bebloedde lichaam van Wisp. Wisp, de witte kattin die ze als bijna een tante had gezien; was overleden. Wie had er ooit iets tegen haar kunnen hebben, dat ze haar het leven hadden beroofd. Haar oranje ogen glinsterden in de donkere den van de To-Be's terwijl ze zich nogmaals opkrulde en haar staart om zich heen sloeg. Haar neus verborg ze in het puntje van haar staart terwijl ze moeizaam slikte. Ze had geen honger, niet nu het beeld nog zo vers in haar geheugen stond en telkens weer leek te verschijnen. Zachte pootstappen deden haar opkijken terwijl ze vermoeid haar lichaam overeind hees.

Een bekende kattin had zich voor haar neergezet, Hound. Een van de kittens van Orchid, die een goede vriendin van haar eigen moeder was. Ze was een ervaren Prey Hunter, en had waarschijnlijk een zeer goede neus voor belangrijke zaken. Echter was haar gezondheid en training niet een van die zaken. Hound was niet haar mentor, en wist niet hoe gruwelijk haar eerste uitstap buiten de cavern was geweest. Ze had er niet over gesproken, zelfs niet met haar moeder. Brindleleaf was een van de weinige katten waar ze totaal op haar gemak mee was. Immers had ze altijd een sterke band met de voormalige Windclanner gehad. De rest van haar familie woonde niet meer in de bergen. Ze waren al weer verder getrokken, toen ze enkele Moons oud was geweest en pas later gehoord dat haar vader ook een Windclanner was geweest. Haar oranje ogen stonden neutraal terwijl ze de ander stilzwijgend aan keek en onhandig een lik over haar slanke poot gaf.

Tag: Hound & Open

:hearts: Isa

_{Ze moest op patrol, en één van de katten waar ze mee moest gaan was nergens te bekennen. Als in, niet op de verzamelplek bij de uitgang van de grot, wat betekende dat Hound moest gaan zoeken. Wat ze verschrikkelijk irritant vond. Als iedereen nou gewoon zijn afspraken nakwam, dan zou alles een stuk sneller gaan en hadden ze misschien al wat gevangen! Met een geïrriteerde blik in haar mooie, blauwe ogen ging de kleine she-cat op zoek naar Mouse Hiding in Tall Grass, een jonge To-Be die vorige keer dat ze naar buiten geweest was een niet al te leuke ervaring had opgedaan. Dat betekende echter niet dat ze nooit meer naar buiten zou gaan en Hound was ook helemaal niet van dit gedrag gediend.

Toen ze bij de den van de To-Be's aankwam zag ze het kleine katje hier gelijk liggen. Ze stapte op haar af, waarbij ze haar ogen rolde om hoe moe en depressief het ding wel niet leek. Als iedereen zich zo gedroeg na het zien van een dode, zouden ze binnen de kortste keren geen functionerende Tribe meer hebben! "Hup, we hebben niet de hele dag de tijd en je bent al te laat," pushte ze de jonge To-Be zonder blikken of blozen toen deze haar alleen maar stilletjes aankeek. "Opstaan en doorgaan." concludeerde de prey hunter met een knikje.}

Hound leek alles behalve tevreden met haar gedrag. Niet dat het haar zoveel interesseerde, immers was de witte kattin niet haar mentor en was ze alles behalve aardig tegen haar moeder geweest toen ze Wisp terug hadden gebracht naar de Cavern. Wisp... haar blauwe ogen kneep ze samen terwijl ze doodstil voor zich uit staarde. Ze was minder bang voor een uitbrander dan voor de wereld buiten de veilige Cavern. Hier waren de meeste katten, hier kon ze het beeld vergeten. Soms kwam het weer terug en schoot ze gespannen overeind om daarna haar tribegenoten te bekijken. Dit alles in stilte, ze wilde sterk zijn. Niet klein en zwak, maar ze bleef een bange jonge kat. Nauwelijks ouder dan een kitten. "Hup, we hebben niet de hele dag de tijd en je bent al te laat," Pushte de witte kattin zonder blikken of blozen. Eerlijk was eerlijk, Mouse had niet anders verwacht van de kattin die geen respect had voor haar moeder. De enige kattin waarmee ze bloed deelde. Het was anders dan bij de meeste Tribe katten. Ze was anders, haar hart klopte nog niet voor de bergen. Het was gemaakt voor de open, eindeloze velden van Windclan. "Opstaan en doorgaan." Concludeerde de kattin. Voor de meeste anderen had ze wellicht een poging gedaan haar trillende poten onder haar kleine lichaam te zetten. Bij Hound keek ze haar enkel vermoeid aan voordat ze mistroostig haar kop weer op haar poten legde. Het was maar goed dat de witte kattin niet haar mentor was.

"Je bent mijn mentor niet. Alleen Day, Dawn en Brindleleaf krijgen mij hier weg." Mauwde ze kalm, haar stem rustig en vastbesloten. Immers waren dat de katten die haar respect hadden gewonnen en die veel over haar te zeggen hadden. Dawn had ze tot nu toe wel zoveel mogelijk ontlopen, het was niet dat ze lui was. Immers wilde de jonge To-be niets liever dan rondrennen buiten het kamp. Iets in haar zorgde er echter voor dat ze dit niet deed en zorgvuldig zichzelf schaars maakte. Wel deed ze andere taken, zoals het verschonen van nesten. Immers moest ze ergens nog nut uithalen, jagen had ze echter nog niet gedaan. Ze kon zichzelf niet voldoende focussen op het prooi. Dikwijls liet ze het haar klauwen ontsnappen, als iemand haar al zo ver kreeg de angst los te laten.

Tag: Hound & Open

:hearts: Isa

Onderwerp: Re: Mind your own business [Hound & Open]