Take the leap to land on higher ground

Hij kon niet twijfelen welke lucht het was die hij rook. Arcticwolf vernauwde zijn ogen dan ook en hief zijn kop, waardoor zijn oren licht boven de heide uitkwam. Als hij het niet verkeerd had, had een Windclanner zich begeven op het nieuwe territorium van Riverclan. De kater vernauwde zijn ogen en legde zijn oren plat in zijn nek. Nou, dan zat er niks anders op dan de domme kat van het gebied te verjagen. De kater sloop dichterbij, nog net de geur van bloed van verse prooi oppikkende. Alsof hij zelf een prooi besloop, zette hij nog een doodstille stap, waarna zich afzette om bovenop de Windclanner te springen. "Ik wil de dame vriendelijk verzoeken om van het nieuwe Riverclan territorium af te gaan en haar gestolen goederen achter te laten!"

Uiteraard kon hij een pets verwachten. Zelfs als ze hem niet had willen aanvallen, was dit waarschijnlijk een direct instinct geweest op het feit dat hij bovenop haar sprong. Met deze verwachting trok hij dan ook meteen zijn kop terug, waarop haar poot vlak voor zijn neus langs floot. "Whoops, mispoes," miauwde de kater, zijn wenkbrauwen iets optrekkende naar de kattin. Hij haalde zelf niet uit, nog niet althans. Ze kon het wel voelen als ze te agressief werd. "Je hoeft het niet zo moeilijk te maken, gewoon vertrekken en dan zijn er geen problemen madame van wie ik de naam niet weet," miauwde de kater simpel, "jullie eigen deputy heeft jullie teruggetrokken en de rechten op dit land vergeven."

Arcticwolf zette nog wat meer gewicht op de kattin om aan te geven dat ze niet van plan was om haar te laten winnen. Had hij er nog eens een keer voordeel aan dat hij niet al te slank was onder al dat floof. De kattin bleef boos spuwen daarentegen. Kon duidelijk niet tegen haar verlies, zowel nu niet als een paar dagen geleden. Ze begon te roepen over dat zij het gebied hadden ingepikt. Fair, hadden ze, maar wel goed ingepikt dus nu was het van hen. "Klopt, daarom is het nu van ons," miauwde Arcticwolf luchtig, "En daardoor is die mooie muis daar nu van Riverclan, want je hebt het gevangen op ons gebied." De kater grijnsde rustig. "Wil je ook wel meeslepen naar het kamp hoor, kunnen Oceanstar en Stallionheart je daar ophalen, mits Butterstar je eerst niet op eet natuurlijk." Want ach en wee, Butterstar was zo eng.

Arcticwolf luisterde met interesse naar haar bezwaren en legde dezen vervolgens naast zich neer. "Is het nu wel," wees hij haar uiterst behulpzaam aan. Ze hadden het gevecht gewonnen en de heatherfields waren van hen. Dat moest de Windclanner alleen eventjes goed in haar hoofd geprent krijgen. "En je muis is dus doodgegaan op Riverclan gebied, waarvoor je de grens hebt overgestoken." Zo, geen wonder dat Windclan het gebied kwijt was geraakt, ze waren echt achterlijk. Vervolgens daagde ze hem uit, oh, dat was een foutje geweest. Razendsnel schoot hij naar voren met zijn kop en pakte hij haar nekvel beet, er een sjor aan gevend. "Sure, kom maar mee dan," miauwde hij langs de fluff heen.

Arcticwolf trok kort met zijn oren toen de kattin nog een keer herhaalde dat het gebied van Windclan was. Niet de slimste of wel dan? Als het de ene keer niet werkt dat ik het zeg, zeg ik het nog drie keer. Dan gaf Butterstar haar het gebied wellicht wel terug, sure, zo werkt dat. De kater vond het dan ook niet de moeite om de kattin de beantwoorden en had in plaats daarvan haar nekvel beet gegrepen en was begonnen met het sleuren. Vuile woorden der protest verlieten de bek waarop Arcticwolf instemmend humde. "Sure, sure," mompelde hij door haar nekvel heen. "Wertel dwat mwaar aan Bwutterstar." Hij zette zijn tanden nog wat dieper in haar nekvel, om ervoor te zorgen dat ze zich niet los kon trekken en vertrok op zijn tochtje terug naar het kamp.