Easter bunny's

Er lag iets interessants in de nursery. Het was groot en bruin. Groter dan het grijze pluisje was. Voorzichtig sloop ze erop af. Het ding had grote oren, heel grote oren. Het leek mager want ze kon iets tellen. Lange dunne streepjes. Het had duidelijk een vacht. Was het een diertje? Waarom bewoog het niet. Skylark voelde zich erg dapper toen ze een poot uit stak en het porde. Het bewoog niet... waarom bewoog het niet?

+ Sheddedkit

Ze waren een paar weken van elkaar geboren, dus eigenlijk dezelfde leeftijd. Dat maakte nog niet dat ze een halve meter weg sprong en zeker een meter in de lucht. Ze keek naar het katertje en herkende hem meteen. Eerst had ze hem een beetje eng gevonden, nu was ze hem wel gewend. Ze vond hem zelfs mooier dan alle andere katten. Met hun lelijke vachten (behalve de hare natuurlijk) en ze kon er ook niet in stikken. Ze fronste bozig en liep op het katertje af, om zich op hem te gooien en samen overkop te gaan. "Laat me noojt meer zo schrikken Shedded!" Ze liet los en viel langs de zijkant. Haar kont was naar het bruine ding gericht en haar ogen naar de kitten. "Weet jij wat dat dijng is?" Ze schudde met haar poot naar het wezen met de grote oren.

Ze voelde zich gevleid dat hij haar naam wist. Ze werd nogal vaak verward met Stellar en zelfs haar mama had er moeite mee. Zijzelf niet, het was super simpel voor haar. Ze rolde op haar buik toen ze zag dat Sheddedkit het benaderde. Spannend! Het grijze poesje klauterde recht en ging achter hem staan. "Ja het stinkt," beaamde ze. Haar ogen werden groot toen hij over Starclan sprak. Durfde hij dat? Mama had haar kittens erover verteld, maar het klonk zo heilig dat ze er zelfs niet aan durfde denken. "Het ziet er niet echt mjagish uit!"

Skylarkkit luisterde geïnteresseerd naar wat Sheddedkit te zeggen had. Ondertussen priemde haar scherpe blik in het bruine wezen. Het was ook een beetje vies dat de oogjes open waren. Ze waren zo zwart... Een rilling ging over haar ruggengraat. Het besef van de woorden kwam samen met het besef van de ogen. "Jaaa Sheddedkit kijk naar de ogen!" Ondertussen dook ze ineen achter hem. Ze trilde een beetje. "Ze zijn zo swart! Net als Djark Ffffclan!"

Angst zinderde in haar kleine lichaampje. Ze vond het best wel stoer dat Sheddedkit zo breed voor haar stond. Helemaal toen hij uithaalde naar het bruine Dark Forest wezen. Alleen bleef zijn nageltje hangen. Oohnee! Dark Forest was hem aan het opzuigen. Hij ging doodgaan. Ze gilde met hem mee, maar besloot toch om actie te ondernemen. Vliegensvlug schoot ze naar voren en gaf het bruine dier een paar petsen. Zijn nagel bleef nog even steken, maar door de beweging schoot het los. Meteen draaide ze zich bezorgd om. "Benje aan het doodgaan?", piepte ze angstig. Oohnee.

De kleine grijze kitten probeerde haar angst te herstellen. Ze was dapper! Ze had Sheddedkit gered van de Dark Forest en nu was hij niet dood. Hij was ook inderdaad te sterk. Haar blauwe kittenoogjes namen hem even op. Hij was een eerder vreemd kind en ze vond zijn ouders ook niet zo leuk. De mama toch niet. Die siste altijd naar haar wanneer ze te dichtbij kwam of te luid was. Ze vond hem wel leuk. Hij was anders, niet zoals de rest. Zij was ook anders vond ze, maar ze was maar 1 moon en werd al te veel vergeleken met haar zus. Skylarkkit keek even achterom. "Wat gaan we djoen met Darkclan?"

Ze keek hem weifelend aan. Haar kopje draaide naar het bruine wezen. De grote buik leek best zacht en lief. Misschien was het goed, maar alleen van binnen niet. Een idee kroop in haar hoofd. Met blinkende oogjes wenkte ze Sheddedkit. "We kjunnen erop spwingen tot de geest van Darkclan eruit gaat?" Even blikte ze opzij. Met een poot duwde ze tegen zijn schouder. Hij was daarjuist al zo stoer (en breed), dat zou hij wel durven. Toch?

Ze was blij dat hij geen watje was zoals zijn broertje Pythonkit. Hoewel ze er een kras op haar schouder eraan over had gehouden. Dat had gepikt, maar omdat Pepperkit in de nursery lag wilde ze hier niet zo over zagen. Ze vroeg of mama soms bezorgd was om haar zusje. Want die had uitgelegd dat ze niet de échte mama was. Ooit zou ze eens vragen wie de mama van Pepper is. Misschien konden ze elkaar allemaal ontmoeten. Ze werd uit haar gedachten getrokken door een luid getel. "3... 2... 1.. nu!" Zonder mee te tellen of na te denken sprong ze mee op het beest. Ewwww!!! Hard gekraak kwam bij haar oortjes terecht en ze voelde beweging onder haar pootjes. Ze hoorde Sheddedkit gillen. Hij had gelijk! "We moeten het verslaan, kom naar de nek!" Ze hapte naar wat ze al geleerd had van jongs af aan. Haar tandjes deden niet veel schade, maar het was alsof het niet meer kraakte. Waren ze aan het winnen?

Skylarkkit deed een stapje terug. Ze keek om naar Sheddedkit die naast haar stond. Wat was hij dapper! De grijze kitten sprong nu echt van het beest af. Ze keek de nursery rond, ze hadden hen gered van Dark Forest! Een kreet kwam uit haar mond en ze begon in het rond te dansen. "We hebben gewonnen! We hebben iedereen gered!" Dat gezegd zijnde, sprong ze op de kleine magere kitten. Doodknuffelen was een ding!