[Geboorte] New life

Hij was op patrouille geweest, maar was teruggeroepen met het bericht dat zijn kittens op het punt stonden om geboren te worden. Hij had zich teruggehaast naar het kamp waar hij snel zijn weg naar de nursery maakte en naar binnen stapte. Op het moment dat hij binnenkwam werd net de eerste kitten geboren en bij de buik van zijn moeder neergelegd. Hij liet zijn blik naar het jonge katertje gaan, welke vacht langzaam aan het drogen was en allerlei kanten uit begon te staan. Een kleine glimlach speelde om zijn lippen, terwijl hij de naam uitsprak voor de kitten. "Porcupinekit," Na de eerste kitten volgden de volgende twee snel genoeg. De tweede kitten was een poesje, de derde een kater. "Moonkit," Sprak hij rustig terwijl hij het gevlekte poesje kort aanraakte met zijn neus, alvorens naar de 3e geboren kitten te gaan. "Darkkit," Dat was de naam voor de derde kitten, maar de bevalling was duidelijk nog niet voorbij. De volgende kitten was nog een poesje. "Comfreykit," Noemde hij haar. De laatste twee kittens volgden, zodat er uiteindelijk zes kittens lagen. De laatste twee waren nog twee katers, wat het vier katers en twee poezen maakte. Hij kon de glimlach niet van zijn lippen houden en raakte zachtjes de vijfde kitten aan, terwijl hij zijn naam gaf. "Sedgekit," Gevolgd door de zesde en laatste kitten. "Twistedkit," Ze hadden nu allemaal een naam en naar zijn mening waren ze stuk voor stuk prachtig. Hij hoopte wel dat het goed zou gaan samen met hun oudere siblings, maar dat zou moeten blijken met de tijd.

[Kittens mogen reageren, volgorde van posten maakt niet uit.]

Onbewust was hij in minder dan een seizoen tot een volmaakte kitten gegroeid, althans: bijna volmaakt. Ergens in die tijd had hij een zwart vachtje gekregen. En hoewel zijn strak gesloten ogen nu nog blauw waren, zou het niet lang duren voordat deze de gele kleur zouden krijgen die hij van zijn vader erfde. De kitten,  die één van zes was, werd plotseling gedwongen zijn veilige warmte op te geven voor de koude buitenwereld. Zijn leven begon en alles was hem vreemd: geluiden,  geuren en gevoel. De zwarte kitten wist niet dat het geluid dat hij hoorde zijn naam was,  afkomstig van zijn vader. Hij wist eigenlijk niks, en bewoog zich puur instinctief naar de plek die veilig voelde: de warme buik van zijn moeder. Het zou nog even duren voordat hijzelf zou beseffen dat hij anders was, want hij voelde zich volkomen normaal. Maar toen hij zich naast een ander bolletje pasgeboren kitten nestelde zou het voor de oudere katten meteen duidelijk worden. De kitten die Sedgekit was genoemd had veel meer moeite moest zich vastzuigen en een tepel en ook met het uiteindelijk doorslikken van de melk die hem door deze breekbare periode van zijn leven zou brengen. Hoewel dit niet vreemd voor hem voelde, hij had immers geen idee wat normaal was, was de ernstige afwijking in zijn kaak meteen een probleem waar hij tegenop botste. Desalniettemin werd de kitten stil toen hij kon drinken, en bleef hij rustig liggen terwijl hij steeds meer metgezellen kreeg.

Een klein leventje was ergens begonnen, niet zo lang geleden. Samen met andere kleine leventjes. Nog minder lang geleden hadden de bolletjes in de buik hun vachtje gekregen. Die van hem werd kastanjerood met hier en daar wat witte vlekken. Daar had hij de kleur verloren. Hij was geen tortie of calico, het pigment was gewoon verdwenen. Gelukkig was hij geen albino, maar later zou het kleurprobleem zich ook tonen in zijn ogen. Eentje daarvan had twee kleuren in een oog. Niet dat iemand daar ging over mopperen, het was er gewoon. De kleine kitten sliep rustig. Hij ging zijn geboorte onbewust door. Pas toen hij de eerste happen lucht nam ontwaakte er iets in hem. De kitten hief krachtig zijn hoofd op en begon te piepen uit volle borst. Hij leefde, hij had een stem en die mocht gehoord worden. Zijn vader Acorndust gaf hem zijn naam: Porcupinekit. Later een erg passende naam, nu gewoon gegeven voor zijn stekelvacht. Porcupinekit werd naar voren geschoven. Hij maakte geluidjes om te laten horen dat hij hier niet mee gediend was. Zijn oren waren nog dicht geplakt, hij was blind en toch kon hij de zware melkgeur ruiken. Het rode katje kroop naar voren en voelde een bolletje tegen zijn neus tikken. Zonder er verder bij na te denken zette hij zijn roze mondje er rond. Hij werd stil en niet veel later lag hij slapend bij zijn moeder en zijn andere broertjes en zusjes. Het witte buikje was lekker bol.

  Hij merkte er niet veel van, maar hij wist wel dat de warmte die hij had gevoeld in zijn moeders buik vele malen meer aangenamer was dan de kou erbuiten. Hij piepte luid toen hij de kou voelde, maar de het likken van zijn vader stelde hem gerust. Het katertje werd Twistedkit genoemd. Zijn vacht leek op die van zijn vader, maar dan zonder het wit. Door de lichamen om hem heen werd het toch allemaal wat aangenamer en langzaam kroop hij naar zijn moeders buik, alles op instinct. Het duurde even voordat hij er bij kon, zijn andere broers en zusjes waren hem immers voor geweest, maar uiteindelijk kwam hij toch aan de beurt. Gulzig dronk hij de warme melk van zijn moeder en even later lag hij opgekruld tussen zijn siblings vredig te slapen.