No hussle or fuzzle

Het leek redelijk goed te gaan in de clan. Oceanstar was net oma geworden van twee kleindochters, die ze net zoals haar twee kleine zusjes vaak bezocht in de Nursery, waardoor ze wat was opgevrolijkt. Ook had de aanwezigheid van Abysshowl haar veel goed gedaan en leek het leven in Windclan eindelijk eens een keer aardig op rolletjes te lopen. Kortom, de kattin was gelukkig, nog wel. Als ze wist wat haar in de toekomst te wachtten stond, dan zou ze wellicht niet zo vrolijk, en een tikkeltje stijf in de richting van de Fourtrees zijn gelopen. Haar tenen dansten over het gras terwijl haar lange haren verzorgd over haar littekens heen lagen, alleen door de minimale bewegingen in haar nek, kon iemand wellicht opmerken dat die haar nog zeer deed. Het genezen ging echter bijzonder goed, ze wist dan ook dat ze binnen enkele Moons er geen last meer van zou hebben. Dinspots was een ander verhaal, hij had haar dan wel bijna een leven gekost maar haar verwondingen leken beter te genezen. Zijn poot was nog steeds niet geheeld, waardoor hij af en toe wat hinkte. Daar aangekomen vond ze Tallstar, haar ogen knipperde ze even, voordat ze in de richting van de tabby liep. "Tallstar," Mauwde ze terwijl ze met een grimas haar kop neeg, niet voor hem maar door de lichte stekende pijn die de beweging veroorzaakte. Het was duidelijk dat ze wat had moeten vechten, aan haar houding. Toch leek ze te ontspannen bij het bekende gezicht. "Hoe is het met je?" Sprak de kattin op een rustige en warme toon. Haar gedachten kwamen weer terug op de twee wittige kittens, haar kleinkittens. Zelf was ze behoorlijk jong om oma genoemd te worden.

De kans dat Shadowclan en Windclan oorlog zouden voeren was vrijwel nihil, immers waren beide katten die aan de leiding stonden bevriend en zouden ze elkaar niet zo snel kwaad doen. Natuurlijk stond Windclan bij Oceanstar op een maar als ze Shadowclan kon helpen met een gezamenlijke dreiging, dan deed ze dat zonder twijfel. Als er ooit een oorlog zou ontstaan was het doordat een van de Warriors of Apprentices van een van de Clans er een rotzooi van maakte en zich niet gedroeg en onvoldoende gestraft werd. De glimlach waarmee de ander haar begroette, verwaterde iets bij het zien van haar stijfheid, ze had het nog zo geprobeerd te verbergen. Echter was het niet iets dat ze makkelijk kon verstoppen. Iedereen kon wel zien dat sommige bewegingen haar nog zeer deden, het genezen ging gelukkig goed. "Wow, Ocean," Sprak de kater terwijl hij haar met een schuin hoofd aan keek, even grinnikte te kattin. Het deed haar goed om te zien dat hij zijn humor nog niet verloren was. Het zijn van een Leader kon zwaar vallen, ze had de wonden om dit te tonen. "Gaat het?" Vroeg hij, maar voordat ze kon antwoordden volgde de volgende vraag al. "Wat is er gebeurd?" Hij was duidelijk bezorgd om haar staat, en hij had haar niet eens gezien naar het gevecht met Dinspots en de Rogue. "Bloodclan?" Vroeg hij waardoor de kattin zonder enige humor glimlachte. "Nee, een Rogue. De vader van Butterstar en Whitelion." Mauwde ze droogjes en een tikkeltje nors. Ze hoopte maar dat ze die nooit in Starclan tegen zou komen, wat een vervelende rosse kater. Onder andere, ze was niet van plan te beginnen over Dinspots, de arme Warrior was nog steeds genezende, en zwak wilde ze niet overkomen, zelfs niet tegen vrienden. "Nog veel last gehad van Bloodclan? Bij ons zijn ze nog stil, al is het kamp druk genoeg." Een stille verwijzing naar het tweede gevecht, het kamp was inderdaad druk genoeg.

Tallstar leek bezorgd om haar te zijn; de wonden waren dan ook niet bepaald mild geweest. Luvon had een aardig sterke tegenstander gebleken met veel meer ervaring, waardoor het geen wonder was dat ze er zo uit zag. Om te zwijgen over het gevecht met Dinspots, die haar ook aardig wat schade had toegericht. Even liet hij zijn staart tegen haar aan liggen; duidelijk als vorm van steun. "De rogue is door mij gedood, dus vrees niet. Mijn klauwen doen het nog." Mauwde ze als een halve geruststelling; het ws zeer ongewoon voor de jonge kattin om gewelddadig te zijn dus echt veel zou het vast niet helpen. Snel besloot ze op een volgend onderwerp over te gaan, Bloodclan. De katten waarvoor ze vreesde. "Mwah, Bloodclan is relatief stil," Mauwde de kater al was het duidelijk dat hij hen net zoals haar wantrouwde en niet verwachtte dat dit zo bleef. "Ik denk dat ze van alles plannen ondertussen," vervolgde hij waardoor ze zonder humor lachte. "Het zal Bloodclan niet zijn als ze geen gevecht met ons plannen," Mauwde ze even serieus, de katten waren niet zoals de Clans en zouden dat ook nooit worden. "En ja? Veel kittens?" Mauwde hij met een acute glimlach waardoor ze langzaam knikte. "Enkele zonder moeder waarvoor ik samen met Abysshowl zorg. Dan heeft mijn dochter nog twee kittens gekregen, dus ik ben sinds een dag oma," sprak ze met een warme stem.

Zijn ogen werden groot, waarschijnlijk had hij nooit verwacht dat de jongere kattin nu al oma was. Het was eigenlijk ook nauwelijks te geloven. Haar blauwe ogen stonden zacht terwijl ze een kleine trotse glimlach toonde. Natuurlijk was ze niet trots op het feit dat het Halfclanners waren, maar het was zo snoezig de jonge kittens rond te zien kruipen."En daar kom je nu pas mee?!" Mauwde de kater gespeeld verontwaardigd waardoor ze met een kleine glimlach knikte. "Ja, aangezien mijn dochter zo jong is, en ik niet wist of ze gezond ter wereld zouden komen." Murmelde ze zacht, aan een zwangerschap zat altijd een risico. "Hoe heten ze?" Vroeg de grotere tabby uiteindelijk waardoor ze zachtjes en warm sprak. "Milkykit en Wisteriakit." Haar ogen fonkelden lichtjes, kittens waren een goed onderwerp.

Er bestond een kans dat ze zelf wellicht geen kittens meer op de wereld zou zetten. Immers had haar lichaam het niet bepaald makkelijk gehad nadat ze voor zoveel kittens had moeten zorgen omdat er geen andere levende Queens waren geweest. Dat drama hadden de andere Clans wellicht niet geheel mee gekregen, al was het wel duidelijk dat talloze kittens onder haar zorg hadden gestaan. Het was dan ook geen wonder dat ze zichzelf ooit oma mocht noemen. De kater leek wel te begrijpen dat ze de geboorte van de kittens had verborgen. Zeker aangezien haar dochter een jonge Warrior was. Ze had het geluk dat ze maar een tweetal kittens had hoeven baren, het was anders in deze Leafbare wel heel zwaar geweest. Vrolijk keek Tallstar haar aan. "Schitterend," Mauwde hij warna hij ongelovig zijn hoofd schudde. "Wat vliegt de tijd," Het leek nog wel gisteren dat haar halfbroer was overleden en twee jonge andere katten haar tegen zichzelf hadden beschermd. "Voordat we het weten zijn we Elders." Mauwde ze droogjes met een lichte humor in haar stem.

Bij haar droge opmerking, die behoorlijk dramatisch overkwam, kon de kater natuurlijk niet anders dan lachen. Zelf keek ze hem zacht grinnikend ook aan. Het was iets wat ze bij de ander wel kon doen. "Wow," Mauwde de kater nadat hij uitgelachen was en nog wat na grinnikte, de jongere kattin haalde grijnzend haar schouders op. "Ik hoop het niet zeg," Zelf was ze er ook nog lang niet aan toe om Elder te worden, dat zou haar waarschijnlijk vervelen. Natuurlijk kon ze er dan wel zijn voor de kittens maar hoe lang ze daar haar tijd mee zou kunnen verdoen was nog maar de vraag. Ze hield van de vrijheid die ze momenteel had. "Dat zou haast een wens moeten zijn," De enige wens die ze had was er zo lang mogelijk voor haar Clan zijn, maar dat betekende niet dat ze Elder wilde worden, al leek het haar wel tof om net zoals haar moeder oud te kunnen worden. Om een heel leven lang zich voor de clan in te kunnen zetten. "Lijkt dat je wat?" Vroeg de kater waarop ze haar kop even nadenkend schudde. "Misschien ooit als ik oud ben, maar nog lang niet. Ik wil er voor de clan kunnen zijn, niet weg rotten in een den." Mauwde ze zacht.

Rond de tijd dat ze Elder zou moeten worden, waren ze hopelijk een heel aantal Moons verder. Leaders traden meestal niet zo snel af, en als ze dat deden was het met een goede reden. Evergreen was nog niet eens zo oud geweest voordat ze de taken overdroeg aan de jonge grijze Leader. Immers waren in Windclan in die tijd veel fouten gemaakt, zoals het verbannen van een onschuldige kat, maar dat betekende niet dat ze zelf een perfecte kat was om aan het hoofd van een Clan te staan. Er was zoveel dat ze nog moest leren en al doende leerde, zoveel valkuilen waaruit ze op moest staan en daarbij kwam het feit dat ze nooit al haar Clangenoten gelukkig kon maken. Ze moest proberen te doen wat het beste was voor de meeste katten, zelfs als dit een risico betekende op enkele. De kater keek haar met een schuin hoofd aan, wellicht had hij dit niet verwacht van de rustige kattin. "De meeste Elders zijn echter wel waardevol, maar ik kan mij niet voorstellen niet voor de Clan te kunnen jagen, en enkel in een den te zitten. Al lijkt mij het onderdeel van verhalen vertellen wel enorm leuk. Ik houd van kittens, die onschuldigheid. Daarbij hebben ze vaak behoorlijk wijze woorden." Sprak ze met een klein glimlachje ter verduidelijking. "Wegrotten raad ik niemand aan," Sprak de grotere en oudere kater uiteindelijk waardoor ze glimlachend knikte. "Daarom zijn we Clankatten, om echt te leven, geen Kittypets of Bloodclan." Sprak ze zacht en op een heldere toon.

Het was geen wonder dat ze veel voor kittens voelde, vanaf het moment dat ze een jonge Warrior was had ze eigenlijk al bijna de zorg op zich genomen voor de jongste van de Clan. Immers was ze al vroeg moeder geworden, wellicht iets te vroeg maar daar konden anderen beter over oordelen, dan zijzelf. Immers had ze het moederschap aan gekund, eerst samen met Neverland en toen hij overleed samen met Tigergaze, echter had ze met de laatste geen goede band meer. Immers waren ze behoorlijk uit elkaar gegroeid op het moment dat ze de leiding over Windclan kreeg. Er waren offers gevallen, zo had ze minder tijd voor haar kittens en geliefden dan ze daadwerkelijk had gehoopt, toch was het aan de andere kant een geweldige ervaring, er staan voor haar Clan en de verantwoordelijkheid dragende voor haar clangenoten zodat die een waardevol en mooi leven konden leiden. Hopelijk met eer, en kracht. Moed werd beloond, over het algemeen. "Verhalen vertellen doe ik ook graag," De kattin grinnikte, ze kon zich niet anders voorstellen dan dat de grote bruine kater zich wel eens in de Nursery zette en een groots verhaal begon. Hij had vast een rijke fantasie. "En het klopt dat we clankatten zijn, maar ik leen wel van de kittypets als het om verhalen draait," Ze begon meteen te lachen, de Kittypets waren onschuldiger aangelegd, wisten niet hoe het was om te overleven, in de koude met weinig prooi en vele levens die afhankelijk waren van hun jachtkunst. "Welke verhalen, zo veel spreek ik niet met ze. Ik denk dat ik in mijn hele leven maar een Kittypet heb ontmoet." Sprak ze zacht, Mr. Tips was zijn naam geweest. Een oude kater die ze kort had gesproken nadat ze enkele ratten had waargenomen. Een plaag die uit de Twolegplace was gekomen maar waar ze verder geen last van hadden gehad. Toen was ze een oude Apprentice geweest.

Het leek erop alsof Tallstar gek genoeg meer ervaring had met Kittypets dan zijzelf ooit had gedaan. Immers was ze niet echt geïnteresseerd in hen. Tallstars oren stonden meteen recht overeind terwijl hij haar nieuwsgierig aan keek. "Welke? Vroeg hij aan haar. "Ik ken vooral veel ex-kittypets die nu rogue of bloodclan zijn," Vervolgde de kater waardoor ze langzaam knikte. Het was niet aan haar om veel met Rogues om te gaan. Ze hield er niet zo van, Windclan was dat betreft toch wel redelijk op zichzelf. "Mr. Tips, maar toen was ik nog maar een Apprentice en hij leek mij oud. Dus ik heb geen idee of hij er nog is." Mauwde ze zacht. Immers had ze geen contact met hem onderhouden. Abysshowl leek ook wat weg te hebben van een Kittypet maar ze was het nooit geweest. Voornamelijk omdat ze door het toedoen van Cyber gevangen had gezeten terwijl ze de kittens, waaronder haar probeerde te beschermen.

Het was apart om met de Shadowclan Leader het over Kittypets te hebben. Ze waren niet interessant voor de veiligheid van de Clans. Ze liepen hooguit in de weg maar waren niet zo gevaarlijk of dreigend als de Bloodclan of sommige Rogues waren. "Wat gaaf," Antwoordde de kater terwijl hij glimlachend naar haar keek. De zon leek al weer te verdwijnen ook al hadden ze niet super lang hier gestaan. Tenminste ze had niet het idee alsof ze lang met de ander had gesproken. Even bleef zijn glimlach staan voordat hij ook door leek te hebben dat de andere taken van hen nog op hen wachtten. Ze hadden beide een Clan te leidden. "Mijn excuses dat ik u zo plots verlaat, maar ik heb het idee dat ik vervangen wordt als ik niet heel snel terug ben," Mauwde de kater terwijl hij met een naar adem happend geluid voor haar zijn kop neeg. Arme kater, arme Leader. Ze knikte enkel warm met een zacht gegrinnik. Voordat ze hem met een warme blik nakeek, terwijl hij dramatisch weg sprintte. Hierna draaide de jongere Leader zich om en stapte ze rustig weg in de richting van haar Clan.