Testing limits

Misschien mocht hij hier niet zijn? Okay, nee hij mocht hier gewoon niet zijn. Hij was een tijdje geleden minstens één geurgrens overgegaan, maar van wie wist hij niet. Hij liep nu in gevaarlijk gebied en misschien, heel misschien was hij ook een beetje verdwaald. Niet dat hij dat ooit toe zou geven en dus stapte hij door. Dat was, tot een zwaar gewicht hem omver gooide. Een verrast geluidje onsnapte hem, gepaard met een geïrriteerd gevoel. Starclan, red hem. Wie was deze kat die dacht hem omver te kunnen bowlen? Het enigste wat hij van zijn plek op de grond kon zien was een mop haar en dus hees hij zichzelf overeind. Hij nam zijn 'aanvaller' in zich op. Een jonge kattin, niet veel ouder als hem, met een lange, zilvergrijze vacht en amberen ogen. Wat een pluizenbal. Ze mompelde dan ook iets over dat hij geen muis was en Seaweedpaw zwiepte met zijn staart. "Natuurlijk ben ik geen muis! Ik ben een Shadowclan Apprentice," vertelde hij haar verontwaardigd. Hij wist niet van welke clan zij thuis was, maar vast een die hun apprentices niet goed kon leren jagen. Hij een muis, nou was de wereld helemaal gek.

Hij greens even toen ze zei dat hij hier niet welkom was en dat het Riverclan territorium was. Ah, daar was hij dus. Hij was een stukje verder gelopen dan Fourtrees en nu was hij hier. Niet dat het hem veel uitmaakte dat hij de grens dan over was gegaan. Zou een warrior hem te pakken hebben gekregen dan zou hij de onschuldige apprentice hebben gespeeld en konden ze het hem niet al te veel kwalijk te nemen. En met deze apprentice was er al helemaal geen gevaar. In plaats van wegjagen wilde ze met hem praten. Echt, wat leerde Riverclan hun apprentices. Als hij haar op zijn territorium had gevonden hij haar al een eeuw geleden weggejaagd. Toch, misschien kon hij maar beter meespelen, zodat ze geen warrior erbij ging halen. "Ik ben Seaweedpaw en ik dacht mijn overburen eens te komen bezoeken." vertelde hij kalmpjes, toch was er een wat sarcastische ondertoon in zijn stem. Het woord buren betekende eigenlijk dat ze op vriendelijke termen waren en hij dacht niet dat dat zo zat. Maar alsnog, misschien kon hij zich nu een beetje gaan vermaken.

Oh, nu had hij haar aandacht dan. Positief was het niet echt en hij begon misschien zijn keuze om hier te komen wat te betwijfelen. Die twijfel maakte dan al snel weer plaats voor verontwaardiging toen Coyotepaw hem beledigde. Echt, was dat het beste waar ze mee op kon komen? Het was dan ook niet zo zeer de belediging maar het feit dat ze hem probeerde te beledigen dat hem verontwaardigd maakte. "Misschien wil ik mijn sarcastische opmerkingen gewoon niet opmaken aan een arrogante kitten zoals jou," miauwde hij koel. Hij was zeker ouder als haar en dus had hij niet veel te vrezen. Rennen, zoals ze voorstelde, ging hij dus zeker niet doen. "Ik denk niet dat ik veel te vrezen heb van iemand zoals jou, en ik zou niet weten waar we over kunnen praten. Als je iets weet, alsjeblieft stop met je arrogante gedrag en stel het voor, Mousebrain," vertelde hij haar dan ook. Want ja, hij had geen zin in sociale interactie met een kitten die al dacht dat ze een warrior was en zich dan ook zo arrogant gedroeg alsof ze alles wist. Nee, zij zou daar dan ook mee moeten stoppen wilde ze een gezellig gesprek. Niet dat hij vaak aan gezellige gesprekken deed, eigenlijk alleen met katten die hij als familie zag.