De albino kat had het comfort van de nacht opgezocht, de enige tijd waarin hij zonder enige vorm van pijn door het leven kon gaan. Voor hem waren de met sterren bezaaide lucht veilig en vertrouwt, ondanks dat het voor de meeste wat eng kon zijn. Daarbij vond hij het fijn om bij Starclan te zijn en hier een connectie mee te voelen. Want dat moest het zijn toch? Starclan moest wel hetgeen zijn wat hem beschermde tegen de pijn die enkel daglicht met zich mee bracht. En hoewel ze hem trainde om het te verdragen maakte dit de pijn niet minder. Het maakte hem enkel stiller om het te zeggen of te tonen. Maar Whitepaw klaagde er niet over. Hij zou alles doen wat hij moest doen van zijn mentor en om erbij te horen. Want als je erbij hoorde was je nooit alleen en kon er nooit was misgaan.
+ Shrewpaw