Wary

Sunkit was vrolijk aan het huppelen door de nursery. Haar pootjes werden steeds standvastiger en ze was al eens helemaal naar de verste hoeken in de nursery gelopen! Maar voor nu moest ze zichzelf maar vermaken in de nursery, het enige licht dat binnen kwam door de ingang. Ze had al eens stiekem een kijkje naar buiten genomen, maar ze werd wel steeds teruggeroepen. Het was nog “te koud”. Pfft, dat kon ze zelf wel bepalen. Maar omdat ze toch haar moeder wel graag had, had ze besloten om voor nu nog even te luisteren. Totdat opeens een witte kitten naar haar toe kwam. Sunkit kantelde haar kopje toen ze een mosbal voor haar poten geworpen kreeg. Ja, en dan? Ze vernauwde haar blauwe oogjes. ‘Wat moet je?’ mauwde ze een tikkeltje fel. Toen kwam het balletje naar haar toe rollen. Haar ogen volgden de bal en ze boog haar kopje ernaar toe. Oh, ze wilde ermee spelen? Hard sloeg ze het balletje terug naar de witte kitten, waarna haar oogjes begonnen te glimmen. Oké, dit was wel leuk!

De witte kitten wist met een indrukwekkende sprong de mosbal tegen te houden. Sunkit piepte opgelaten, waardoor haar staartje omhoog kwam. Toen gebeurde er opeens wat vreemds. De kitten ging flink in de weer met takjes, de mosbal achterlatend. Twee takjes werden achter haar naast elkaar geplaatst. Sunkit volgde de witte kitten met een gebiologeerde blik. Totdat ze wees naar de takjes. Sunkits kopje ging van het ene paar takjes naar de andere. Waardoor ze haar kopje kort kantelde, terwijl haar hersenen kraakten. Totdat ze het door had. De ene was voor Sunkit, de andere voor de witte! En ze moest het door de ene schoppen. Sunkit knikte instemmend. ‘Jaa!’ miauwde ze vrolijk. Ze zou haar doel met haar leven beschermen! Al snel kwam al de eerste mosbal zachtjes naar haar rollen. Een competitieve blik kwam op Sunkit kopje en ze sprong bovenop de mosbal. Deze was nog makkelijk tegen te houden! Ze positioneerde de val vervolgens recht tegenover het doel van de witte kitten en gaf de bal opnieuw een zo hard mogelijke slag.

Sunkit had helemaal niet door hoe de ander zich voelde. Nee hoor, ze ging helemaal op in het spelletje dat de kitten voor hun had verzonnen. Al had ze nog geen woord uitgesproken, leek Sunkit het goede idee te hebben. De bal was tegengehouden, en vervolgens vloog hij over de witte kitten. Sunkit slaakte een juichend kreetje en ze sprong in de lucht. Dat was goed, voor haar! Had ze nu gewonnen? Weer zei de witte kitten niets, ze lachte alleen maar. Sunkit fronste en keek de kitten wat vreemd aan. ‘Ik sta nu voor, toch?’ miauwde ze toch een tikkeltje onzeker. Sunkit brandde normaal van de zelfverzekerheid. En ze was competitief, ze moest en zou winnen. De kitten kwam vervolgens met de bal weer haar kant op. Sunkit was al snel vergeten wat ze vroeg. Ze moest haar tegenhouden! Ze zakte iets door haar pootjes en wachtte totdat ze dichtbij genoeg was. Ze wilde het balletje afpakken! Sunkit torpedeerde zich dan ook op de bal, niet rekening mee houdend dat de witte kitten er nog vlak achter zat.  

Sunkit keek triomfantelijk toen de witte kitten zei dat ze voor stond. Mooi. Precies de bedoeling. En ze zou haar voorsprong meteen groter laten worden. Haar aanval was dan óók succesvol. De witte kitten liet de bal meteen los en deed afstand. Sunkit sloeg haar poten om de mosbal, waarna ze haar twinkelede blauwe ogen de witte kitten aankeek. Ze had niet door dat ze wat geschrokken had, nee haar ogen waren alleen op het doel van de tegenstander. Ze schopte de bal eerst iets zachtjes om de witte kitten heen, waarna ze de bal volgde, om hem vervolgens weer keihard door haar doel schopte. Sunkit juichte om haar tweede punt, waarna ze terug rende naar de witte kitten. ‘Haha, je verliest!’ kirde ze nu iets bitser, waarna ze een rondje om de witte kitten heen rende, nog steeds uitlachend. Haar staartje stond triomfantelijk in de lucht. Dit was makkelijk winnen! En daar hield ze wel van. Na nog een ererondje stopte ze weer voor de witte kitten. ‘Pak de bal, jij bent weer,’ commandeerde ze toen. Ja, ze wilde nog een keer, zodat ze wéér kon winnen.