look up at the stars and see

Het kamp was stil, afgezien van de Nursery wellicht waar kittens af en toe in het midden van de nacht nog wakker werden omdat ze moesten drinken of droomden over de mogelijkheden die ze later zouden krijgen als Warrior van Windclan. Haar blauwe ogen stonden kalm terwijl ze vanuit haar nest het oneindige donker in keek. Zelf kon ze miet slapen, ze was rusteloos. Het zou niet lang duren voordat de Clan zou eisen dat ze het verloren gebied terug zou pakken en hoewel ze dat ook van plan was betekende het niet dat ze dit al kon en wilde doen. Haar oren trok ze kort even voordat ze een klein gestalte het kamp zag verlaten. Het leek er op dat een van haar Clangenoten net zomin kon rusten als zijzelf leek te kunnen.


Rustig en voorzichtig volgde ze de Apprentice naar de Outlook Rock. Vanaf dat punt was het hele territorium te bewonderen. Zelf deed ze dit dan ook geregeld, er was weinig dat haar ogen op dat punt zou ontgaan. Ergens hadden ze geluk dat er geen roofvogels waren die een hapje kat wel zouden lusten. Er was weinig bescherming in het hoge gras. Haar passen waren licht, maar een tikkeltje stroef terwijl ze de jonge kattin benaderde. "Dewpaw," Mauwde ze met een rustige stem. Haar aandacht op de ander vestigende. Ze hadden niet gesproken over haar verloren leven. Immers had ze de tijd niet gehad de ander gerust te stellen.

Dewpaw leek haar waarschijnlijk bewust uit de weg te gaan. Natuurlijk had de jonge Apprentice niets tegen haar, maar het zien van een dode Leader was alles behalve makkelijk. Immers koste het tijd om erover heen te komen, dode katten waren eng. Zeker voor hen die nog niet eerder een lijk hadden gezien en het vinden van een Leader, dat was alles behalve makkelijk. Dit gedrag was iets dat ze tot nu toe gewoon had laten gebeuren. Immers wilde ze niet dat de ander zich gedwongen voelde met haar te spreken. Aan de andere kant maakte ze zich zorgen om haar, het was nog een wonder dat ze er niet doodop uit zag. Een Leader was de kat die zich altijd sterk hield, zover dat kon en meerdere levens had om de Clan te beschermen. "Oceanstar," Mauwde de gevlekte cyperse kattin terug. haar stem was vriendelijk maar het leek er bijna op dat ze hier was gekomen om na te denken. Met een kleine glimlach keek ze de jongere kattin aan voordat ze haar staart om haar poten sloeg. "Wat raast er door je gedachten heen?" Mauwde ze kalm en warm, terwijl ze met een lichte interesse in haar ogen de jongere kattin aan keek. De Apprentice van haar Deputy, Stallionheart.

Dewpaw had haar grijs met witte staart om haar poten heen geslagen, alsof dit haar zou kunnen beschermen tegen de waarheid. Oceanstar zag een verloren kattin; een die nog veel kom groeien en ongetwijfeld zou groeien mits ze de kans kreeg. Het leek erop dat vele gedachten de jongere kattin plaagden, waardoor ze voorzichtig en geduldig de ander aansprak. De Apprentice haalde bij haar vraag haar schouders op waarna ze wat mompelde. "Veel." Ze bleef naar de sterren kijken. Oceanstar deed hetzelfde ook bijna dagelijks. Het liet haar een voelen met haar voorouders die in de bijna eindeloze velden van Starclan jaagden. ”Ik had u niet moeten ontwijken, maar ik was gewoon bang en geschrokken” Mauwde de kattin terwijl een kleine traan over haar wang heen liep. Zonder een woord te zeggen legde Oceanstar voorzichtig haar kop op de rug van de Apprentice en gaf ze haar een geruststellende lik achter haar oor. ”Waarom heeft u Stallionheart als mijn mentor toegewezen?” Mauwde de kattin stilletjes. "Omdat ik niet sterk genoeg ben om je mentor te zijn. Je doet mij aan mijzelf denken toen ik jouw leeftijd had. Ik weet dat er een grote potentie in je zit. Je verdiend een kat die deze uit je kan halen." Sprak ze kalm en eerlijk.

Dewpaw was een nog jonge kattin die het leven en haar doel erin nog niet begreep. Elke kat had een punt waarop ze zich voelden breken, angstig werden of pijn voelden. Een punt die al hun onzekerheden bloot zou leggen. Haar onoverkomelijke dood had ervoor gezorgd dat deze open en bloot kwamen te liggen. Elke kat zou het zwaar hebben, zeker een van de leeftijd die Dewpaw had. De grijs met witte kattin glimlachte waterig en mompelde een bedankje waardoor de Leader zacht snorde. "Je bent net zo belangrijk als mijn dochters voor mij zijn. Ik weet zeker dat je ouders trots op je zijn." Mauwde ze warm en geruststellend. Anders waren die katten idioten. "Hoe gaat het verder, Oceanstar?" Vroeg ze naar een korte maar niet ongemakkelijke stilte terwijl haar staart langs de schouder van de jonge Leader streek. "Het gaat goed, ik heb enkel een ding met je te delen. Die ik uit hoog vertrouwen met je deel. Zelfs mijn familie en beste vrienden weten dit niet." Sprak ze zacht. "Door je goede handelen, krijg ik ondanks het verloren leven een nest kittens. Ik ben in verwachting... Dit zal denk ik heel wat oproer veroorzaken. Zeker omdat mijn lichaam zo verzwakt is en er een kans bestaat dat ik levens verlies." Mauwde ze haar stem klonk zacht. "Mocht er iets gebeuren en ik niet terug keren Dewpaw, wil ik dat jij, je beste poot voor blijft zetten en mijn familie en vrienden verteld hoeveel ik van ze houd, en altijd onthoud dat ik van mijn hele Clan houd als een moeder van haar kittens." Mauwde ze zacht en licht geëmotioneerd.

Dewpaw was de enige kat die ze deze woorden op deze manier zou mededelen. Ze had krachtig en dapper gebleken, in staat zijnde te doen wat er moest gebeuren om haar en de nog ongeboren kitten te redden. Dit was dan ook een van de redenen geweest dat ze haar dit mede deelde. De jonge Apprentice kende haar goed genoeg om de woorden te delen maar zou lang niet zo gebroken zijn als Tigergaze, Evergreen, Routnose en Lizardpath om nog te zwijgen over Stallionheart en wellicht zelfs Abysshowl ook al had ze die onbewust in haar verdriet en onmacht bedrogen met de bekende bengaal. De oorrjes van de grijs gevlekte Apprentice waren in haar nek gedraaid, ongetwijfeld geschokt van haar woorden die ze had gesproken. Ze voelde het aankomen, het einde van haar verhaal als een omen. Ze had een kans om haar legacy, nalatenschap eervol te laten zijn. Zonder losse draadjes zodat het verhaal van haar Clan kon vorderen. Het ded haae zichtbaar pijn deze verantwoordelijkheid op de jonge schouders van Dewpaw te leggen maar ze had geen andere keuze. Haar Clan moest verder met Stallionheart aan de leiding als haar einde kwam. Als Starclan haar kwam halen. Zeven levens had ze nog, maar een bevalling kon er meerdere nemen en ze wist diep in haar hart dat ze elk van haar levens op zou geven voor haar kittens als die zwak of dood werden geboren. Ze kon geen grotere verliezen aan. Niet terwijl ze ook nog de Clan moest leiden, dus zou ze eervol haar leven neer leggen als dat moest. De jonge kattin schudde met haar kopje, het was duidelijk dat ze dit niet wilde inzien, toelaten. Dat ze ook van de Leader hield op haar eigen manier. ”M-maar je kan helemaal niet dood” Fluisterde de Apprentice met tranen in haar ogen. Eerst was ze wellicht blij geweest met de complimenten van de jonge Leader, maar daarna leek het te veranderen in duisternis. Echter maakte duisternis ook altijd plaats voor sterren. ”Wat moeten we nou zonder jou?” Vroeg de kattin waardoor er een zachte glimlach op haar gezicht verscheen. "Alle katten gaan ooit naar Starclan, ik ook. Jij ook, maar vergeet nooit dat ik elke stap van jouw pad en die van de rest van de Clan zal volgen." Mauwde ze wijs en warm terwijl ze troostend de ander haar tranen weg likte. Het deed haar zeer maar soms was een verlies van onschuld van een, een redding van vele. ”Maar als je wilt dat ik dat vertel dan doe ik dat” Fluisterde de jonge kattin duidelijk gepijnigd. "Dewpaw, ik heb zeven levens en zet altijd grote nesten op de wereld. Ik ben bang dat mijn kittens de bevalling wellicht niet overleven en in dat geval zal ik niet in staat zijn emotioneel voor de Clan er te zijn. Wat betekend dat ik zoals gewoonlijk de kittens het leven zal gunnen, mijn kittens het leven zal gunnen en zelf in Starclan blijf. Toekomstige Warriors in ruil voor een verzwakte Leader." Mauwde ze zacht. Ze keek naar de jongere kattin. "Windclan mag mij rouwen maar moet verder, Riverclan moet op haar plek worden gezet. Zorg ervoor dat je mentor dat in zijn oren knoopt." Sprak ze met een kleine glimlach op haar gezicht voordat ze de jonge kattin beschermend tegen zich aan drukte. "Dochter van Windclan," Murmelde ze liefdevol.

Het was iets waar ze later wellicht een dubbel gevoel aan zou overhouden. Een onschuldige kattin opzadelen met haar kennis was iets dat behoorlijk heftig kon zijn. Toch wist de jonge Leader dat er geen enkele kat was die deze taak beter kon dragen dan Dewpaw. Ze was kalm en af en toe verlegen ingelegd en vond zichzelf niet fantastisch. Ze zou haar Clan voor haar eigen wil zetten; zoals Oceanstar ook had gedaan. De grijze Leader wist dat de jonge kattin al voldoende zorgen droeg, zo was ze er zeker van dat de eerste ervaring met een dode kat, een Leader niet bepaald prettig was geweest. Het zou haar dan ook niet verbazen als dit voor nachtmerries had gezorgd. Dit betekende dan ook dat de kattin zich ergens schuldig voelde dat dit alles weer opgehaald werd, toch genazen emotionele wonden beter als er over gesproken werd. Een Leader wilde altijd voor de Clan zorgen; elke goede Warrior deed dit en dat betekende soms dat ze een zware last op de schouders van een Clangenoot moest leggen. De jonge Apprentice bleek gelukkig niet al te moeilijk te troosten en in staat te zijn haar woorden voor nu los te laten en in haar hart te nemen. De jonge kattin leek haar te begrijpen, immers waren ze geen wildvreemden in de Clan. Al had ze niet de tijd met Dewpaw kunnen besteden die ze oorspronkelijk had willen delen met de jongere kattin. Ze had haar wel een van haar jongere vrienden zien worden. Voor de zoveelste keer knikte de grijs gevlekte Apprentice toen ze het over het terugnemen van de Heatherfields had. Het was Windclan Territorium en voordat de seizoenen weer slechter werden hadden ze dat gebied nodig. Zelfs als zijzelf er niet meer zou zijn. ”Ik zal hem billenkoek geven als hij dat niet doet” mompelde ze nadat ze haar kop kort in de lange, zachte vacht van de Leader had geduwd voordat ze grinnikte. ”Oceanstar? Waarom vertel je mij dit allemaal?” Vroeg de ander, waardoor Oceanstar zacht en liefdevol de ander een dochter van Windclan noemde voordat ze de achterliggende reden zou delen. "Ik zie mijzelf in jouw Dewpaw. Ik zie je drang om goed te doen, de Clan op de eerste plek te zetten en iedereen trots te maken. Niet omdat je de beste wilt zijn maar omdat je het beste wil geven dat in je zit." Begon ze op een lage maar krachtige toon. "Ik vertrouw je omdat je jezelf hebt bewezen toen ik mijn tweede leven verloor. Daarnaast heb je getoond in staat te zijn met de emoties van jezelf en anderen om te gaan. Ik kan geen betere kat uitkiezen mijn woorden te delen op het juiste moment." Mauwde ze haar stem zacht en warm. Ze had nog enkele berichten die aan bepaalde katten gegeven moest worden maar eerst wilde ze genieten van de stilte met Dewpaw aan haar zijde.

Het was wellicht niet het juiste om te doen, een jonge kat opzadelen met haar kennis. Met haar laatste wil, maar ze kon er niets meer aan veranderen. Ze zou de kittens een leven gunnen, ze kon Abysshowl niet onder ogen komen. Natuurlijk zou ze haar proberen hierover in te lichtten maar ze moest nog nadenken over de manier waarop ze het zou brengen. Stress zou haar lichaam slecht doen, ze moest dus een ruzie voorkomen en daarnaast moest z enog met Routnose en Lizardpath over haar behandeling praten. Immers was de Leader nog niet helemaal genezen waardoor ze geen andere keuze had dan de twee Medicine Cats hun taak uit te laten voeren. Niet dat ze zou klagen, immers hield ze van de twee katten. Ze waren geweldige Medicine Cats voor haar Clan. Ze legde de jonge kattin uit waarom ze haar deze druk oplegde, Dewpaw zou een geweldige Warrior worden. Dat was een ding dat ze zeker wist. "Bedankt," Mompelde ze waarna ze een neusje tegen de grijze kattin drukte. Oceanstar snorde zacht en gaf haar een warme lik over haar oor. ”Is er nog meet wat ik moet weten over... je weet wel” Vroeg de gevlekte Apprentice waardoor de jonge Windclan Leader langzaam knikte. "Ik weet niet wanneer ik dit aan Abysshowl vertel. Mochten de kittens eerder komen dan dat ik de kans heb gehad wil ik dat je haar verteld dat ik mijn verdriet op een verkeerde manier heb proberen te verdringen. Ik heb alles verpest, en dat ik hoop dat ze het in haar hart vind mij ooit te vergeven. Ook al snap ik als ze dat niet kan. Mijn grootste fout is deze, maar kittens blijven mijn hart. Ik weet dat ze een betere kat verdiend dan ik ooit ben geweest. Zeg haar dat ik op haar neer zal kijken." Haar stem klonk zwak terwijl ze deze woorden sprak maar ergens ook sterk. Ze kon haar keuzes niet meer veranderen. "Ik houd van al mijn kittens, ik zal hen altijd volgen. Windclan blijft mijn Clan, mijn familie." Mauwde ze waarna ze voor een laatste keer haar kop in de vacht van de ander begraafde en haar een liefdevolle lik over haar schouder gaf. Voordat ze zich omdraaide en zacht over haar schouder heen riep. "Bedankt, Dewpaw. Ik ben trots op je en zal dat altijd zijn." Mauwde ze helder voordat ze haar een laatste keer liefdevol aan keek met haar blauwe ogen en weg stapte. Om de ander achter te laten met haar gedachten als ze meer wilde weten zou ze haar vinden in het kamp.

- Oceanstar is uit het topic!