De zwarte kitten zat ineengezakt in de opening van de nursery, te wachten tot ze kon toe slaan. "Nog, even, nog even."En zodra het voor een moment leeg was op de open plek schoot de zwarte kitten naar de uitgang en erdoor. Het zwarte bommetje vacht stopte pas toen ze buiten adem was en ze slaakte een triomfantelijke kreet, nuja een raar klinkende miauw eigenlijk. Trots keek ze rond. Ha! Ze was weer buiten! Oke de vorige keer werd ze voor een aantal dagen mee genomen door een rogue maar achteraf wel weer terug gebracht, maar nu, nu was ze klaar voor een nieuw avontuur! Tijd voor avontuur! Tevreden begon ze verder te trippelen. Totaal niet wetend waar ze naar toe ging, maar ze was al blij dat ze het had gered tot hier. Maar...hoe raakte ze weer thuis? De kitten bleef abrupt staan en keek rond. De vrolijkheid verdwenen. Straks raakte ze niet meer terug! In paniek begon ze wat rond te rennen maar het hielp niet en uiteindelijk rolde ze zich op tot een bolletje tot de paniek fase weer over was en ze terug één en al happiness was en begon ze haar tocht weer te vervolgen.

De kitten was van geen kwaad bewust. En ze was tevens ook haar paniek momentje al volledig vergeten. Net zoals het grote risico dat ze liep. Tot de grote boze wolf aankwam. Nu ja, grote boze kat! Toen ze haar naam hoorde was haar eerste idee om in elkaar te kruipen tot een balletje. Wie weet had de grote boze warrior haar dan toch niet gezien? Ha, slim! Ze dook in elkaar en bleef liggen. Maar de kat liep niet weg. Hey wacht eens..hem kende ze! Ze had hem haar verhaal over haar stoere avontuur eens verteld. Vrolijk sprong ze weer recht en keek Stallionheart vrolijk aan. "Kom je mee op avontuur?" Miauwde ze vrolijk en opgewekt, met een ietwat speelse toon er in.

"Er gaat niemand op avontuur Deathkit" Bromde de grote, boze kat. Haar kopje ging naar de kant uit waar ze onderweg naar was. "Maar..ik wil ook." Stamerde de kitten. "En..en die lieve Rogue dat mij had gekittennapt had mij wel weer terug gebracht...dus..ik kan dit!" Probeerde ze, maar ze wist wel dat het niks ging uithalen en de grote, boze kat leek ook niet minder boos te worden. "En jij al zeker niet. Je hebt Camparrest. Je weet dat je het Camp niet uit mag. Na alles wat er gebeurd is zou ik verwachten dat alle kittens beter weten dan het Camp uit rennen" Sprak Stallionheart streng en ze liet haar kopje zakken en staarde naar haar pootjes. "Sorry, Stallionheart." Miauwde ze. "Een vos of een das had je kunnen grijpen of zelfs een Rogue of een BloodClanner" Ze knikte braafjes maar kon het toch niet laten om terug te kijken naar de kant waar ze op wou. "Je gaat terug naar het Camp en voor het niet volgen van de regels zal je, als je Apprentice wordt het Camp niet alleen uit mogen voor de eerste moon zonder begeleiding van een Warrior" Haar kopje schoot zijn kant op en ze maakte een protesterend geluid. "Maar dat wil ik niet!" Miauwde ze. "Lopen" Ze wierp nog een laatste blik op de richting uit en met hangende kopje begon ze te lopen.

"Ik snap dat het verleidelijk is om het Camp uit te gaan maar iedere Kitten moet wachten" Wachten? Wachten?! Maar wachten was saai! Ze kon toch niet wachten?! [/i]"Geen enkele kat wil dat maar ik kan het niet hebben als Deputy dat iedere kitten continu op avontuur gaat buiten het Camp. Je mag van mij wel binnen het Camp op onderzoek uit maar gewoonweg niet daarbuiten. Oké?"[/i] Zei de kater. "Maar ik heb heel het kamp al verkend!" Reageerde ze verontwaardigd. "Mag ik dan ook niet twee stapjes buiten zetten? Of enkel als je mee gaat en dan niet verder dan 10 pootstappen?" Miauwde ze vragend en keek de Deputy aan met vragende ogen. Ze wou echt niet in het kamp blijven, dan kon ze net zo goed nu stoppen en..hey dat is een goed plan. En alsof haar pootjes het gehoord hadden stopte ze met wandelen. Nee, ze ging niet mee terug!

De kater schudde zijn kop. “Wat begrijp je niet aan in het Camp blijven Deathkit? Binnen betekend ook echt binnen en geen enkele pootstap erbuiten” Bij die woorden gaf de kitten hem een boze blik terwijl ze stopte met lopen. “Als je graag voer wil worden voor een vos of een das moet je daar vooral blijven staan” Sprak de kater en als reactie erop plantte ze haar achterwerk in het gras en keek de Deputy koppig aan. Ze wou echt niet terug! Ten eerste, het was doodsaai! Oké ze kon met Eaglekit en Gorsekit spelen maar op avontuur gaan was veel toffer! En oké slapen was ook leuk maar ze wou avontuur! Ze keek even om haar heen, zie je wel dat er niks rond liep? Alles was rustig dus ze kon toch gewoon op avontuur?

De kater verdween na even in het hoge gras en ze rekte haar nekje om te proberen hem nog te zien. “Het is tegen de Warrior code om het woord van een Warrior te negeren Deathkit. Je zult snel genoeg Apprentice zijn” Miauwde de kater en ze draaide haar kopje zijn kant op. Oh daar was hij! Hoe was hij nu achter haar geraakt? De kater gaf haar een zetje met zijn poot en ze protesteerde maar stond wel op. “Lopen of je krijg nog extra straf” Miauwde de kater en ze begon al snel weer te lopen. Mooi niet dat ze extra straf ging krijgen! Het idee al om als apprentice het kamp uit te mogen met een warrior klonk al erg genoeg! Oh ja en dan moest ze straks haar pleegmoeder ook nog onder ogen komen...oops. Maar! Nu had ze een nieuw verhaal om te vertellen! Nu had ze er dus twee!