Pathetic.

Onderwerp: Pathetic. ma 3 jun 2019 - 17:08

De bruine donker koperkleurige kater duwde zijn gespierde lijf tegen een rots aan dat zich bevond op de grens. Hoewel het hier vaak als neutraal gezien werd in de ogen van de meeste katten was hij het er niet mee eens. Hier lag de grens van Windclan, een grens dat de sterke geur van heides moest dragen zodat iedereen wist dat ze hier niet in de buurt mochten en konden komen. Rustig liet hij zichzelf rondom te steen glijden zodat hij zeker wist dat de hele gesteente straks naar Windclan ruiken zal. Zijn sterke poten drukte zich in het zachte aarde toen hij klaar waar waardoor hij het gras wat hier licht gegroeid had plette. Een koele maar kille blik lag in zijn bruin groene ogen toen de Warrior zijn ogen rond liet glijden. Een zachte wind waaide langs zijn neus, een verse geur met zich meebrengend. Bearclaw, de lange gespierde Windclanner, kneep zijn ogen toe en trok zijn lip in een afkeurende lijn. De geur van bossen en eekhoorns verpeste de warme lucht van lavendel dat weer op het gebied was gaan groeien. De Warrior tuurde veder door de dichtbegroeide bommen, zoekend naar de kat die zich wel heel dicht bij de grens durfde te wagen.

Onderwerp: Re: Pathetic. ma 3 jun 2019 - 17:16

Met doodstille stapjes en een steen in haar maag liep Rabbitpaw in de richting van de grenzen. Ze wilde hier helemaal niet zijn. Ze wilde langer leven dan deze dag. Maar ze was hierheen gestuurd om mos te verzamelen, met de niet zo geruststellende belofte dat er praktisch nooit katten waren op dit gebied. Rabbitpaw, te bang om toe te geven dat ze het heel eng vond, had dus maar stilletjes geknikt en liep er nu met lood in haar pootjes heen. Haar hartje klopte als een wanhopige vogel tussen de klauwen van een jager. Toen ze het mos spotte, liep ze er dan ook in een rechte streep heen, snel plukjes lostrekkende met haar bek om hem zo snel mogelijk weer te smeren.