Do you find it alright, my Dragonfly? [Meltingglacier]

Rustig maar, het komt goed, hij komt wel terug...

Die woorden spookten al een tijdje door Olive's hoofd, hij wist niet eens meer wie ze gezegd had. Maar het was vlak na zijn ceremonie geweest. Een paar dagen voordat...
Nu liep hij rusteloos door het donkere woud, het was laat in de avond en de maan scheen mooi aan de lucht. De zwarte apprentice ging even zitten en luisterde naar de geluiden van het "verlaten" bos. Hij wist dat hij eigenlijk terug moest keren naar het kamp, hij had nog niet de rang om zo lang ongeoorloofd rond te zwerven. Maar hij moest even weg zijn van het kamp. Olivepaw had de afgelopen moons keihard gewerkt om zijn tijd als Apprentice niet langer te laten duren dan nodig was. Hij was niet per se een trotse kat, maar vond de beloftes die hij een tijd geleden had gemaakt nog steeds belangrijk. Terwijl hij over dit alles nadacht haalde de grotere kater zijn poot een keer over het litteken op zijn neus, een constante herinnering aan wat je kreeg als je domme dingen probeerde...

Ze kreeg Coldstreak niet van haar netvlies of uit haar gedachtes, dus toen ze eenmaal de tijd had om weg te lopen deed ze dat. Ze hoefde niemand tegen te komen, ze wilde gewoon even wat rust voordat ze zich zorgen zou maken over haar nieuwe apprentice. Er gleed een zucht van haar lippen en haar witte vacht was compleet het tegenovergestelde van dat van Coldstreak en haar broertje Olivepaw, welke ze verderop zag staan en ze glimlachte even voordat ze haar pas versnelde om naast hem te lopen en haar neus even tegen zijn wang de duwen. "Hey snotneus" miauwde ze zachtjes naar hem met de bijnaam welke hij al sinds hij klein was van haar geregen had.

Verschrikt keek Olive om toen hij een geluid achter zich hoorde, hij draaide zich vlug om en herkende de witte poes meteen: Zijn oudere zus, Meltingglacier. Ze groette hem op de gebruikelijke lieve manier: Door hem even aan te raken, en de gebruikelijke irritante manier: Hem snotneus noemen. "Haha... wat zijn we weer komisch" mompelde hij en keek haar lang aan "Heb jij geen nobele warrior's taken om je mee bezig te houden?" Grinnikte hij, natuurlijk meende hij het niet, hij was best blij dat ze hier even was.