A tour through our territory [ Dewpaw ]

Woorden: 206

Deputy

Na zijn bezoek aan de Nursery had hij nog wat dingen geregeld maar het begon al bijna te schemeren. Hij wenste een paar Apprentices goedennacht en liep toen naar zijn eigen mosnest toe. Shatteredice was er nog niet maar die zou zich vast zo naast hem laten neerploffen. Hij geeuwde en stak zijn neus in zijn staart. De blik van Dewpaw stond hem nog wel helder voor de geest, ze was absoluut anti vechten en ergens deed ze hem denken aan hoe Routnose was geweest als Routpaw. Even zuchtte hij, StarClan zou hem helpen om Dewpaw op te leiden tot een goede Warrior maar de weg zou nog een lange weg zijn. De kater begon weg te doezelen totdat hij in een ver dromeland belandde.

Het getjirp van vogels wekte de gevlekte kater. Zijn groene ogen gingen open en hij zag dat het nog heel vroeg was. Er hing nog een ochtendmist in het Camp wat betekende dat de zon snel zou opklimmen. Hij rekte zich uit en verliet de Warrior Den waarna hij zijn kop bij de Apprentice Den naarbinnen stak. "Dewpaw" miauwde hij enkel en liep naar de ingang/uitgang van het Camp. Ze wist al wat er op het programma stond voor vandaag.

Mood: -

&

Toen ze terugkwamen van de training de dag daarvoor was de apprentice in haar nest gaan liggen, had haar rug naar iedereen gekeerd, haar snuit onder haar staart verstopt en had geprobeerd te slapen, maar door de buikpijn lukte het niet. Ze voelde zich misselijk na de training met haar mentor en iedereen die herrie maakte in de apprentice den maakte het niet beter, ze kreeg er hoofdpijn van. Zuchtend stond ze op en haar spieren protesteerde luid, maar ze kon niet meer tegen alle geluiden in de den. Ze moest even naar buiten om een frisse neus te halen en dat was dan ook wat ze deed. Na even buiten gezeten te hebben liep ze weer naar binnen, ginf weer net zo liggen als daarvoor en deed een poging tot slapen.

Wanneer ze in slaap gevallen was wist ze niet, maar ze wist dat het niet lang geleden moest zijn toen ze haar naam hoorde en ze haar kop onder een hoop mos schoof. Misschien zou hij haar dan wel laten liggen, maar daar ging ze niet vanuit. Nog steeds was haar lichaam niet blij dat ze opstond en haar buik deed ook nog een beetje pijn, maar ze moest opstaan. Ze moest naar de kater anders zou hij haar misschien niet meer willen trainen. Hoe ze zich voelde kwam later wel weer. Onderweg naar de kater sjokte ze een beetje en haar oortjes en kop hingen een beetje, maar toen ze de kater zag schoot deze de lucht in en trippelde ze naar hem toe. Hij hoefde niet te weten dat ze zich nog steeds niet lekker voelde na alles van de dag daarvoor.

Woorden: 130

Deputy

Al snel verscheen Dewpaw met haar staart in de lucht en een opgewekte blik. Hij glimlachte en wenkte haar met zijn staart waarna hij door de Campwand naar buiten liep. "We gaan eerst naar de grens bij de Heatherfields. Daar zal ik je laten zien wat er bij het WindClan gebied hoort als we het terugwinnen" miauwde hij met een vastberaden stem. Hij liep in een goed tempo door maar dit tempo zou later sneller worden als Dewpaw meer trainde. "Daarna kunnen we naar de Maize Fields of het Moorland op. Of misschien naar het Tunnel systeem?" opperde hij en hij keek even over zijn schouder naar Dewpaw. "Goed plan?" miauwde hij opgewekt terwijl zijn snorharen tegen zijn lijf werden gedrukt door de wind die pal in zijn gezicht waaide.

Mood: -

&

Hoewel ze hem opgewekt en blij aankeek betekende dat niet dat ze zich lekker voelde of dat ze ook echt blij was. Als ze kon liet ze haar oortjes nu hangen maar ze wilde Stallionheart niet teleurstellen dus deed ze maar alsof er niks mis was en alsof haar maaginhoud er niet uit wou. ”We gaan eerst naar de grens bij de Heatherfields. Daar zal ik je laten zien wat er bij het WindClan gebied hoort als we het terugwinnen." Als. Ze wou het hardop zeggen maar haar stem werkte nog niet echt mee dus bleef ze maar gewoon stil en knikte ze naar de kater. "Daarna kunnen we naar de Maize Fields of het Moorland op. Of misschien naar het Tunnel systeem?" Dewpaw haalde haar schouders op om hem te laten zien dat her haar niet uitmaakte wat ze zouden doen, als ze maar snel terug kon naar haar eigen nest en kon slapen. Goed plan?" Met een zwiep van haar staart en den zachte zucht knikte ze. ”Prima,” miauwde ze met een zachte stem om ermee in te stemmen. Hij kon kiezen. Ze volgde hem wel braaf.

Het leek wel of Dewpaw ergens mee zat maar wat het precies was kon hij zijn poot niet op leggen. Hij zag haar enkel knikken en instemmen dus bleef hij staan. Wat was er aan de poot met zijn Apprentice? "Wat is het Dewpaw?" miauwde hij nu bezorgd. Normaal stonden Apprentices te springen om te zien waar ze leefden en een tour te krijgen door het gebied maar Dewpaw reageerde lauw en bijna ongeïnteresseerd. Als een kat zo reageerde wilde hij graag weten wat er aan de hand was, misschien kon hij iets doen voor de Apprentice zodat die iets blijer zou worden en meer plezier kreeg in haar training, dat was immers een taak van hem en hij vond het altijd fijn als Apprentices het leuk vonden om eruit te gaan. Was dit nog steeds over het vechten van gisteren? Dat zou toch niet zo zijn? "En zeg niet niks, ik zie dat er iets is" miauwde hij toen kalm. Hij wilde weten wat er gaande was mijn zijn Apprentice en semi geadopteerde dochter die als enige in de nacht naast hem mocht komen liggen naast Shatteredice.

De apprentice liep met haar schouder ter hoogte van zijn flank terwijl ze normaal gesproken voor hem uit zou rennen en als een gek rond zou springen omdat er ergens een sprinkhaan of een vliegje zou zitten, maar nu voelde het allemaal nutteloos. Dat was het normaal ook al, maar dan was het leuk. ”Wat is het Dewpaw?” Ze hief haar kop om hem aan te kijken en haalde haar schouders even op. ”Het is ni-“ nog voordat ze haar zin af kon maken werd ze onderbroken door haar mentor die haar zei dat ze hem niet kon vertellen dat het niks was omdat hij zag dat het niet niks was. Met een zucht stopte ze en ging ze zitten. Zo. Nu was ze er klaar mee. ”Ik voel me gewoon niet zo lekker, Stallionheart” miauwde ze en met haar pootje tikte ze een beetje tegen een grassprietje aan. Ze wilde wel met hem mee door het territorium, maar ze wilde niet zo hard lopen, ook niet nu dat haar buik- en hoofdpijn eindelijk wat begonnen te zakken. Het was nog niet veel maar voor nu was het al best een verlichting en haar goudgele ogen zochten naar die van de deputy.

Geduldig wachtte hij totdat Dewpaw hem vertelde wat er aan de hand was. Hij keek naar haar gezichtsuitdrukking en hoe ze hem schoorvoetend vertelde dat ze zich niet zo lekker voelde. Hij keek haar een tikkeltje bezorgd aan. "Waarom heb je dat niet gelijk gezegd?" miauwde hij met een duidelijke bezorgde ondertoon. "Misschien kunnen we beter terug naar het Camp en dan kan jij naar Routnose of Lizardpath" miauwde hij en hij begon zich al klaar te maken om terug te gaan naar het Camp. Hij kon moeilijk een Apprentice meenemen die zich niet goed voelde, dan zou hij halverwege de rondleiding haar mee terug moeten nemen, dat konden ze nu beter voor zijn. Ze hadden hier geen kruiden en er groeide te weinig om iets te plukken. Hij gaf Dewpaw een neusje tegen haar schouder aan. "Dan zetten we de rondleiding later voort" murmelde hij en hij glimlachte even naar Dewpaw.

Waarom heb je dat niet gelijk gezegd?" miauwde hij met een duidelijke bezorgde ondertoon waardoor Dewpaw zich alleen nog maar schuldiger begon te voelen. Hij hoefde helemaal niet bezorgd te zijn, het ging prima met haar. Prima. Ze ging niet dood dus was er niks aan de poot. ”Omdat ik je niet wilde lastigvallen daarmee,” murmelde ze zachtjes en de kattin stond op toen hij aanstalten begon te maken om terug te gaan naar het kamp en begon te praten over hoe ze naar Lizardpath of Routnose moest. Ze schudde met haar kopje en knikte naar het gebied achter hun. Daar wilde ze heen. "Dan zetten we de rondleiding later voort" murmelde hij met zijn neusje even tegen haar schouder en nogmaals schudde ze met haar kop. ”Ik wil even lopen, pa- Stallionheart. Ik hoef niet naar Lizard of Rout toe het gaat vast zo weer over” miauwde ze en gaf hem snel een lik over zijn oor toen hij zijn neus tegen haar schouder aanduwde.

”Omdat ik je niet wilde lastigvallen daarmee,” miauwde Dewpaw zacht en hij zuchtte enkel. Ze gebaarde naar het gebied achter hen dat ze er toch heen wilde gaan. Zijn neus zat nog even tegen haar schouder toen ze verder sprak. ”Ik wil even lopen, pa- Stallionheart. Ik hoef niet naar Lizard of Rout toe het gaat vast zo weer over” miauwde ze en hij keek even argwanend. "Op een voorwaarde, dat jij gelijk aangeeft als het niet meer gaat" miauwde hij streng en hij stond weer op. "Slecht gelegen vannacht? " vroeg hij haar.

Als hij nee tegen haar zou zeggen zou ze zelf wel een tour door het gebied doen, alleen, maar als hij ja zei dan ging ze graag met hem mee. Ze wilde met hem mee, ook al voelde ze zich nu niet zo heel erg lekker. ”Op één voorwaarde, dat jij gelijk aangeeft als het niet meer gaat” de kattin knikte snel en stond zelf ook op om hem even een kopje tegen zijn schouder aan te geven. ”Slecht gelegen vannacht?” Vroeg hij en ze haalde voor de zoveelste keer die dag haar schouders weer op. ”Komt door gister” mompelde ze en keek even omhoog naar hem, doelend op het feit dat ze hadden geoefend op te vechten en dat dat niet goed was gegaan toen alle adrenaline eenmaal uit haar lichaam was. De apprentice liep alvast wat vooruit en hoewel haar houding nog steeds niet zo opgewekt was als eerst liep ze nu in ieder geval wel voor hem uit.

Toen er eenmaal was ingestemd met zijn voorstel knikte de gevlekte kater. Mooi, dan kon hij Dewpaw het gebied laten zien. Liever iets langzamer dan dat ze het helemaal moesten afblazen. ”Komt door gister” miauwde ze waarna ze wat vooruit liep op hem. In een veel langzamer tempo dan normaal verplaatste de Deputy zich met zijn Apprentice door het heidelandschap. De wind waaide nog altijd in zijn gezicht en hij dacht na terwijl hij zo achter Dewpaw aanliep. Gisteren was dus al te veel geweest? Misschien kwam het doordat hij twee technieken in een keer had uitgelegd, misschien was dat het wel. "Dan zullen we de vechttechnieken rustiger aanpakken, slow and steady wins the race" miauwde hij opbeurend toen hij zijn pas iets versnelde en naast Dewpaw ging lopen. Ze liepen nu op het Moorland en links van hen waren de Heatherfields. "Hier links van ons zie je de Heatherfields, die zijn gemakkelijk te herkennen aan de paarse bloemen die er groeien, ookwel heide genoemd. Het is vooral om bittere kruiden eetbaar te maken dat het gebruikt wordt" miauwde hij en hij keek naar het paarse plantje. Er waren ook wel andere planten die hiervoor hielpen maar hij had Routnose er nooit over gehoord. De gevlekte kater bleef een paar staartlengtes bij de grens weg en bewoog zijn kop naar het veld. "Dit is WindClan gebied, wat RiverClan ook mag beweren" miauwde hij en hij legde zijn oren een tikkeltje plat. Dewpaw kon als ze wilde vragen stellen maar dat wist ze vast wel.

Met een zucht knikte de kattin nogmaals toen hij zei dat ze de vechttechnieken rustig zouden aanpakken. Waarom moest dit allemaal zo lastig zijn voor haar? Waarom kon het niet gewoon wat makkelijker zijn en kon ze normaal vechten? Het voelde voor haar net alsof Starclan graag een spelletje met haar speelde en het enige wat ze kon bedenken de afgelopen nacht was dat ze liever een elder was geweest zodat ze niet hoefde te trainen. "Hier links van ons zie je de Heatherfields, die zijn gemakkelijk te herkennen aan de paarse bloemen die er groeien, ookwel heide genoemd. Het is vooral om bittere kruiden eetbaar te maken dat het gebruikt wordt" miauwde de kater en Dewpaw liep wat dichter naar de nieuwe grens tussen river- en windclan om de bloemetjes te bekijken. ”Dit is windclan gebied, wat riverclan dan ook mag beweren” ze keek hem aan over zijn schouder en met een kleine glimlach knikte ze naar hem. Wat hij had gedaan tijdens het gevecht was goed geweest, als hij dat niet had gedaan dan waren ze nog meer warriors verloren en was het nog erger geweest als ze verloren hadden. Ze zouden het ooit wel weer terugwinnen. Voor nu moest iedereen weer aansterken.

Dewpaw zette een paar pootstappen dichter naar de grens en hij scande ondertussen het gebied met zijn ogen. Er waren weinig tekenen van andere katten dus liet hij haar begaan, maar hij wist wel dat zodra hij ook maar een klein beetje RiverClan begon te ruiken hij haar zo snel mogelijk bij de grens zou weghalen. Ze konden het zich niet veroorloven dat Dewpaw verwondingen zou oplopen en daardoor naar de Medicine Den moest. Hij zag haar glimlach en gaf haar een brede gimas terug. "Kom we gaan verder" murmelde hij en hij wenkte haar met zijn staart. Zijn poten droegen hem verder over het Moorland heen en hij keek langs de grens af naar de Maizefields waarna hij koers zette naar dat gebied. "Verderop liggen de Maize fields, dat is twoleg gebied maar hier jagen wij ook. Welke prooien komen vaak uit dat gebied?" vroeg hij Dewpaw tijdens het lopen.

Terwijl ze het bloemetje beter bekeek hield ze de rest ook nog zo goed mogelijk in de gaten. Als er een riverclanner aan kwam wist ze wel dat Stallionheart haar zou waarschuwen, maar ze kon beter zelf een beetje opletten dan dat hij dat moest doen voor haar. ”Kom we gaan verder” even wou ze hem met een pruillipje aankijken en wild gebaren naar de bloemetjes, maar ze besloot zowaar verstandig te doen en hem te volgen. Later zal ze wel bloemetjes kijken, nu moest ze even opletten. ”Verderop liggen ze maize fields, dat is twoleg gebied maar hier jagen wij ook. Welke prooien komen er vaak uit dat gebied?” Haar goudgele ogen gleden over het gebied waar de kater het over had en daarna keek ze weer naar hem. ”Vogels, toch?” Vroeg ze en zetten een kleine stap dichter naar hem toe voordat ze haar kopje in de lucht hief en een vogel over zag vliegen.

De ondergrond onder zijn poten liep langzaam een stukje af en daar verscheen een van de schuren waar de twoleg's de mais in opborg. Hij liep door totdat ze het veld in trokken en keek opzij toen Dewpaw antwoordde. ”Vogels, toch?” miauwde ze waarna ze naar vogels in de lucht keek. "Vogels komen eigenlijk overal voor, ik bedoel wat is er speciaal aan de prooi hier? Wat is er anders aan deze prooi dan overal in het territorium?" miauwde hij en hij blies zijn wangen een stukje op als hint. Daarna wiebelde hij met zijn wenkbrauwen en liep een stukje door. Met zijn staart gebaarde hij naar een rode schuur die eenzaam in het veld stond. "De meeste komen daarvandaan" miauwde hij en hij keek op toen hij twee kieviten hoorde kwetteren. De vogels deden hun kuifje omhoog en weer omlaag om een paar andere dieren te waarschuwen dat er katten rondliepen. Hij wachtte totdat ze wegvlogen en keek toen weer naar Dewpaw. Zometeen zouden ze een stop maken bij de schuur en daar een dikke woelmuis vangen, hij had de hele dag nog niet gegeten en het was nu bijna zonhoog dus begon zijn maag wel harder te knorren. Als ze twee muizen zouden vangen konden ze er een samen opeten en de andere meenemen voor de Clan.

De vogels boven hun hoofd leidden haar af. Ze had het over vogels gehad want daar zaten er veel van, maar dat was blijkbaar niet het antwoord wat hij wou, terwijl er een hele boel vogels zaten! Daar snapte ze toch niks van? "Vogels komen eigenlijk overal voor, ik bedoel wat is er speciaal aan de prooi hier? Wat is er anders aan deze prooi dan overal in het territorium?" Ze draaide haar kop weer terug naar haar mentor die zijn wangen wat opblies waardoor hij er achterlijk uitzag, maar dat hield ze maar even voor zichzelf. Het enige wat ze deed was zachtjes grinniken. ”Veldmuis?” Besloot ze daarna dan ook maar te vragen, want vogels hadden niet zulke bolle wangen. De kater was al doorgelopen dus moest ze haar pas wat versnellen om hem weer bij te houden, maar ze liep al snel weer naast hem en trok een wenkbrauw naar hem op toen zijn maag luid genoeg knorde zodat zij het kon horen.

Hij zag aan de snuit die Dewpaw trok dat hij zich ergens een beetje behoorlijk belachelijk stond te maken, maarja als dat was wat er nodig was om haar informatie te laten opslaan dan zou hij het zo moeten aanpakken. Hij liet zijn wangen leeglopen toen ze zacht grinnikte. "Wat?" miauwde hij plagend. ”Veldmuis?” vroeg ze hem en hij knikte. Het was nog steeds niet helemaal het antwoord wat hij had gezocht maar ze was warm genoeg met haar ideeën. "Dikke muizen" miauwde hij en glimlachte. "Laten we er een paar gaan vangen voor de Clan en als we terugkomen ze meenemen" miauwde hij en hij leidde de weg door het gras naar de schuren toe. "Pas wel op voor de twolegs die hier soms zijn met hun honden. Als die er zijn kun je hier beter wegblijven" adviseerde hij haar. Hoe minder afstand er tussen hem en de boerderij kwam hoe meer de geur van muis en kip naar hem toekwam. In de verte zag hij een tweebeen monster zonder licht, goed die deed het dus even niet. Hij wachtte een moment in het hoge gras om te kijken of er niet iets plots veranderde maar alles bleef rustig en de vogels kwetterden door. "Als we genoeg vangen kunnen we samen een prooi opeten" miauwde hij en hij liep richting de schuur.

Toen hij haar vroeg waarom ze aan het grinniken was schudde ze even met haar kop en rolde met haar ogen. ”Je ziet er stom uit zo,” giechelde ze en stak haar tong naar hem uit toen hij haar verbeterde. ”dikke muizen, ook goed” toen ze ‘dikke’ zei legde ze daar extra de nadruk op en probeerde ze zijn stem na te doen, maar dat ging niet zo goed als ze gehoopt had. Daarna begon hij over dat ze moesten oppassen voor twolegs en hun honden waardoor ze iets dichter naast hem begon te lopen. ”Als er een hond komt offer ik jou op, Stallionheart.” Murmelde ze met een grijns en zwiepte met haar staart. Niet dat ze dat ooit echt zou doen en dat wist hij als het goed is ook wel, maar dat weerhield haar er niet van om langzaamaan steeds losser te komen bij de kater en om grapjes te gaan maken over zulke dingen. "Als we genoeg vangen kunnen we samen een prooi opeten" dat verklaarde waarom zijn maag zo knorde. ”Als ik het zo hoor had jij al een beer opgegeten dus jij hoeft helemaal niks meer te eten” mauwde ze en keek naar de schuur voor hun neus waar ze muizen en kippen rook.

De gevlekte kater luisterde naar het gegiechel en schudde enkel zijn kop. Hopeloos dit. Toen ze zijn stem imiteerde kon hij zijn lach niet inhouden. "Hou het maar gewoon bij je eigen stem want dat leek echt nergens op" miauwde hij met een schaterlachje. Oh, dat was zo schattig. Hij trippelde door verder het terrein op toen hij Dewpaw wat hooorde zeggen over hem opofferen voor de honden. Hij trok beide wenkbrauwen hoog op. "En jij denkt dat ik niet snel genoeg kan rennen? Ik denk dat ze jou eerder hebben. Maargoed, ik zal je wel beschermen hoor" miauwde hij geamuseerd en hij keek behoedzaam over het terrein. Nee, het was echt rustig behalve dan dat hij hier en daar wat geritsel hoorde van prooidieren. Er waren ook geen honden in de buurt van wat hij nu kon ruiken. Behoedzaam schoof hij verder over het terrein en glipte toen door een kier heen van de schuur. ”Als ik het zo hoor had jij al een beer opgegeten dus jij hoeft helemaal niks meer te eten” miauwde Dewpaw achter hem. "Had ik die maar opgegeten" bromde hij en hij voelde hoe zijn maag samenkneep bij de geur van zoveel prooi. "Pas op voor die klapdingen waar soms muizen in zitten. Twolegs leggen die hier wel eens neer" miauwde hij en hij keek rond voordat hij iets meer naar het midden liep. Meestal liepen de muizen langs de randjes heen maar hij hoorde geritsel in het midden. Het rook als een muis maar iets groter, was dat zo'n verdwaalde rat? Hij sloop dichterbij en sprong toen om vervolgens op een dikke rat te landden die een verbaasd geluid liet horen toen hij zijn kaken om het beest sloot. Met de dode rat tussen zijn kaken dankte hij Starclan. Gelukkig had hij nu in elk geval al iets te pakken. Hij keek om en hield Dewpaw in de gaten die nu ook haar muis of iets anders moest gaan grijpen.

De kater moest lachen toen ze zijn stem na probeerde te doen en gaf haar daarna het ‘advies’ om het maar bij haar eigen stem te houden omdat het niet klonk. ”Oefening baart kunst, Stallionheart” reageerde ze met een onschuldige glimlach naar hem terwijl hij nog even moest lachen. ”En jij denkt dat ik niet snel genoeg kan rennen? Ik denk dat ze jou eerder hebben. Maargoed, ik zal je wel beschermen hoor" reageerde hij toen ze begon over het opofferen van hem. Terwijl de kater doorliep volgde ze hem braaf en nieuwsgierig naar de nieuwe plek keek ze rond. ”He, gelukkig maar” grinnikte ze en reageerde op zijn knorrende maag. ”Had ik die maar opgegeten” met een kleine glimlach keek ze even rond en haar blik viel op een vreemd ding waar een muis inzat. Langzaam trippelde ze naar het ding toe om het beter te bekijken en toen ze er eentje zag zonder muis tilde ze haar poot op om er tegen te tikken. ”Pas op voor die klapdingen waar soms muizen in zitten. Twolegs leggen die hier wel eens neer" meteen trok ze haar poot terug en zetten een stap achteruit terwijl ze zich nog steeds afvroeg waarom de muis ertussen was gaan liggen. De geur van muizen drongen haar neus nog sterker binnen toen ze in de buurt liepen en even was ze vergeten dat ze daar samen met Stallionheart was. Ze opende haar bekje iets en dook iets dichter naar de grond toen ze naar een dikke muis toe sloop en even kneep ze haar ogen samen. Het puntje van haar staart zwiepte van de inspanning naar links en naar rechts en ze likte haar lippen. Haar nagels klapte uit en voordat de muis weg kon schieten zat hij al gevangen tussen haar poten en kaken. Stilletjes dankte ze starclan voor de prooi en al snel trippelde ze terug naar haar mentor met de muis in haar bek.

Onderwerp: Re: A tour through our territory [ Dewpaw ]