Cold waters.

Een zachte zucht ontsnapte haar lippen terwijl ze naar het water tuurde. Er was haar geleerd dat ze geduldig moest wachten tot de vis naar de oppervlakte zou zwemmen, maar dat wachten duurde haar nu wel heel lang. Butterstar had aangegeven dat prooi schaars was en dat ze om die reden ergens anders mochten gaan jagen – en blijkbaar was daar een hoop rumoer van gekomen, zo erg dat haar moeder haar had verteld dat ze beter maar even weg konden gaan – maar de warrior die haar had meegenomen voor te trainen, had aangegeven dat hij liever binnen zijn eigen territory wilde blijven. Hij begon al aardig op leeftijd te raken en Blizzardpaw vermoedde dat hij het simpelweg niet aandurfde om zich buiten zijn territory te begeven. Blizzard nam hem niets kwalijk, maar ze vond het nu niet echt aangenaam om een hele middag te spenderen aan het turen naar het water en hopen dat er iets tevoorschijn zou komen. Toen ze naar opzij keek, zag ze dat de warrior die met haar mee was gekomen al in slaap was gevallen. Yeah. Great. Toch kon Blizzard het niet laten dat ze even moest giechelen. Hoewel het nog redelijk koud was voor de tijd van het jaar brak de zon zo nu en dan steeds vaker door het wolkendek heen. Ook nu werd haar pels verwarmd door enkele stralen die recht op het water en op haar schenen. Dat maakte het in elk geval al iets draaglijker om hier te blijven jagen. Blizzard werd uit haar gedachten gehaald toen ze meende een vis voorbij te zien komen. In haar enthousiaste haalde ze veel te vlug en veel te hard uit met haar poot waardoor ze niet alleen haar prooi miste, maar ook nog eens half in het water viel. Door haar achterpoten stevig tegen de grond te zetten, wist ze te voorkomen dat ze helemaal naar voren zou kukelen. Maar haar voorpoten en haar borst waren nu wel nat en rillend van de kou begon Blizzard aan het vervelende taakje om zichzelf met haar tong weer terug op te warmen. En die ene warrior die haar moest “trainen”? Die had besloten dat ze te luid was en was ergens anders gaan liggen zodat hij rustig kon door slapen.

Blizzard keek heel even op van haar taak toen ze iemand haar naam hoorde roepen. Ze glimlachte toen ze Crowmask herkende en zijn bezorgde uitdrukking zag. Toen begon het rillen weer. “J-Ja hoor,” zei ze bibberend tegen hem. “Alleen o-ontzettend k-koud.” Tja, dat was haar eigen schuld voor in die rivier te vallen. Ze was dan soms ook een ontzettende kluns en het feit dat een warrior haar in de rivier had horen vallen, was natuurlijk wel een beetje beschamend. Gelukkig had hij het niet gezien. Als de zon fel had geschenen en ze had iets sneller haar vacht gelikt, dan had hij het misschien niet eens geweten. Maar het water was ijskoud, er scheen nauwelijks zon die haar kon verwarmen laat staan opdrogen en hij had het wel gehoord. Ze had er dus weinig aan om net te doen alsof er niks gebeurd was. “Ik w-wilde een prooi v-vangen voor de Clan, m-maar ik schoof u-uit en viel in het w-water,” legde ze al bibberend aan hem uit, waarna ze zich weer over zichzelf boog en snel begon met het droog likken van haar vacht. Gelukkig was het haar moeder niet die haar had horen vallen. Dan had ze zeker weten al een hele preek gehad en bovendien nog een te lange wasbeurt ook. De snelle halen van haar tong hielpen wel, maar het bibberen bleef en Blizzard onderdrukte een zachte zucht. Je zou denken dat ze door de naam die ze had gekregen wel beter bestand was tegen kou en normaal gezien deed het haar ook niet zo veel, maar met deze temperaturen in een ijskoude rivier vallen, liet geen enkele kat koud vermoedde ze zo haha pun. “Alleen n-nu heb ik nog niks voor de C-Clan,” zei ze op een tikkeltje bedroefde toon tegen hem en heel even stopte ze met likken zodat ze haar oortjes teleurgesteld in haar nek kon laten zakken. Ze had namelijk echt wel gehoopt dat ze met een prooi naar het kamp kon gaan, maar dat viel tegen.

Blizzardpaw wierp Crowmask een verontschuldigend glimlachje toe toen deze doorging over wat er had kunnen gebeuren als ze zichzelf niet uit het water had kunnen hijsen. Ze dacht dat dat wel meeviel omdat hij redelijk snel bij haar had gestaan na het incident, maar besloot om er wijselijk over te zwijgen. Ze kromp een beetje in elkaar toen ze de strakke blik in zijn ogen zag. Ze vond het nooit echt leuk als katten boos op haar waren en in plaats van een grote bek terug te geven of opstandig te doen, wendde ze haar blik naar de grond en plaatste haar pootjes dicht bij elkaar zodat ze een verslagen indruk weergaf. “Sorry,” murmelde ze en in haar stem klonk oprecht de spijt die ze voelde. Ze wilde Crowmask immers niet bezorgd maken. Ze voelde zich al iets beter toen de toon in zijn stem zachter werd naarmate hij de volgende woorden tegen haar sprak. Ze richtte haar blik weer omhoog om nerveus de zijne te ontmoeten en merkte dat hij haar op een zachte manier aankeek. Een voorzichtig glimlachje verscheen om haar lippen en met een snel knikje volgde ze zijn advies op. Ze liep naar de dichtstbijzijnde struik toe en kroop eronder. Het waaide hier inderdaad minder hard en gaf haar de gelegenheid om zich sneller droog te kunnen likken. Doordat ze niet meer zo koud was, stroomde het bloed sneller door haar lijf en begonnen haar pootjes langzaamaan terug op te warmen. Ze vond het een eer dat een oudere, ervaren kat zoals Crowmask haar uitnodigde om mee te gaan jagen. En dat uit eigen initiatief! Ze was het inmiddels gewend dat diverse katten haar aanspraken om te gaan jagen omdat ze nog geen vaste mentor had gekregen nadat haar eerste mentor ziek was geworden, maar ze vond het toch altijd weer heel speciaal als iemand tijd voor haar vrij wilde maken. Ze was nog niet heel erg goed en ze had het idee dat Crowmask wel betere dingen had te doen dan enkel op haar letten, maar toch liet hij haar niet in de steek. Dat zorgde wel voor een warm gevoel in haar hart. “Oké, ik ben klaar!” sprak ze opgewonden en met nieuw enthousiasme toen ze het gevoel had dat haar poten geen ijsklompen meer waren. “Waar gaan we ergens jagen?” vroeg ze enthousiast aan hem. “Butterstar had gezegd dat we ook buiten ons territorium mochten jagen.” Het was een stille suggestie, maar hij was wel aanwezig.