Can i ask you a question? [Acefray]

Bleaktail zat aan de rand van de Carrionplace. Hij had hier afgesproken met Acefray. Uiteraard had de grijs bruine kater zijn uitnodiging geaccepteerd. Zo vriendelijk als hij was. Ergens voelde Bleaktail zich wel een klein beetje schuldig. Hij zou de kater tenslotte gebruiken om een paar vragen te kunnen stellen over Tallstar. De antwoorden zou hij dan vervolgens door kunnen geven aan Brat. En dus was zijn uitnodiging niet oprecht. Hij mocht Acefray op zich wel. Maar om te zeggen dat ze vrienden waren was wellicht een beetje ver gegrepen. Tot nu toe was hij zeer voorzichtig geweest met zijn bewoording. Maar naarmate hij de kater meer gesproken had, had hij zich gerealiseerd dat Acefray in niets het kwade kon zien. En dus zou hij zeer direct kunnen zijn in het stellen van zijn vragen. De grijze kater krulde zijn staart over zijn voorpoten heen. Zo zat hij als een efficiënt pakketje kat klaar voor zijn ‘vriend’. Het duurde niet lang voordat Acefray aan kwam lopen. De kater was keurig op tijd. Bleaktail was gewoon zeer vroeg aangekomen op de plaats van bestemming. Grotendeels uit pure zenuwen. “Hey Acefray.” Begroette hij de kater. Hij had opgewekt geklonken. Haast vrolijk. “Wat fijn dat je er bent.” Vervolgde hij. Het voelde bijna onnatuurlijk om zo enthousiast te zijn. Maar ach, hij was enthousiast. Enthousiast om die antwoorden binnen te hengelen. Daarbij had Acefray een apart effect op hem. Alsof hij een deel van de blijdschap over droeg op Bleaktail. Gelukkig voor de grijze tabby was dit hoogstwaarschijnlijk de laatste keer dat ze elkaar zouden zien.

Bleaktail had al een klein tijdje zitten wachten op Acefray. Hij was immers te vroeg op de plaats van bestemming gearriveerd. Maar gelukkig was de zilvergrijze kater op tijd. En dus bleef de wacht tijd al met al zeer kort. Zijn zenuwen werden slechts meer toen de grote grijze kater in het zicht kwam. Hij vond Acefray enigszins onvoorspelbaar en bovendien veels te fysiek. Bleaktail was zelf erg gesteld op zijn personal space, echter leek de tom daar anders over te denken. "Goedemorgen Bleak, hoe gaat het met je? Heb je goed geslapen?" Vroeg Ace hem met een glimlach. Hoewel de meeste katten hier wel een vlot antwoord op wisten duurde het hem redelijk lang om hier iets op te zeggen. Acefray zou hem haast kunnen zien peinzen. Met zijn bekje half open, wachtende op de woorden die hij zou moeten uitspreken. Bleaktail zijn dagelijkse interacties waren zo schaars dat hij zelfs over simpele vragen zoals deze langer moest nadenken. Natuurlijk vroegen katten dit soort dingen wel eens aan hem, maar meestal antwoordde hij dan met een ‘hm-hm’. En zo hadden ook steeds minder katten de zin om de moeite te nemen een gesprek met hem te starten. Echter kon hij daar nu natuurlijk niet mee weg komen. Daarbij was het nog ochtend en stond zijn hoofd nog half in slaapstand. “Het gaat wel. Ik heb redelijk geslapen. En jij?” Zei hij uiteindelijk. Inmiddels maakte Acefray voort met zijn weg richting de grijze tabby. Op dat zelfde moment probeerde er een rat over te steken. Zonder erbij na te denken volgde hij deze met zijn goudgele ogen. Verwachtende dat het beest ergens aan de overkant de bosjes in zou schieten. Echter bleef en blik halverwege hangen. Bleaktail keek met grote ogen  naar de plaats waar de rat zojuist nog gelopen had. Maar waar nu de poot van Acefray stond. Dat beest was nu niet alleen gestopt, het gehele ding had nu wellicht geen hoofd meer! Sinds wanneer was deze dikke medicine kat zo sterk? Waarom was dat hem nooit opgevallen? Of had nooit iemand het aan hem verteld? Bleaktail was plots een klein stukje minder zeker van zijn plan. Wat als Acefray er achter zou komen? Het zou absoluut onmogelijk worden om van hem te winnen. Hij voelde de snuit van de zilvergrijze kater in zijn vacht en had op het moment niet eens de durf om achteruit te stappen. "Dus, waar wilde je het over hebben?" Vroeg Acefray hem. Even schudden hij zijn kop. Dat was waar ook, ze waren hier voor een gesprek. “Eigenlijk… ik heb een paar vragen over Tallstar.” Begon hij, alles behalve zelfverzekerd. “Er gaan zoveel praatjes over hem rond de laatste tijd. En ik dacht, als iemand daar opheldering zou kunnen geven dan ben jij het wel. Ik zou graag weer op Tall kunnen vertrouwen. Maar daarvoor heb ik je wel nodig, snap je?” Niets van deze motivatie was waar. Maar zal Acefray dat door hebben? Hij ging er niet van uit.