{OPEN} Rest Calm

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Met haar oren naar voren gericht luisterde Pepperpaw geïnteresseerd naar wat Moonvision te vertellen had. De kattin wist haar te melden dat ze juist te langzaam was voor de prooien, iets waar Pepperpaw zich totaal niet in herkende. Nee, zij wilde juist rennen, alleen maar rennen, het liefste de hele dag rennen. Bewegen in ieder geval! Maar het volgende nieuws wat Moonvision bracht, liet haar mondje even kort openvallen. Pepperpaw stond zonder woorden. "Ben je ook een halfclan?" vroeg de kattin vol verbijstering toen ze eenmaal weer bij zinnen was, "waar komen jouw papa en mama dan vandaan?" Mind was blown. Er zat gewoon een halfclanner bij Windclan!}

De apprentice leek hier verbaasd over te zijn, ergens logisch ook. Als het een alledaags ding werd, Halfclanners, waarom hadden ze dan nog vier aparte Clans? Moonvision zuchtte eventjes en wierp haar ambergele blik op de heldere lucht. "Mijn vader is een Riverclanner en mijn moeder... was Windclan." Moonvision probeerde de nadruk op was zo zacht mogelijk uit te spreken, omdat ze het er zelf nog moeilijk mee had. Ze mocht op het eerste zicht misschien een kille kattin zijn, maar eens ze zich aan iemand hechtte deed het dubbel zoveel pijn om deze kat ook weer los te laten. Haar moeder had haar niet alleen opgevoed, maar ook getraind. Normaliter werd dit niet gedaan, maar omdat er een tekort aan mentoren was toenertijd en ze toch maar enigskind was, hadden velen hier geen probleem mee. "Mijn vader ken ik helaas niet zo goed." gaf ze vervolgens toe, haar oren ietwat ongemakkelijk wiebelende. Ze praatte niet zo graag over haar familie, simpelweg omdat er niet veel te vertellen viel.

[/b]

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw luisterde met volledig interesse naar de prachtige sneeuwwitte kattin. Ze noemde dat ze zowel Riverclan als Windclan was en Pepperpaw keek eventjes nieuwsgierig naar haar poten. Ja, die waren wel wat breder dan de gemiddelde Windclanner. Voor een moment keek Pepperpaw naar haar eigen poten. Misschien was er wel hoop voor dat ze ooit niet meer zo sprieterig zou zijn en ook wat meer de Shadowclanbouw van haar vader zou krijgen. Voor een moment tilde ze een voetje op om deze te bestuderen. Dan liet haar lichaam wel op zich wachten want ze was zo smal als altijd. Ze hief haar blik weer op naar Moonvision en liet haar kopje wat scheef hangen. "Ik heb ook alleen maar een papa.. En jij alleen maar een mama, en alsnog zijn we super goed," snorde de apprentice vervolgens. Ze hadden geen twee ouders nodig!}

De helderblauwe blik van de jongere poes werd op haar gericht, waardoor ze haar eigen ambergele ogen eveneens op de ander richtte. Ze greens even bij de opmerking van de rood met witte kattin. "Zolang je maar goed je best doet, kan je later alles worden wat je maar wilt zijn." miauwde ze naar de ander. Ze was er dan ook van overtuigd dat Pepperpaw later een volwaardige Shadowclan warrior zou worden. Haar enthousiasme en volharding zouden zeker haar zogezegde tekortkomingen verdoezelen. Al zag Moonvision niet waarom de jonge kattin zo onzeker was over haar kunnen. Tot zover zij kon zien was ze een jonge en intelligente apprentice. Als handigheid er op jonge leeftijd niet was, kwam deze altijd wel naarmate de manen voorbij streken. Kijk naar Moonvision, welke eerst de slechtste jager was van alle apprentice's tezamen, was ze nu een van de warriors die het meeste bijdroeg aan de Clan qua voedsel. Niet alleen omdat ze goed kon jagen, maar simpelweg omdat ze niet opgaf.

Gesprekken zoals dit deden Pepperpaw verlangen naar de verhalen van de elders, de verhalen van de journey. Blijkbaar waren alle clans hier samen vertrokken en waren ze één geraakt voor een tijdje. Naar Pepper's mening zou dat alles zoveel makkelijker maken. Dan kon ze gewoon praten met wie ze lief vond en wie niet. Dan was ze niet halfclan, maar één van de grote groep. Maar goed, dat waren vage dromen die nooit echt zouden gaan worden. Moonvision stelde haar ondertussen echter wel een interessante stelling voor, waar Pepper duidelijk even over na moest denken. Langzaam tipte haar kopje scheef terwijl ze dit deed. "Moonvision?" vroeg ze vervolgens voorzichtig. "Ben jij alles geworden wat je wilde zijn?" Nu kon ze maar beter de proef op de som nemen immers. Misschien dat ze het geloofde als het de mooie witte kattin gelukt was.