Baby hotline ll Bleaktail

Lange tijd had Bleaktail zich er van af weten te zetten om nog voor zwerfkater te spelen. Hij wist zich aardig te concentreren op zijn taken en kon de behoefte om vaker dan gebruikelijk buiten de grenzen van het territorium te zwerven negeren. Toch was het de laatste paar weken steeds meer gaan knagen. Hij voelde zich vaak leeg en verveeld. Wellicht ergens ook wel schuldig? Hij was dan zeer afwezig, diep in gedachten verzonken. En al vrij snel volgde deze dag, waarop hij dan toch min of meer onbewust richting de grens van het territorium wandelde. Wat zijn plan precies was wist hij zelf ook nog niet. Of tenminste, dat hield hij zich zelf voor. Buiten het Shadowclan territorium treden om rond te zwerven? Een snelle wandeling langs de Fourtrees misschien? Zo dicht bij huis, dat zou toch wel goed moeten komen? Op die wijze had Bleaktail zijn eigen keuzes wel eens vaker goed gepraat tegenover zichzelf. En deze keer was daar geen uitzondering op. Eenmaal in de buurt van de Fourtrees vertraagde hij zijn pas. Blijkbaar was hij niet de enige met deze bestemming. En zo stond hij plots op het punt om wegen te kruisen met een oude bekende. Brat, de poes die hij een hele tijd geleden in het Rogue gebied per toeval was tegengekomen. Ze hadden daarna nog wel meerdere ontmoetingen gehad. Brat was een van de redenen geweest dat hij de grenzen regelmatig had opgezocht. Hun verhouding tegenover elkaar was op zich neutraal. Ondanks dat ze wellicht beiden wel wisten dat geen enkele daad uit pure vriendschap verricht zou worden en overal motieven achter schuilde. Bleaktail was met name nieuwsgierig geweest naar wat Brat dreef tot wie ze was en hoe haar leven als Bloodclanner er uit zag. Hij wist niet wat Brat precies met hem van plan zou zijn geweest. Daarvoor was hij te vroeg weer van het toneel verdwenen. Maar nu stond hij toch echt opnieuw voor dezelfde keuze: te voorschijn komen en een gesprek aan gaan of zich omdraaien en terug keren nu het nog kon. Enigszins ongemakkelijk bleef hij stilstaan tussen de begroeiing. De kans was groot dat ze hem al gespot had. En het zou toch echt wel een afgang zijn om haar nu te ontwijken. Maar als hij nu besloot door te lopen dan was de weg terug elke keer een beetje moeilijker worden. Bleaktail schudde zijn kop en kwam uit de bosjes tevoorschijn. “Hallo Brat. Dat is een lange tijd geleden.” Zei hij, zo nonchalant mogelijk. Om vervolgens op een klein afstandje van haar plaats te nemen.

Uiteindelijk was hij dan toch te voorschijn gekomen. Gelukkig voor hem nam Brat een zittende houding aan en hij volgde al snel haar voorbeeld. Hun intenties waren dus duidelijk: neutraal. Gewoon in voor een goed gesprek. “Inderdaad een tijd geleden.” Was haar antwoord op zijn begroeting. Ze bekeek hem even. Er viel een korte stilte waarbij Bleaktail niets anders wist op te brengen dan een waterige glimlach. Het was als zo’n lange tijd geleden dat hij Brat voor het laatst gezien had. Wie wist waar ze intussen allemaal mee bezig was geweest. De kans was groot dat hun oorspronkelijke verhouding niet meer hetzelfde zou zijn. Hij zelf was ook ouder geworden. Wellicht wel nog terughoudender dan voorheen. “Waar ben je geweest al die tijd? Ik dacht dat je me vermijden was.” Zei ze met een speelse glimlach. Daarop gaf hij een halve grijns. Misschien was er dan toch niet zo heel veel veranderd. Gelukkig maar. “Gewoon, thuis. Ik kon het een tijd lang niet riskeren. Maar uiteindelijk miste ik je toch net iets te veel.” Grapte hij. Hoewel hij het wellicht toch ook wel een beetje meende. “Is er nog wat interessants gebeurd terwijl ik weg was?” Vroeg hij. Blijkbaar was zijn nieuwsgierigheid nog altijd net zo aanwezig.

Hij gaf een reden voor het feit dat hij zo lang weg was geweest, alsof hij zich daarvoor zou moeten verantwoorden. Hun verhouding was vreemd maar desalniettemin acceptabel. Bleaktail vroeg haar of er nog iets interessants gebeurd was in de paar maanden dat hij zich niet had laten zien. Daarop trok Brat een grijns. “Ah niet echt.” Zei ze. Bleaktail keek de kattin vragend aan. Hij kon zich ook wel bedenken dat dit niet het hele antwoord was. Ze grapte maar wat met hem. Brat had haar ogen gesloten, duidelijk even in gedachten verzonken. De sfeer tussen hen bleef kalm. Toch voelde hij zenuwen opkomen voor de woorden die zouden volgen. Je wist het maar nooit met de Bloodclan, dat kon nog alle kanten opgaan. Uit de blik die volgde kon hij niet geheel opmaken wat voor gewicht haar woorden zouden hebben. “Al kan ik je wel vertellen dat de Elite sterker is dan ooit.” Bleaktail fronste. Ze solde met hem. Al zat er een kern van waarheid in haar woorden. Of tenminste… Brat geloofde er zelf volledig in. Daar ging hij van uit. Anders zou ze het waarschijnlijk niet zo gebracht hebben. “Oh is dat zo..?” Vroeg hij weifelend. “En jullie hebben dan ook iets in het verschiet zeker?” Voegde hij eraan toe. Nu eerder nieuwsgierig dan achterdochtig.

-Excuses voor het late antwoord.

Bleaktail vroeg of de Bloodclan nog iets in het verschiet had. Hij was graag ‘up to date’ als het ging over dat soort laatste nieuwtjes. Brat gaf al grinnikend een knikje dat dat inderdaad het geval was. Zo heel erg verbazingwekkend was dat niet. De Bloodclan zou de Bloodclan ook niet zijn als ze maanden lang stil zouden blijven zitten. “We maken ons klaar.” Werd hem kalmpjes verteld. “Voor iets groots, zoals we wel een eerder hebben gedaan. Enkel dit keer pakken we het anders aan.” Bleaktail keek haar schuin aan. Als ze bedoelde wat hij dacht dat ze bedoelde… dat was niet mis. Hij zou er vrijwel meteen een duizend paar vragen over kunnen hebben. Maar voordat hij ook maar de kans kreeg om zijn mond te openen voegde de kattin er aan toe dat dat alles was wat ze erover mocht vertellen. Hij keek neer op zijn eigen poten, in gedachten druk zoekende naar de juiste woorden. “Zeg Brat…” Begon hij op zachte toon, haast twijfelachtig. “Als dat echt zo is dan zou ik liever niet op hete kolen willen blijven zitten.” Zei hij en keek de kattin recht aan. In de tijd dat hij haar kende had hij al te veel over zichzelf weg gegeven. Het zou bijna vreemd zijn om nu deze ‘conclusie’ niet tegenover haar uit te spreken. Echter wist hij dat hij extreem voorzichtig zou moeten zijn met zijn woorden. Ze waren altijd vrij grappend tegenover elkaar geweest, echter was hun ‘vriendschap’ wellicht niet meer dan een val waar Brat hem met gemak had ingelokt. Om eerlijk te zijn wist Bleaktail niet wat de kattin haar intenties met hem waren en of ze elkaar ook echt zouden kunnen vertrouwen. “Kan ik me zelf bewijzen tegenover je? Ik heb namelijk het idee dat ik jullie binnenkort nog wel eens van pas zou kunnen komen.” Het voorstel was er, vaag maar wel. Nu was het aan Brat wat ze hiermee zou doen. Bleaktail zou haar vanaf nu wel moeten vertrouwen, veel keuze had hij niet. Daarvoor had hij zich al te veel geuit. En om eerlijk te zijn leefde hij nog liever met alle ellende die hem nu zou kunnen overkomen dan voor de rest van zijn leven in een Clan waar hij zich niet thuis in zou kunnen voelen.

Bleaktail had naar haar geuit liever niet zijn huidige positie wilde behouden. En of hij daarmee iets voor haar en de rest van de Bloodclan zou kunnen betekenen. Het was vrij los bewoord  geweest. Maar zo te zien had Brat het goed opgevangen. Want vrijwel gelijk veranderde de gehele sfeer van hun gesprek. Het zou nog maar moeten uitwijzen of zich alleen als vrienden konden voordoen of dit ook echt in de loop der tijd weer zouden worden. “Maar natuurlijk kan je dat,” Zei de rossige kattin. Al klonk het vrij losjes. Niet dat dat hem veel uitmaakte. Hij was zich er zeer van bewust dat hij deze vertrouwensband alleen stapsgewijs door daden zou kunnen opbouwen. En ergens was hij allang blij dat Brat in ieder geval van mening was hem te kunnen gerbuiken. “Je kan beginnen met me wat informatie over de status van shadowclan.” Zei ze en snoof even. Bleaktail keek haar weifelend aan. Dat was een logische stap om mee te beginnen. Echter had hij al zo’n gevoel dat hij wist wat ze zou gaan vragen. ''Er gaan namelijk geruchten dat shadowclan over zwak leidinggevende beschikt.' Bleaktail zuchtte even bij die woorden. Hij wist waar ze op doelde en dat was niet bepaald iets om trots op te zijn… Dat de roddels blijkbaar al zo ver naar buiten toe reikte versterkte slechts zijn gevoel de juiste keuze te hebben gemaakt. “Ik wou dat ik kon zeggen dat het niet zo was… persoonlijk vind ik Tallstar en zijn acties nou niet iets om tegenop te kunnen kijken.” Gaf hij toe. Op dat moment schoot hem iets te binnen. Acefray, Acefray was zeer goed bevriend met Tallstar. En wat Bleaktail betrof was hij een zeer makkelijke prater. Blijkbaar dacht die grijze tabby dat ze vrienden waren omdat hij Bleaktail een keer had lastiggevallen. Wellicht kon hij bij hem naar wat meer specifieke antwoorden vragen. Hij zat immers dicht bij de bron. “Zeg Brat, ik denk dat ik je via een zijspoor veel meer zou kunnen vertellen dan ik nu weet.” Zei hij terwijl een kleine grijns zijn snuit sierde. Ja, hij had grote hoop op slagen met Acefray aan zijn zijde. “Wat zeg je ervan om overmorgen ergens af te spreken? Als ik je dan meer weet te vertellen heb ik in ieder geval iets bewezen.” Opperde hij.

Bleaktail had geopperd om elkaar overmorgen opnieuw te treffen. Dan zou hij terug kunnen komen vol met informatie die hij van Acefray zou kunnen krijgen. Het was wellicht niet het grootste bewijs van vertrouwen maar het zou in ieder geval wel een stap in de juiste richting zijn. 'Twoleg place, sundown.' Zei Brat op ijzige toon. Bleaktail knikte. Hij snapte het op zich wel. Als hij er op uit zou zijn geweest om haar in de val te lokken dan was dat zeker niet de eerste keer dat er zoiets werd uitgevoerd in de naam van ShadowClan. Echter was dat deze keer niet het geval. Al zou hij zijn oprechtheid pas overmorgen kunnen bewijzen. “Komt goed.” Zei hij kort. Deze keer echter zonder gemoedelijke glimlach, die er in hun eerdere minder serieuze gesprekken wel altijd was geweest. Brat keek omhoog en Bleaktail volgde haar blik richting de naderende donkere wolken. “Je hebt gelijk.” Zei hij. “We kunnen het er maar beter hierbij laten. Ik denk dat geen van ons dol is op een natte vacht. En bovendien, het zou niet bepaald handig zijn als iemand ons samen zou zien.”

-topic uit?