Broken promises.

Het was een paar dagen na haar benoeming als mentor. Agate had de eerste training met Mesperyian achter de rug en hoewel ze er eerst niet veel voor gevoeld had, begon ze er nu wel de voordelen van in te zien. En het verdreef ook haar gedachten die over haar vader gingen. Het verdreef het verlangen om hem te zien, om antwoorden te zoeken. Want als ze eerlijk was, wist ze niet of ze enkel op de woorden van Rascal af kon gaan. Hij leek zo verbitterd te zijn over alles wat met hun vader te maken had, dat hij haar gemakkelijk zou kunnen beïnvloeden met zijn woorden als hij dat zou willen. En dat moest ze juist voorkomen. Ze moest voorkomen dat ze zich te snel liet beïnvloeden, dat ze een hekel aan haar vader begon te krijgen terwijl ze geen idee had wat zijn intenties waren. En misschien moest ze ook maar eens stoppen met te veel plannen te maken wat haar halsband betrof, al leek dat het enige te zijn wat haar voor nu nog overeind hield. Een doel hebben, ergens naar kunnen streven. Ze had nu al bijna drie hondentanden verdiend. De eerste twee hingen aan haar halsband en maakten een bevredigend geluid telkens als ze zich voortbewoog. Nog even en er zouden er nog meer aan hangen, maar dan waren er eerst bepaalde opdrachten die ze uit moest voeren en moest voltooien. Ze moest haar loyaliteit aan de Elite laten zien, aan Cóbra. Nee, aan Chawl, hield ze zichzelf voor. Chawl had nu zeven hondentanden, dus dat wilde zeggen dat hij er ook mee bezig was, al had hij de laatste keer niet zo blij gekeken toen Cobra de hondentanden aan hem had gegeven. Ze was niet gaan polsen, maar ergens knaagde het toch wel aan haar dat ze het toen niet gevraagd had. Agate keek op toen ze uit haar gedachten werd gehaald door naderende pootstappen. Een Elite cat? Een rogue? Of toch maar een kittypet?

Agate wierp een blik over haar schouder en trok kort met haar oortje toen ze Zahida herkende. Ze hadden niet echt heel veel contact, maar zij was wel één van de weinigen waar Agate het gevoel bij had dat ze verantwoordelijk werd gehouden voor wie zij was en voor wie haar vader was, waar hij ooit voor had gestaan en wat hij achter zich had gelaten. Het was soms grappig om te zien hoe haar reputatie heel erg verschilde van die van Rascal. Ze geloofde zeker dat hij meer vrienden had dan haar, maar er waren ook katten die zijn onbezorgde houding en het feit dat hij nog altijd geen halsband om zijn nek had zitten niet echt konden appreciëren. Ze wist dat Cobra haar op dit ogenblik met meer vertrouwde dan Rascal. En dat vond ze meer dan prima. Sinds hun gesprek over Shark was ze over een paar dingen na gaan denken, maar het gaf haar nog steeds niet het idee dat ze Rascal nu volledig kon vertrouwen en als vriend moest gaan zien. Nee, helemaal niet. Hij was haar vervelende halfbroertje en daar bleef het dan ook bij. “Je bent weer lekker bezig geweest, zie ik,” sprak Agate met een knikje naar de bebloede vacht van Zahida. Ze zat behoorlijk onder, dus Agate vermoedde dat er wel een stevig gevecht aan vooraf was gegaan. Ze meende ook de geur van hond te ruiken, maar ze was niet zeker. In elk geval was het geen kittypet. “Heb je de hondentand al voor het doden van een hond? Ik weet zeker dat je hem nu dik verdiend zou hebben.” Het was geen poging om zich te verzoenen met de Elite member, het was gewoon een beleefd feitje dat benadrukt moest worden.