Twilight (FunStory)

Zijn gezicht stond op onweer, zijn gouden ogen veranderde in zwart terwijl hij op me afstormde. De twinkel lach van Alice klonk door de kamer, en al snel joinde de rest. Onschuldig keek ik naar Edward, en hij legde me het zwijgen op door me doordringend aan te kijken. ‘’Ik ben je grapjes zat Catherine.’’ Ik glimlachte speels.
‘’Soms gaat het leven niet zoals gepland Eddie,’’ waarna ik me nonchalant omdraaide en de kamer door huppelde. Alice volgde me en ik grijnsde licht naar haar, ‘’we moeten zo naar school Catherine.’’ School? Wie zei er iets over school? ‘’Carlisle wilde dat je ook ging, om de schijn op te houden.’’ Ik knikte langzaam, de naam negerend.
‘’Dan ga ik me omkleden,’’ ik snelde naar boven en zocht een simpele outfit aan. Bestaand uit een witte blouse,met een lichte spijkerbroek. De tijd ging snel, en uiteindelijk zat ik bij Edward, Bella en Emmett in de auto. Een nieuw plannetje schoot mijn hoofd binnen, en aan de samengeknepen ogen van Eddie merkte ik dat hij zich op mijn gedachte controleerde.
In mijn hoofd verscheen een soort, plaatje a.k.a filmpje. Jacob en Edward.. Zoenend. Het naakte bovenlichaam van Jake stond tegen Eddie aangedrukt. En hij drukte hard op de toeter en drukte de rem in toen hij het zag. ‘’Stop het Catherine!’’ Schreeuwde hij furieus, waardoor ik grijnsde en mijn gedachte op de bossen richtte.
‘’Wat deed ze nu weer?’’ Hoorde ik Bella geërgerd zeggen. ‘’Iets tussen Eddie en mij, schoonheid.’’ Het laatste woordje sarcastisch uit mijn mond glippend. Ook Edward hield zijn mond, het was waarschijnlijk te gênant om tegen haar te vertellen. Zacht lachend keek ik naar Emmett, en fluisterde in zijn oor wat ik had gedaan. Waarschijnlijk zag Em het ook voor zich, want Edward schreeuwde zijn naam kwaad uit
Opeens kwam de auto tot stilstand, en stapte de Bells en Eddie de auto uit, gevolgd door Emmett. Een beetje ongemakkelijk bleef ik zitten tot Emmett me eruit trok. ‘’Fijn.’’ Snauwde ik, en keek naar de mensen die me ongegeneerd aan bléven staren. Ik knipperde dramatisch met mijn ogen en mijn familie was dan ook snel verdwenen.
‘’Kút Edward.’’ Snauwde ik naar mezelf, waarna ik me omdraaide en met mijn tas op mijn schouder weg paradeerde zonder ook maar één maal om te kijken naar de tieners. Mijn lange bruine krullen, die tot mijn middel vielen lagen losjes over mijn schouder gedrapeerd. Mijn gouden ogen staarde naar Edward die ik weer had gevonden.
Jake stond bij hen in de buurt, en met een grijns stapte ik op hem af. Ja, ik mócht Jacob, hij was tenminste chill, en in voor een grapje. Hij opende zijn brede armen toen hij me opving, en al snel was ik er in gesloten. Bella’s kwade, en jaloerse blik negerend, drukte ik mijn lippen op zijn wang.

‘’Hé Cat, ik neem Bella mee voor een ritje. Ik spreek je later dus wel.’’ Ik keek hem teleurgesteld aan, ‘’wanneer? Ik word vermoord als ik op jullie terrein ben.’’ Achter me vertelde Edward me hoe hij Jake niet vertrouwde. En al snel deed ik alsof ik stikte, door heel erg hard te hoesten. Toen Bella en Jacob er eindelijk vandoor waren gegaan keek ik naar Eddie. ‘’Weetje Edward, James wilde Bella eigenlijk vermoorden, omdat hij een homo relatie met jou wilde beginnen.’’ Met een triomfantelijk grijnsje huppelde ik langs hem de school binnen.
‘’Catherine!’’ Schreeuwde hij me na, waarna ik Jasper in het zich had gekregen en naast hem kwam lopen. ‘’Je bent te erg,’’ lachte hij doelend op mijn grapje. Ik fronste mijn wenkbrauwen, en keek naar hem. ‘’Edward is gewoon makkelijk, dat is het probleem. Volgens mij vind hij me ergens wel hilarisch, en heeft hij gewoon een enorme crush op me.’’ Mijn stem klonk dodelijk serieus, waardoor Emmett’s bulder lach weer klonk.
Het was heerlijk bij mijn broers en zussen te zijn. En het was heerlijk zo’n hoge status te hebben. Met een zucht, legde ik mijn arm om Jaspers middel, en hij die van hem om mijn nek. Niemand keek er raar van op, ik was altijd.. Klef of zo? We namen plaats aan de lunchtafel van de Cullens, tot de bel ging.

Skip
Even een kleine uitleg voor we verder gaan. Jacob heeft Bella gekust, en zij sloeg hem. –Erg, erg dom als je het mij vraagt. Maar haar hersens capaciteit zal wel niet heel erg hoog zijn.- In ieder geval, nu is Eddie woedend, en hij heeft mij meegenomen om hem kalm te houden. Wat een grap hé? Anyway, lees maar verder.

Een beetje stoned was mijn blik vooruit gericht, ‘’seriously. Waarom moet ik gemarteld worden, doe niet zo chagrijnig, bang dat Bella je verlaat? Nou dat kind zit anders aan je vastgekleefd, werkelijk, maak je niet zo druk.’’ Hij reageerde niet, de auto kwam piepend tot stilstand, terwijl we allebei de auto half uitvlogen.
Ik om Edward rustig te houden, en hem er van te weerhouden dat Jakie en wolfje werd, en Edward werd opgegeten. ‘’Stop Edward, luister verdomme een keer.’’ Krijste ik, waardoor Charlie naar buiten kwam en verbaasd naar Edward en Jacob keek. Nadat Jake was weggestuurd door Bella, en Charlie had overlegd met Eddie, richtte hij zich eindelijk tot mij. ‘’We gaan naar Carlisle, naar Bells hand kijken.’’ Mompelde Edward.
We stapten in de auto, ik natuurlijk weer achterin, en ik kon het irritante gemurmel tussen de twee niet meer aanhoren. ‘’Ja doei.’’ Siste ik, en klom het raam uit om mijn weg rennend naar huis te vervolgen.
Eenmaal de villa ingestapt merkte ik dat iedereen alert was van wat er was gebeurd. Alice was de oorzaak. ‘’Ze komen er aan,’’ Carlisle stapte op me af, en legde een hand op mijn schouder. ‘’Het is goed dat je er voor Edward was.’’ Ik wuifde het weg, en keek eenmaal in zijn prachtige ogen waarna ik mezelf omkeerde en met een rot gevoel naar het balkon sturen. Wetend dat Jasper me had gevolgd, en naast me kwam zitten.

‘’Wat is er Catherine?’’ De stem van Jasper was aangenaam en vriendelijk, terwijl hij mijn hand pakte. Hij trok me tegen zich aan, en mijn hoofd ruste op zijn schouder. ‘’Het is Carlisle, niet dat, dat niet opviel.’’ Hij keek me aan.
‘’De gevoelens van Carlisle zijn heel verwarrend, zelfs voor mij. Hij is in de war,’’ ik zuchtte diep. Daar had ik weinig aan, ‘’hij blijft sowieso bij Esmé. En dat kan ik haar, en hem ook niet afpakken. Ze zijn beide zo gelukkig samen. Ik zorg alleen maar voor problemen.’’ Mijn stem was glashard, en mijn serieuze kant speelde omhoog.
‘’Misschien het er met hem over hebben als de familie jaagt. Edward zal wel weg gaan met Bella, Carlisle en jij zijn dan alleen.’’ Ik knikte langzaam en drukte een kus op zijn wang terwijl ik mijn hoofd begroef in zijn nekholte. ‘’Jullie hebben allemaal jullie ware gevonden, ik voel me soms echt gewoon alleen.’’ Mompelde ik zacht.
‘’Zo heeft Edward zich ook jaren gevoeld, jullie lijken best op elkaar weet je dat?’’ Zachtjes grinnikte ik, en sloot mijn ogen. Als ik kon slapen, had ik dat allang gedaan. Maar ik was gevangen in dit lichaam, voor eeuwig bevroren, geen stap vooruit zettend. Ik dacht precies hetzelfde als Rose. Jasper aaide soms over mijn hoofd.’’Dank je wel Jasper.’’ We stonden samen op, en liepen het huis binnen waar Alice haar armen om me heen sloeg.
‘’Ik haat het om het voor je te verpesten, maar ik geef dit weekend een feest.’’ Ze had dus in de toekomst gekeken. ‘’Het goede nieuws is, dat we zometeen vertrekken om te jagen. En we blijven tot woensdag weg.’’ Weer knikte ik gehoorzaam, en keek naar Carlisle, die al naar me staarde. Ik wendde mijn blik pijnlijk af en keek naar Jasper.
Hij zorgde ervoor dat ik me wat aangenamer voelde, en zelfs Edward keek me medelijdend aan. ‘’Laten we gaan, dan zijn we misschien eerder terug.’’ Mompelde Emmett, waardoor het gezin instemde en de meeste al snel het huis hadden verlaten.
Edward en Bella waren ook al snel vertrokken, en daardoor bleven Carlisle en ik alleen over. ‘’Jasper zei dat ik met je moest praten, over.. Ons.’’ Mijn stem was kleintjes, en hij liep op me af terwijl hij naast me op de bank kwam zitten.
Zijn hand pakte de mijne, ‘’ik heb nagedacht. Jasper heeft je denk ik wel verteld, dat ik verward ben.’’ Mijn hoofd schudde van ja, en ik ging wat dichter tegen hem aanzitten. Gewoon voor die veiligheid waar ik al zolang naar had gezocht. ‘’Ik blijf bij Esmé, maar ik wil je dit moment geven.’’ Zijn melodieuze stem klonk door mijn oren.
‘’Vind je dat niet wreed? Me moedeloze hoop geven?’’ Snoof ik en stond op, waarbij zijn hand losjes op zijn schoot viel. ‘’Ja. Daarom is dit ook jou keus.’’ Carlisle stond op en verdween de trap op naar zijn werkkamer, wat was dit voor iets verschrikkelijks. Dus. Ik had twee keuzes, Carlisle laten en nooit weten hoe het zou zijn.
Of mezelf eerst gelukkig gunnen, en dan wegzakken in een diepe depressie. Ondanks alles leek mijn hart – die (for the record) weg was - Voor de tweede keuze was gegaan.