A new friend

"Natuurlijk mag dat! Ik was toch net van plan om weg te gaan, en dan kan jij net zo goed mee! Wat wil je gaan doen? We zouden kunnen gaan jagen, of iets anders doen!" "Echt waar?" De kitten keek met grote oogjes naar de kater. "Kunnen we naar de rivier? Een aantal leerlingen zijn daar al geweest, en ze scheppen altijd zo op. Over hoe mooi het is, en dat je daar de zonnenrotsen kan zien en de thunderclan kan ruiken en dat daar waterratten zitten en vissen en..." de kitten ratelde maar door. Ze kon niet wachten! Misschien zou ze wel iets kunnen vangen. "Wanneer gaan we? Nu?"

"echt waar?" vroeg de kitten met grote ogen aan de grote kat. Een vis vangen! Dat wou ze al zo lang, daarna kon ze hem naar de oudste brengen. Wat zouden die blij zijn en misschien was het nog wel een verhaaltje waard ook. "Zullen we dan nu gaan? Dan hebben we de hele dag tot zonhoog, want dan komt mama terug." Ze had nu al zin in haar dagje uit. Toen kreeg ze een ingeving, de kater was zo lief voor haar. Misschien wou hij wel haar mentor worden. Zo zou ze het hem vragen, nu eerst op pad!

Samen liepen ze het kamp uit. Rosekit was super opgewonden. Enkele keren was ze met Blackear naar buiten gegaan. Maar nooit zo ver dat ze echt iets kon beleven. Misschien een muis ruiken maar veder mocht ze nooit van haar moeder. Ze keek naar grote kater. Ze haalde diep adem. "Dandelionclaw, Mag ik wat vragen?" Ze wachtte niet op antwoord. "Wil jij mijn mentor zijn?" Ze snorde tevreden, ze kon niet wachten om leerling te worden. Ze had nooit een goede band gehad met de andere clankatten. Ze had wel een gepraat met de deputy of butterstar en natuurlijk de oudste. Veder niet echt. Dandelion leek haar gelijk aardig en vriendelijk maar ook trots en super slim.

"En ja, natuurlijk wil ik jouw mentor wel zijn! Ik zal mijn best doen om je dan een goede warrior te maken!" "Echt waar? Dat is geweldig!" Rosekit rolde over de grond terwijl ze hard snorde. "Ik weet zeker dat jij een geweldige mentor zou zijn." Ze sprong weer op en drukte haar tedere lijfje tegen Dandelion aan. "Ik kan niet wachten om te leren vechten, jagen, zwemmen, vissen noem maar op." De dag van de kitten kon niet meer stuk. Het weer was lekker en een klein briesje waaide rustig over het territorium. Terwijl Rosekit genoot van alles wat ze zag, hoorde ze in de verte de sterke stroming van de rivier.

Dandelion snorde terug en gaf Rosekit een lik over haar kop. Ze kroelde met haar hoofd lang zijn schouder. "Wie het eerst bij de rivier is!" Dandelion rende al weg. Rosekit grijnsde, ze ging hem dit niet laten winnen! Snel sprintte ze achteraan. Ze had veel gerend met de andere kittens en door haar lange poten kon ze best snel rennen. Ze rende steeds harder. De grijze vlek die voor haar rende werd steeds groter. Rosekit vloog bijna langs de kater heen. alsof hij had stil gestaan. Ze keek achterom en grinnikte. Ze keek weer vooruit, anders botste ze zo tegen een boom aan. Ze proefde de lucht, een windvlaag had meerdere geuren mee gebracht. Het was lastig te ruiken in deze snelheid dus ze minderde iets vaart. Ze niets bijzonders, eigelijk vooral onbekende geuren. Ze roken een beetje naar prooi. Maar niet gevaarlijk. Het geluid van de rivier werd harder. Rosekit kon de vis al bijna proeven.

De vis spartelde wild, Rosekit probeerde er op de springen maar het lukt niet de vis was de wild. Maar ze wou haar mentor niet teleurstellen. Ze sprong boven op de vis en krabte met haar pootjes de keel door. Het was niet heel soepel gegaan, maar het was gelukt! Trots keek ze naar de vis. "zal ik die zo naar de oudste brengen?" Vroeg ze.