Come over

Sunkit was in een goed humeur. Ze rolde in haar nest, kroop over haar zusjes, werd zekerder op haar pootjes. En woordjes werden ook steeds makkelijker. Ze had heel lang geoefend of alsjeblieft, maar dat woordje kreeg meestal het meeste resultaat. Alleen was het een lang woord, dus daarom was oefening nodig geweest. Een van haar andere favorieten was nee, want dat werd meestal ook gevolgd door een hele leuke reactie. Sunkit paradeerde vrolijk door haar nest, waarna ze iets te hard ging en over de rand van het nest tuimelde. Sunkit rolde op de grond. ‘Oef,’ mauwde ze zachtjes. De grond was ook lang niet zo eng meer. Het was even koud, maar het was steviger en eigenlijk makkelijker dan in te lopen dan in het nest. Nou ja, dan was ze maar even buiten het nest! Sunkit waggelde vrolijk de nursery rond, zoekend naar een kat die iets leuks met haar wou doen.

- Eerst Silverpaw

  Met een zucht klapte ze haar kaken weer op elkaar, na een lange geeuw. Ja, ze had echt te veel tijd over nu ze geen mentor had. Oh, ze wilde zo graag weer een mentor, ze wilde weer trainen. Tuurlijk, verkennen en katten leren kennen is leuk, maar af en toe wilde ze ook wat anders doen. Ze zuchtte nog eens en bedacht toen dat er een Nursery was. Natuurlijk, daar waren altijd wel kittens die wilde spelen, of gewoon gezellig wilde praten. Met een glimlach stond de zilveren poes op en trippelde naar de Nursery.
  Voorzichtig klom ze naar binnen en ze keek rond. Haar heldere blauwe ogen vielen op een rode kitten die vrolijk de Nursery rond waggelde. Ze glimlachte en haar staart ging vriendelijk omhoog. Zachtjes liep ze op de kleine kitten af, maar bleef staan toen ze in haar ooghoek een klein mosballetje zag liggen. Ze twijfelde even. Was de rode kitten al in staat om met een mosballetje te spelen? Ach ja, het was maar een kleintje en zoveel schade zou het niet aanrichten, bedacht ze.
  Met een zacht tikje van haar pot duwde ze het mosballetje richting de kitten.

Sunkit paradeerde trots door de nursery, waar ze haar rattenstaartje hoog in de lucht had. Ze kreeg dit echt al aardig onder de knie. Totdat opeens een grotere kat binnen kwam. Wow! Maar de kat was nog niet zo groot als mama of papa. Sunkits haartjes gingen omhoog, waarna ze naar de kat blies. Totdat er opeens een mosbal op haar af kwam donderen. Een geschrokken kreetje kwam uit haar bek. Een aanvaller!!! Sunkit sloeg haar kleine nageltjes uit. Deze aanvaller zou haar woede voelen. Ze sprong midden op de mosbal, waarna ze het uitgierde van plezier. Ze was beschermer van haar nest. Met alle macht die ze in zich had probeerde ze de mosbal aan stukken te scheuren.

  Een geschrokken kreetje kwam er uit de rode kitten, voordat ze met uitslagen nageltjes op het mosballetje sprong. Silverpaw glimlachte tevreden toen ze haar hoorde uitgieren van plezier. Het kleintje was even geschrokken, maar nu vocht ze dapper en met plezier met het mosballetje.
  Terwijl de rode kitten zo aan het spelen was ging Silverpaw eens gemakkelijk liggen. Haar blauwe ogen volgde de kitten een tevreden blik terwijl ze haar in de gaten hield. Het was dan misschien wel een klein mosballetje voor haar, voor de kitten was het een best grote mosbal. En wie weet wat er zou gebeuren als het vrolijke spelen opeens een ongelukje werd doordat ze ergens tegen aan botste omdat ze zo gefocust was op het aan het stukken scheuren van de mosbal.

Sunkit was hevig met de mosbal aan het vechten. Haar klauwen trokken kleine plukjes mos eruit en met haar tandjes probeerde ze er hevig aan te lurken. Sunkit was heftig aan de bal aan het trekken en het duurde niet lang voordat ze het balletje compleet aan stukken was gescheurd. Er was geen bal meer van te noemen. Hijgend stond ze op van haar gewonnen strijd, waarna haar helderblauwe ogen vielen op een grijze kat, degene die de bal naar haar had geschopt. Teleurgesteld keek ze naar haar gewonnen gevecht. Ze was nog lang niet moe! Ze huppelde naar de grijze kat, waarna ze brutaal haar pootje tegen haar gezicht drukte. ‘Nog een keer!’ eiste ze bazig. Nee, ze was nog lang niet klaar met spelen.

  Het leek er niet op dat het spelen op een ongeluk zou leiden. Niet voor de kitten in ieder geval. Het mosballetje was echter morsdood, als het levend was geweest. Het was helemaal aan stukken gescheurd. Silver was blij dat zij niet zo'n klein fragiel mosballetje was die net op het pad van de rode kitten kwam te liggen. Dan was het al snel klaar geweest, besefte ze geamuseerd.
  Blijkbaar vond de kitten dat het balletje nu wel dood genoeg was en ze keek hijgend naar haar op. Na een korte blik op het dode balletje huppelde ze richting Silverpaw, waarna ze haar pootje tegen haar gezicht drukte.
  'Nog een keer!' eiste de kitten. Silver knipperde even verbaasd naar haar en grinnikte toen.
  'Oké, oké. Laat me eerst maar eens weten hoe je eigenlijk heet,' miauwde ze terwijl ze om zich heen keek naar meer mosballetjes. 'Ik ben Silverpaw,' stelde ze zichzelf voor nadat ze met haar poot nog een mosballetje naar zich toe schoof. Deze was iets groter dan de andere.

Sunkit keek zeer verontwaardigd de oudere kat aan toen ze niet direct haar zin kreeg. Haar naam, wat had deze zilveren kat daar nou weer aan. Ze wilde een mosbal! Sunkit legde haar oortjes plat en stampte een keer boos met haar pootje toen het haar alweer te lang duurde. De kat zei dat ze Silverpaw heette, waara ze vast express heel langzaam met de andere mosbal kwam, waarna ze hem ook nog voor zichzelf hield! ‘Sunkit,’ mauwde de rodde kitten dan toch tegen haar zin in, waarna ze al naar Silverpaw hobbelde en haar pootje op de mosbal legde, proberend hem af te pakken. ‘Mijn!’ mauwde ze dan ook bazig, waarna ze eraan begon te trekken.

  Het duurde even voordat er een antwoord kwam, en Silver keek haar vragend aan. Ah, daar was haar naam eindelijk. Sunkit. Toepasselijk. De rode kitten hobbelde toen naar haar en legde haar pootje op de mosbal. Ze probeerde het af te pakken. 'Mijn!' mauwde ze bazig en ze begon er aan te trekken.
  Silver keek even verbaasd toe. Blijkbaar was deze kitten niet bang of op haar bekje gevallen. Maar ze vond haar tot nu toe wel grappig. Ze was benieuwd of ze zo bazig bleef, maar gezien haar persoonlijkheid die ze nu mooi liet zien dacht ze niet dat wel een grote eigenschap zal worden van Sunkit. Maar eigenlijk was dat het al, natuurlijk.
  Ze glimlachte naar Sunkit. 'Natuurlijk,' mauwde ze kalm, waarna ze de mosbal opeens losliet.

Sunkit was wild aan het trekken aan de mosbal, toen Silverpaw opeens los liet. Al de spanning kwam van de mosbal af en met de grote kracht die Sunkit had uitgeoefend op de bal, rolde ze opeens achterover, de mosbal vloog door de lucht van haar vandaan. Sunkits eerste reactie was verbazing en geschrokken keek ze op toen ze met haar rug in het stof lag. Ze rolde op haar buik en nieste eens. Auw, dat deed zeer! En… het was Silverpaws schuld! Woest keek ze de apprentice aan en tranen van woede sprongen in haar ogen. ‘W-waarom?’ Haar stem sloeg over toen ze langzamerhand hysterisch werd. ‘J-jij bent stom!’ gilde ze, waarna de traantjes over haar wangen begonnen te biggelen.

  De kleine kitten rolde achteruit toen ze opeens losliet. De mosbal vloog door de Nursery heen, maar Silver had geen oog voor het balletje. Misschien had ze dat anders moeten aanpakken. Sunkit keek geschrokken op. Ze nieste even toen ze op haar buikje rolde. Ze keek haar aan en Silver wenste dat ze de tijd kon terugdraaien.
  'W-waarom?' Sunkits stem sloeg over terwijl er tranen over haar wangetjes rolde. 'J-jij bent stom!' gilde ze.
  Silver keek haar geschrokken aan. 'S-sorry,' mauwde ze. 'Dat was niet mijn bedoeling. Waar doet het zeer?' mauwde ze, proberend haar stem zo kalm en verzoenend mogelijk te houden, hopend dat de kitten het haar kon vergeven. 'Hoe kan ik het goed maken?'

Sunkit snikte overdreven luid toen Silverpaw zich verontschuldigde. Dat was natuurlijk lang niet genoeg. De schrik was nu wel voorbij, maar ze genoot van het medelijden dat ze kreeg. Ze forceerde krokodillentranen over haar wangetjes en keek de apprentice verontwaardigd aan, waarna ze vroeg waar het zeer deed. ‘Overal!’ gilde ze, waarna ze verslagen haar kopje op de grond legde. Snapte ze het dan niet? Ze voelde zich ontzettend verraden door de leerling. Eerst spelen, dan haar mosbal vastpakken en dan op zo’n vuile manier loslaten dat ze omviel. En nu was de mosbal ook nog eens kwijt! Met natte oogjes keek ze op naar de apprentice, waarna ze luidkeels begon te huilen.  

  Grote tranen rolde over Sunkits wangen en Silver wist niet wat ze moest doen. De kitten gilde dat het overal pijn deed. Uh, tja, dat was wel veel. De kitten legde haar kopje op de grond. Ze zag er ellendig uit, zeker met de grote tranen die maar bleven komen.
  Silver zuchtte en kwam voorzichtig was dichterbij. 'Kan ik iets doen? Moet ik iemand halen? Je moeder?' vroeg ze, een beetje zenuwachtig. Een Medicine Cat erbij halen leek wel erg overdreven, maar Silver had eerlijk gezegd ook geen zin om op haar kop te krijgen van Sunkits moeder. Niet dat ze wist wie dat was, maar iedere moeder zou toch boos worden als er iets gebeurd met hun kits? 'O-of moet ik even kijken?' vroeg ze nog, hopend dat Sun het goed vond als zij misschien wel wat helende likken over haar heen haalde, in plaats van op haar kop te krijgen door haar moeder.

Silverpaw begon te praten over dat ze iemand moest halen. Sunkit keek met haar pruilend gezichtje op en knikte langzaam. Ja, mama zou vast goed zijn. Die wist wel wat ze moest doen. Ze wilde gewoon weer terug naar haar nest. Ze had helemaal geen zin meer om met mosballen te spelen. En dan had ze zich ook nog zo zeer gedaan door de stomme zilveren kat. Toen kwam Silverpaw met het voorstel dat zij het wel even kon doen. Nee, natuurlijk niet! Stomme Silverpaw. Sunkit vertrouwde haar dus voor geen cent meer na haar vorige grapje. ‘Nee!’ piepte ze boos en draaide haar kopje weg. Die kat zou haar met geen tengel meer mogen aanraken.

  Silver wist dat het al te laat was toen Sunkit langzaam knikte toen ze voorstelde om haar moeder te gaan halen. De kleine kitten piepte ook boos van nee, toen ze voorstelde om zelf wat te doen. Ze zuchtte en knikte even.
  'O-oké...' Ze keek onzeker om zich heen. Ze wist niet eens wie Sunkits moeder was. Dus draaide ze haar kopje weer naar de rode kitten. 'Uh.. Wie is je moeder, eigenlijk?' vroeg ze ongemakkelijk. Ze had dus totaal geen zin om haar moeder te halen. Ugh, waarom was ik niet wat slimmer geweest, dacht Silver, boos op haarzelf.

Sunkit voelde zich verschrikkelijk. Silverpaw was ontzettend aan het klungelen. Het was geen goede indruk en Sunkit had al besloten dat ze haar voor eeuwig zou haten. Toen ze eindelijk zei dat ze mama zou halen keek ze tevreden. Eindelijk was ze slim. Sunkit bleef prompt zitten en volgde met haar ogen de kat om zich heen kijken. Totdat er opeens een stomme vraag kwam. Wist ze niet wie haar moeder was? ‘Jij bent dom!’ mauwde ze vervolgens boos. Haar moeder was de beste, mooiste en slimste poes uit heel de clan. Die wist wel wat ze zouden moeten doen. Sunkit was echt boos, moest ze nou alles zelf doen? Ze kwam overeind, haar pijntjes al helemaal vergeten (zo erg was het nou ook weer niet) en ze wandelde stug naar haar eigen nest. ‘Mama!’ piepte ze hard, hopend dat haar moeder in de buurt was.

  'Jij bent dom!' mauwde de rode kitten boos.
  Silver zuchtte. Tja, zij kon er toch ook niets aan doen dat ze niet wist bij welke moeder elk kitten hoorde. De kitten kwam overeind en wandelde naar haar nest. Silver volgde op een afstandje.
  'Mama!' piepte Sunkit hard. Silver bereidde zich al voor op een boze moeder die haar op haar kop ging geven omdat ze haar kitten per ongeluk pijn had gedaan. Het was absoluut niet haar bedoeling geweest. Ze wist wel wat ze de volgende keer niet meer zou doen.
  Sunkits moeder kwam echter niet opdagen. Silverpaw keek om haar heen, maar geen Queen kwam op hen af. Ze zuchtte even. 'Sunkit,' begon ze voorzichtig. 'Het spijt me dat ik de mosbal opeens losliet. Dat was niet mijn bedoeling.' Ze hoopte vurig dat Sunkit haar excuses zou aanvaarden. Het was ook helemaal haar bedoeling niet geweest om de kitten pijn te doen. Ze wilde alleen maar wat spelen met haar.

Maar niemand kwam. Was haar moeder er even niet? Ze zag de lichte vacht van haar moeder niet, noch haar kopje tevoorschijn komen uit het nest. Voor het eerst bekroop paniek Sunkits lichaam. Waar was ze? Ze had haar nodig! Ze moest er altijd voor haar zijn. Grr, dit was allemaal Silverpaws schuld! Fel keken twee vlammende blauwe oogjes naar de zilveren apprentice, totdat ze opeen haar excuses aanbood. Sunkit bleef haar koppig aankijken, maar ze moest het er maar mee doen. Toch, Sunkit zou dit nooit vergeten. Silverpaw stond nu bovenaan haar zwarte lijst. Sunkit hief haar kopje trots. ‘Oké,’ miauwde ze toen stellig. Ze zou wel de betere van het tweetal zijn. Sunkit trippelde weer naar de mosbal waar het allemaal om ging en zette haar klauwtje erin. Ze sloeg het terug naar Silverpaw, waarna ze driftig terug naar haar nest stapte. ‘Hou je stomme mosbal maar,’ mopperde ze kwaad. Nee, ze hoefde Silverpaw niet meer te zien. Ze probeerde verwoed terug te klauteren in haar nest, zonder Silverpaw nog maar een blik waardig te geven.

  Met een zachte zucht zag ze aan hoe twee vlammende blauwe oogjes haar aankeken. Ja, Sunkit was echt kwaad. Ze wist niet of ze het ooit nog goed kon maken met de kitten, maar ze hoopte van wel. Misschien als ze wat gekalmeerd was. Over een paar dagen of zo.
  'Oké,' miauwde de kitten toen stellig. Oké, ze aanvaardde dus haar excuses. Dat was één stap in de goede richting, dacht Silverpaw. Daarna trippelde Sunkit weer naar de mosbal, die ze naar haar terug sloeg. 'Hoe je stomme mosbal maar,' mopperde ze kwaad.
  Een zucht verliet Silvers bekje weer en even volgde ze de mosbal met haar blauwe ogen. Die kwam een eindje voor haar tot stilstand. Ze richtte haar blik weer naar Sun, die nu verwoed probeerde terug te klauteren in haar nest. Yep, deze ontmoeting ging geheel anders dan gepland, dacht Silver somber. Ze had gehoopt om gewoon gezellig wat te doen met een kitten, maar één verkeerd ding en de hele sfeer was omgeslagen. Ze hoopte vurig dat Sunkit haar nog een kans zal geven, ergens in de toekomst. Maar zoals het er nu uitzag ging dat niet gebeuren.
  Een laatste poging, misschien nog. 'Moet ik je.. helpen?' vroeg ze voorzichtig. Waarschijnlijk zou dit alles het alleen maar erger maken, dacht Silver, maar in ieder geval probeerde ze het goed te maken.

Sunkit deed pogingen om in haar nest te klimmen, maar het was nog een hele uitdaging na deze uitputtende middag. Toen dúrfde de andere kat nog haar hulp aan te bieden. ‘Nee!’ bromde ze boos. En dat ene woordje gaf haar net genoeg kracht om haar in haar nest te trekken en zich boos tussen haar siblings te nestelen. ‘Ga weg!’ miauwde ze vervolgens. Toen deed ze haar oogjes dicht en deed net alsof ze sliep. Als ze SIlverpaw nou lang genoeg zou negeren, zou ze uit zichzelf vertrekken. Doei doei, ik heb je hulp niet nodig.

  'Nee!'' bromde de kitten boos. Ja, dat had ze al wel verwacht. Ze zuchtte even en zag aan hoe ze uiteindelijk toch genoeg kracht had om haarzelf het nest in te trekken. Ze ging daar naast haar siblings liggen. 'Ga weg!' miauwde ze vervolgens, waarna ze haar oogjes dicht deed.
  Silver bleef er even naar kijken en zuchtte toen. Tja, er was niet veel meer dat ze kon doen, en elk nieuw ding dat ze zei zou het alleen maar erger maken. Hopelijk ging het in de toekomst wat beter tussen hen en kon ze opnieuw haar excuses aanbieden. Ze knikte even, tevreden met dit plan, en stond op. Ze draaide zich om en liep de Nursery uit. Volgende keer beter, hield ze zichzelf maar voor.

- Silver topic uit