Live outside the camp for a while

Bekraste en bloedende poten met uitgeslagen nagels kraste over de aarde van het Riverclan territorium. Zijn nog steeds bloedende oog was hij na dit avontuur waarschijnlijk kwijt. Het kon ook zijn dat het wel weer goed kwam en hij gewoon aan èèn oog blind zou worden. Zijn langharige vacht was helemaal doorweekt door de stortregen die er naar beneden viel. Overal had hij littekens van zijn zelfmoord pogingen, Maar uiteindelijk besloot hij toch maar geen zelfmoord te plegen. Zou hij uit de Riverclan moeten stappen? Want als zijn kits hem zo zouden zien zouden ze nooit meer een oog dicht doen. Dat kon hij zijn kits niet aan doen. Misschien is het wel beter als hij buiten het kamp leeft en misschien wel een Rogue word. Maar voorlopig leefde hij wel buiten het kamp. Hij moest zijn nestje tussen zijn vrienden Skywallker en Stormtail maar even vergeten. Hij moest nodig opzoek naar een plaats om de nacht door te brengen. Daar zag hij en vossenhol! Eerst stak hij zijn neus erin om even te kijken of het wel verlaten was. Niemand te bekenen! Hij stapte naar binnen. Gelukkig lag er wel wat mos op de grond. Hij kneede het even zacht met zijn boten en rolde zich op. Zijn gele ogen staarde naar buiten, naar de stortregen en de donderslagen. "Wat heb ik verkeerd gedaan Starclan?" Fluisterde hij met de tranen in zijn ogen naar boven.

Alleen Dawnkit en later als ik het zeg mogen de overhalers.

Lionclaw staardenog steeds naar de Starclan. Zou die het zo gewild hebben? Hij zonk weg in zijn verdriet todat er een klein zwartwit pluizen bolletje tegen hem oprolde. ''P, papa?'' Kwam er stoterent uit. Lionclaw keek even verbaasdop het kleinezwartwitte pluizenbolletje neer. Het was Dawnkit! "Dawnkit?" Hij keekde kleine kitten aan en gaf het een ferme lik over haar kopje. "Wil je niet liever veilig in de nursery zitten?" Hij legde zijn warme langharige staart over de kleine kitten en kroopdicht tegen haar aan. Hij was zo blij dat zijn dochter er was. "Ga maar terug Dreamheart is vast bezorgd om jou.'' Bij de naam Dreamheart liepen zijn ogen weer vol water. Wat had hij fout gedaan? Had hij haar gekwetst? Misschien was het maar beter als hij de Riverclan verliet. Dan had niemand meer last van hem en had Crookedstar ook minder monden te voeden. Crookedstar mocht dan wel zijn liefdes relatie met Dreamheart verknalt hebben maar hij bleef zijn leider. Hij moest hem blijven respecteren en dat deed hij. "Misschien is het beter als ik vanavond al vertrek..." Zei hij binnendsmonds.

overhalers mogen komen

Skywalker liep door het territorium van de RiverClan. Hij was op jacht. Hij was al een tijdje op weg maar had nog geen prooidieren gezien of geroken. Het Was al de hele dag vies weer en nu begon het nog te regenen ook! De prooidieren zouden nu waarschijnlijk niet tevoorschijn te komen dus besloot hij maar om terug te gaan naar het kamp. Tot hij opeens een bloedvlek zag. Het begon nu ook te onweren. Hij rook opeens de geur van RiverClan. Het rook een beetje naar...Lionclaw! ''P, papa?'' Hoorde hij opeens zacht. Het klonk als de stem ba een kit. Hij liep langzaam naar waar het geluid vandaan kwam. "Dawnkit?" Dat was de stem van Lionclaw! Hij bleef lopen naar waar het vandaan kwam maar nu wat harder. "Ga maar terug Dreamheart is vast bezorgd om jou.'' Dat was Lionclaw weer. Hij was nu best dichtbij. Hij stopte even omdat hij niks meer hoorde. Hij volgde het geurspoor dus maar. Hij lette niet op regen die nog steeds met bakken uit de lucht kwam vallen. De geur van Lionclaw leidde naar een vossenhol. Hij bleef een staartlengte voor het hol stilstaan. "Lionclaw?" Zei hij een beetje aarzelend. "Ben je hier?" Hij kwam wat dichterbij en keek voorzichtig naar binnen. Daar zag hij Lionclaw met een kitten. Waarschijnlijk een van zijn kittens omdat zijn vriend een tijdje geleden een nestje had gekregen. "Waarom ben je hier? En waarom bloed je zo?" Hij keek vragend naar zijn vriend.



Wist niet precies wat ik moest schrijven zeg maar als het verkeerd is.

Snowrose liep in de donkere drek wat modder moest voorstellen. Bij iedere stap die ze erin zette schudde ze haar poten om het vieze goedje eraf te schudden. Jagen in regen, nooit een goede optie mopperde ze in gedachten die licht afdwaalden naar Longtail. Nog maar goed dat Snowrose tegen water kon, als Riverclankat, want de regen die losbarstte door het onweer viel in bakken uit de regen. Ze was op jacht met Stormtail en Skywalker. Ze was net even verder weg toen ze Skywalker weg zag rennen. Gelijk ging ze hem met grote passen achterna, die in de modder bij elke pas uitgleden. Ze keek even achter haar om te kijken waar Stormtail was. "Stormtail, kom!" riep ze snel en zonder te wachten liep ze verder door. Haar adem stokte toen ze de plassen bloed zag. Ze tuurde door de plekken vochtige mist in de lucht en kon nog net Skywalker onderscheiden, die aan een verlaten vossenhol was blijven staan. Snowrose haar maag keerde volledig om toen de misselijk makende geur, wat een mengeling van vos en bloed was, haar neusgaten binnendrong en haar de adem wegnam. Voor het eerst aarzelde Snowrose, iets wat ze de laatste manen niet gedaan had. Ze kwam glijdend tot stilstand en schudde de plakkende modder van haar zilverkleurige vacht af. Stil kwam ze dichterbij, met kleine pasjes en haar adem inhoudend, om de geur niet te moeten ruiken. Daar in het donker, zag ze een gehavende Lionclaw met zijn arme kit van Dreamheart zitten. Snowrose wist niet wat Lionclaw was overkomen, was hij aangevallen vlak na dat hij wegvluchtte van het verschrikkelijke nieuws? Of had deze kater zichzelf dit alles pijn gedaan, zichzelf een oog bezorgt die waarschijnlijk nooit meer een bosmuis zou kunnen zien. "Lionclaw?" zei Skywalker een beetje aarzelend. "Ben je hier?" Snowrose kwam vlak achter Skywalker staan, die volgens haar zo zelfzeker leek, dat hij haar voorbeeld was op dit moment want ze voelde zich een weerloze kit toen ze keek naar de wonden van Lionclaw. Dit beeld zou Snowrose zeker weten nooit in haar leven kunnen vergeten. "Waarom ben je hier? En waarom bloed je zo?" keek Skywalker vragend naar zijn vriend. "Lionclaw..." zei Snowrose, maar zijn naam kwam maar haperend en traag over haar lippen. "Wat is er gebeurd?" Ze liep stil het hol in en keek zwijgzaam naar de arme weerloze kitten die zo tegen hem aankroop.

Ze voelde hoe de grote pluizige staart van haar vader langzaam om haar heen werd gelegd en sloot voor een tijdje haar ogen. Wanneer ze haar ogen weer opendeed zag ze hoe het opgedroogde bloed tegen haar donzige haartjes kleefde en rilde eventjes met haar huid. Het was koud en bij elke ademhaling kwam er een wolkje met vocht uit haar mond die verdween in de grote lucht. Haar oortjes nog plat tegen haar hoofdje aan, blij haar vader gevonden te hebben en bang voor wat haar moeder te zeggen had. Maar wanneer haar vader sprak gingen haar oortjes weer omhoog. Om beter te luisteren naar wat hij te zeggen had. Ze knikte haar hoofdje heen en weer. Nee ze wou niet naar de Nursey. Ze wou niet aanzien hoe haar moeder met de clanleader zat aan te pappen en hoe hij voor haar charmes viel. Ze wou gewoon weer dat haar vader en moeder weer bij elkaar kwamen en een lang en gelukkig leven leidde. ''NEE...'' waren haar eerste woorden. Haast schreeuwend. Boos verdrietig en angstig. Alles was te horen in haar stem. ''Ik ga niet terug naar dat monster. Nooit niet. Ik wil bij jou blijven. Jij bent mijn vader mijn echte vader ga niet weg alsjeblieft niet. Blijf bij me. Leer me alles.'' Ze kon wel aan een stuk door blijven ratelen maar ze wou gewoon niet dat hij bij haar wegging. Maar bij haar bleef haar zou leren jagen alles zou uitleggen en zou vertellen dat alles weer goed kwam dat ze niet bang hoefde te zijn. ''Vertel me gewoon...'' Ze zweeg sloot haar ogen en drukte haar oren naar achteren. ''Vertel me gewoon dat alles weer goed komt.'' Ze opende haar ogen weer. Er was van alles uit te lezen maar haar woorden werden verstoord door een of andere kat die naar beneden kwam glijden en weer een boel kou met zich meenam. Ze draaide zich om zodat ze hen beter konden zien. Maar doordat het daarbinnen al zo donker was was het haast onmogelijk om een zwarte kater te zien. Nee hij is hier niet. Bedacht ze zich bij zichzelf. De kater bleef op een veilige afstond. Zorgde er niet voor dat zij zich oncomfortabel voelde, maar al snel kwam er een tweede poes aan gegleden. Zij bleef even iets achter de zwarte kater staan. Als een soort schild. Bang dat er iets gebeuren zou. Zij zou hen nooit kunnen aanvallen. En haar vader zou er onwaarschijnlijk de kracht er niet voor hebben. Met haar pootjes ging ze boven op de pluizige staart staan om de twee beter te kunnen bekijken. Haar oogjes kwamen nog maar net boven de boel haren uit en verdwenen toen weer snel. Zij was weer tegen haar vaders warme buik aan gekropen. Bang om hem te verliezen en hem nooit meer te zien. Nog een aanraking. En sloot haar ogen.

Stormtail keek nog even om naar Dreamheart en Crookedstar. Hij had nu zijn orders. Op een drafje liep hij toen het veld over. De regen tikte onverbiddenlijk tegen zijn lange vacht. Hij voelde het natte gras onder zijn poten. Hij zag Snowrose en Skywalker. '' Goedemorgen jullie twee. Ik moet jullie storen van de jacht want we gaan..'' Maar er kwam een frons op zijn gezicht toen hij zag dat de twee katten al het kamp uitrende voor hij was uitgesproken. Geiriteerd liep hij achter ze aan. "Stormtail, kom!" Schreeuwde Snowrose. Stormtail grouwde wat. Maar het was wel goed, want Skywalker ving de geur op, net als Snowrose. Hij zou ze er later wel op aanspreken. Nu eerst Lionclaw, Stormtail ging in snelle pas achter ze aan. Nu kwamen ze aan bij een verlaten vossenhol, waar wat bloed lag. Skywalker had de kat snel gevonden via zijn geur. Stormtail zuchtte. Hij liep er achteraan, tikte met zijn staart dat Snowrose en Skywalker aan de kant moesten, en begaf zich naar Lionclaw. Daar was Dawnkit dus gebleven, ze lag bij haar vader. Stormtail hoorde Lionclaw zeggen: "Ga maar terug Dreamheart is vast bezorgd om jou.'' Stormtail zag hem zorgenlijk bij Dawnkit zitten. Hij glimlachte een beetje. '' Inderdaat Dawnkit, Maar Lionclaw dat geld ook voor jou.'' "Waarom ben je hier? En waarom bloed je zo?" "Wat is er gebeurd?" Waren de twee vragen van de krijgers. Stormtail antwoorde daar wat neidig op, met een strenge blik in zijn ogen. '' Als jullie hadden gewacht op mijn uitspraak. In plaats van al weg te rennen als twee dwaze leerlingen, had ik jullie dat kunnen vertellen.'' Hij drong ze iets verder naar achter zodat hij beter met Lionclaw zou kunnen praten. Zijn stem verzachte ,en had weer de rustige vriendelijke en wijze toon van altijd. '' Lionclaw, je zult helemaal niet vertrekken. Je bent altijd nog even welkom in de Riverclan, en dat weet je. Liefde zit in alles, Dreamheart, ze kan er ook niets aan doen. Ze is eerlijk tegen je geweest. Crookedstar kan er ook niet veel aan doen. Lionclaw, als je om haar geeft, wil je toch dat ze gellukig is? Dit is puur verdriet dat je zo boos op haar bent. Ik weet het, je zal denken *hij kan makkenlijk praten* Maar de dingen gaan soms gewoon niet zoals je ze in je hoofd hebt. '' Stormtail was bij de twee zwart witte katten gaan zitten. Zachtjes, raake hij met zijn neus het kopje van Dawnkit. '' Dawnkit, je moet toch eten, je mag niet het kamp uit als kitten. Waneer je oud genoeg bent heb je de keuze om je eigen weg te gaan. Maar wil je geen trotse mooie warrior poes worden?, of zelf mischien zelfs queen. Dawnkit, als je nu weg gaat bij je moeder, is de Starclan hard en zal je sterven van de honger, zelfs met pappa er bij.'' Zijn blik was nog steeds vriendelijk, ondangs de harde woorden. vriendelijk keke hij, nu ook weer naar Skywalker en Snowrose. Hij knikte dat ze er bij konden komen zitten. Stormtail bleef niet lang boos, als alles maar weer goed kwam.

De zwartwitte krijgskat zuchte. Hij ving de geur van Skywalker, Snowrose en Stormtail op."Waarom ben je hier? En waarom bloed je zo?" Vroeg Skywalker. Hij gaf geen antwoord en draaide zich om met z'n kop van de ingang af. "Wat is er gebeurd?''Vroeg Snowrose daarna. '' Als jullie hadden gewacht op mijn uitspraak. In plaats van al weg te rennen als twee dwaze leerlingen, had ik jullie dat kunnen vertellen.'' Zei Stormtail wat streng. Lionclaw zuchte en krulde zijn langharige staart om Dawnkit heen. Stormtail stapte het hol in. '' Lionclaw, je zult helemaal niet vertrekken. Je bent altijd nog even welkom in de Riverclan, en dat weet je. Liefde zit in alles, Dreamheart, ze kan er ook niets aan doen. Ze is eerlijk tegen je geweest. Crookedstar kan er ook niet veel aan doen. Lionclaw, als je om haar geeft, wil je toch dat ze gellukig is? Dit is puur verdriet dat je zo boos op haar bent. Ik weet het, je zal denken *hij kan makkenlijk praten* Maar de dingen gaan soms gewoon niet zoals je ze in je hoofd hebt. '' Miauwde hij. '' Dawnkit, je moet toch eten, je mag niet het kamp uit als kitten. Waneer je oud genoeg bent heb je de keuze om je eigen weg te gaan. Maar wil je geen trotse mooie warrior poes worden?, of zelf mischien zelfs queen. Dawnkit, als je nu weg gaat bij je moeder, is de Starclan hard en zal je sterven van de honger, zelfs met pappa er bij.'' Hij draaide zich om. "Mijn kittens zullen niet sterven zolang ik nog in de Riverclan zit. En jullie hebben me toch niet nodig in de Riverclan." Hij wenkte Stormtail om verder mee het hol in te gaan zonder de anderen. Toen hij daar eenmaal was miauwde hij: "Wat heb ik fout gedaan? Heb ik iets doms gezecht? Heb ik niet goed voor de kittens gezorgd? Wat is het dat ze mij nu niet meer ziet staan?'' Hij keek wanhopig naar zijn vriend. Je kon in zijn ogen lezen dat hij erg in de war was. Dat bloedende oog werd vast een groot litteken. Maar dat was wel het laatste wat hem nu boeide.

Skywalker keek nog steeds vragend nbaar zijn vriend. Hij hoorde pootstappen enn draaide zijn kop om. Het was Snowrose. Ze ging vlak achter hem staan. Hij keek weer naar zijn vriend en zijn kit. "Lionclaw..." Zei Snowrose een beetje haperend en traag. "Wat is er gebeurd?" Ze liep stil het hol in en keek zwijgzaam naar de arme weerloze kitten die zo tegen hem aankroop. Hij wou ook een paar stappen dichterbij komen maar halverwege zijn eerste stap hoorde hij weeer pootstappen en zette hem terug. Hij keek om en zag dat Stormtail aankwam rennen. '' Als jullie hadden gewacht op mijn uitspraak. In plaats van al weg te rennen als twee dwaze leerlingen, had ik jullie dat kunnen vertellen.'' Zei Stormtail met een strenge blik in zijn ogen. Hij drong ze iets verder opzij en skywalker deed een stapje naar achteren. '' Lionclaw, je zult helemaal niet vertrekken. Je bent altijd nog even welkom in de Riverclan, en dat weet je. Liefde zit in alles, Dreamheart, ze kan er ook niets aan doen. Ze is eerlijk tegen je geweest. Crookedstar kan er ook niet veel aan doen. Lionclaw, als je om haar geeft, wil je toch dat ze gellukig is? Dit is puur verdriet dat je zo boos op haar bent. Ik weet het, je zal denken *hij kan makkenlijk praten* Maar de dingen gaan soms gewoon niet zoals je ze in je hoofd hebt. '' Zei Stormtail tegen Lionclaw. Hij was in het hol gaan zitten en hij raakte zachtjes met zijn neus het kopje van Dawnkit aAn. '' Dawnkit, je moet toch eten, je mag niet het kamp uit als kitten. Waneer je oud genoeg bent heb je de keuze om je eigen weg te gaan. Maar wil je geen trotse mooie warrior poes worden?, of zelf mischien zelfs queen. Dawnkit, als je nu weg gaat bij je moeder, is de Starclan hard en zal je sterven van de honger, zelfs met pappa er bij.'' Hij keek vriendelijk naar hen en knikte dat ze erbijn konden komen. Skywalker aarzelde even maar lieop toen het vossenhol dieper in. Hij ging iets naast Stormtail zitten. "Mijn kittens zullen niet sterven zolang ik nog in de Riverclan zit. En jullie hebben me toch niet nodig in de Riverclan." Lionclaw wenkte Stormtail om verder te komen zonder hen. Daar begon hij tegen Stormtail te praten. Skywalker kon het nietr verstaan en liep een eindje terug diuchterbij de uitgang. Hij keek even om maar ging toen het vossenhol uit.

"Mijn kittens zullen niet sterven zolang ik nog in de Riverclan zit. En jullie hebben me toch niet nodig in de Riverclan." rustig, maar met een strenge dringende blik keek hij Lionclaw aan. '' Lionclaw, dat heb je volledig mis. De Riverclan heeft je wel degenlijk nodig. Net als je kittens zul je blijven, omdat we je niet willen missen. Misschien denk jij daar anders over, maar als je wegloopt voor je problemen zul je daar ook nooit een oplossing voor vinden. '' Hij zuchtte even. Lionclaw, gebaarde dat hij naderbij moest komen. "Wat heb ik fout gedaan? Heb ik iets doms gezecht? Heb ik niet goed voor de kittens gezorgd? Wat is het dat ze mij nu niet meer ziet staan?'' '' *Zucht* Er zijn veel dingen waar ik antwoord op weet Lionclaw, maar nu zou ik het niet weten. Soms gaan die dingen zo, daar kun je niks aan doen. Het is oneerlijk, maar het leven is nou eenmaal oneerlijk.'' Hij spinde gerustellend voor zijn vriend. '' Kom Lionclaw, je kunt hier niet eeuwig blijven zitten. We gaan terug, ze zullen je missen. Maar je mag voor de rest van de dag wel vrij zijn om te doen wat je wilt. Soms is het best handig om daar over te mogen beslissen. '' Hij grinnekte vriendelijk, en wenkte hem mee. Rustig keek hij naar Skywalker en Snowrose. hij gaf aan hen ook aan dat ze vertrokken..

Gevolgd door de rest liepen ze naar het kamp, toen ze daar aankwamen ging Lionclaw gelijk naar de warriors den. de katten keken beduust en nieuwsgierig naar de gewonde Lionclaw. Hij had de hele trip geen woord gezecht, dus had Stormtail ook gewoon zijn mond gehouden, om de rust terug te brengen in zijn hoofd. Soms wa het beter om even niets te zeggen. Medeleidend keek hij hem na, maar wende zich toen af. Een kleine frons speelde rond zijn gezicht. Hij zag Dreamheart staan. Hij glimlachtte een klein beetje. Stormtail hoopte maar dat Mousefur ook in de buurt was, eigen steun kon hij ook wel gebruiken. Met rustige passen liep hij richting de poezen, en knikte een vriendelijke begroeting.