Change in this familliar place

Nogmaals bevond de kattin zich in de Twoleg place. Een goed aantal keer in haar leven was ze hier geweest. Als kitten meerdere keren op avontuur, later om haar vader op te zoeken en tot kort geleden om Shallow te zoeken. Het was hier nu zeker een stuk gevaarlijker dan vroeger, toen de clans nog niet het woud hadden verlaten en Bloodclan het woud over had genomen, om alleen daarna weer teruggevochten te worden naar deze plek. Ze gokte niet dat de members daar blij mee waren en dus was ze wel op haar hoede. Een zucht ontsnapte haar bek en ze keek rond. Het zag er nu zo rustig uit, geen zicht van de gevaarlijke katten die hier rondliepen. Lola zag alleen maar een paar Kittypets. Eentje bevond zich op dezelfde grond als haar, een slanke kattin die er toch wel vreemd uit zag. Hoe ver Lola kon zien van een afstandje had ze geen tot erg weinig haar. Nieuwsgierig maar toch voorzichtig trippelde ze op de kattin af. Kittypets konden ook onvoorspelbaar zijn. Wie weet was dit wel een stukje territory om haar twoleg nest heen dat ze had geclaimd. "Hallo," groette ze redlijk vriendelijk.

+Purk

Het was een kitten. Dat was tenminste een opluchting. Ze zou vandaag dan niet worden aangevallen zolang ze een beetje uit de buurt van de twolegs van dit kittentje bleef. Ze was goed genoeg in de rare wezens ontwijken zolang ze alleen was en redelijke beschutting had. Maar die was ze hier kwijt en als ze haar zouden zien zou ze hoogstwaarschijnlijk moeten rennen. Nee, dit kleintje, kaal en zonder vacht dat ze mocht zijn, was misschien beter af bij de twolegs, maar Lola hield van haar vrijheid. De vachtloze kitten keek haar met een verbaasde blik aan, maar reageerde toch met een hoi. "Een beetje raar om zo jong een twoleg kitten buiten te zien, dus ik dacht ik kom even kijken," miauwde ze, toch wel wat amusement in haar stem. Ja, ze was nog steeds nieuwsgierig, ook al mocht ze geen kitten meer zijn. "Maar toen ik jouw leeftijd had kwam ik hier altijd naartoe, waardoor mijn vader allerlei zorgen kreeg." Zouden de twolegs zo ook voelen over hun huiskatjes. Het waren tock ook allemaal maar gestoorde wezens.

Harig? Haar vacht was nog kort! Nee het was de kitten die geen haren had en raar was. En ze zou het nog bijna zeggen ook. Maar hoe gek het ding er uit mocht zien, ze had een zwak voor jonge katten. Dat had ze vast van haar vader meegekregen. Hij was een mousebrain die alleen maar met kittens om kon gaan, andere katten verjaagde hij alleen maar. "Iedereen die ik ken heeft gewoon haren hoor. Zo zijn de meeste katten geboren. Met haar," miauwde Lola wat ongemakkelijk. Ze moest haar best doen om niet beledigd te klinken. De kitten wist vast amper wat slim was om te zeggen en niet. Zij had zelf ook vaak haar mondje open getrokken en dingen gezegd op momenten dat ze het echt beter voor haar zelf had moeten houden. "En ik ben geen twoleg, zie? Één, twee, drie, vier" vertelde de kitten haar en tilde tijdens het tellen haar pootjes op. Lola haar mood sloeg gelijk weer om en ze moest lachen om het antwoord van de ander. "Nee een twoleg is een wezen dat voor jou zorgt," Legde ze uit. Dacht het kleintje echt dat een Twoleg een soort kat was? Dat was toch wel opmerkelijk. Iets wat de kitten ook vond van haar uitstapjes vroeger. Hm, het was toch niet zo gek dat haar vader erg beschermend was geweest over zijn favoriete dochter. "Nou kijk. Ik ben een Rogue. En Rogues houden van vrij zijn. We leven van het land en onze levens zijn alijd wel spannend. Maar mijn vader was dus een beetje bezorgd dat twolegs zo een kitten van de grond af zouden plukken en meenemen." Tja. Dat was toen nog zijn grootste zorg geweest. Later had de kater zich verder in de problemen gewerkt en had Lola afstand genomen. Ze was ouder geworden en dus ook slimmer. Minder naief.

Okay. Het kleintje leek heel erg gefacineerd met haar vacht. Daar kon ze eigenlijk wel goedgezind om lachen, maar als het door zou gaan dan zou het toch wel snel oud worden. Ze stak een pootje uit om haar vacht te voelen terwijl Lola haar nou echt uit legde wat een rogue was. Luisterde ze uberhaupt wel of was ze dit nou voor niets aan het vertellen? Toen ze klaar was waggelde de kitten tussen haar poten. Ja, ze had vacht. Was dat nou zo interessant? "Heb je echt nog nooit een kat met vacht gezien?" Vroeg Lola haar met een wat onderdrukte ergernis. Het werd nu toch echt wel een beetje te gek. Straks zou dit kleintje haar nog mee naar huis volgen omdat ze haar vacht zo raar vondt en daar zat ze niet op te wachten. Ze had al genoeg kittens gehad daar toen haar vader zijn mate en haar pasgeboren nestje daar achterliet. A+ parenting there, dad. Daarbij zou het naakte beestje bij twolegs toch beter af zijn. Het was haar ook niet raar dat zo'n jonge kittypet nog niet van rogues had gehoord. Waarschijnlijk ook nog niet van de Bloodclan, maar daar zouden de andere kittypets haar later wel voor waarschuwen. "Zo niet, ik ben Lola. Een vrije pluizenbal," Tja, ze moest zich dan toch wel ooit gaan voorstellen, want ze betwijfelde het erg dat ze nu zomaar zou weg kunnen lopen zonder een stalker te krijgen.