We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Geluidloos stond de bleke poes op en stapte ze de zon in, de den uit. Ze kneep haar blauwe ogen dicht toen de zon er hard op neer bonkte. Littlepaw zijn dood had haar getroffen. Ze was altijd de sterke kattin die voor niemand bang was. Die haar eigen boontjes kon doppen. Littlepaw had altijd.. hulp.. nodig gehad. Zij was zijn rots in de branding en ze hadden meer op elkaar gesteund dan Ivory had beseft. Dat realiseerde ze zich nu pas. Nu hij weg was. Haar innerlijke woede was sterk, maar getemd. Haar blauwe ogen vonden hem meteen toen hij verscheen. Zijn gevlekte pels stak fel af. Ivoryrose liep naar hem toe en viel meteen met de deur in huis. “Stallionheart ik wil met je praten,” zei ze onmiddellijk. “Ergens privé.” Voegde ze eraan toe. Clan zaken hoefde niet iedereen te horen.
+Stallionheart
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg ma 20 mei 2019 - 21:19
Stallionheart
Let me take you for a wild ride
WindClan
35 Moons
Let me take you for a wild ride
» Mood: Neutral «
Zijn gevlekte vacht stak scherp af tegen de laatste witte hoopjes in het Camp. Hij liep richting de Nursery om te kijken of Laurelkit niet nog meer problemen maakte en om te checken hoe het ging met de kittens van WindClan in het algemeen. Halverwege zijn weg barricadeerde Ivoryrose zijn weg en hij bleef een staartlengte bij haar vandaan staan. Zonder een moment te twijfelen sprak de witte poes hem aan. “Stallionheart ik wil met je praten, ergens privé.” miauwde de poes en hij knikte. Hij wist dat ze het moeilijk moest hebben nu ze haar kleine broertje Littlepaw niet meer had. "Natuurlijk Ivoryrose. Laten we het Camp uitgaan" miauwde hij en hij draaide zich om en gaf een kat die bij de ingang van het Camp zat een knikje voordat hij deze passeerde. Hij liep rustig het Camp uit en wachtte totdat Ivoryrose naast hem zou invallen. Toen ze ver genoeg van het Camp vandaan waren keek hij even opzij. "Wat is er Ivoryrose?" miauwde hij terwijl hij rustig doorliep. Hij had inmiddels wel begrepen dat katten het makkelijker vonden om al lopende met hem te praten dan direct face to face.
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg ma 20 mei 2019 - 22:18
De gevlekte deputy ging in op haar verzoek en ze liet zich met hem meevoeren. Haar poten kwamen zacht in beweging. Haar staart ging omhoog en danste vrolijk op en neer op haar pas. Het was schokkend hoe gemakkelijk het was. Gemakkelijk om te doen alsof er niets aan de hand was. Alsof haar broertje niet enkele dagen geleden omgebracht was. Ivoryrose voegde zich naast Stallionheart. Zwijgend liepen ze het kamp uit, de moor op. Na een hele tijd gelopen te hebben opende hij het gesprek. “Wat is er Ivoryrose?” Alsof hij dat nog moest vragen. Ze was niets meer voor hem dan gewoon een ander clan lid. Met problemen en zorgen die hij niet onthouden kon, hij was immers deputy en zou vast taken genoeg hebben. Daar geloofde ze geen barst van. Ivoryrose zweeg halsstarrig. Ze wilde nog verder weg zijn. Een harde bries in haar vacht voelen als ze aan de rand van de heatherfields zouden staan. Toen ze daar eenmaal aankwamen bleef ze staan abrupt staan. Ze keek over het lage gras heen. De rollende heuvels. Grappig, er was aan niets ook maar te zien dat enkele dagen geleden moedige krijgers hier hun leven hadden weggegooid. Zwijgend keek ze over het veld heen, afvragend waar Littlepaw gestorven was. Of hij nog wakker was geweest op weg naar het kamp. Of ze te laat was geweest.
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg ma 20 mei 2019 - 22:30
Stallionheart
Let me take you for a wild ride
WindClan
35 Moons
Let me take you for a wild ride
» Mood: Neutral «
De stilte die er bleef hangen liet hem even met zijn oren bewegen. Als ze nog niet gelijk wilde praten was dat ook prima. Hij volgde haar zwijgende blik over de velden naar de Heatherfields en kon ergens wel op zijn wateren voelen dat wat het ook was het over Littlepaw zou gaan. Zelf sprak hij ook niet maar zette hij een paar stappen vooruit en keek naar de Heatherfields waar ze zo hard om hadden gevochten. Het had allemaal niet mogen baten maar heel WindClan had zich ingezet en misschien, misschien zouden ze wel gewonnen hebben als Oceanstar er nog bij was gekomen. Alleen StarClan had daar het antwoord op. In de verte zag hij iets fonkelen waarvan hij wist dat het de rivier moest zijn van RiverClan, die stomme visvreters. Hij hoopte dat zijn Clan snel zou aansterken waarna ze terug konden eisen wat van hun was, het had nooit van RiverClan mogen zijn in de eerste plaats.
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg ma 20 mei 2019 - 22:55
Een geladen stilte volgde, in wie Stallionheart er voor koos om ook zijn tong te houden. Ivoryrose peinsde over haar broertje, over de oorlog, over windclan zijn toekomst en over de kittens in haar buik. Waar te beginnen? Ze wist het wel. “Stallionheart,” sprak ze met een vaste stem. Van binnen werd ze uit elkaar getrokken, maar ze zou nog liever sterven dan dat te laten zien. “Welk recht heb je om onschuldige kinderen de dood in te jagen? Voor wat?” De wind trok aan haar vacht en creëerde een zacht geruis in het gras. “Elke warrior kon je hebben. En je koos Homepaw, Shikrapaw, Spiderpaw, Lionpaw, Hawkpaw en Littlepaw. Zes van hen gingen er en vijf kwamen er terug.” Ze keerde zich eindelijk naar hem toe en boorde haar ogen in de zijne. Haar gezicht verried niets, maar haar ogen vlamde. “Wat gaf jou het recht om levens zo achteloos weg te gooien?” Vroeg ze, stem vast. “Waarom mijn broertje? Hij hoorde daar niet thuis.”
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg ma 20 mei 2019 - 23:09
Stallionheart
Let me take you for a wild ride
WindClan
35 Moons
Let me take you for a wild ride
» Mood: Neutral «
De gevlekte kater bleef stil totdat Ivoryrose begon te praten, haar woorden volgden als een waterval over hem heen. De wind trok aan zijn vacht terwijl hij in stilte haar woorden ontving. “Welk recht heb je om onschuldige kinderen de dood in te jagen? Voor wat?” miauwde ze en hij bleef stil. Het ging inderdaad over haar broertje Littlepaw. “Elke warrior kon je hebben. En je koos Homepaw, Shikrapaw, Spiderpaw, Lionpaw, Hawkpaw en Littlepaw. Zes van hen gingen er en vijf kwamen er terug.” vervolgde de witte poes. “Wat gaf jou het recht om levens zo achteloos weg te gooien? Waarom mijn broertje? Hij hoorde daar niet thuis.” miauwde ze en hij zweeg nog even om haar ruimte te geven om nog iets te zeggen maar ze zweeg. "Ik heb nooit het recht gehad levens achteloos weg te gooien" begon hij kalm. "Littlepaw had daar inderdaad nooit moeten zijn.. Maar hij vocht voor zijn Clan" miauwde hij en hij beantwoorde haar vurige blik. "WindClan had nooit zoveel doden moeten hebben in de eerste plaats. Butterstar viel aan op het moment dat Oceanstar weg was" het laatste kwam er met een grom uit. "Ik weet dat het het feit niet goed maakt dat Littlepaw er niet meer is maar we zullen hem wreken en RiverClan laten boeten. Ze zijn te ver gegaan" miauwde hij met eenzelfde vlam in zijn ogen die kort naar de Heatherfields schoten. Alles was zo snel gegaan, te snel als je het hem vroeg. Oceanstar had Tallstar gezegd dat hij moest doorgeven dat WindClan zich moest terugtrekken. Hij hoorde de triomfantelijke krijs van Butterstar nog in zijn oren waarop zijn vacht prikte met woede. "Elke dode WindClanner staat in mijn geheugen gegrift, vergis je daar niet in Ivoryrose" miauwde hij daarna iets kalmer. Hij nam zichzelf elke dode kat kwalijk, ookal had Northdrift Chivysniff aangevallen toch was het zo dat hij zichzelf ook haar dood kwalijk nam.
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg di 21 mei 2019 - 0:40
Gestadig ontmoette ze zijn blik. Ivoryrose zou zichzelf nooit vergeven als ze weg zou kijken. Ze wilde hem recht in zijn ogen aankijken en zien of hij zou liegen of niet. "Ik heb nooit het recht gehad levens achteloos weg te gooien" begon Stallionheart kalm. "Littlepaw had daar inderdaad nooit moeten zijn.. Maar hij vocht voor zijn Clan" Ze zwoer dat als hij zou zeggen dat hij voor zijn clan was gestorven ze een moord zou begaan. Littlepaw had er nooit voor gekozen geboren te zijn in deze wereld. Hij was beter af geweest als kittypet met een warm kussen, warmte en melk. Ze hoopte dat hij tenminste rust had waar hij ook mocht zijn. "WindClan had nooit zoveel doden moeten hebben in de eerste plaats. Butterstar viel aan op het moment dat Oceanstar weg was" Ivoryrose vernauwde haar ogen. Je kon als tegenargument geven dat dit nooit was gebeurt als windclan riverclan gewoon had toegestaan te jagen. Laatste keer dat zij checkte waren ze zo mager als de vissen die ze aten. Kon je het ze kwalijk nemen? Butterstar viel aan omdat ze ouder en wijzer dan Oceanstar was. Als je zo’n schone kans zag dan greep je hem aan. Dat opportunisme had ze van haar moeder geleerd. Ook daar had de witte poes het een en ander over te zeggen. ”Ik weet dat het het feit niet goed maakt dat Littlepaw er niet meer is maar we zullen hem wreken en RiverClan laten boeten. Ze zijn te ver gegaan" Ze keek hem met een scheve kop aan, ogen meelijwekkend terwijl die van hem brandde. De oorlog tussen thunderclan en riverclan was al eeuwenoud. Om Sunningrocks werd al gestreden ver voordat Ivoryrose geboren was. Nu werd het the heatherfields voor riverclan en windclan? Het enigste waar ze aan kon denken was haar broertje die voor niets gestorven was. Nog meer katten zouden er dood gaan en dat zou ook altijd zo blijven. En spoedig genoeg zou ook windclan weer hun slijmerige rivalen moeten ontmoeten. Zodra ze dit terug wilde nemen. “Nog meer katten die sterven. Voor een stom stuk grond,” stelde ze vast met een bittere toon. “Niets haalt mijn broertje terug. Het is allemaal zo zinloos,” Ze wendde haar helder blauwe ogen weer af en keek over de heatherfields. Ze trok haar schouders uitdagend op en schudde haar kop. “Je hebt nooit het recht gehad en doch heb je het gedaan. Ik vergeef je nooit hier voor.” Stelde ze ijzig vast.
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg di 21 mei 2019 - 12:00
Stallionheart
Let me take you for a wild ride
WindClan
35 Moons
Let me take you for a wild ride
» Mood: Emphatic «
Hij zag nog steeds voor zich hoe het bloed over de Heatherfields spatte. Het was te gruwelijk voor woorden geweest. Bij zijn woorden over wraak zag hij Ivoryrose meelijwekkend naar hem kijken, iets wat hij niet goed kon plaatsen. Waarom het meelijwekkende? “Nog meer katten die sterven. Voor een stom stuk grond. Niets haalt mijn broertje terug. Het is allemaal zo zinloos,” miauwde de witte poes en hij wist niet goed wat hij hierop moest antwoorden. Oorlogen waren voor minder begonnen en toen was het einde ook zoek geweest. Het beste voorbeeld daarvan was de aanval op RiverClan omdat de Clan had gedacht dat zij Whitelion hadden omgelegd. Hij zag dat Ivoryrose haar schouders bewoog en haar kop schudde. “Je hebt nooit het recht gehad en doch heb je het gedaan. Ik vergeef je nooit hier voor.” miauwde ze en hij keek haar scherp aan. Hij had op dat moment niet veel keuze gehad, ze hadden alle Warriors nodig gehad die konden vechten. Hij rechtte zijn schouders voordat hij Ivoryrose antwoordde. "Dat hoef je ook niet te doen. Ik vergeef het mijzelf ook niet" miauwde hij kalm. "Maar had jij in mijn plaats anders gehandeld? Als het leven van jouw Clan op het spel stond?" vroeg hij haar en hij keek haar peilend aan. Hij had op dat moment geen andere keuze gehad dan zo te handelen, het ging toen om het voortbestaan van WindClan.
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg di 21 mei 2019 - 16:00
Stallionheart rechtte zijn schouders en Ivoryrose stak haar kin uitdagend naar voren. Ze had een weerwoord verwacht, een standje omdat ze zo tegen haar deputy sprak, of een boze tirade. Maar die bleef uit. In plaats daarvan sprak hij even kalm als voorheen. Alsof het hem niets deed. Ze vernauwde haar ogen. Haar kaak spande zich aan. Hij had makkelijk praten. Hij was geen familie kwijtgeraakt. En nu vroeg hij om haar mening? Ze vond niet dat hij dat haar zou moeten vragen en dat gooide alleen maar meer olie op het toch al hete vuur. Hij leek de situatie niet echt goed in te schatten. Nou, ze zou hem eens haar mening geven. Vlug, haastig haalde ze haar klauw over zijn wang en sloeg ze hem. Bedaard bleef ze staan zonder zich nog verder te bewegen. Haar ogen keken recht in de zijne. Ze kon het niet aan om nog langer over de heatherfields te kijken wetende dat Littlepaw daar gestorven was.
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg di 21 mei 2019 - 16:47
Stallionheart
Let me take you for a wild ride
WindClan
35 Moons
Let me take you for a wild ride
» Mood: Emphatic «
Met elk woord dat hij sprak zag hij de spieren van Ivoryrose verder aanspannen. Wat ze daarna deed had hij echter helemaal niet zien aankomen. Ze haalde uit naar hem en gaf hem een mep. Zijn groene ogen bleven kalm staan terwijl hij haar aankeek. Er zat zoveel woede en onbegrip in haar op dit moment dat hij het haar niet echt kwalijk nam. Ze keek hem recht aan en hij staarde terug in haar blauwe ogen. "Ik begrijp je woede" miauwde hij en hij bleef haar aankijken met een empathische blik. Zijn wang stak een beetje maar het was niet dat hier een Medicine Cat naar moest kijken. "Maar gebruik je woede liever jegens RiverClan dan naar mij" miauwde hij waarna hij haar blik bleef vasthouden. Het uitvallen had hij eigenlijk moeten voorzien maar op dit moment deed dat er even niet toe. Hij moest er zeker van zijn dat als ze opnieuw zouden aanvallen dat Ivoryrose dan meevocht en dat ze op haar konden rekenen. Als ze een onberekenbare factor zou zijn kon dat problemen opleveren en moest hij die zo snel mogelijk afhandelen.
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg di 28 mei 2019 - 18:04
Ze wist niet wat ze verwacht had. Dit in ieder geval niet. Hij schrok nauwelijks terug. Ivoryrose vernauwde haar ogen en ontmoette onverschrokken zijn blik. Als ze had gewild dan had ze hem pijn kunnen doen. Dat wilde ze. Ze wilde hem aanvallen en hem laten voelen hoe zij zich voelde. Hem tot bloedens toe krabben. Hem open scheuren. En toen draaide ze zich abrupt om, haar staart waaide met een vlug gebaar naar zijn gezicht.Nee, ik ben niet mijn moeder. Herinnerde ze zichzelf. Doch had ze graag toegegeven aan de verleiding. Ze had het graag gedaan. Wilde niets liever. Maar iets in haar weerhield haar daar van. Er had al genoeg windclan bloed gevloeid. Voor nu. Ze wilde niet eens op hem wachten of hij wel kwam. Ze schoot er vandoor. Ze zou naar de tunnels gaan. Ze was immers een tunneler en hij was een moor runner. Ze hoopte dat haar humeur en de verschillen in rang genoeg aangaf dat hij haar niet volgen moest.
Topic uit
Stallionheart
Member
Rebecca 3214 Actief TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE
Onderwerp: Re: Vogel im kafïg di 4 jun 2019 - 9:49
Woorden: 204
Deputy
Wat er gebeurde in het hoofd van Ivoryrose wist de gevlekte kater niet maar hij zag tweestrijd in haar ogen. Plots draaide de witte poes zich om en spurtte weg. Hij keek naar hoe het witte lichaam een wit stipje werd en toen opeens verdween. Ze was zeker de Tunnels ingegaan om rust te zoeken. Hij kneep zijn ogen even samen en begon met zijn voorpoot nat te likken om de wond op te schonen. Er zou waarschijnlijk een ontsteking komen als hij het niet schoonmaakte maar deze kras kaakte niet veel uit. Met een ritmische beweging haalde hij zijn voorpoot langs zijn gezicht totdat hij tevreden was over hoe het voelde. Er welde geen bloed meer op in de wond maar hij rook wel de metalige lucht licht in de lucht. Hij schudde zijn pels in model en keek nog een keer naar het plekje waar Ivoryrose verdwenen was. Hij moest die poes in de gaten houden, als ze zo zou omgaan met alle andere WindClanners zouden ze een probleem hebben maar iets zei hem dat ze dat niet zou doen. Toch was voorzichtigheid geboden en zou hij haar acties volgen. Hij draaide zich ook om en zette koers terug naar het Camp.