Blooming flowers [ + Dewpaw & Shadefeather ]

De gevlekte kater had zijn Leadersnaam nog niet heel erg lang. Hij had een paar dagen terug de nieuwe Deputy aangewezen maar dit was niet zonder enig protest gegaan van katten in de Clan. Ze waren nu enkele dagen verder en hoewel de verhoudingen nog altijd wat gespannen waren leken ze iets minder scherp te worden. Hij liep rustig met de kleine patrol mee die met hem mee op jacht was geweest en je kon merken dat Greenleaf eraan kwam. De prooi begon beter te lopen in het territorium en de kou was uit de grond verdwenen. Terwijl hij met de groep door het hoge grasland navigeerde bleef hij even staan om naar de grens te kijken met RiverClan die de laatste tijd ook verdacht rustig was. Er werdt nog elke dag gemarkeerd maar verder hoorde hij vrij weinig van de vissenkoppen. Hij haalde zijn schouders op en leidde de patrol terug naar het Camp. Hij legde zijn gevangen muizen op de prooistapel en keek hoe de andere katten dit ook deden en weer terug richting hun Den verdwenen of hun Apprentice opzochten. Zijn groene blik ging rond om te zien of Dewpaw in de buurt was, hij had dan wel net gejaagd maar dat betekende niet dat zijn taken er voor vandaag op zaten.

Met schrik was hij tegen de kleine Apprentice aangelopen, die achter een graspol schuil had gehouden. Ze had krassen op haar kop, haar poot bloedde, ze had beten in haar schouder en ook haal keel was niet ongeschonden. Shadefeather kende Dewpaw niet persoonlijk, maar hij had haar natuurlijk zo snel mogelijk terug naar het kamp geholpen, altijd proberend positief te blijven. De wonden die ze had waren gelukkig niet levensbedreigend, dat kon hij ook wel zien, maar die poot... Daar was hij niet zeker over. Zodra ze het kamp binnenliepen had hij de grijs met witte kattin rechtstreeks naar de Medicine Cats Den geleid, waar ze nu lag.

De zwarte kater keek om zich heen. Stallionstar was haar mentor, dus hij zou dit natuurlijk als eerste moeten weten. Daarnaast was hij nu ook de Clanleader, en hoewel hij niet precies wist wat er gebeurd was was het duidelijk dat het geen vriendelijke kat was. Hij vermoedde BloodClan.
Maar dat was aan Dewpaw om uit te leggen. Hij zag de fluffy Leader namelijk al staan, dus haastte hij zich naar hem toe.
'Stallionstar, Stallionstar, sorry als ik stoor, maar Dewpaw is in de Medicine Cats Den want ze heeft allemaal verwondingen toen ik haar vond bij de grens dus ik dacht dat wilde jij natuurlijk weten omdat ze jouw Apprentice is, en nu ben je ook de Clanleader, dus.. ja....' Misschien had hij eerst even moeten vragen of hij überhaupt tijd had, maar tijd had je toch altijd voor je Apprentice? Dan nog was het wel handiger geweest om even rustig te praten, maar Shadefeather was door alle omstandigheden even niet zo helder aan het denken. Dat je soms.

In plaats van dat hij Dewpaw vond zag hij Shadefeather gealarmeerd op hem aflopen. Hij zag de kater feitelijk nooit gestressed dus dit was serieus. Hij wendde zich gelijk tot de zwarte kater die begon te spreken. 'Stallionstar, Stallionstar, sorry als ik stoor, maar Dewpaw is in de Medicine Cats Den want ze heeft allemaal verwondingen toen ik haar vond bij de grens dus ik dacht dat wilde jij natuurlijk weten omdat ze jouw Apprentice is, en nu ben je ook de Clanleader, dus.. ja....' miauwde hij. Gealarmeerd keek hij de zwarte kater aan. "Dankjewel Shadefeather" miauwde hij waarna hij direct naar de Medicine Den begon te lopen. Hij wachtte niet op toestemming om binnen te komen en liep gelijk door. "Dewpaw?" miauwde hij bezorgd. Hij hoefde niet te zoeken want de geur van kruiden hing al om de jonge poes heen. Snel stapte hij naar haar toe en liet hij zich door zijn voorpoten zakken. Zacht duwde hij zijn neus tegen haar ongehavende wang. "Wat is er gebeurd?" zei hij zacht zodat ze niet zou opschrikken van een luid geluid opeens. Zijn blik gleed over al haar wonden, ze was behoorlijk gehavend en dat betekende maar een ding, dit was het werk van BloodClan.

Haar kaken waren strak op elkaar geklemd terwijl ze met Shadefeather’s hulp terug het kamp in gekomen was. De kattin had languit achter het gras gelegen en haar ogen gesloten in de hoop dat als ze deze opende dat het gewoon een nachtmerrie was en dat er niks gebeurd was, maar helaas was dat niet zo. Haar lichaam, haar gezicht, alles deed pijn. De jonge apprentice was de medicine cat den ingebracht door Shadefeather en murmelde iets wat op een bedankje moest lijken, maar meer kwam er niet uit haar keel. Ze had een nest zo ver mogelijk van de ingang gevonden en hier was ze dan ook met gesloten ogen in gaan liggen. Haar rug lag naar alle andere katten toe en stilletjes rolde er meer en meer tranen over haar wangen totdat iemand haar naam noemde. De nieuwe leader duwde zachtjes zijn neus tegen haar wang en Dewpaw bewoog haar kopje weg van hem. Ze wilde niemand in haar buurt hebben op dit moment. Niet nu ze zich als zo’n grote mislukkeling voelde. ”Wat is er gebeurd?” Haar ogen bleven gesloten, maar de bekende geur van Stallionstar liet haar toch wat kalmeren, hoe frustrerend ze dat nu dan ook vond. ”Nou dat zie je toch?” Snauwde ze zacht. ”Het was geen paardenbloem ofzo.” Meteen voelde ze zich schuldig omdat ze zo naar hem uitviel, maar ze hoopte dat hij het zou begrijpen.

Zijn groene ogen waren gevuld met bezorgdheid, hoe dit had kunnen gebeuren snapte hij niet helemaal. Dewpaw wist toch dat ze niet naar de grenzen mocht zonder een Warrior? Haar ogen bleven gesloten toen ze antwoord gaf. ”Nou dat zie je toch?” snauwde ze. Hij hoorde de ondertoon in haar stem en begreep dat het meer pijn was dat haar zo deed reageren. ”Het was geen paardenbloem ofzo.” miauwde ze daarna en hij snorde zacht en geruststellend. "Als een paardenbloem dat deed zou ik me ernstig zorgen maken" miauwde hij rustig en hij hoopte dat hij haar met deze woorden een beetje kon opbeuren. Hij stond op uit zijn gehurkte positie en ging naast Dewpaw liggen zoals al eerder in de Warrior Den. "Wie heeft dit gedaan?" miauwde hij nu meer specifiek wordend op de feiten. "BloodClan?'' miauwde hij zacht. Rust was voor nu heel belangrijk als de wonden moesten gaan helen maar hij had antwoorden nodig. Dan pas zou hij haar rust kunnen gunnen. Ook moest hij nog de vragen van Oceanstar stellen aan Dewpaw, wat had Oceanstar Dewpaw gezegd?
Teder legde hij zijn pluizige staart over haar heen. Als hij haar kon troosten door een klein gebaar zou hij dat met liefde doen, ze was dan misschien zijn Apprentice maar het voelde alsof een van zijn eigen kinderen hier lag en pijn had.

De apprentice was languit op haar zij gaan liggen en opende langzaam haar oog die ongehavend was. Ze trok haar mondhoek iets omhoog toen hij zei dat hij zich zorgen zou gaan maken als paardenbloemen dat deden en knikte bijna onopvallend. ”Waarschijnlijk ja” ze wilde hem vragen om naast haar te komen liggen, maar ze durfde het niet en dus luisterde ze gewoon naar wat hij vroeg. ”Bloodclan” murmelde ze op het moment dat hij dat ook vroeg en ze sloot haar oog weer toen de kater -zonder dat ze het had moeten vragen- bij haar kwam liggen. ”Ik- ik had je nog niet gefeliciteerd, Stallionstar” miauwde ze met de nadruk op het ‘star’ gedeelte. Ze wilde de focus niet leggen op wat er gebeurd was en ze wilde hem echt nog feliciteren, maar ze waren beide telkens ergens anders geweest. Met een voorzichtige aai van haar staart over die van hem probeerde ze het te uiten als een kopje tegen zijn schouder, maar het was niet hetzelfde.

Dewpaw bevestigde wat hij al dacht, het was inderdaad BloodClan geweest die de aanval had gedaan. Ze deed hierna haar ogen weer dicht en hij bleef bezorgd kijken naar Dewpaw. Waarom was dit haar overkomen? ”Ik- ik had je nog niet gefeliciteerd, Stallionstar” miauwde ze met extra nadruk op het star gedeelte. Hij glimlachte eventjes, "Dankjewel Dewpaw" miauwde hij en nestelde zich iets comfortabeler in het mos. De zachte aanraking van haar staart deed hem even omkijken, gelukkig was die nog zo gehavend. Op haar kop zag hij ook de krassen zitten die hij voorzichtig begon te likken. Dat waren krassen die moesten helen, daar hoefden geen kruiden op. Hij zag ook dat haar hals was toegetakeld en haar poot. Zijn blik bleef even hangen op haar poot. "Kan je die poot gebruiken?" vroeg hij haar toen hij doorging met de wonden op haar kop zacht te likken. Hij kwam geen vuil tegen dus dat was alleen maar goed. Voor Dewpaw hoopte hij op een spoedig herstel, maar hij wist ook dat het nog wel een moon kon duren voordat ze ontslagen werd uit de Medicine Den.

Ze had zich nog nooit zo ellendig en beroerd gevoeld. Normaal deed alleen haar kop pijn omdat ze teveel aan het denken was, omdat ze over alles moest twijfelen, maar nu was het fysieke pijn in plaats van mentale. ”Dankjewel Dewpaw” miauwde de kater toen ze hem feliciteerde en ze opende haar goede oog weer even naar hem toen hij begon met het likken van de wond op haar kop. Hoewel zijn gebaar lief bedoeld was merkte de apprentice dat het pijn deed, maar ze hield zich stil. Het was vooral het feit dat dat nu gevoelig was. ”Kan je die poot gebruiken?” Ze deed een poging tot het bewegen van haar achterpoot, maar aangezien de kater haar flink te pakken had genomen met haar achterpoot stopte ze hier al snel weer mee. ”Betekend dit dat we even niet het vechten hoeven te trainen?” Vroeg ze zachtjes en probeerde de sfeer wat te verbeteren terwijl ze eigenlijk doodsbang was.

De gevlekte kater hield op met het likken want hij kon zich best indenken dat het gevoelig was daar bovenop haar hoofd. Op zijn vraag begon ze even haar poot te gebruiken maar daar hield ze al vrij snel mee op. Kort fronste hij dan ook. ”Betekend dit dat we even niet het vechten hoeven te trainen?” vroeg ze hem en hij liet zijn blik nog een poosje op haar poot rusten. Ze kon hem nog bewegen maar met een Moon hier in de Medicine Den zouden de spieren afnemen en moesten ze die hierna weer opbouwen. Hij schudde langzaam zijn kop. "Voor nu hoef je niet te trainen, je blijft hier zolang Routnose dat nodig acht. Daarna zullen we meer moeten focussen op jou gevechtstraining. Dan kunnen we wonden als deze voorkomen. Je hebt dapper gevochten" miauwde hij rustig. "Als je de vechttechnieken onder de knie hebt dan gaan we jagen. Blijkbaar is BloodClan brutaler geworden dan ik dacht, zeker als ze zelfs een Apprentice aanvallen" miauwde hij en onderdrukte een grom. Hoe had die kat gedurft? Zomaar een jonge kat aanvallen, enkel omdat ze op de verkeerde plek was geweest.

Voor nu hoef je niet te trainen, je blijft hier zolang Routnose dat nodig acht. Daarna zullen we meer moeten focussen op jou gevechtstraining. Dan kunnen we wonden als deze voorkomen. Je hebt dapper gevochten. Als je de vechttechnieken onder de knie hebt dan gaan we jagen. Blijkbaar is BloodClan brutaler geworden dan ik dacht, zeker als ze zelfs een Apprentice aanvallen" ze had helemaal niet dapper gevochten. Ze had een hopeloze poging gedaan om weg te komen en om hem te slaan, maar wat kon een jonge apprentice nou tegenover een bloodclan kat? ”Zal ik dit dan maar zien als een soort vakantie?” Vroeg ze met een kleine grijns naar hem. Natuurlijk was wat er gebeurd was niet goed, maar dat zou har er niet van weerhouden om hem toch nog aan het lachen of op zijn minst te laten glimlachen. Altijd zo boos en vijandig kreeg je ook rimpels van. ”Heb je Ocean nog gezien?” Vroeg ze na een korte stilte, doelend op het feit dat hij zijn levens had moeten halen. ”Abysshowl... Ik moest Abysshowl nog spreken!” miauwde ze en haar ogen schoten open, nouja, haar oog. De grijs met witte kattin deed een poging tot overeind komen, maar haar lichaam werkte niet mee. Alles voelde slap en zwak aan waardoor ze snoof.

De grap die Dewpaw maakte kon hij wel waarderen. Het was erg wat er gebeurd was maar het leven was al zwaar genoeg zonder het nog extra drukkend te maken. "Zie het maar als een korte pauze ja" murmelde hij met een glimlach. ”Heb je Ocean nog gezien?” vroeg ze hem en hij knikte. "Ja, ze zag er prachtig uit Dewpaw. Haar pels en ogen waren gevuld met alle sterren van de nacht" miauwde hij terugdenkend aan hoe mooi Oceanstar eruit had gezien. "Ze is trots op je en zal je blijven volgen vanuit StarClan" miauwde hij. ”Abysshowl... Ik moest Abysshowl nog spreken!” zei zijn Apprentice die overeind probeerde te krabbelen. Ze keek verwilderd om zich heen en probeerde overeind te komen. Hij legde een poot tegen haar schouder aan en schudde zijn kop. "Nee, jij blijft nu hier. Ik zal haar laten halen dadelijk als je jezelf goed genoeg voelt om te spreken." miauwde hij kalm en direct. "Je moet je wonden niet erger maken" zei hij met een strenge stem. "Oceanstar vertelde mij dat ze met jou heeft gesproken, toen ze net wist dat ze kittens bij zich droeg. Ook zei ze dat je de verantwoordelijkheid van haar woorden niet langer alleen hoeft te dragen " miauwde hij en hij keek haar vragend aan. "Wat heeft ze je gezegd?"

Ze legde haar kop dichter bij zijn poot en glimlachte een beetje toen hij zei dat ze het inderdaad als een korte pauze kon zien. ”Al is het niet de beste pauze die je je zou kunnen wensen,” miauwde ze met een grijns naar hem waarna ze hem vroeg of hij Oceanstar nog had gezien. Hij vertelde haar dat ze er prachtig uitzag en dat ze versierd was met alle sterren van de nacht. ”Ze is trots op je en zal je blijven volgen vanuit Starclan” nu niet meer. Waarom zou ze trots zijn als ze zichzelf niet eens kon verdedigen? Dewpaw probeerde overeind te komen om duidelijk te maken dat ze naar Abysshowl toe moest, maar Stallionstar plaatste zijn poot tegen haar schouder en schudde met zijn kop. ”Nee, jij blijft nu hier. Ik zal haar laten halen dadelijk als je jezelf goed genoeg voelt om te spreken.” Ze wilde hem vertellen dat ze zich prima voelde, maar iedereen zag dat dat een leugen was. Ze zag er beroerd uit en haar vacht was eerder rood dan wit met grijs op dat moment. ”Je moet je wonden niet erger maken. Oceanstar vertelde mij dat ze met jou heeft gesproken, toen ze net wist dat ze kittens bij zich droeg. Ook zei ze dat je de verantwoordelijkheid van haar woorden niet langer alleen hoeft te dragen " miauwde hij waarna hij haar vroeg wat ze gezegd had en Dewpaw wiebelde even met een oortje. ”Dat ik haar familie en vrienden vertel dat ze van hun houd en dat ze van de clan houd als een moeder die van haar kittens houd. Dat windclan mag rouwen maar dat we riverclan op haar plek moeten zetten en dat je dat in je oren knoopt.” De woorden gleden bedenkelijk over haar lippen omdat ze ondertussen bezig was terug te denken aan alles wat de kattin haar verteld had. ”Dat was ongeveer het belangrijkste” vervolgde ze en richtte haar goudgele oog op de kater terwijl ze de ander stevig dichtkneep.

De serene stilte in de Medicine Den voelde aangenaam. Hij keek nog eens naar de meer rood dan grijze vacht en begon deze voor Dewpaw te wassen. Hij wist dat ze zeer gesteld was op haar mooie vachtje en nu hij haar hier toch gezelschap hield wilde hij haar liever op die manier helpen. Rustig en met ritmische bewegingen likte hij haar vacht langzaam schoon. Het rood maakte plaats voor grijs en zorgde ervoor dat Dewpaw weer meer op zichzelf leek. Hij zag haar oortje wiebelen en wist dat ze dadelijk zou gaan praten, dat deed Dewpaw wel vaker, eerst met haar oortje wiebelen en dan praten. ”Dat ik haar familie en vrienden vertel dat ze van hun houd en dat ze van de Clan houd als een moeder die van haar kittens houd. Dat WindClan mag rouwen maar dat we RiverClan op haar plek moeten zetten en dat je dat in je oren knoopt.” vertelde ze hem. Hij grinnikte om de laatste woorden. Ja, dat klonk meer al de Oceanstar die hij in het begin had gezien toen ze net Bronzemask had aangesteld. "Oh, wees maar niet bang. We zullen RiverClan op hun plek zetten. Sneller dan zij zullen verwachten." miauwde hij zeker. Hij had de andere woorden al van haar gehoord in StarClan maar dat ze ook revenge wilde op RiverClan verbaasde hem eigenlijk wel. Hij kende haar niet als een kat die revenge wilde of wat dan ook maar hij vertrouwde op de woorden van Dewpaw. "Verder niks?" vroeg hij voor extra bevestiging.

De kater achter haar begon langzaam haar vacht schoon te likken en Dewpaw liet een zacht gespin horen. Het feit dat haar vacht nog steeds aan elkaar plakte van haar eigen bloed (en misschien een halve druppel van de bloodclan kater) maakte haar nog verdrietiger dan ze al was. Als haar vacht goed zat en je haar nieuwe verwondingen niet kon zien dan kon ze doen alsof ze zich prima voelde, maar zoals ze eruit zag toen ze net binnenkwam was dat lastiger. Toen Stallionstar vertelde dat ze zeker wraak zouden nemen op Riverclan moest ze even glimlachen. ”Natuurlijk, dat had je zelf ook wel bedacht” miauwde ze zachtjes. ”Verder niks?” ze schudde even met haar kop, maar dit stopte ze al snel weer toen haar kop begon te kloppen. ”Verder niks belangrijks,” reageerde ze en opende haar oogjes weer en keek naar de rest van de medicine cat den. ”Stallion?” Vroeg ze zachtjes.

”Natuurlijk, dat had je zelf ook wel bedacht” miauwde Dewpaw zacht. Hij bleef even stil en knipperde met zijn groene ogen. Ja, hijzelf was ook al aan het nadenken hoe ze de visvreters terug konden pakken. Het zou geen gemakkelijke taak zijn maar niks was onmogelijk, tijdens het vorige gevecht was eigenlijk het enige moment geweest dat hij eenheid had gezien binnen WindClan. Ze vochten als een team maar na het gevecht toen Oceanstar had willen straffen leek de Clan terug te zijn gevallen in tweestrijd. Even zuchtte hij, vechten was niet de oplossing om de Clan dichter bij elkaar te brengen maar wat dan wel? Dewpaw verbrak zijn gedachtestroom door hem te vertellen dat er verder niks belangrijks was. "Mooizo" miauwde hij. Toen Dewpaw zijn naam zei keek hij haar gelijk aan. Ze had haar goudgele oog weer geopend en miauwde zacht zijn naam. "Wat is er Dewpaw?" miauwde hij zacht.

Ze had zijn naam zachtjes uitgesproken, alsof het slecht zou zijn als ze hard sprak, maar ze wilde niemand laten schrikken in de medicine cat den en trok een mondhoek naar hem op toen hij vroeg wat er was. ”Wil je goed voor Blaine, Sam, Henry, Aragog en Sander zorgen?” Vroeg ze daarna met een serieuze blik op haar snuit. ”Je moet vliegjes voor ze vangen anders lopen ze weg” legde ze uit en giechelde. ”Ze zitten waarschijnlijk in de rand van mijn nest ergens” Ze had hem al wel eens verteld over de spinnen die ze ving, maar nog nooit dat ze hun namen gaf en ze meenam naar haar eigen nest.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Hij bracht zijn grote kop iets dichter naar Dewpaw toe zodat hij haar wat beter kon verstaan. Zijn oor draaide al meer naar zijn Apprentice toe die begon te spreken. ”Wil je goed voor Blaine, Sam, Henry, Aragog en Sander zorgen?” miauwde ze met een serieuze blik in haar ogen. Hij trok verbaasd een wenkbrauw op. Hij wist 100% zeker dat Dewpaw geen kittens op de wereld had gezet en daarbij waren dit meer namen voor Kittypet's en Rogues. ”Je moet vliegjes voor ze vangen anders lopen ze weg” miauwde ze en hij hoorde haar lachen.

”Ze zitten waarschijnlijk in de rand van mijn nest ergens” zei ze als laatst en hij liet zijn groene ogen over haar nest gaan waar hij een klein spinnetje zag zitten. "En wie is dat?" miauwde hij alsof het de belangrijkste zaak van de wereld was. "Ik zal een paar van de kittens de belangrijke taak geven om vliegjes te vangen" miauwde hij en hij gaf Dewpaw een knipoog. "Wil jij een oogje op Routnose houden trouwens Dewpaw? Ze heeft het nogal zwaar met het verlies van Oceanstar en Panthersoul" miauwde hij en hij zuchtte diep. Het verlies viel alle katten zwaar maar het leek erop dat Routnose er het nog zwaarder mee had dan een andere kat.

notes: Tiny spider

Met een glimlach keek ze naar de kater terwijl ze met haar neus tegen zijn wang drukte toen hij haar verbaasd aankeek. ”Dat zijn mijn spinnen” fluisterde ze hem in zijn oor zodat hij niet compleet dom leek. Daarna vroeg hij wie dat was en verbaasd volgde ze de kater zijn blik, die spin kende ze nog niet, maar ze leerde hem vast wel kennen aangezien ze hier nog wel even zou liggen. Stallionstar vertelde haar dat hij de kittens vliegjes zou laten vangen en snorde blij. ”Dat zou heel lief zijn,” miauwde ze waarna hij haar vertelde dat ze een beetje op Routnose moest letten. Het verlies van zowel Panthersoul en Oceanstar hadden het de clan zwaar gemaakt, maar ze wist dat Routnose het er nog lastiger mee had. ”Was ik al mee bezig meneer de leader” Routnose zal de apprentice zat worden, maar Dewpaw wilde ervoor zorgen dag ze zich goed voelde, ook als dat betekende dat ze gewoon in stilte haar werk kon doen.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Hij gaf Dewpaw een dankbare blik, het was goed te weten dat er iemand op Routnose lette als hij dat niet kon. Dewpaw zou haar de hele dag zien hier en elke pootstap kunnen volgen. Soms leek het nog maar een paar moons geleden dat hij Warrior was en Routpaw toen toegewezen kreeg als Apprentice. Even zuchtte de Leader, het was haast een ander leven. "Dan ga ik de kittens eens even die opdracht geven en dan kan jij rusten" miauwde hij en hij tikte met zijn staart tegen haar schouder aan. Ze was nu ontdaan van het bloed en zag er weer goed uit.

"Ik zal je proberen elke dag te bezoeken oké?" miauwde hij waarna hij overeind kwam en keek naar het spinnetje dat op de rand van het nest bleef zitten. "Jou en Bubba" miauwde hij en grinnikte even. "Rust maar goed uit Dewpaw" miauwde hij waarna hij zich omdraaide en haar met Bubba achter liet in de Medicine den. Ze kon moeilijk rusten als hij elke minuut van de dag bij haar zou gaan zitten en haar poot zou vasthouden.

notes: Tiny spider

OOC: Topic uit

Onderwerp: Re: Blooming flowers [ + Dewpaw & Shadefeather ]