You never shine if you never burn

De uitdrukking die op haar gelaat lag was doods. Ze voelde zich verrot, lamlendig en dit alles door dat ze te laatste tijd enkel maar uit haar neus gevreten had. De moons tikte aan als een op hol geslagen klok en haar plannen zette niet door. Ze werd tegengehouden door van alles, als het dan niet die stront kinderen waren was het wel haar zeurende vrouw en zelfs als dat het niet was dan waren het wel de gevechten in het kamp. Ze ging geen uitdaging uit de weg en zo en nu dan liep de verbrande Elite member weer rond met verse wonden, nog even en er was geen plek maar op haar lijf voor alle littekens. Ze vond het dan wel niet erg om te vechten voor haar plek maar het belemmerde wel haar ideeën; dus vandaag had de grote she-cat besloten dat het genoeg was en weer schade aan te richten aan het gene waar ze het meeste haat aan had: Windclan. Haar oude thuis, waar haar oude liefde wonen, waar alle lafaards haar dag en nacht aankeken alsof ze een monster was. Op dat punt hadden ze wel gelijk maar in haar gekke doorgedraaide kop was het altijd geweest om haar clan sterk te maken. Ze wou niks anders dan dat Windclan, de clan die altijd al gezien werd als zwak, ineens boven iedereen uit torende. Toch was het maar een fantasie, een uitzichtloze doel die keer op keer veder weg trok. Hoe kon de clan waar ze in opgegroeid was ooit aan de top komen als steeds weer dezelfde nutteloze zwakke leaders op de troon zaten? Als zij het geweest was.. Als zij ooit die dag gekozen was als deputy.. dan was alles anders geweest, maar inplaats van dat de katten Windclan zagen groeien hadden ze liever hoge rangen die blijven vastplakken in het zelfde eindeloze cirkel van zwakte. Oh, als zij ooit de naam ‘star’ gedragen had dan had ze haar clan er uit getrokken en iedereen een lesje hebben geleerd die ooit nog durfde te denken dat Windclan zwak waren. Lethal snoof, haar klauwen borend in de zachte grond. Enkele pootstappen veder en dan zou ze op de grens staan van haar oude thuis, haar thuis die ze eerst wou leidden maar nu liever zag branden. Branden zoals zij gedaan had. De grote verminkte ragdoll had een haas tussen haar kaken geklemd toen ze kort halt hield, het prooidier had ze brut aangevallen dat het nog amper te herkennen was maar het zou een uitstekende lokaas zijn voor een Windclanner om er achter te komen wat er met het arme beestje gebeurd was. Snel stapte Lethal de grens over, dropte het ergens veder op in het gebied en zorgde er voor dat ze weer ongezien terugkeerde naar de grens. Ze had er voor gezorgd dat de wind mee zat zodat er niet meteen een patrouille kwam aankloppen maar had haar geur wel kort over de heideplanten gesmeerd. Zo wist in ieder geval haar slachtoffer welke kant ze op moest. De verbrande ex Windclan warrior verborg haar lichaam in een holte en bleef geduldig wachtte tot de eerste domme slachtoffer kwam opdagen.

@Faithleap (dit topicje is gesloten!!)