Today it was raining

Onderwerp: Today it was raining do 16 mei 2019 - 22:54

De regen werd met een ritmisch getik opgevangen door de groene nieuwblad bladeren die de zich ontvouwen hadden in de kronen van de loofbomen. Het was zo mooi geweest als de bladeren stand hielden en het water wisten te bewaren. Helaas zakte het groen toch door, zijn lading naar de grond stortend. Rosepetal trok een vies gezicht terwijl de regen op haar pels spetterde. Ze had een hekel aan regen, een ontzettende, verschrikkelijke hekel. Maar goed, de clan moest gevoed worden en dus was Rosepetal op pad.

Ze stak haar roze neusje de lucht in en liet de geuren door haar neusgaten glijden. Alleen maar natte aarde en bomen. Geen enkele zichzelf respecterende prooi zou zich in dit weer naar buiten verplaatsen. Waarom was zij dan in de waan dat ze nog wat zou vinden? Met een zucht schudde Rosepetal haar bleke pels uit en stapte ze door terwijl de modder tussen haar pootkussentjes doorkroop, zachte, smerige geluiden makende met elke stap die ze zette.

_Open

If the rose puzzled its mind over the question how it grew, it would not have been the miracle that it is

BTN FINFIN

Onderwerp: Re: Today it was raining za 18 mei 2019 - 11:00

Coldstreak keek met een zucht naar de regen dat naar beneden viel. Sommigen zouden het een teken van StarClan noemen als er een gevecht woedde, anderen zouden zeggen dat niet alle tekenen van het weer van StarClan afkomstig waren. Bovendien was het minder erg dan hetgeen wat de Clans uiteindelijk hadden verdreven van hun territorium. Coldstreak was nog heel jong geweest toen dat was gebeurd, maar hij kon er zich genoeg van herinneren om te weten hoe ernstig de situatie toen was. Zijn Clan verdedigen tegen BloodClan was hem toen ook niet gelukt omdat hij nog maar amper uit de nursery gekropen was op dat moment, maar nu kende hij alle skills om zijn Clan te verdedigen en zou hij ze ook gebruiken als het nodig was. Zijn blik gleed door het kamp heen en nadat hij zichzelf genoeg mentaal had voorbereid naar zijn idee stapte hij pas naar buiten. Hij rende het kamp uit en ging direct het territorium binnen, zijn kaken openend zodat hij eventuele geuren van prooi op kon vangen. Natuurlijk had hij daar geen geluk mee met dit weer en met een zachte zucht besloot hij dan maar om te gaan rennen en een plekje naar keuze uit te kiezen om stil te staan zodat hij nog eens kon ruiken of er prooi aanwezig was. Zijn blik viel op een Clanmate die ook geen geluk leek te hebben met de jacht. Coldstreak versnelde zijn pas totdat hun tempo gelijk was en knikte haar begroetend toe. “Misschien kunnen we daar eens gaan kijken?” stelde hij voor, met zijn staart wijzend in de richting van the Owl’s Tree.