Bad luck (for you)

Bloodpaw was op jacht gegaan toen hij klaar was met zijn taken als medicine cat apprentice. Acefray was vandaag wat drukjes waardoor er geen echte les op het schema gestaan had maar toch had de tom wat enkele dingetjes gedaan zoals het sorteren van de kruiden, het zoeken naar nieuw groeiende planten en het verzorgen van de zieke. Nu mocht hij met pauze en had de maine coon besloten om zijn poten te streken en zich te focussen op het jagen. Hij was er geen ster in en dus had de tom besloten om wat vaker te oefenen, vooral nadat hij veel tips gekregen had van Breezespring. De laatste tijd trok hij wat meer naar de ander toe en eigenlijk vond hij dat wel fijn. Hoewel de zwarte she-cat nog een jonge warrior was droeg ze veel wijsheid met zich mee, de tom was dan altijd erg geïnteresseerd naar wat ze te vertellen had. Zijn band met zijn eigen moeder was niet zo speciaal en die van zijn ‘peetvader’ was al helemaal niet het beste, het was dan ook fijn voor hem als jonge tom om iemand te hebben waar hij naar toe kon zodra hij ergens mee zat. Ze was een soort peetouder geworden, al moest hun moeder x zoon band natuurlijk nog veel groeien maar dat zal met tijd heus wel komen. De tom haalde de tips weer naar voren die Breezespring hem toen verteld had toen ze samen uit jagen waren en besloot om eens haar suggesties uit te proberen. Bloodpaw zakte in zijn geleerde jachthouding en sloop zachtjes door, zoekend naar een struik waar hij zichzelf in kon verstoppen om daar te wachten op aanlopend prooi. Zijn grote bouw viel snel op en klonk zwaar bij het lopen en dus had Breeze hem verteld dat hij zichzelf beter kon verstoppen. Gelukkig vond de tom al snel een verstop plaats en wachtte daar geduldig af..

Enkele minuten later ving zijn gevoelige neus een zachte spoor op van een konijn. Watertandend likte hij zijn lippen al af bij het idee om zijn tanden te laten zinken in het nekje van z’n beest. Het was een grote prooi waar vele van konden eten en proefde ook nog eens heerlijk. Hij hoopte dan ook dat het prooidier besloot om de grens over te steken, want zodra zijn pootjes op het Shadowclan territory stonden was het volgens de regels dan Shadowclan’s prooi. Geduldig bleef hij kijken, zijn groen en kopper kleurige ogen gefocust. Niet lang daarna dat de tom de geur van konijn opgevangen had zag hij twee schimmen in de verte. Meteen spande Bloodpaw zijn spieren aan maar bleef nog altijd in de struiken liggen tot het goeie moment aansloeg. Een Windclanner zat in de achtervolging maar zo te zien had het konijn een voorsprong gehad en liep een paar meter voor de kat uit. Zijn hart begon harder te bonzen. Kom op.. kom op.. Laat me toch deze prooi vangen voor mijn clan Starclan! Bad Bloodpaw snel en.. ja hoor. Zijn voorouders hadden zijn beed gehoord want het konijn sprong over de grens. Meteen vloog de grote medicine cat apprentice zijn schuilplaats uit en drukte zijn stevige poten boven op de rug van het konijn waardoor deze met een smak tegen de grond stil kwam te staan. Direct boorde hij de tanden in het nekje zoals geleerd en sloot zijn ogen toen hij zeker wist dat het konijn niet meer levend was. “Thank you, StarClan, for this fresh-kill that has given its life to us.” Sprak hij voor hij respectvol zijn kop boog en kort zijn ogen op de hemel richtte voor hij zijn blik liet afdwalen naar de Windclanner. Hah. Das pech, konijn weg.

@Dewpaw

Ze had samen met Stallionheart geleerd hoe ze op konijnen moest jagen en die dag had ze besloten om het zelf te gaan proberen, ook al was het makkelijker met meerdere. Dat weerhield haar er niet van om het nu alleen te proberen. Ze verliet het kamp al redelijk snel nadat ze wakker geworden was en probeerde de geur van een konijn op te vangen. Ze ademde diep in toen ze het kamp achter haar gelaten had en sloot haar ogen even om haar reuk zintuigen extra te focussen op de geur van een konijn. "Gotcha" fluisterde ze nadat ze haar ogen weer geopend had en sloop langzaam naar het konijntje wat rustig op wat gras zat te knabbelen. De aprentice zakte wat door haar voorpoten en haar staart zwiepte van links naar rechts en haar pupillen werden wat wijder. Haar ademhaling was diep maar zo zacht mogelijk zodat het konijn haar niet meteen zou horen, maar ze was vergeten rekening te houden met de wind welke haar geur meenam en het konijn even liet verstijven voordat hij wegsprong. De kattin probeerde nog bovenop hem te springen, maar hij was te snel en rende zo vlug als hij kon net als Dewpaw. Haar poten gingen vlug over het grasland waar ze op jaagde, maar al snel moest ze afremmen omdat ze te dicht bij de border van shadowclab kwam waar een andere kat háár prooi ving en starclan bedankte. Zwaar ademend keek de kattin hem aan en rolde eventjes met haar ogen, nog te buiten adem om wat te zeggen.

Een grijns krulde op de lippen van de medicine cat apprentice nadat hij Starclan bedankt had voor de verse prooi. Zijn ogen gleden langzaam maar zeker naar de hijgende Windclan apprentice die er voor gezorgd had dat het konijn haar poten ontsnapt was en nu slap tussen de zijnde lag. Een verse grote prooi waar zijn clan voor zou juichen terwijl hij er amper voor wat gedaan had. Eigenlijk zou hij de wit met grijs gevlekte she-cat moeten bedanken want zonder haar domme poging tot vangen had hij nooit het konijn kunnen hebben. Toch hield hij zijn grijnzende lippen op elkaar gedrukt, de tom sprak enkel toen de she-cat met haar ogen rolde. “Nooit gehoord van respect?” Vroeg hij duidelijk op een gespeelde verwarde klank. “Heb je niet van je clan geleerd dat zodra je een prooi gevangen heb dat je Starclan bedankt voor zijn leven en dat zijn ziel in vrede naar de Silverpelt mag reizen?” Vast wel, maar hij wou de poes even op haar stuk zetten. Je rolde namelijk niet zomaar dom met je ogen terwijl er zonet nog een levend wezen zijn leven gegeven had om de clan te voeden.

De shecat deed haar best om weer op adem te komen, echt, maar ze had zo haar best moeten doen om dat verdomde konijn te vangen dat ze alleen maar boos wou zijn. (Niet dat ze daar goed in was, maar het was een leuk idee). rolde. “Nooit gehoord van respect?” Vroeg de maine coon en Dewpaw sloeg haar staart even heen en weer. Great. "Natuurlijk wel," zei ze dan ook duidelijk vermoeid en klaar met zijn toon. Nu al, na de vier woorden welke hij had gebruikt. “Heb je niet van je clan geleerd dat zodra je een prooi gevangen heb dat je Starclan bedankt voor zijn leven en dat zijn ziel in vrede naar de Silverpelt mag reizen?” Prima. Dan was zij de achterlijke op dit moment. Wat hij wou. Zuchtend ging ze zitten en keek ze hem aan terwijl haar keel nog steeds wat droog voelde. "Jawel, maar jij hebt mijn prooi gevangen of niet dan?" miauwde ze met opgetrokken wenkbrauw.