Ze hadden de zandkleurige kattin een aantal dagen geleden verplaatst naar de nursery, waar ze de komende paar moons zou verblijven voordat ze terug zou mogen naar haar oude nest in de warriors den. Het nest wat ze zich niet eens kon herinneren. De medicine cat den was vertrouwd gaan voelen en nu was ze plotseling weer in een andere omgeving gegooid. Het voelde op de een of andere manier benauwend aan.

Sandflower opende haar ogen toen ze een steek in haar buik voelde. Eerst verbeet ze de pijn, maar het bleef aanhouden. Paniekerig keek ze om zich heen. Haar dikke buik zorgde ervoor dat ze amper overeind kon krabbelen. De kattin kneep haar ogen dicht en al snel had ze de aandacht getrokken van de andere Queens. Het gebeurde allemaal zo snel, alles ging langs haar heen. Hoe de medicine cats gehaald werden, hoe Dustrise zich bij haar voegde. Ze wilde alleen zijn, misschien dan alleen met Dustrise. Ze wilde niet dat al die katten zich met haar zouden bemoeien. Ze had rust nodig.

Tranen sprongen in haar ogen toen ze te horen kreeg dat de eerste kitten snel ter wereld zou komen. Ze was er nog niet klaar voor, ze had zich eerst dingen moeten herinneren voordat ze deze stap in haar leven moest maken. Ze hadden nog niet eens namen besproken. Haar betraande ogen gingen naar Dustrise, zoekende naar enige vorm van steun. Echter verplaatste ze haar aandacht al snel naar de stok die haar werd gegeven, om daar vervolgens haar tanden in te laten zinken.

Met de nodige moeite kwam de eerste kitten ter wereld. De kersverse moeder kreeg de kans om naar adem te happen en zocht troost bij de pluizige kater aan haar zijde, maar al snel boog ze zich over de rosse kitten heen om deze droog te likken. Het was haar moederlijke instinct wat aanwakkerde bij het horen van een zacht piepje. Nadat de kitten was drooggelikt schoof ze deze naar haar buik, die nog altijd wat bol was. Een teken dat er meer zouden volgen. De zandkleurige kattin nam een moment om haar dochter te bewonderen. Hun dochter. Haar vacht deed haar denken aan de prachtige, felle zon. "Sunkit," sprak ze vervolgens zacht, terwijl haar ogen naar Dustrise schoten om bevestiging te zoeken.

Ze hapte naar adem toen de steken weer verder gingen. De rust bleek maar van korte duur geweest te zijn, StarClan had geen genade met haar vandaag. Sandflower beet stevig op de stok en zette haar klauwen in het mosnest, totdat haar lichaam zich weer ontspande. Dit keer had ze iets meer tijd nodig voordat ze zich tot de volgende kitten kon richten. Ook deze maakte ze schoon en schoof ze naar haar buik, maar liet het over aan de kater om deze dochter een naam te geven. Immers leek ze als twee druppels water op hem. Een vage glimlach verscheen rond haar lippen bij het idee dat een van de kinderen precies op haar vader zou lijken.

Nog korter was de volgende pauze die ze kreeg. Athans, zo voelde het dan toch voor haar. Ze wenste diep van binnen dat het snel over zou zijn, dat de pijn snel zou stoppen omdat ze niet wist hoelang ze het nog vol zou houden. Hun derde kitten kwam ter wereld, maar haar kop bleef in het mos liggen en ze liet het aan iemand anders over om hun zoon droog te likken. Het zou hun eerste en enige zoon zijn, die eveneens de rosse vacht van zijn moeder zou krijgen. Een klagende piep verliet zijn bekje en haar ogen gingen naar Dustrise, zachtjes knikkend. Hij zou nog een naam mogen geven.

Sandflower maakte een klagelijk geluid toen de volgende kitten vond dat het tijd was. Ze was buiten adem en niet klaar om nog een.. het was eigenlijk al gebeurd voor ze er erg in had. Zwakjes keek ze naar de kitten, maar ze had de energie niet om haar naar zich toe te trekken. De spierwitte vacht verraadde dat ook zij op haar vader zou gaan lijken, al zou ze in principe een mix worden tussen de twee. Haar ogen schoten naar Dustrise toen ze de naam van de kitten hoorde. Ze was haar geheugen misschien wel kwijt, maar ze had door dat het naar haar vernoemd zou zijn. Een zwakke glimlach speelde rond haar lippen terwijl ze hem vermoeid aankeek. Vervolgens gingen haar ogen terug naar het viertal kittens aan haar buik. Allemaal levend, allemaal gezond.

De laatste kitten liet iets langer op zich wachten, waardoor ze de laatste krachten verzamelde om het ter wereld te kunnen brengen. De bemoedigende woorden van de pluizige kater naast haar zorgde ervoor dat ook hun laatste dochter al snel ter wereld kwam. Ondanks dat ze vermoeid was, trok ze het kleine wezentje naar zich toe en likte haar droog. De gestreepte vacht was anders dan die van haar rosse siblings, maar dat maakte niet uit. Ze waren allemaal perfect, stuk voor stuk. "Dustkit," fluisterde ze. Vernoemd naar haar vader. Ze kon op dit moment geen andere naam verzinnen en wat haar betreft was het de enige passende naam voor hun jongste dochter. Haar ogen gingen kort naar Dustrise, voordat ze deze sloot om weer even op adem te komen.

---