Love

Onderwerp: Love zo 28 apr 2019 - 14:31

Leaf bare was eindelijk ten einde gekomen wat betekende dat het weer tijd was om aan de slag te gaan. Dingen te doen en planten te zoeken, al was hij overtuigt dat die nog niet opgekomen waren in een de eerste paar dagen zonder vorst. De kou hing ook nog steeds in de grond en in de lucht. Ach ja, in ieder geval had hij dan wel een wandeling gemaakt. Dat was ook wat waard. Met vrolijke passen wandelde hij door het gebied heen terwijl zijn heldere ogen de omgeving afspeurde voor dingen zoals medicijn of voedsel. Hij had wel honger en kon zeker een hapje voer gebruiken. Al zou hij misschien zijn prooi eerst naar Sinclaw brengen... Die moet ook wel uitzijn naar wat vers rond deze tijd. Queens mochten altijd als eerste eten maar na een starre leaf bare kon het ook niet verholpen worden dat de meeste prooi oud en taai was. Ja, misschien moest dat wel de missie van vandaag worden, iets vangen voor zijn partner. Met een tevreden en domme grijns op zijn kop begon hij dus ook rond te kijken voor prooi, iets wat hij tegen de middag ook eindelijk vond. Het was een waterrat, verdund door de winter maar nog niet al te oud. Hij was echter wel uitgegroeid en zat tegen zijn pensioen aan, oftewel; een perfectie maaltijd. De dikke kater dook in een en sloop dichterbij, verassend stil voor iemand zijn formaat. Hij gooide zijn kont de lucht in en wierp zichzelf hierna op het beestje. Ace was met zijn poot op diens kop geland, waardoor het meteen al gestorven was. De grijze kater hoefde het enkel op te pakken en mee te nemen naar huis. Hij begroette enkele clangenoten met een vriendelijke lach of een knikje, om hierna de nursery in te duiken naar zijn vrouw en kinders. Kleine pluizebolletjes waren het ook. Ze waren perfect allemaal op hun eigen manier. Zelfs nadat ze erachter waren gekomen dat Python blind was... Hij vroeg zich soms af of het aan hem lag. Maar om zijn goede humeur te behouden schudde hij zijn kop en liep naar de gevlekte kattin, om zijn kop tegen de hare aan te drukken en even te spinnen. "Goedemiddag liefde van mijn leven" klonk er zacht van hem af, overtollig aan liefde zoals altijd, waarna hij de rat bij haar neer legde. "Ik heb lunch voor je gevangen, hopelijk is het beter dan wat je normaal op je bord krijgt" De grijze tabby legde zich hierna weg naast het nest, om rond te kijken naar zijn kinderen. Oh, als het aan hem lag zou hij nooit wat anders doen dan hier zitten bij zijn familie. Hier was hij gelukkig..

+ Sinclaw

Onderwerp: Re: Love di 7 mei 2019 - 21:01

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

Haar diep gele ogen stonden gericht op haar kinderen. Ze waren schitterende jonge beestjes. Haar leger. Haar persoonlijke garde. Het liet haar zacht grijnzen terwijl ze de kits dichter tegen zich aan trok bij het geritsel van de nursery. Met een vernauwde blik staarde ze tegen het licht in enkel ontspannend toen ze de geur van haar partner herkende.

Zachtjes spinde ze op zijn woorden en ontspande haar staart lichtelijk. "Och je bent te goed voor me." Grinnikte ze zachtjes. De woorden, iets te pijnlijk, waar. "Het zal vast heerlijk smaken. Maar er moet meer reden dan enkel prooi zijn waarvoor jij hier bent? Je hebt het druk genoeg in je leventje om je middag met mij doorte nemen." Ze glimlachte zacht terwijl ze hem aankeek voor haar ogen iets serieuzer werden. "Wat is er aan de hand Ace?"

Onderwerp: Re: Love di 7 mei 2019 - 22:33

Ace voelde een diepe warmte hem vullen terwijl hij dicht bij de kattin bleef waar zijn hart toe behoorde. Hij zag alleen haar schoonheid, alleen haar zachte en goede kanten. Misschien omdat hij dom was en misschien omdat hij de neiging had alleen maar het goede in de wereld te zien. De waarheid over de wereld zal waarschijnlijk zijn grote hart breken. Wonderbaarlijk was het misschien wel, dat zelfs na alles wat de wereld hem had aangedaan hij toch warmte vond in iemands ogen. In iemands geur, in het geluid van haar stem. Hij was in Starclan geweest maar dit voelde meer als op wolken lopen. De grote kater keek blij bij haar eerste woorden, al verdween dat zachtjes toen ze verder ging. Een blik van verwarring vulde zijn groene ogen terwijl hij ging zitten. Huh? Hij begreep dit niet helemaal. Iets wat ook te horen was in zijn stem. "Er is niks? Moet er dan iets zijn? Ik wilde gewoon jou blij maken en even bij je zijn... Is dat slecht? Ik ben gewoon nergens meer gelukkig dan hier... bij jou en bij de kits... dit is alles wat ik ooit gewild heb" Hij liet zijn linkeroor zakken in onzekerheid, niet wetende of zijn gezelschap misschien overbodig was op dit moment. "Sorry schat..." zei hij dan ook, niet zeker waarvoor hij sorry zei maar het kon vast geen kwaad. Ace was een simpele man.

Onderwerp: Re: Love di 7 mei 2019 - 22:41

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

Ze kon niet helpen om even te zuchten terwijl ze haar kopje schudde. Oh Ace. Lieve onschuldige Ace. Zo was het toch niet bedoeld. Ze probeerde een glimlach op haar lippen te werken terwijl ze de kater aankeek en haar neus tegen de zijne duwde. "Lieverd, dat weet ik toch." Mompelde ze zachtjes in zijn oor. "Maar je weet dat er fluisteringen zijn. Je weet dat er al schuin gekeken wordt richting onze kinderen. Ze verdienen een veilig, geborgen jeugd." Tenminste, zo geborgen tot ze klaar waren om te vechten. Dan zou Sinclaw ze trainen, maar tot die tijd verdiende ze hun veiligheid. Zelfs van hun eigen clan.. "Ik vertrouw niemand hier.. Zelfs Starclan heeft het op onze kittens gemunt Acefray. Ze gaan ze slopen of tenmisnte dat willen ze.. Ik wil ze ennkel beschermen." Fluisterde ze zachtjes hem met grote ogen aanstarend. Wetende dat ze net had aangegeven dat ze geloofde dat er iets boven hen was. Dat er een leven na de dood was. En dat die monsters uit waren op het geluk en het lot van haar nest..

Onderwerp: Re: Love di 7 mei 2019 - 22:59

Zijn oor trilde zachtjes van emoties terwijl hij naar zijn gevlekte wederhelft keek met het inmense gevoel dat hij wat verkeerd had gedaan. Hij was uberhaupt al enorm emotioneel dus dat hielp ook niet bij deze situatie. Ace wilde het gewoon heel erg graag goed doen deze keer, en deze keer geen fouten meer maken... en toch maakte deze nieuwe druk alles zo moeilijk. Bij de aanraking leek hij te ontspannen en sloot hij even zijn oren. "I-Ik weet het... Ik weet het..." Hij slikte hoorbaar, om hierna met grote puppy ogen die van zijn partner op te zoeken. "Sorry Sin.. Ik wil ook dat ze het goed hebben en dat niemand ze lastig valt, maar het is zo moeilijk om weg te blijven van jullie... ik mis jullie" Hierna schudde zijn groffe kop, alsof hij de gedachtes weg probeerde te krijgen. Nee ze had gelijk, hij moest beter zijn best doen, hij moest dit doen voor zijn familie. Maar bij Starclan wat was hij bang om ze weer te verliezen, om weer niet de vader te kunnen zijn die hij wilde zijn. Hoe meer Sinclaw zei, hoe meer zijn hoofdje overliep met emoties, waardoor al snel tranen in zijn ogen stonden. Alles wat allemaal zijn schuld en hij wist het. Maar hij wilde dit helemaal niet. Hij wilde deze stom rang niet meer maar hij kon ook niet zonder... hij wilde gewoon gelukkig zijn en waarom was dit te veel gevraagd? "Starclan heeft ons Kraitkit al ontnomen... en mijn Tallkit... Lurkingshade. Ik zal vechten voor deze kittens Sin, ik zal alles voor ze doen. En ik weet dat jij hetzelfde doet... je bent een ontzettend goede moeder" Voor een moment hielt hij stil en keek even om zich heen, zijn toon zacht. "Ik zou gewoon willen dat ik een betere vader kon zijn deze keer... Onze andere kits kennen mij niet eens" En dat deed pijn, met Tallfright zo veel op hem leek en Baneflower die juist zo veel op haar moeder leek. Ze waren perfect en compleet buiten zijn bereik om liefde aan te geven.

Onderwerp: Re: Love