Your face makes me wanna kill myself. [Dewpaw]

“Your face makes me wanna kill myself.
Not because it is ugly, or because it is too pretty.
No.
I just can’t stand the smile, the happiness that you have."

L A U R E L K I T

notes x - tag Dewpaw - words194 -

merci

◄

Laurelkit was chagrijnig. Niet dat dit bijzonder was, want zo ongeveer 99% van de dag voelde ze zich zo. Ze kon de Nursery gewoon niet aan. De zoete, volgens Laurelkit misselijkmakende, geur deed haar denken aan alles wat zij niet had. De kleine poes had geen familie of vrienden. Dit eerste was simpelweg omdat haar moeder gelijk dood was bij haar geboorte, terwijl haar vader onbekend was. En daarnaast was ze enig kind. Ondanks dit zou je verwachten dat Laurelkit wel andere Queens had die zich over haar bekommerde. Die waren er ook, in het begin. Maar sinds Laurel haar mond had geopend en haar eerste woorden sprak, weigerde ze de liefkozing van welke Queen dan ook te accepteren. De kleine kitten weigerde eigenlijk alles liefkozing en was al meerdere malen in de problemen geraakt. Nu had ze Stallionheart wel, die af en toe keek of ze nog leefde, maar een relatie waar je echt van ‘liefde’ zou kunnen spreken was er voor haar niet. En daarom haatte ze iedereen die ook maar iets van liefde had of gaf en daarom haatte de kitten simpelweg iedereen die op haar pad lag.

De grijs met witte shecat hobbelde rond door het territorium, maar toen ze eenmaal had bedacht dat ze naar de nursery wou gaan had ze wat mos gepakt en liep de nursery in met het mos tussen haar tanden. ”Hey,” miauwde ze zachtjes naar de katten in de nursery nadat ze het mos had neergelegd op de grond. Nu konden ze de nesten misschien weer een klein beetje aanvullen of in ieder geval weer nieuwe mosballetjes maken, wat de kattin dan ook deed. Ze had een klein mosballetje gemaakt en tikte deze voorzichtig naar de eerste de beste kitten die ze zag.

L A U R E L K I T

notes x - tag Dewpaw - words 144 -

merci

◄

Laurelkit keek kort naar het mosballetje en daarna naar de Apprentice die waarschijnlijk eigenaar was van het groene ding. What the heck dacht deze Apprentice te doen, vroeg Laurelkit zich af. Als er één kitten was die nooit zou gaan spelen, dan was zij het wel. "Kun je je ranzige groene ballen bij jezelf houden?" Siste ze bot, terwijl de kitten geïrriteerd naar haar nieuwe slachtoffer keek. Als Laurelkit niet in een van haar 'ik haat de wereld'-buien zou zitten, zou ze misschien even nagedacht hebben om de apprentice te waarschuwen, voor ze all-in ging. Maar daar had ze enkele seconden geen zin in gehad en daar was het nu te laat voor. "Rot lekker op naar je smerige schimmelige hol." De haat droop haast van haar woorden af, wat voor de meesten als een gehele verrassing kwam omdat Laurelkit er nogal schattig uitzag.

"Kun je je ranzige groene ballen bij jezelf houden?" Siste de kitten bot toen ze de mosbal naar naar toe tikte. Geschrokken stapte Dew achteruit en haar oren lagen al snel plat in haar nek terwijl ze naar de kitten keek met grote ogen. "S-sorry" stotterde ze en haar goudgele ogen schoten alle kanten op terwijl de tranen op het punt stonden om op te wellen in haar ogen van schrik. "Rot lekker op naar je smerige schimmelige hol." Het puntje van Dewpaw haar staart zwiepte nerveus van links naar rechts terwijl ze knikte en een kleine stap dichterbij de kitten zetten die zojuist nog naar haar snauwde omdat ze een mosbal haar richting op tikte. Snel sloeg ze haar klauwen in het balletje en trok hem weg van Laurelkit waarna ze weer, hoewel ze het niet had moeten doen, een grote stap achteruit zetten. Ze had niet verwacht dat ze zo naar haar zou snauwen terwijl ze alleen maar goede bedoelingen had en haar hart klopte nog steeds hard van schrik.

L A U R E L K I T

notes x - tag Dewpaw (& evt. nog iemand anders) - words 105 -

merci

◄

"Wat is er toch mis met jou?" Geïrriteerd zette ze een paar stappen richting de kitten. "Ga lekker terug naar dat Apprentice-hol, waar je thuis hoort." De manier waarop Laurelkit het woord 'apprentice' uitsprak, leek het wel alsof het iets was waar je je voor hoefde te schamen. Laurelkit had gewoon zin om héél boos te worden. Héél boos. Ze was nu nog maar een staartlengte verwijderd van de Apprentice en aan de blik in Laurel's ogen zou je denken dat ze op het punt stond om Dewpaw aan te vallen. En dat was ook zo. Langzaam spande Laurel haar spieren, klaar om te springen.

"Wat is er toch mis met jou?" Geïrriteerd kwam de kitten dichter naar Dewpaw en nerveus beet ze op de binnenkant van haar wang. "Ga lekker terug naar dat Apprentice-hol, waar je thuis hoort." Haar snorharen trilde en toen de apprentice de blik in haar ogen zag zetten ze nog een stap achteruit. "S-sorry" stotterde de kattin weer. "Ik... Ik..." stamelde ze zenuwachtig terwijl ze om haar heen keek. Ze kon of nu wegrennen en opgeven of zien wat er zou gebeuren, maar de eerste optie was zo aantrekkelijk voor de apprentice dat ze op het punt stond weg te rennen uit de den waar ze nu was. Het enige wat ze wou doen toen ze daar aankwam was een kitten blij maken, niet om er eentje als een woeste pitbull om haar nek te hebben.

L A U R E L K I T

notes X - tag Dewpaw (and every other cat who wants to save any of these two cats, lol) - words 168 -

merci

◄

Laurel negeerde het gepraat van de Apprentice volkomen. Niks op de wereld kon haar nu tegenhouden. Een paar seconden geleden had ze al besloten dat ze deze willekeurige kat aan stukken wilde scheuren en als er iets in haar weg kwam, zou dat dezelfde behandeling ondergaan. Het was geen opgekropte woede in haar, die nu naar buiten kwam. Nee, het was meer een gecontroleerde boosheid. En Laurel besloot de duivel los te laten. Als het aan haar lag ging de wereld eraan.
De inschattingsvermogen van de kitten was allereerst al belabberd en haar sprong was ook niet van hoge kwaliteit, maar toch landde ze enigszins in de beurt van haar prooi. Ze was dan ook niet ver van Dewpaw. Laurelkit probeerde direct haar pootjes uit te slaan, maar zoals ze er nu uitzag was ze meer een babyninja. Niet dat die minder gevaarlijk waren dan hun volwassen versies. Laurelkit kraste en sloeg overal om haar heen met haar ontblootte klauwtjes in de hoop zoveel mogelijk schade aan te richten.

De apprentice stond bijna te trillen op haar poten. Ze was geen vechter. Dat was ze niet en zou ze waarschijnlijk nooit worden. Als kitten wou ze al nooit stoeien met de andere katten en ook tijdens haar eerste moon dat ze trainde had haar mentor het opgegeven. Hij zou haar eerst andere dingen willen leren. Een zachte zucht gleed van haar lippen en terwijl ze dat deed sprong de kitten naar haar toe. De shecat stapte achteruit, maar ze was net te laat waardoor de kleine ninja met haar kitten klauwtjes haar neus raakte en ze sissend terugsprong van schrik. Haar pluizige staart zwiepte van links naar rechts en haar nagels stonden op het punt om de grond onder haar te doorboren, om de kitten een tik terug te geven, maar dat deed ze niet. Ze wou zich niet verlagen naar naar niveau en keek even naar haar neus waar de kitten haar met haar jonge en scherpe nagels geraakt had en nu haar witte vacht een beetje rood begon te kleuren en ze op het punt stond om in huilen uit te barsten.

Your face makes me wanna kill myself. [Dewpaw] D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

De poes had zich vandaag verplaatst naar de ingang van haar hol, zodat ze én haar kruiden kon sorteren én nog een beetje van het zonnetje kon genieten, win-win! Het enige was dat het lawaai van de clan goed doordrong hier, waardoor ze makkelijker afgeleid raakte. Toch vond ze zelfs dat niet erg, de afleiding van haar clangenoten was soms hard welkom. Dat was, tenzij ze aan het vechten waren. Toen ze wat giftige woorden opving waren haar oren meteen gespitst en met een bezorgde blik kwam ze overeind, waarbij de bladeren alweer door elkaar heen fladderden met de wind. Daar ging haar werk. Vermoeid zuchtte ze, waarna ze opstond en met een diepe frons op de twee boosdoeners afstapte. Toen ze onderweg ook nog eens zag hoe de kleine kitten uithaalde naar de apprentice, was ze al helemaal verontwaardigd. "Laurelkit! Hou daar eens onmiddellijk mee op!" sprak ze geschrokken, waarna ze zich tussen de twee katten in zette. Kort inspecteerde ze Dewpaw, die gelukkig niets anders dan een krasje over haar neus had. Ze was ook maar een kitten, gelukkig, die konden niet zoveel kwaad. Des al niettemin was Laurelkit hier goed fout bezig. "Jongedame! Dat is niet hoe wij met elkaar omgaan in de clan, al helemaal niet na alles dat is gebeurd," sprak ze streng. Na alle rampen die de clan overkomen waren, hadden ze juist elkaar nodig. Het laatste wat Windclan kon gebruiken was onderlinge ruzie. "Ik wil dat je nu sorry zegt tegen Dewpaw, tenzij je graag nog een moontje langer kitten wilt blijven,"

L A U R E L K I T

notes x - tag Everyone who thinks that he or she can stop her. - words 250 -

merci

◄

Laurelkit liet zich plots vallen. Dewpaw, die op het punt stond om te gaan huilen en nu ook Routnose waren teveel prikkels voor haar. Instinctief blies ze even, terwijl ze niet wist wie ze nu moest aanvallen. Eigenlijk wilde ze gewoon zich uit kunnen leven, haar woede kunnen gebruiken. Na een paar seconden stil te staan, had de jonge kitten besloten om opnieuw in de aanval te gaan. Maar toen verstijfde Laurelkit plots. Ze kon alleen maar staren naar Dewpaw's neus en vacht, die nu langzaam rood werden. Een misselijkheid en duizeligheid kwam in haar op, terwijl ze niet wist wat te doen. Langzaam deinsde de kitten achteruit, bang voor wat ze had aangericht, niet wetend dat het niet zo erg was als het leek.
Toen knapte er iets. Met een razende vaart begon Laurelkit te rennen, weg van haar problemen, weg van iedereen die volgens haar niet om haar gaven. Weg van alles wat haar bang maakte. Dwars door het kamp, het kamp uit.
Het leek wel alsof Laurel haar poten niet voelde, haar raspende adem niet hoorde, de voorbij vliegende katten niet zag en de droge lucht niet proefde. Kittens, met hun korte pootjes, kwamen normaal gesproken niet heel ver, maar Laurelkit was én al ouder én deed niks anders dan al haar energie in het rennen steken. Voor het eerst in haar leven voelde ze zich als een echte Windclanner, snel en sterk, maar niet op de manier waarop zij of welke kat dan ook dat had gewild.

Stallionheart

Let me take you for a wild ride

WindClan

35 Moons

Let me take you for a wild ride

» Mood: Hold it right there «

Nog even en dan zouden Rainkit en Toxickit Apprentice worden. Elke dag die verstreek bracht zijn pleegkinderen een dag dichterbij het zijn van Warrior en om eerlijk te zijn keek hij uit naar die dag. Dan kon hij ze meenemen op een Border Patrol en erop toezien dat ze waardige Warriors werden. Hij had al een idee van wie een geschikte mentor zou kunnen zijn. Hij wilde eigenlijk nu op bezoek bij zijn twee kinderen maar toen hij de Nursery naderde hoorde hij een hoop geschreeuw. Zijn ogen werden groter, wat was daar in StarClan's naam aan de hand? Hij hoorde de vervormde stem van Routnose en zag toen Laurelkit de Nursery uitstormen. Zijn nekharen gingen omhoog. Dit was niet goed, er was net een wisseling van de Campguard dus die zou het niet gelijk doorhebben. Snel sprong hij vooruit en versnelde hij zijn pas om achter Laurelkit aan te rennen. Wat er ook gaande was dit moest gelijk bij de wortel aangegrepen worden en aangepakt. Met een pas die nog iets versnelde haalde hij de kitten al snel in die hij van de grond afschepte door haar snel in haar nekvel te pakken. "Wat heeft dit te betekenen?!" bromde hij tussen het nekvel van Laurelkit door. Hij liep terug met de kitten stevig tussen zijn kaken geklemd het Camp terug in. Hij keek bij binnenkomst opzij naar de Campguard en met een simpele beweging van zijn staart gaf hij aan dat deze pal voor de ingang moest gaan zitten. Hij zette de kitten op de grond vlak voor de Nursery. "Routnose, wat is er gebeurd" miauwde hij en hij keek Laurelkit boos aan. "Waag het niet om nog een pootstap te zetten voordat duidelijk is wat hier is gebeurd" zei hij met een lichte grom in zijn stem.

...

Dewpaw sniffelde een beetje en toen Routnose binnenkwam was ze verschrikkelijk opgelucht en drukte haar lippen op elkaar. De kattin had nog een pas achteruit gezet op het moment dat Laurelkit de den uitrende, maar deze kwam al snel weer terug met haar nekvel tussen de tanden van de deputy welke niet al te blij leek. "Waag het niet om nog een pootstap te zetten voordat duidelijk is wat hier is gebeurd" zei de kater op gegeven moment met een lichte grom in zijn stem waardoor de grijs met witte apprentice voor zover mogelijk nog meer in elkaar dook en een kleine traan rolde over haar wang, maar deze veegde ze zo snel mogelijk weg en haar oortjes lagen plat in haar nek. "H-het was mijn schuld..." piepte ze zachtjes.

Even leek het alsof Laurelkit haar helemaal niet gehoord had en nogmaals toe zou slaan. Wat bezorgd legde ze de poes haar oren in haar nek, waarna ze voor Dewpaw ging staan zodat die niet nog meer kitten klauwtjes over haar neus zou krijgen. Dat bleek echter niet nodig te zijn, want opeens knapte er iets in de kitten en zonder nog iets te zeggen draaide het poesje zich om en sprintte ze weg, sneller dan de hazen in hun velden. Routnose veerde meteen geschrokken overeind en wilde al achter de kleine poes aan rennen toen Starclanzijdank Stallionheart er tussen kwam en het kamp uit spurtte. Opgelucht zuchtte ze toen ze de grote kater zag terug keren met Laurelkit tussen zijn kaken, al ging de bezorgdheid niet uit haar ogen. "Routnose, wat is er gebeurd" bromde de kater nadat hij het pakketje boze kitten had afgeleverd. "Waag het niet om nog een pootstap te zetten voordat duidelijk is wat hier is gebeurd" zijn kwade woorden lieten haar oren in haar nek zakken, ze hield er niet van anderen boos te zien, al helemaal niet iemand als Stallionheart, al kon ze zijn woede begrijpen. De poes opende haar bekje om antwoord te geven, maar Dewpaw was haar voor. "H-het was mijn schuld..." ze keek achter zich, waar Dewpaw in elkaar gezakt was en zachtjes snikte. Routnose sloeg haar staart om de apprentice heen en drukte even bemoedigend haar neusje in diens vacht. "Rustig maar, Dewpaw, Stallionheart," deed ze een poging de situatie te sussen, waarna ze zich tot Dewpaw richtte. "Je hoeft Laurelkit niet te verdedigen, ik heb het zelf gezien," sprak ze rustig tegen de poes, waarna haar ogen van de losgeslagen krollebol naar Stallionheart gleden. "Kleine Laurelkit hier moet een opwelling hebben gehad waardoor ze uithaalde naar Dewpaw," kort keek ze bedenkelijk naar de kitten. Zulk gedrag was niet normaal en had waarschijnlijk ergens een kern liggen, niet? Routnose zou niet geloven dat er onder dat boze exterieur niet ergens een lieve, schattige Laurelkit lag. "Stallion? Ik, ehm, ik stel anders voor dat Laurelkit een tijdje bij mij in de medicine cat den mag helpen en blijven, zodat ik haar kan helpen met mogelijk... Frustraties," als een soort straf, al noemde ze het liever niet zo. Het kon best leuk zijn in de Medicine cat's den, hoor! En misschien kon ze haar nog helpen ook.

L A U R E L K I T

notes x - tag Everyone - words 230 -

merci

◄

Laurelkit voelde plots wel iets. Als een zalm werd ze van de grond gevist en plots bungelde haar pootjes hoog boven de grond. Normaal gesproken zou de jonge poes verrast zijn, maar nu overheerste er een angst. Ze kon alleen maar denken aan het bloed en aan hoe ze dat absoluut nooit meer wilde zien, maar nu kon ze er niet meer van weg rennen. Onverstaanbare kreten kwamen er uit haar mond, alsof de kitten niet wist wat ze moest zeggen. De lage grom van Stallionheart liet haar stoppen en verslappen. Als het inderdaad de Deputy was die haar nu had gepakt, dan was ze nog niet jarig plus haar pogingen tot ontsnapping zouden sowieso tot niks leiden.
Voor de Nursery voelde haar pootjes weer de grond, maar haar aandacht was er niet bij. Als een waas zag ze hoe Routnose bewoog en Laurelkit besefte nu pas hoe duizelig ze eigenlijk was. Laurelkit hoorde amper wat er gezegd werd, maar kon alleen maar denken aan bloed druipend van Dewpaw. Er was geen bloed, maar Laurelkit wist dan ook niet dat ze op het punt stond om flauw te vallen. Ze kon alleen nog maar een zachtte "Oké." kreunen, voor ze tegen een van de wanden van de Nursery ging staan en in elkaar zakte. De aanval, de vlucht poging en vooral het bloed had zijn tol geëist. Laurelkit was uitgeteld.

Stallionheart

Let me take you for a wild ride

WindClan

35 Moons

Let me take you for a wild ride

» Mood: Worried «

Nadat hij Laurelkit had neergezet keek hij naar Dewpaw die een kras over haar neus had lopen. Zijn oren draaiden zich iets verder naar voren terwijl hij haar even bezorgd aankeek. Routnose probeerde de boel snel te sussen en ze zei dat ze zelf had gezien wat er gebeurd was. "Kleine Laurelkit hier moet een opwelling hebben gehad waardoor ze uithaalde naar Dewpaw," miauwde ze en hij fronste wat dieper. Was dat tegenwoordig een reden om een Clanmate aan te vallen? Hij keek even naar Laurelkit en toen weer naar Routnose. "Stallion? Ik, ehm, ik stel anders voor dat Laurelkit een tijdje bij mij in de medicine cat den mag helpen en blijven, zodat ik haar kan helpen met mogelijk... Frustraties," miauwde ze en hij keek haar een tel in stilte aan. "Oké." hoorde hij Laurelkit piepen en zag dat ze daarna in elkaar zakte. Gealarmeerd keek hij naar haar waarna hij zijn boosheid al snel vergat. Met zijn poot voelde hij aan het kleine lichaampje dat rees en daalde. Blijkbaar was de inspanning haar teveel geworden. "Oceanstar heeft haar ook al een moon straf opgelegd met het helpen van de Elders. Misschien kan ze dat twee moons doen in combinatie met hulp in de Medicine Cat den. Voor nu moet ze rusten" miauwde hij en hij keek naar de kitten waar alle boosheid ineens uit leek te zijn. "Als je haar in de Medicine Den wil houden kan ik haar brengen als je wil Routnose?" stelde hij voor en hij keek daarna weer even naar Dewpaw. "Als Laurelkit in de Medicine Den ligt wil jij me dan vertellen wat er gebeurd is?" vroeg hij haar rustig. Routnose moest nu eerst voor een kitten zorgen en hij had eigenlijk nog steeds geen idee wat er gebeurd was.

...

Haar hartje klopte snel, de kitten was weer terug en ze was eerlijk gezegd bang voor nog een uitbrander dus kroop ze iets dichter tegen Routnose aan toen ze haar staart om haar heensloeg en haar neus even tegen haar vacht duwde. "Rustig maar, Dewpaw, Stallionheart. Je hoeft Laurelkit niet te verdedigen, ik heb het zelf gezien," zei de medicine cat en als het zichtbaar zou kunnen zijn zou ze nu zo rood zijn als een tomaatje. "Dat weet ik ook wel maar-" ze schudde met haar kop. "Ik had dat mosballetje gewoon niet naar haar toe moeten tikken" vertelde de apprentice haar en de deputy. Ondertussen brabbelde de twee nog wat door en toen Stallionheart het weer tegen haar had schoot haar kopje omhoog om hem aan te kijken. "Als Laurelkit in de Medicine Den ligt wil jij me dan vertellen wat er gebeurd is?" Dewpaw wou een "ja" antwoorden maar eventjes leek haar stem niet mee te werken waardoor alleen haar lippen het woord vormde. De kattin schraapte haar keel even en deze keer, toen ze het weer probeerde, kwam er wel geluid mee en was de ja die ze zei redelijk duidelijk hoorbaar. Haar lange en tevens pluizige staart zwiepte nog een beetje van links naar rechts maar heel langzaamaan werd ze iets minder nerveus en ging ze weer iets rechterop staan met haar oren minder plat in haar nek. Ze duwde haar eigen neusje nog even snel tegen Routnose aan als een bedankje en schoot haar een glimlach voordat ze voorzichtig naar de kater toe liep en hem, na een moment te twijfelen, een kopje tegen zijn schouder gaf.