I feel like a big faker

Onderwerp: I feel like a big faker wo 24 apr 2019 - 9:15

because I've been putting my life back together,
and nobody knows…

Ze had de patrouilles op pad gestuurd en was nu zelf op jacht gegaan. Sinds dat ze er achter was gekomen wat haar vader had gedaan, was haar hart alleen nog maar dichter bij de ThunderClan gekomen. Ze was altijd al loyaal geweest en een harde werkster, maar helemaal op haar plek had ze nooit gezeten. Niet voordat Thornstar zijn vertrouwen in haar had uitgesproken. Toch was er een deel van haar die pijn deed omdat ze nu wist wat ze moest missen. Wat van haar af was genomen, al voordat ze geboren was, omdat de plannetjes toen al waren gesmeed. Het was een bedrog die haar woest had gemaakt op Shark. Die haar hart had gebroken en haar enorm verdriet had gedaan. Toch had ze zichzelf bij elkaar moeten rapen, omdat de Clan niet mocht weten waar ze mee rond liep. De enige waarmee ze het kon delen was haar broer en die was hier niet. Die zou nooit naast haar kunnen lopen, want dat was hun afgepakt. Door hun ouders, door de katten die hadden moeten weten wat het beste voor ze was. In plaats daarvan hadden ze hun schaamteloos gebruikt…Toch draafde ze gewoon door, omdat ze niet wilde dat iemand er achter kwam dat haar iets dwars zat. Ze moest dit zelf oplossen en stukje bij beetje wist ze zelfs deze pijn achter haar muur te plaatsten. Ze stopte met lopen omdat ze bijna bij de plek was waar Glazeheart en zij vaak waren. Zou haar beste vriend er zijn? De wind waaide de andere kant op dus ze kon niet ruiken of hij er was.

[& @Glazeheart]

Door de bosjes sloop een slanke bengaalse kater. Hij was gespierd en het lange puntige oren die heen en weer draaiden, luisterend naar de geluiden van het bos. Het was Newleaf en langzaam aan begon de prooi weer naar buiten te komen. Zo ook een ongelukkige bosmuis die hij al snel opmerkte. Glazeheart boog zich langzaam naar beneden en maakte een sprong naar het slachtoffer. Met een snelle bijt was het beestje dood. Tevreden begroef hij de muis om hem zo later op te halen en naar de prooistapel te brengen. Maar eerst moest hij nog wat vangen, zodat hij lekker kon pronken met zijn, zoals hij het ziet, geweldige jachtskills. De geur van Eveningglow drong zijn neusgaten binnen en hij keek met een glimlach toe hoe ze naar hem toe kwam. "Hey hoi." Begroette hij haar vrolijk.

Ja, hij was er. Haar blik viel op Glazeheart die haar met een glimlach aankeek. Toen kwam hij haar kant op en begroette haar vrolijk. Zoals ze dat van hem gewend was, ze kende hem niet anders. Tenminste er waren een paar momenten geweest dat ze hem serieus en ernstig had gezien, maar die momenten waren op één poot te tellen. Meestal was hij zoals hij nu voor haar stond. Soms werkte dat op haar zenuwen, maar Glazeheart was de enige kat die dat in haar buurt kon maken zo. Ze veroordeelde hem er niet om zoals ze bij elke andere kat zou doen. Ze glimlachte terug, al lachte haar felgele ogen niet helemaal mee. Waaraan te zien was dat ze ergens mee zat. Nog zo iets, bij haar beste vriend kon ze moeilijk doen alsof alles goed was. Hij zag het toch wel aan haar. Hoe goed ze het ook probeerde te verbergen. De hele wereld kon ze voor de gek houden, maar ze wist dat het bij Glaze niet zou werken. “Hoi Glaze, op jacht?” Vroeg ze toen aan hem. In de hoop er overheen te praten.

Eveningglow beantwoordde zijn glimlach. Maar haar ogen zeiden iets anders. Er zat haar iets dwars. Daar kende hij haar al te lang voor om niet te kunnen zien. En als beste vriend voor altijd was het natuurlijk zijn plicht om haar op te vrolijken. "Hoi Glaze, op jacht?" Aha! De typische Evening-techniek. Er omheen praten. "Jup." Miauwde hij knikkend naar de plek waar hij zijn muis begraven had. "Wat is eeeeer?" Vroeg hij op een plagerige toon. "Je doet het echt geweldig als Deputy hoor! Je bent hiervoor gemaakt!"

Dit keer snauwde ze niet tegen hem, wat vaak de volgende stap was. Als hij toch bedacht om er om te vragen. Ze was er op voorbereid dat hij er ging vragen wat er was, maar ze was niet van plan om het te vertellen. Dit was iets wat ze zelfs met hem niet kon delen, omdat ze het zelf nog niet eens kon bevatten. Ze had er mee leren omgaan omdat ze niet anders kon, maar echt accepteren kon ze het nog niet. Als ze dat al ooit ging kunnen. Even ontstond er een verdrietige glans in haar felgele ogen terwijl ze haar kop schudde. “Dit moet ik zelf doen Glaze.” Miauwde ze toen. Dat kleine beetje vertrouwen wat ze gewonnen had in ThunderClan kon met dat gene wat haar was verteld in één klap weer teniet gedaan worden. Ze wist dat het bij Glazeheart veilig was, maar het was nog veiliger als ze het gewoon niet vertelde. Wat als een kat het ooit uit hem probeerde te slaan, dan liep hij gevaar omdat zij haar hart had willen luchten. Nee, ze ging hem dat gevaar niet in jagen dat nooit. Bij zijn volgende woorden glimlachte ze weer. Ze duwde even spinnend haar kop tegen zijn wang. “Dankjewel mafkees.” Toen keek ze hem aan. “Eigenlijk moet ik je dan ook direct weer op pad sturen om nog meer prooi te vangen.” Haar ogen flonkerden zelfs wat plagerig, iets wat zelden voorkwam bij de serieuze kattin.

Onderwerp: Re: I feel like a big faker zo 5 mei 2019 - 9:38

Er verscheen een verdrietige glans in haar gele ogen en Glazeheart fronsde bij het zeldzame teken van, wat zij het zou noemen, zwakte. "Dit moet ik zelf doen Glaze." Miauwde ze vastberaden. Hij was bijna een beetje gekwetst door het gebrek aan vertrouwen in hem. Ze waren toch beste maatjes voor eeuwig en altijd? "Dankjewel mafkees." Probeerde de deputy het gesprek te veranderen? "Eigenlijk moet ik je dan ook direct weer op pad sturen om nog meer prooi te vangen." De Bengaalse kater glimlachte. "Haha, gebruik je macht maar om mij te pesten." Maar toen verscheen zijn frons weer. "Hey maar, je kan alles aan me vertellen he?" Als haar inderdaad iets dwars zat, want zo zag het er wel naar uit, wilde hij graag helpen. En hij kon haar niet helpen als hij niet wist wat haar dwars zat.

Haar blik werd weer serieus terwijl ze haar kop schudde. “Dat zal ik nooit doen.” Zei ze ernstig. Ze zou haar macht nooit misbruiken, zeker niet op zo’n manier. Toen hij aangaf dat ze hem alles kon vertellen zakten haar schouders een fractie, terwijl ze een gemene sneer inslikte. Het was niet eerlijk tegenover Glaze en al wist ze dat hij het wel kon hebben, ze wilde het zelf niet doen. Ze moest hem niet meer zo uitkafferen. Niet terwijl hij alleen maar lief voor haar wilde zijn. Ze schudde haar kop opnieuw. “Het kan je in gevaar brengen Glazeheart en dat wil ik niet.” Miauwde ze toen rustig. De blik in haar felgele ogen richtte zich op de kater met een ondoorgrondelijke glans erin. Toen leek ze zich figuurlijk uit te schudden en wenkte hem met haar staart. “Laten we samen gaan jagen.” Vervolgde ze toen.

Onderwerp: Re: I feel like a big faker