All The Best Names Are Taken ll Iciclecrown

Het was vreemd; vreemd om te bedenken dat hier ooit een kamp was. Een plek waar nu enkel wat bomen en stukken rots. Was ooit de hart van een clan, een clan net zoals de gene waar zij in zat. Een steek van angst deed de poes met haar hoofd schudden, Starclan zou dit nooit zonder reden of waarschuwing doen. Toch? De calico tikte met haar staart op de grond. Maar werd uit haar gedachtes getrokken toen er een geur haar neusgaten binnen drong. Windclan, hier? En hier was zij; denkend dat ze op deze plek wel even alleen zou zijn.

Klein laagje as waaide telkens op toen ze haar poten stuk voor stuk neerzette op het verbrandde stuk land. Hier had ooit Skyclan geleefd en nu, na al de tijd die voorbij gegaan was, was het nog steeds één grote ravage. De planten groeide amper terug, alleen enkele kleine onnuttige onkruiden wisten hun weg te vinden tussen de dorre land maar het was niet genoeg om hier opnieuw een te leven te beginnen. Aan de ene kant goed, want wat zou er gebeuren als Skyclan terug zou keren? Iciclecrown kende natuurlijk de verhalen maar dit waren allemaal gebeurd voor haar geboorte. Het zou vreemd zijn om ineens te leven met vijf clans inplaats van vier. Daarnaast, een vijfde clan kon gevaar betekenen. Maar het scheelde hen zelf ook een gehele clan uit te roeien. Iciclecrown droom was dat ooit Windclan aan de top zou staan, dat ze voor kracht zouden gaan staan inplaats van ‘angstige hazen’ of naïeve ‘konijntjes’. Argh. Het maakte haar binnen nog kouder dan haar naam deed klinken. Ze wou gezien worden als een kat die macht uitstraalde, een kat die uit een sterke clan kwam en niet iemand die weg rende voor zijn eigen schaduw. Ze was er gewoon spuugzat van, Windclan verdiende meer dan dit allemaal. De ragdoll she-cat zuchtte en keek met haar ijskoud gekleurde ogen eens rond en zag pas nu dat ze helemaal niet alleen was op deze vernielde gebied. Een Thunderclan geur kriebelde aan haar zintuigen en meteen drukte de warrior haar oren in haar nek. Niet om direct agressief te lijken maar eerder alert en op haae hoede. Ze waren beide misschien om neutraal gebied maar je wist maar nooit, onder elke pels kon een gek verschuilen.

Al snel kreeg Windblade de windclanner in beeld, een kattin. Met een prachtige lange wit met grijze vacht, en haar oren tegen haar nek gedrukt...? Ah, eerst de kat uit de boom kijken he? Wind begreep het. 'I come in peace' sprak de gelapte poes vriendelijk, om de gespannen sfeer wat te verlichten. Voorzichtig nam de jongere poes een paar stappen dichter bij, om de Windclanner nog eens goed te bekijken. De poes had ijzige blauwe ogen, en was zeker een stuk ouder dan zij zelf. Hmm Windblade vroeg haar zelf af wat z'n kattin hier te zoeken had, misschien net als zij; zocht ze even rust? 'Windblade, aangenaam' stelde ze haar zelf voor, met een glimlach op haar snoet geplakt.

Onderwerp: Re: All The Best Names Are Taken ll Iciclecrown