Rain on my parade

De datum leek al besloten te zijn in Dustpaw's mening. In een paar dagen tijd zouden ze kunnen gaan. Enthousiast knikte Ardentpaw ter bestemming. Ja! Zo snel mogelijk. Hij had nog nooit een uil gezien en kon het niet helpen erg nieuwsgierig en opgewonden te zijn. Dustpaw leek alleen wel wat minder opgewonden toen hij voorstelde om andere katten mee te nemen. Misschien was dat ook niet zijn beste voorstel geweest, maar toen de oudere apprentice vroeg wie er eventueel mee zou willen had hij meteen namen die zijn hoofd te binnen schoten. "Waterpaw wil vast wel mee. En Nettlekit ook wel! Die zouden ons er ook zeker niet bij lappen," Daar was Ardentpaw helemaal zeker van. Nee, Waterpaw kon hij wel overhalen daarvoor en Nettlekit wilde niets liever dan het kamp uit de laatste keer dat hij met haar had gesproken. Maar Nettlekit was nu nog een kitten ook al was ze ouder als hem en op kittens werd veel strenger gelet dan apprentices. "Misschien moeten we dan alleen wel wachten tot Nettlekit haar apprentice ceremonie heeft gehad," voegde hij er bedachtzaam achteraan.

Waterpaw en Nettlekit klonken niet als een slecht plan, alleen zouden ze inderdaad moeten wachten tot Nettlekit apprentice was. Het voelde wel alsof het gedeeltelijk zijn schuld was dat ze later apprentice werd. "Die twee klinken wel als een goed idee om mee te nemen, maar dan zullen we inderdaad tot na de ceremonie moeten wachten." Hij hoopte voor Nettlekit dat dat snel zou zijn, want de kitten had genoeg van het kamp, dat was hem al wel duidelijk. "Maar dan kunnen we daarna wel gaan." En dan konden ze met zijn vieren wel verder plannen maken.

Dustpaw was het ermee eens om hun vrienden mee te nemen. Yes, dan zou het zeker een leuk uitje worden. Het kamp uit sluipen, een uil zoeken en dan ook nog eens ongezien het kamp weer terug in komen. Het was allemaal heel spanned als je er zo naar keek en Ardentpaw kon haast niet wachten. Maar Nettlekit mocht het kamp nog niet uit nu, dus zou hij wel moeten. Maar daarna zou het go, go, go zijn en niemand zou hem tegen kunnen houden. Hij had al zoveel ondernomen maar meer ondernemen zou zeker ook nog gebeuren. En dus knikte Ardentpaw weer enthousiast toen Dustpaw hem vertelde dat ze dan na de ceremonie konden gaan. Dat zou vast snel gebeuren toch? Nettlekit zat al twee manen langer in het kamp omdat er een ongeval was gebeurd tussen haar en Dustpaw, maar ze leken het te hebben opgelost en weer vrienden te zijn. En Nettlekit verdiende het dan ook zeer zeker om door haar vrienden mee op pad te worden genomen als een officiële apprentice. "Ik kan haast niet wachten!" gaf hij toe. Misschien Dustpaw ook wel niet. "Zullen we ze dan uitnodigen zo snel mogelijk om er met hun over te praten?" Ja want dat was toch wel een dingetje wat nog moest gebeuren.

Het wachten tot Nettlekit mee zou kunnen gaan zou het waarschijnlijk wel waard zijn ging hij vanuit en dan konden ze ook met zijn vieren gaan. Alleen hoopte hij wel dat iedereen wist hoe ze stil moesten zijn, want anders kwam de uil misschien niet tevoorschijn. "Dat moeten we inderdaad doen en dan kunnen we ook bespreken hoe we alles gaan aanpakken." Tenslotte moesten ze een plek hebben waar ze zich konden verbergen, maar wel zicht zouden hebben, zodat ze de uil konden zien wanneer nodig.

Ardentpaw knikte. Dat klonk nu zeker als een begin van een plan. De rest konden ze dan ook goed uitplannen omdat ze nog even moesten wachten met Nettlekit. Alles zou dan waarschijnlijk goed gaan en het zeker allemaal waard maken. "Misscien kunnen we er dan ook eens een keer overdag heen gaan, want ik ben er nog nooit geweest," stelde hij voor. Want ja, het was waar. Dat was al eerder bekend geworden in hun gesprek, waar dit gekke plan voor avontuur vanuit ontstaan was. Waarschijnlijk zou hij het alleen moeten gaan ontdekken, want Dustpaw zou vast druk zijn met de laatste stages van zijn training, maar alsnog. "En kunnen we het zometeen al aan ze gaan vertellen?" vroeg hij opgewonden.

Een keer overdag gaan om de omgeving te bekijken kon niet slecht zijn. Dan zouden ze alvast een schuilplek uit kunnen kiezen met goed zicht. "Overdag zoeken naar de schuilplek lijkt me wel verstandig, dan weten we 's nachts meteen waar we naartoe moeten." Hij moest alleen wel kijken wanneer hij er tijd voor had, maar Eveningglow wilde hem vast wel een middag laten gaan. "Wat mij betreft kunnen we het ze al vertellen, dan kunnen ze ook nog meedenken." Ook al had hij al een plan in zijn hoofd van hoe dit aan te pakken, maar misschien konden de anderen er nog wat aan toevoegen.

Okay, nu zouden ze dus ook al binnenkort de schuilplaats gaan zoeken, dan kwam dat vast ook goed. Zo zouden ze niet door een uil aangevallen worden hoopte Ardentpaw tenminste. Wantja, naast gewond raken zouden ze dan ook nog eens straf krijgen. Maar zou een uil wel aanvallen? Misschien zouden ze met een grote groep katten de uil juist wel weg jagen. Daarvoor zouden ze dus ook goed verstopt moeten zitten en geen geluid maken. Dat werd ze nog een taak om zo'n plek te vinden. Konden ze het clubhuis van hem en Nettlekit maar meenemen, dat was zo goed verstopt maar wel een zicht op heel het kamp, daar in zouden ze zeker goed zitten. "Dan is dat een plan!" besloot hij. Dustpaw beantwoordde ook zijn vraag dat ze het Nettlekit en Waterpaw gelijk konden vertellen, zodat ze mee konden denken. "Dus dan komen we op een andere dag bij elkaar om het allemaal te bespreken dan? Als ik Nettlekit kan overhalen dan weet ik wel een plekje!" vertelde hij.

Hij vroeg zich ergens af waar die plek was om af te spreken, tenslotte waren er binnen het kamp niet veel plekken. Het was dus blijkbaar afhankelijk van Nettlekit of ze er zouden kunnen afspreken. "Is het een beetje afgesloten?" Vroeg hij nog wel voor de zekerheid, want dat was belangrijk. "Laat me verder maar weten wanneer we de rest kunnen bespreken." Dan had hij nu nog even de tijd om alles uit te denken en te bedenken wat ze het beste zouden kunnen doen. Hij zou het dan aan Ardentpaw overlaten om Nettlekit te overtuigen en Waterpaw er ook bij de betrekken.

Of het een beetje afgesloten was? Natuurlijk! Het was het meest afgesloten plekje in het kamp voor zover hij wist. Misschien was er wel een nog meer beschutte plek, maar dan zou hij niet weten waar. Buiten het kamp zouden die er vast wel zijn, maar daar hadden ze niet veel aan. Die zouden ze dan eerst moeten zoeken. En moesten ze niet onderhand leden gaan werven voor de club die ze wilden beginnen? Dustpaw kon er daar een van zijn! "Heel erg afgesloten. Ik zal het Nettlekit zo snel mogelijk vragen," beloofde hij met een vastbesloten knikje. Dustpaw vertelde hem dat hij nog wel zou horen waneer ze de rest zouden bespreken. Oh, dan zou hij hem later weer op moeten zoeken waneer hij tijd had. Maar dat moest zeker wel lukken. Maar beteknde dat dan dat ze nu al klaar waren met hun gesprek?

De plek was afgesloten, dat zou dus goed genoeg zijn. Ook al zou het nog steeds lastig zijn in het kamp, maar het was niet anders. Hij had namelijk het gevoel dat als het in het kamp was iemand altijd wel mee zou kunnen luisteren. "Dat is goed en ik hoor dan wel wanneer je met Nettlekit gesproken hebt." Dan was alles nu besproken toch? Misschien was het beter als ze zouden gaan slapen nu. Het zou hem tenslotte niks verbazen als hij morgen weer vroeg uit zijn nest gehaald zou worden door Eveningglow. "Misschien is het beter als we nu proberen te slapen." Sprak hij dan ook uit.

Dustpaw leek te vinden dat het gesprek inderdaad was afgelopen. Met de opmerking dat hij wel zou horen van hem wanneer hij met Nettlekit had gesproken kwam ook het voorstel dat ze misschien beter konden gaan slapen nu. Ardentpaw richtte een blik op de ingang van de den en zag dat het buiten al donker was geworden. Waren ze zo lang aan het praten geweest? En nu hij er zo over na dacht was hij eigenlijk ook wel moe aan het worden. Misschien moesten ze dus inderdaad maar gaan slapen. Morgen was er weer een nieuwe dag waarop ze vroeg op moesten. Je zag dan tegenwoordig ook maar weinig apprentices in de den overdag. "Dat klinkt inderdaad als een slim idee," miauwde de jongere apprentice terwijl een klein gaapje hem ontsnapte. Hij stond dan ook op van zijn plek naast Dustpaw en met een hummend geluid als goedenacht liep hij naar zijn eigen nest.


Topic uit

Hij knikte nog gedag naar de ander toen deze opstond en naar zijn eigen nest toe liep. Zelf krulde hij zich op in zijn nest, maar slapen ging hij nog niet direct. Eerst haalde hij het idee nog een keer door zijn hoofd geen, bedenkende wat ze allemaal zouden moeten doen om erachter te komen. Toch duurde het met deze gedachten niet lang voor hij dan toch in slaap viel. Morgen was er tenslotte weer een dag om hierover na te denken.

[Topic uit]