Crystal Youth

Ardentpaw knikte bij haar woorden. Een leven vol adrenaline leek hem ook helemaal niets voor Dewpaw. Hij kende haar dan misschien pas enkele minuten, maar zoveel wist hij al wel. Voor hem was het een ander verhaal. Hij was erg nieuwsgierig en gooide zichzelf soms halfsoverkop ergens in. "Heb je dan veel vrienden die ook van een rustig leven houden? Dat lijkt me wel makkeliker als vrienden die altijd gevaar of iets anders opzoeken omdat ze niet altijd even goed nadenken?" Tja, die had hij er een. En dan was er ook nog Nettlekit, zijn nieuwste vriend. De kattin had een scherpe tong en niet altijd een even goed humeur. Maar daar had hij doorheen geprikt en er was een mooie vriendschap ontstaan. "Ik heb vrienden met heel verschillende persoonlijkheden. Het is eigenlijk best wel grappig. Hebben jullie dat ook in Windclan?" Hopelijk vroeg hij nu niet te veel. Niet veel katten wilden namelijk over hun clan praten met iemand van een andere clan. Er was dan toch iets wat ze minder loyaal liet voelen. Iets wat Ardentpaw niet snapte. Zolang je niets belangrijks vertelde kon je toch gewoon een vriendelijk gesprek houden. Het was niet alsof vertellen over allerdaagse dingen zoveel kwaad kon.

Hij luisterde hoe ze hem vertelde dat ze een vriend of vriendin die op avontuur gaat haar ook wel leuk leek. "Dan kan ik die vriend toch zijn! Ook al zie je me niet erg vaak, dus weet ik niet of dat goed zou werken..." Ja, daar dwaalde zijn stem wat af. Zou Dewpaw wel vrienden wel met hem willen zijn? En dus vertelde hij haar maar een beetje over hoe zijn vrienden van elkaar verschilden. "Natuurlijk hebben we dat, Ardentpaw. We zijn niet zó saai" vertelde Dewpaw hem. Oh, dat had hij niet proberen te zeggen? Hij vroeg het zich alleen af. Hij wist toch ook niet hoe het er in Windclan aan toe ging. Hij had alleen misschien onbewust laten blijken dat hij dacht dat Windclan saai was. Maar dat dacht hij helemaal niet! "Z-zo bedoelde ik het niet!" Miauwde hij gauw, met een kleine stotter. "Maar wat maakt jullie dan wel interessant en niet saai?" vroeg hij, zich nu pas realiserend dat Dewpaw het helemaal niet beschuldigend had bedoeld. Er zat misschien dan ook een plagende toon in zijn stem nu.

Ardentpaw glimlachte op de blije reactie van Dewpaw toen hij aankondigde dat hij haar vriend wilde zijn, maar haar tweede antwoord piekte zijn nieuwsgierigheid. Hij spitste zijn oortjes maar ze leek niet meer te willen vertellen dan dat het super mega geheime informatie was. Wat? Zo belangrijk kon het otch niet zijn. "Vast niet geheimer dan wat Thunderclan zoveel leuker maakt," vertelde hij haar vol overtuiging, maar een klein grijnsje rondom zijn lippen verraade hem. "Thunderclan is en blijft de beste clan. Dat weet iedereen," Okay, dat klonk misschien een beetje alsof hij een groot ego had. Maar het was toch allemaal goed bedoeld. "Maar kom op, alle grappen aan de kant. Vertel!" pushte hij en hing was nieuwsgierig naar voren. Nee, hij moest en zou nu de 'super mega geheime informatie' te weten te komen.

Ardentpaw moest kort grinniken toen Dewpaw net zo reageerde over de ‘geheimen’ van Thunderclan als hij deed over die van Windclan. Toch trok de kattin een wenkbrouw op en vroeg hem sinds wanneer hij mocht liegen van Thornstar. Wat? ”Ik zou nooit liegen!” Hij meende zijn woorden zeer, al kwamen ze toch wel wat extra overdreven eruit, want hij had wel door dat Dewpaw een grapje maakte. Hij vroeg of ze hem wilde vertellen over Windclan, maar ze shudde haar kop en hield haar lippen gesloten. Nee. Dat kon hij niet toelaten. ”Als jij mij niets verteld dan ga ik jou ook mooi niets vertelllen miauwde hij heel resoluut. Okay, misschien was dat een tikkeltje een kinderachtige reactie. Maar hey, hij kon niet alles gaan weggeven zonder er iets voor terug te krijgen.

Dewpaw smeekte hem haast om toch te vertellen wat Thunderclan zo geweldig maakte. Nu-uh. Zelfs al zette ze nu haar grote schattige ogen op met een pruillip, hij zou niets vertellen. Ardentpaw schudde zijn kopje "Maar jij gaat mij toch ook niets vertellen!" vertelde hij haar. Straks zou hij het gaan zeggen en dan vertelde Dewpaw hem niets. Dat ging mooi niet gebeuren. "Daarbij is het tegen de Warrior Code om clangeheimen te verraden," miauwde hij op een overdreven wijze toon terwijl een grijns om zijn lippen speelde. Zo, dan zou hij zo maar beginnen. Al zou Dewpaw het zelfde argument in haar geval ook kunnen gebruiken zodat hij niets te weten zou komen. Die had hij dus even niet goed over nagedacht. "Maar als jij nou eerst aan mij verteld dan beloof ik het terug te doen!"

Hij schudde zijn kop nog een keer. Mooi niet. Dewpaw begon als eerste over super geheime informatie. Zij mocht eerst gaan vertellen. Toch realiseerde hij ergens dat ze echt niet verder zouden komen zo en hij had ook niet echt zin erin om een hele dag elkaar aan het praten proberen te krijgen. Ze waren vrienden nu en dat was een verspilling van tijd. En tijd was belangrijk, want ze zaten niet in dezelfde clan. "Dan moet het beiden maar geheim blijven. Maar je mag wel raden van mij." grinnikte Ardentpaw. Ergens zag hij haar nog wel raden wat Thunderclan zo cool maakte, maar of hij het zou erkennen dat was een ander verhaal. Ondanks zijn goedaardige karakter hield hij nog wel eens van een geintje. "Of, in plaats daarvan," Begon de jonge kater dramatisch toen een idee hem binnen was geschoten. "Kunnen we op avontuur gaan!" Zijn ogen twinkelden bij die gedachte en hij hoopte toch wel een beetje dat Dewpaw zou instemmen, ook al wist hij dat ze liever rustig leefde.

Oh. Dewpaw leek toch niet zo blij met zijn idee om naar Rogue territory te gaan. Ze vroeg zelfs waarom hij daar heen wilde. Had hij dat net niet al gezegd? "Ben je bang?" plaagde hij. Het onbekende was voor hem niets om bang te zijn. In tegenstelling juist. Het was een nieuw glinsterend iets wat hij wilde hebben, waar hij over wilde leren. "Ik heb juist gehoord dat het daar heel gaaf is. Alle territoria zijn verschillend en het is er zoooooo groot. We zouden ontekkingsreizigers kunnen zijn dan!" Misschien had hij hier Dewpaw niet echt mee overgehaald, maar hij wilde het echt supergraag gaan ontdekken. Een avontuur was niets als je al weet wat er was en wat je kon verwachten. Het onbekende en de kans op gevaar waren wat een avontuur juist leuk maakten. "Wil je er heel graag heen?" vroeg de kattin dan eindelijk nadat hij zijn uitleg had gedaan. Ardentpaw knikte enthousiast. "Super mega graag!" vertelde hij, de woorden die Dewpaw eerder had gezegd toen ze het over geheime informatie had herhalend. "Alsjeblieeeeft?"

Ardentpaw zag hoe Dewpaw haar oren in haar nek draaide en haar kop schudde om duidelijk te maken dat ze niet bang was, maar toch zat er overduidelijk een twijfel in haar stem. Ze was haarzelf aan het tegenspreken en ergens wilde hij het hele idee nu afblazen. Maar misschien was het wel goed voor Dewpaw om uit haar comfort zone te komen. Ze had hem verteld dat ze liever een rustig leven leidde, maar te rustig was ook niet goed. Je had gezonde spanning en een beetje avontuur nodig, maakt niet uit hoe klein, om toch een beetje gelukkig te leven. "Prima. Maar niet vandaag," Stemde ze dan eindelijk in en een grote grijs verscheen op zijn gezicht. Yes! Hij had een nieuwe vriend gemaakt en hij zou het rogue territorium gaan ontdekken met haar. Het leven was zo leuk! Maar nu was wel de vraag wanneer ze het wel zouden gaan ontdekken. Ook daar had Dewpaw een antwoord op voor hem. "Morgen rond dezelfde tijd hier en dan gaan we daarheen." Vertelde ze hem met een glimlach. Ardentpaw kon nog net knikken voordat Dewpaw haar neus tegen zijn oor drukte en omkeerde naar haar huis. Even keek hij haar na, zijn toekomstige ontdekkings partner en nieuwe vriend. Wat wass vandaag toch gek gelopen. En met een glimlach keerde hij ook terug naar huis, opgewonden voor de volgende dag.




~Ardent ook