Playing ball

Het lukte haar niet om de bal langs Ardentpaw te krijgen en kort zette ze een pruillip op. Ze had tenslotte gehoopt dat het zou lukken, maar het was duidelijk dat Ardentpaw door had gehad wat ze van plan was geweest. Ze zou dus moeten proberen om niet naar de kant te kijken waar ze wilde richten. "Dat zal ik onthouden!" Zei ze dan ook en hief haar kopje op om naar Ardentpaw te kijken. "Weet je nog een goede manier om langs iemand heen te komen?" Beter vragen, want zelf had ze niet veel ideeën meer, vooral omdat de kater een stukje groter dan haar was.

Whitekit leek zijn advies maar al te graag te willen gebruiken en vroeg zelfs om meer. Hm, misschien kon hij haar dat dan wel vertellen. Het zou de kitten misschien niet helpen in dit spel, maar dan kon ze al wel indruk maken op haar mentor over een paar moons. Als ze zijn woorden niet vergat dan. Ardentpaw dacht even na over wat hij haar nog meer kon vertellen. "Uh, nou. Het is altijd handig om je zwakke punten te kennen zodat je ze naar sterke punten kan omzetten. En als je tegenstander zwakke punten heeft kun je die ook tegen hem gebruiken. Ik ben groot, vergeleken met jou, dus ik zou moeilijker een lage aanval tegen kunnen houden," Dat laatste was meer om haar te helpen met het spel wat ze nu aan het spelen waren. Maar ze hoefde niet te weten dat Ardentpaw haar eigenlijk een beetje liet winnen nu.

Als ze kleiner was zou ze dus beter een lage aanval kunnen doen, zoals ze de eerste keer probeerde met de bal. Maar zwakke punten vinden zou nog lastig kunnen worden en dat zou waarschijnlijk met de tijd wel komen. Haar eigen zwakke punten was ze ook nog niet goed in om dat te bepalen behalve dat ze een stuk kleiner was nu natuurlijk. "Ik moet dus naar zwakke punten kijken?" Vroeg ze bevestigend. Ze had geen idee hoelang ze het zou onthouden, maar voor nu zou ze het wel doen.

Hij zag haar even denken en een glimlach kwam tevoorschijn op zijn gelaat. Ja, Whitekit zou vast een goede apprentice worden en daarna een warrior. Ze was slim en snel, nieuwsgierig en enthousiast. Dat waren allemaal goede kwaliteiten. Kwaliteiten die hij ook had, alleen moest hij erbij leren na te denken of iets wel het slimste pad was om te bewandelen. Want niet alles wat hij deed was even goed doordacht. Toen ze voor bevestiging vroeg, iets wat hij waarschijnlijk niet zou hebben gedaan, knikte hij. "Ja, en dan probeer je die goed te gebruiken," Hij was groot en sterk, maar ook langzaam, vergeleken met haar. Dat had hij al wel gemerkt, ondanks dat Whitkit een stuk kortere pootjes had. "Klaar?" vroeg hij haar dus.

Zwakke punten waren het dus. Hoe ging ze erachter komen wat die van Ardentpaw waren? Het was wel redelijk duidelijk wat haar eigen waren, gezien ze eens stuk kleiner dan Ardentpaw was in dit geval. Ze knikte dan ook wat onzeker bij zijn vraag of ze klaar was. Ze was nog niet helemaal klaar, maar dat zou wel komen toch? Ze moest misschien wat meer letten op hoe Ardentpaw zich bewoog. Ze sloeg de bal dan ook wat naar voren en hield haar blik op de apprentice gericht, hopende te kunnen zien wat een zwak punt was.

Whitekit knikte onzeker. Betekende dat ze al wel klaar was? Of wilde ze nog meer tijd? Voor hij iets kon vragen daarover had ze de bal al vooruit geslagen en was er weer een nieuw potje begonnen. Hij volgde haar met zijn ogen, meer gericht op wat Whitekit ging doen dat waar de bal was. Die bal zou niet ver van haar vandaan komen en het ging er toch meer om wat zij dacht te gaan doen. Misschien was hij een simpel spel nu aan het overanalyseren? Waarschijnlijk. "Ik ben ook klaar hoor," vertelde hij haar. Toch, hij wilde niet vreselijk erg gaan verliezen en hij moest het ook zeker niet te moeilijk maken voor Whitekit. Hij had ergens een gevoel dat de kitten dat niet in genoegen zou afnemen.

Voor nu kwam er nog niet veel reactie uit de apprentice, behalve dat hij naar haar leek te kijken in plaats van de bal. Ze sloeg de bal zachtjes naar links om dit te bevestigen. Ze wachtte een moment voor ze zelf achter de bal aan ging en er toen een slag tegenaan gaf in de hoop het langs de apprentice te krijgen. Voor nu was het haar doel nog niet per se om de bal in het doel te krijgen, maar meer te zien hoe de apprentice zou bewegen. Misschien zou ze het voor een volgende keer kunnen gebruiken.

Hij zag Whitekit het water een beetje testen. Ze was vast op zoek naar zwakke punten. Daardoor had hij ook niet gelijk door dat de bal naar links werd geslagen, pas toen de kitten zich weer bij het speelding voegde bewoog hij mee. Waar zou ze hem nu mikken? Hij bestuudeerde de lichaamspostuur en welke kant haar ogen opgingen, maar werd niets te wijzer. Toen Whitekit dan ook eindelijk haar slag maakte, had hij niet gelijk door waar de bal zou komen, waardoor hij er te laat bij aankwam. De mosbal vloog zo langs hem heen het doel door. De kitten was zeker een snelle leerling. "Goed gedaan hoor. Jij bent zo de beste mosbal speler van de clan!" vertelde hij voordat hij het balletje weer ging halen.

Ze was niet helemaal gewend om complimenten te krijgen, nu dan ook wist ze niet helemaal hoe ermee om te gaan. Ze had natuurlijk een triomphantelijk gevoel na de mosbal weer het doel in was gegaan. Ze besloot het compliment dan ook maar naar de kater te draaien. "Jij bent ook goed." Sprak ze, waarna er een gaap kwam die ze niet kon onderdrukken. Ze wilde ergens niet toegeven dat ze moe was, want dit was veel te leuk, maar ze wist ook wel dat er morgen weer een dag was en dat dit misschien genoeg voor vandaag was. Toch wachtte ze eerst nog de reactie van Ardentpaw af.

Hij glimlachte toen ze hem ook een compliment gaf, want hij had het niet echt verwacht. Toch, hij nam het met genoegen aan. Hij zou een compliment nooit zomaar afwijzen, want dan zou hij ondankbaar zijn. En hij had het leuk met Whitekit, dus hij wilde niet ondankbaar lijken. Maar met alle lol die ze hadden, was hij totaal vergeten dat er een redelijke hoeveelheid tijd voorbij was gegaan. Ze was nog maar een kitten en moest nu zeker wel moe zijn. Misschien begon zijn conditie ook al wel wat te minderen met de tijd die ze wel aan het spelen waren. Zouden ze het maar een dag moeten noemen, zodat ze beiden goed konden uitrusten? "Wat zeg je er van als we jou naar bed gaan brengen," stelde hij voor.

Ze wilde eigenlijk protesteren en zeggen dat het nog geen tijd voor haar was om naar bed te gaan, maar ze wist dat ze dan zou liegen. Ze was tenslotte moe en het zou niet lang meer duren voor ze misschien wel zou slapen op haar poten. "Ik wil niet." Sprak ze wel alsnog. Tenslotte had ze het veel te leuk met Ardentpaw en dat zou niet meer zo zijn als ze moest gaan slapen. Dan zou vandaag al om zijn en wie weet of de kater morgen of een andere keer wel tijd zou hebben voor haar. "Ik wil blijven spelen." Het was misschien een zwak argument, maar proberen kon ze het altijd. Toch kon ze een nieuwe geeuw niet onderdrukken.

De kitten protesteerde dat ze niet wilde slapen en dat ze wilden blijven spelen. Ardentpaw kon een kleine lach niet onderdrukken. Ja, dat gedrag herkende hij wel. Zo was hij immers ook geweest, zo was hij nu misschien nog steeds. Voor geen meter kunnen stilzitten en altijd iets willen doen hielp tenminste wel voor een goede nachtrust. Iets waar Whitekit nu ook echt aan toe was. Dus moest hij maar wat tijd in zijn schema van plekken ontdekken vrij gaan maken om haar iets te beloven. "Ik beloof dat ik je snel weer op kom zoeken om te spelen," vertelde hij haar. "En dan in de ochtend, zodat we langer kunnen spelen. Dan kunnen we misschien ook een spelletje zoals verstoppertje spelen," voegde hij er nog achteraan. Dat moest Whitekit vast leuk vinden en het zou haar hoogstwaarschijnlijk wel naar haar nest krijgen.

Haar oortjes stonden overeind bij het horen van Ardentpaw's woorden. Zou hij echt snel weer komen? Was hij niet druk? Maar als dat zo was, dan zou ze misschien juist wel snel moeten gaan slapen, want dan zou dat moment sneller komen. "Kom dan snel weer!" Zei ze dan ook en draaide zich in de richting van waar haar nest was en klom erin, waarna ze zich nog een keer naar Ardentpaw omdraaide. "Het was leuk vandaag." Ze wachtte af of de ander nog wat te zeggen had en anders zou ze zich toch echt opkrullen om hopelijk snel in slaap te vallen.

Dat leek haar zeker op te vrolijken. Ze was ook al bijna weer bij haar nest, dus de belofte had op dat vlak ook geholpen. Whitekit kondigde ook aan dat hij haar snel weer moest komen bezoeken voor ze dan eindelijk haar nest in klom. Ardentpaw knikte. Dat kon hij zeker wel doen, als hij niet in de ochtend moest trainen. Wat vast wel eens binnenkort zou gebeuren. Hij was in ieder geval niet van plan zijn belofte te gaan breken. De kitten draaide haarzelf nog even om in haar nest om hem te zeggen dat ze het leuk had gehad en hij lachte. "Ik vond het ook heel leuk vandaag. Daarom moeten we snel weer eens samen spelen," stemde hij in met haar eerdere woorden. "En ga nu maar gauw slapen, voordat je nog omvalt zometeen," grinnikte hij.

Ze geeuwde nog een keer voor ze kort knikte naar de apprentice en zich opkrulde in het nest, klaar om hopelijk snel in slaap te vallen, zodat de volgende dag er zo weer zou zijn. Hopelijk zou ze dan weer kunnen spelen, ook al wist ze dat de ander druk was met zijn trainingen en waarschijnlijk veel meer andere katten had om mee te spelen dan haar.

[Topic uit]

Tevreden keek hij toe hoe het kleintje dan toch naar hem luisterde en haarzelf in haar nest opkrulde met een grote geeuw. Een glimlach hing om zijn lippen. "Slaapwel," murmelde Ardentpaw nog, al zou ze hem waarschijnlijk niet meer horen. Hij draaide zich om, de nursery uit. Waarschijnlijk zou hij de plek snel weer eens van binnen zien, want hij had zijn woorden echt gemeend. Met die gedachtes liep hij dan ook naar zijn eigen den. Misschien zou hij nog niet gelijk slapen, maar een beetje rust was zeker fijn.


Ardent nu ook