Can't save you now

Het was compleet stil geweest toen Mistgaze en Waterpaw terug het kamp in waren gelopen. Hij had niets durven te zeggen, want hij hoefde ook niet te vragen of ze boos op hem was. Of misschien zelfs teleurgesteld. Hij kon bijna zeggen dat hij voor ruzie tussen ThunderClan en ShadowClan had gezorgd. Hij hoopte dat Acorndust niet zo gemeen was als hij zichzelf liet lijken.
Daarnaast had Waterpaw ook geen idee wat er zo slecht aan de situatie was. Hij mocht toch wel over grenzen stappen om met vrienden te kletsen? Hij kon niet eens jagen dus hij begreep niet waarom ze er zo moeilijk over deden. Hij hoopte alleen maar dat hij geen erge straf zou krijgen. Op zijn eerste week al apprentice nog wel.

Oké, nu waren ze terug in het kamp. Dus eindelijk raapte de rode kater zijn moed bij elkaar en draaide zich om naar de medicine cat. "Ik had het wel aardig onder controle." Begon hij. Een vragende toon aanwezig op het einde van zijn zin. Ja? Mistgaze stemde mee in? Waarschijnlijk niet. Hij slikte voor even voor hij weer naar de grond keek. Hier kwam het dan. Zijn eerste preek, en van Mistgaze nog wel.

+ tag Mistgaze

Helaas leek Mistgaze niet zo blij met wat hij zonet gezegd had. Misschien was hij het verkeerd begonnen, maar ze waren nog steeds veilig terug het kamp ingelopen. Geen Acorndust die hem een klap wou verkopen. "Dat is wat jij aardig onder controle noemt? Die gekke stunt die je daar flikte? Je had wel dood kunnen zijn, op meerdere manieren." Sprak ze in een boze en dringende stem. Waardoor Waterpaw toch even weg moest kijken om zijn schaamte te verbergen. "Een donderpad oversteken, een gezellig praatje met een random apprentice uit een andere clan, een deputy niet met respect aanspreken. Eerlijk, Waterpaw, ik dacht dat ik je beter geleerd had toen je een kitten was." Een woordje daar had zijn aandacht getrokken. Deputy. Acorndust was de Deputy van ShadowClan? Zijn groene ogen keken voor kort verward maar het duurde dan ook niet lang voor het echt bij hem kwam. Hij had voor de neus van de Deputy van ShadowClan hun grens overgestapt. En thank StarClan dat hij niet begonnen was over zijn vader. "Je kan niet zomaar met iedereen een praatje aanknopen. Andere clans zijn niet voor niks wat ze zijn. Anders. Ze zijn geen ThunderClan, je kan ze niet zomaar gaan vertellen over ons en wat we doen en je kan zeker je nieuwe 'vrienden' geen prooi aanbieden dat van ons is. Voor hetzelfde geld stond ik nu je dode lichaam van het donderpad af te schrapen. Denk is na, Waterpaw." Hij keek even om zich heen, alsof de muren van het kamp zijn aandacht hadden getrokken. Maar hij wou Mistgaze's teleurgestelde blik niet zien. Hij wist dat hij haar teleurgesteld had. En hij wou haar echt trots maken, hij kon haar wel laten zien dat hij goed genoeg voor de Clan was. Het was gewoon een slip-up. Ja, dat was het.
"Dat is niet wat ik bedoelde, het was gewoon-" Hij stopte al gelijk toen hij opmerkte dat dit geen nut zou hebben. In plaats van om het voor zichzelf op te nemen deed hij zijn mond weer dicht en gaf hij Mistgaze een langzame knik. "Ja, Mistgaze." Miauwde hij op een zachtere toon. Hij wou hier gewoon over and done mee zijn. Zichzelf laten schuilen in de apprentice den. Dat zal ook wel zo een tijdje blijven. Gezien Thornstar met haar idee voor een straf vast mee in gaat stemmen. "ShadowClan zijn onze vijanden niet, toch?" Kwam er als volgt. Dat wou hij wel weten. Of waren alle Clans vijanden van elkaar? Dat vond hij wel dan vermoeiend. De hele tijd boos op elkaar zijn.