one day at a time

Onderwerp: Re: one day at a time do 16 mei 2019 - 15:34

Even was zij de baas. Voor maar heel eventjes was het haar gelukt om hem van zijn stuk te brengen, maar niet heel veel later herpakte hij zichzelf weer en beukte hij met zijn schouder tegen die van haar waardoor de haar evenwicht verloor en wankelde voordat ze omviel. De kater kwam boven haar staan waardoor de kattin tussen zijn poten lag. "Oh, je moest eens weten hoe vol ik van mezelf kan zijn," gromde hij en boorde met zijn ogen in die van haar. "Het zou je beangstigen, geloof me." Ze was ook bang, bang dat hij haar echt pijn zou doen, zeker nu dat zijn poot met zijn nagels uitgeklapt dichter bij haar gezicht kwam. De kattin gromde zachtjes onder haar adem, maar meer deed ze niet. Ze was geen vechter. Haar snorharen trilde een beetje voordat ze omdraaide tussen zijn poten en op haar rug terecht kwam waarna ze met haar achterpoten tegen zijn buik aantrappelde en al snel tussen zijn poten vandaan kwam. Eenmaal tussen zijn poten vandaan draaide ze zich om met haar vacht deels opgezet. Ze wilde schreeuwen

Onderwerp: Re: one day at a time do 16 mei 2019 - 15:59

Viperpaw had het natuurlijk bedoeld om te lachen – en ook een tikkeltje om zijn eer als ShadowClanner zijnde aan te houden – en was niet van plan geweest om haar écht te verwonden. Hij gaf misschien niet veel om regels, maar hij wist dat dit heilige grond was en dat StarClan het hem niet zou vergeven als hij hier iemand zou verwonden. Daar kwam dan ook nog eens bij kijken dat hij simpelweg geen reden had om haar te verwonden. Viperpaw liet zich echter soms een beetje meeslepen door zijn eigen gevoelens en ambities en had niet in de gaten dat het bij Dewpaw zo niet overkwam. Waar ze eerst zo ondeugend en onschuldig had gereageerd, kwam de angst nu in vlagen van haar af. Naast haar zoete geur en de geur van haar Clan kon Viperpaw de angst gewoon ruiken. Haar ogen zette zich groot op en haar blik gleed naar zijn poot. Voordat Viperpaw deze echter kon terugtrekken, had ze zich al omgedraaid en probeerde ze onder hem uit te komen. Viperpaw sprong naar achteren zodat ze zich los kon maken en keek met een ontzette blik in zijn ogen toe hoe ze zich naar hem keerde, haar rug hoog opgezet en vacht dat alle kanten uit leek te komen. Zijn oortjes trokken zich naar achteren en de gevaarlijke, plagende blik in zijn ogen verdween. “Dewpaw, rustig,” zei hij tegen haar. “Ik ging je niks doen, hoor. Echt niet.” Zucht. She-cats! Hij begreep niets van ze en dat maakte deze situatie ook maar weer duidelijk. Eerst had ze een soort van met hem geflirt en dan ging ze daarin mee en nu was ze bang van hem. “Hé,” zei hij sussend terwijl hij nog een stap in haar richting deed. “Ik had je echt geen pijn gedaan. Het was enkel voor de lol.” Hij hield zijn kopje scheef en keek haar verward aan. “Je gelooft me toch wel, hè?"

Onderwerp: Re: one day at a time do 16 mei 2019 - 16:16

“Dewpaw, rustig,” zei hij tegen haar, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Haar grijs met witte vacht stond overeind en haar oren waren dichter haar nek in gedraaid en haar rug bol. “Ik ging je niks doen, hoor. Echt niet.” Ja, ze had eerst met hem 'geflirt' maar dat betekende niet dat dat meteen betekende dat hij haar tegen de grond kon werken omdat hij dat zo graag wou. “Hé,” zei hij sussend terwijl hij nog een stap in haar richting deed waardoor Dewpaw een kleine stap naar achter deed zonder dat ze meteen registreerde wat ze deed. “Ik had je echt geen pijn gedaan. Het was enkel voor de lol.” De kater hield zijn kopje scheef en keek haar verward aan terwijl zij hem met samengeknepen ogen aankeek. "Dan doe je dat maar met andere katten als je dit voor je lol doet." Bromde ze zachtjes terwijl haar staart heen en weer zwiepte. “Je gelooft me toch wel, hè?" Wacht wat? Of ze hem geloofde dat hij er niks kwaads mee bedoelde? Zag het er op dat moment uit alsof ze hem zou geloven? De kattin zuchtte zachtjes en haar lichaamshouding veranderde langzaam maar zeker weer van geschrokken naar relaxed en rustig. "Tuurlijk." Miauwde ze terwijl ze naar hem keek, maar haar hart klopte nog steeds hart en ze was er bijna zeker van dat er nog een klein, bijna onzichtbaar beetje angst te zien was bij haar.

Onderwerp: Re: one day at a time do 16 mei 2019 - 18:50

Viperpaw hield zijn kopje een beetje scheef. Wat was begonnen als een grapje was uitgedraaid op een totaal misverstand. En hij snapte nog altijd niet wat hij verkeerd had gedaan. Het enige wat hij had gedaan, was haar tegen de grond gewerkt en vervolgens wat pesterig met zijn klauw in haar gezicht staan zwaaien. Voor de rest had hij echt niks gedaan. Hij zou haar niet een aangevallen hebben. Net zoals zij haar flirterige gedrag niet meende, meende hij niet wat hij daarnet had gedaan. Hij had gewoon graag controle over de situatie en hij wilde de kant laten zien waar hij niet soft was, waar hij zelfs wat dominant kon zijn. Hij had niet gedacht dat het haar zo zou beangstigen. Hij trok een gezicht naar haar toen ze haar woorden sprak en besloot om het maar zo te laten. Hij gaf zichzelf snel een lik over zijn borst en richtte zijn amberkleurige ogen op haar. Het deed hem op de één of andere manier pijn dat ze nog steeds angst in haar blik had, ook al was dat nergens voor nodig. “Ik zou je echt geen pijn hebben gedaan,” murmelde hij zachtjes. Daarna werd zijn blik weer hard. “Maar geloof wat je wilt geloven. Wat maakt het mij eigenlijk ook uit hoe een WindClanner zich voelt.” Ja, dat was ze. Gewoon een WindClanner, net zoals de rest van die hazenvreters. Ze was behoorlijk kleinzerig, net als de rest van haar Clan. Dat had ze net maar weer bewezen. “Ik zou maar uitkijken als je dat bij meerdere toms doet,” sprak hij vervolgens op een vernietigende toon terwijl hij opstond en in haar richting wandelde. “Wie weet hoe ze je geflirt op zouden vatten.” Hij beukte haar aan de kant met zijn schouder en liep vervolgens, met zijn staart hoog in de lucht, naar het pad dat hem naar ShadowClan territorium zou leiden. Hij was klaar hier.

- Viper topic uit

Onderwerp: Re: one day at a time do 16 mei 2019 - 19:01

“Ik zou je echt geen pijn hebben gedaan,” murmelde hij zachtjes en Dewpaw opende haar bekje om wat te zeggen, maar toen de blik in zijn ogen veranderde drukte ze haar lippen op elkaar. “Maar geloof wat je wilt geloven. Wat maakt het mij eigenlijk ook uit hoe een WindClanner zich voelt.” Ze kneep haar wenkbrauwen bij elkaar tot een frons ze wist vrij zeker dat er nu een groot vraagteken boven haar kop hing. “Ik zou maar uitkijken als je dat bij meerdere toms doet,” sprak hij vervolgens op een vernietigende toon terwijl hij opstond en in haar richting wandelde. "Ik-" begon ze maar ze kreeg er geen woord tussen. “Wie weet hoe ze je geflirt op zouden vatten.” Zei hij en beukte haar aan de kant met zijn schouder waarna hij wegliep met zijn staart hoog in de lucht. "Viper, wacht" miauwde ze en volgde hem langzaam, hem nog de ruimte gevend om weg te lopen zonder dat zij meteen in zijn nek zat, maar ze was bang dat ze niks gezegd zou krijgen en hij gewoon door zou lopen. Want zeg nou zelf, ze was maar een windclanner, een hazenvreter. De kattin snoof even en draaide zich weer om. Als hij weg wou lopen dan kon zij dat ook en dat was dan ook precies wat ze deed. Ze liep weg en liet hem teruglopen naar shadowclan.

- Dew topic uit

Onderwerp: Re: one day at a time