Open you eyes to enjoy the sun

Toen eindelijk geen enkele queen op Saffronkit meer aan het letten was, had de rosse kitten de benen genomen. Zeker van hoever hij bij de nursery vandaan mocht lopen was hij absoluut niet, maar dat kon hem vandaag niet tegen houden om het kamp een beetje te verkennen. Saffron snorde zachtjes terwijl de zon zijn vachtje opwarmde, wat was het toch heerlijk om weer eens buiten rond te lopen. De zon was wel wat fel voor de kleine kitten, hij was immers de nursery gewend waar de zon amper binnen scheen, waardoor hij met zijn oogjes half dichtgeknepen door het gras huppelde. Niemand zou hem deze mooie dag meer af kunnen nemen. Content huppelde de kitten verder en verder bij de nursery vandaan tot hij ineens tegen iets zachts op botste.



[Settledpaw]

Settledpaw had net zijn contributie gebracht aan de prooistapel en met een tevreden gezicht wilde hij weer terugtrekken naar de apprentice den om eventjes uit te rusten en te kletsen voordat zijn training begon. Misschien was Viperpaw er wel.. Maar hij kwam niet zo ver, want opeens botste een rond bolletje tegen hem aan. Settledpaw keek geschrokken naar beneden en ontmoette de amberen ogen van een kitten. Settledpaw snorde vrolijk toen hij hem zag en ging er ook pardoes bij zitten. ‘En waar denk jij heen te gaan?’ vroeg hij vrolijk. Een avontuurlijke kitten die alleen door het kamp op onderzoek was gebeurde wel eens vaker. Zijn ogen gingen kort naar de nursery of er een queen op hem lette, maar het leek niet zo. Nou ja, een beetje nieuwsgierigheid kon niet kwaad, toch? Settledpaw zou er niet boos om worden.

De kitten schudde zijn hoofdje en deed snel zijn oogjes weer open. Saffronkit keek omhoog en zag twee helder groenen ogen die hem aankeken. Hij had zich toch niet in de problemen gebracht door zo onbezonnen rond te banjeren. "Hoi!" sprak de kitten enthousiast tegen de vreemde apprentice. Rustig wachtte de kitten op een reactie, wat niet was wat hij verwachtte. Wat was hij aan het doen, dat was een goede vraag. Saffronkit staarde naar zijn pootjes en dacht, terwijl hij met zijn oortjes aan het wiebelen was, diep na. Hij sprong weer op zijn pootjes en sprak enthousiast: "Ik ben het kamp aan het verkennen!" De gedachten dat de apprentice hem terug naar de nurseray zou brengen kwamen bij hem op, hij moest snel iets verzinnen. "Zin om samen het kamp te patrouilleren?"

De kitten leek in geen enkel opzicht ontdaan te zijn van zijn reactie en Settledpaws snorharen trilden geamuseerd. Oké, wat kon een kitten in het wild ook kwaad? Ze konden ook gewoon een beetje lol hebben. De apprentice werd enthousiast begroet en kort leek de kitten diep in gedachten te zijn, waarna hij zei dat hij het kamp aan het verkennen was. Natuurlijk, de nursery werd al snel te klein voor een kitten. ‘Is dat zo?’ sprak Settledpaw geamuseerd, waarna hij lachend opkeek toen de kitten vroeg of hij samen het kamp wilde patrouilleren. Awh, het was gewoon te aandoenlijk. Settledpaw hoefde ook niet lang na te denken voordat hij instemmend knikte. ‘Natuurlijk! We moeten het kamp wel voor indringers bewaken,’ mauwde hij enthousiast. Zijn ogen keken naar de rode kitten en besloot met het spelletje mee te doen. ‘Waar zullen we beginnen?’ De rosse kitten mocht ook meteen patrouilleleider zijn.

De angst om terug naar de nursery te moeten verdween als sneeuw voor de zon toen de apprentice knikte. Saffronkit begon met zijn pootjes te trappelen in het vooruitzicht dat hij samen met een echte apprentice op verkenning ging. "Indringers zijn hier niet welkom!" miauwde de kitten met borst vooruit. Hij zal laten zien dat met deze kitten niet te sollen valt! "Uhm", was alles wat de kitten uit kon brengen toen hem gevraagd was waar de patrouille zou beginnen. De kitten keek snel om zich heen en probeerde een goede plek te bedenken om te beginnen. "De elders den!" zei Saffronkit met fonkelende oogjes, "Wij moeten zeker zijn dat onze elders veilig zijn!"

Settledpaw knikte instemmend bij zijn volgende woorden. Indringers waren natuurlijk gevaarlijke vijanden.  Settledpaw zakte naar een jachthouding en zette zijn serieuze, game-face aan. Het was natuurlijk van dringend belang dat het kamp veilig was. De apprentice ging helemaal mee in Saffronkits spelletje en bleef in zijn rol. Settledpaw was wel de kat die een kitten een leuke dag wilde bezorgen. Toen de rosse kit toen besloot dat de elders veilig moesten zijn, knikte hij opnieuw instemmend. ‘Waar wachten we dan nog op!’ sprak de jonge kater beduidend. Settledpaw sprong naar voren en seinde met zijn staart, waarna hij achterom keek naar de kitten. ‘Naar de elders den!’ Settledpaw hield zijn snelheid in voor de kitten om wel hem bij te kunnen houden. En om hem de mogelijkheid te geven om hem in te halen. De kitten was natuurlijk de leider van deze belangrijke patrouille.

De kitten keek met gote ogen toe toen de apprentice zijn jachthouding aannam en hem vroeg waar nog op aan het wachten waren. Snel zakte hij ook door zijn achterpootjes, richtte zijn staart naar achter en plaatste zijn voorpootjes zo ver mogelijk voor hem. Vurig hoopte de kitten dat de warrior die hem dit aangeleerd trots zal zijn als ze hem zo zou zien. De kitten had net een stapje gezet toen Settledpaw een grote sprong naar voren deed en naar hem seinde om te gaan. Hij was de leider! Hoe durfde de bruine kater voor te gaan? Zo snel als zijn pootjes hem konden dragen rende de kitten lang Settledpaw en ging hem voor naar de elders den. "Haast je! We moeten zeker weten dat ze veilig zijn!" miauwde de kitten luidkeels. Toen ze de den naderde, stopte de kitten en keek gefocussed in het rond. "Geen vijanden te vinden," sprak de kitten trots met zijn borst vooruit. "Waar zullen we nu controlleren?" vroeg de kitten aan de apprentice terwijl hij zijn hoofdje iets scheef hield.

Settledpaw trippelde op een rustig drafje met een grote grijns op zijn gezicht achter de kitten aan, die hem net daarvoor voorbij was gescheurd. Meteen werd hij aangespoord om sneller te gaan en hij nam een sprong om aan te sluiten. ‘Oh natuurlijk, Saffronstar,’ mauwde hij bloedserieus. Al snel kwamen ze aan bij de elders den. Settledpaw keek in het rond en glimlachte vrolijk naar de elders, die al snel doorgingen met… elder dingen. ‘Goed gedaan,’ sprak Settledpaw de kitten toe toen hij declareerde dat er geen vijanden waren. ‘Alle vijanden vrezen ShadowClan,’ snorde hij stoer, waarna hij naar de rosse kitten keek met pretlichtjes in zijn ogen. Vervolgens kreeg hij de vraag waar ze nu moesten checken. ‘De nursery natuurlijk!’ zei Settledpaw met enige spoed achter zijn stem. ‘De kittens móéten veilig zijn!’ Dit keer wachtte hij op het sein van de kitten om te vertrekken, aangezien dat vorige keer een verontwaardigde blik van de kitten had opgeleverd.  

Bij het aanhoren van "Saffronstar" begon de kitten luidkeels te spinnen. Zou hij echt ooit de leader van zijn clan kunnen worden? Hij wilde altijd het beste voor zijn vriendjes, zelfs al moest hij er zelf dingen voor laten, wat misschien wel een geweldige eigenschap was voor een leader. De kitten knikte trots naar Settledpaw. "Shadowclan is de sterkste clan, dus de vijanden moeten wel bang zijn." Toen Settledpaw over de nursary begon dook de kitten lichtjes in elkaar. Wat als hij naar binnen gehaald wordt? Wat als zijn moeder boos zou worden omdat hij op ontdekkingstocht was gegaan? De kitten nam snel zijn rol als patrouilleleider weer in toen Settledpaw had gezegd dat de kitten veilig moesten zijn. Saffronkit knikte en zijn oogjes begonnen weer te fonkelen. "Wat zou ik toch zonder mijn wijze deputy moeten?" bracht de kitten uit toen hij in de richting van de nursery begon te rennen. "Kom op, we moeten zeker zijn van hun veiligheid!"

Saffronkit leek erg goed gemutst door als leider genoemd te worden. Settledpaw genoot van het vrolijke optimisme dat de kit kende in hun spel. Ze waren zo onschuldig, zo onwetend over hoe eng de wereld kon zijn buiten de kampmuren. Hierbinnen was het gewoon altijd feest voor een kit: spelen, eten en slapen. Wat een leven. Hij beaamde nog dat ShadowClan de sterkste clan was. Settledpaw knikte instemmend. Toen werd Settledpaw verassend trouwe deputy genoemd. Hij spinde vrolijk. Sommige katten van zijn leefden droomde nog altijd van deputy worden. Settledpaw wilde niets liever dan zijn loyaliteit bewijzen aan zijn clan, deputy zijn had hij sinds zijn kittentijd niet meer aan gedacht. Maar om het kort benoemd te worden, hoewel was het door in een kit in een spel, voelde als een warm compliment. ‘Altijd tot uw dienst, Saffronstar,’ mauwde Settledpaw vrolijk met een respectvol knikje, waarna hij met speelse pretlichtjes opkeek en achter de kitten aan hobbelde op weg naar de nursery. Settledpaw keek zijn leider aan, en zag de angst in zijn ogen om weer naar binnen te moeten. ‘Ik check wel op vijanden,’ mauwde hij stellig, waarna hij zijn kop naar binnen stak en kort de nursery inkeek, waarna hij weer terugkwam naar de rosse kitten. ‘Helemaal veilig!’

Saffronkit begon luidkeels te spinnen toen hij wederom Saffronstar genoemd werd. Wat zou het toch geweldig zijn om daadwerkelijk de leider te zijn. Hopelijk zou hij dan ook zo'n trouwe deputy hebben als Tallstar nu heeft. Toen de kitten naast zich keek was Settledpaw verdwenen. Hij was zo in gedachten verzonken dat hij niet gehoord had dat zijn wijze deputy de nursary zou checken. Toen Settled terug kwam rapporteerde hij dat het helemaal veilig was. De rosse leader knikte naar zijn deputy en begon weer luidkeels te spinnen. Waar zouden ze nu heengaan? Van al het harde werkt begon de kitten honger te krijgen. Er zat dus maar een ding op! "We moeten naar de prooistapel! Misschien wil de vijand ons voedsel stelen!" Saffronkit had amper de woorden uitgesproken of zijn maag begon hard te knorren.

Zijn zorgvuldige inspectie van de veiligheid van de nursery werd goed ontvangen door zijn kitten leider. Die begon te knikken en te spinnen. Vervolgens werd aangekondigd dat ze de prooistapel moesten veilig stellen, want misschien wilde de vijand hun voedsel stelen. Goede gedachte van de kitten, als zijn luid knorrende maag zijn ware intentie niet zou verraden. Settledpaws snorharen trilden geamuseerd. Een hapje zou er altijd wel goed in komen, misschien zouden ze een muis kunnen delen. ‘Na u, wijze leider,’ mauwde Settledpaw dan ook geamuseerd. Zijn leider zou natuurlijk eerste keuze hebben op de prooistapel.

De kitten mocht van geluk spreken, zijn lange vacht bedekte zijn gezicht die van schaamte knalrood was geworden. Hopelijk zou Settledpaw niet boos worden dat hij duidelijk opzoek was naar een versnapering. Even keek de kitten schuldig naar zijn pootjes toen hij geduldig afwachtte wat Settledpaw's reactie zou zijn. Tot zijn grote verbazing stemde zijn deputy in om de prooistapel te beschermen. De kitten kon zijn vreugde amper verbergen en huppelde vrolijk richting de prooistapel. Hij was even vergeten dat hij de prooistapel natuurlijk zou moeten verdedigen. Toen hij zich dit weer besefte sprong de kitten weer terug in character en liep haastig verder terwijl hij goed om zich heen keek. "De kust is veilig!" zei de kitten toen ze de prooistapel bereikt hadden. De kitten slikte bij het aanzicht van een grote sappige muis die op de prooistapel lag. "We hebben hard gewerkt, dit moet beloond worden!" Zei de kitten met volle overtuiging waarna hij zijn hoofdje schuin hield en met aan voorzichtig vragende stem verder ging. "Zul... zullen we samen een muis delen? Alsjeblieft?"

Settledpaws groene ogen volgden de kitten. Hij was helemaal blij dat hij een hapje zou krijgen, hij was bijna vergeten dat hij leider was die het kamp aan het patrouilleren was. Bijna… Hij kwam na enkele stappen terug in karakter en Settledpaws snorharen trilden geamuseerd toen hij de kitten op rustige pas volgde. De kust was veilig. ‘Goed gedaan, Saffronstar!’ mauwde hij, om nog even een paar veren in zijn kont te steken. Toen kreeg hij opeens een opmerking. De kitten was pienter, zo kon hij een snack mooi in hun avontuur steken. Settledpaw knikte instemmend. ‘Oh ja, natuurlijk!’ mauwde hij. Wat was Saffronstar toch een bijzonder gulle leider! Toen kreeg hij toch opeens een vraag of ze een muis wilde delen. Als toestemming. Och, Saffronkit had dus toch manieren. ‘Klinkt als een goed plan. Kies er maar een uit!’ stemde hij snorrend toe. Wat kon een muis kwaad, het was bijna zonhoog en zo zou het tijd zijn voor dagelijkse lunch. En kittens moesten altijd goed gevoed zijn.

Rustig afwachtend op het antwoord begon zijn maagje nog harder te knorren. Zou Settledpaw het goed vinden dat ze samen wat van de prooistapel zouden delen? De kitten begon luidruchtig te snorren toen hij toestemming kreeg om een muis uit te zoeken. Snel rende Saffronkit om de prooistapel heen en eindigde tot slot bij de muis die als eerste zijn aandacht getrokken had. Voorzichtig pakte de rosse kitten de muis van de stapel en maakte een grote sprong naar de bruine kater toe. "Zonder deputy en clan is een leider niks, vandaar dat u, mijn waarde deputy, als eerste mag," zei de kitten nadat hij de muis voor Settledpaw neergelegd had. De kitten klapte volledig uit zijn rol toen hij de woorden uitgesproken had en zijn oogjes begonnen te tranen van het lachen.

Eindelijk leek hij uit zijn rol te komen en hij begon te lachen. Een grijns sierde Settledpaws gezicht. ‘Danku, grootse leider Saffronstar,’ grinnikte hij. Hij keek geamuseerd de rosse kitten aan, waarna hij zijn hoofd boog en een klein hapje nam van de muis. Smakelijk kauwde hij op zijn deel van de prooi, waarna hij het naar de kitten schoof. Hij slok zijn hapje door en knikte naar de kitten. ‘Ga los.’ Hey, Saffronkit had hard gewerkt. Hij verdiende zijn stukje prooi. Dankzij hem was namelijk het hele kamp veilig. Settledpaw ging zitten en gaf zijn borst enkele likken.

De kitten begon nog harder te gieren toen Settledpaw hem bedankte. Hij had moeite om zichzelf weer te kalmeren toen de prooi naar hem toe geschoven werd. Zijn buikje deed pijn van het lachen, maar dat weerhield de kitten er niet van om luidruchtig te snorren. "Dankje!," bracht de kitten uit voor hij zijn kopje naar de muis bracht en een hapje nam. Tevreden trok Saffronkit met zijn oortje terwijl hij luid smakkend van zijn voedsel genoot. Na een paar hapjes schoof de kitten de restjes weer naar zijn deputy en gaf wat onhandig een paar likken over zijn borst zoals hij Settledpaw had zien doen. "Dank je voor vandaag," piepte de kitten vrolijk voor hij zijn kopje tegen Settledpaw aandrukte. De kitten kon bijna niet wachten tot hij niet oud genoeg was om daadwerkelijk een patrouille bij te kunnen wonen. Een vrolijke en hoopvolle glans verscheen in de rosse kitten zijn oogjes. "Wanneer is oud genoeg ben, zullen we dan samen een keer op patrouille of verkenning uitgaan?"

Settledpaw keek tevreden toe hoe Saffronkit zich tegoed deed met de muis. Toen bedankte hij hem nog voor vandaan. ‘Natuurlijk,’ miauwde hij vriendelijk. ‘Geen probleem.’ Nee, het was een kleine moeite om even te spelen met een kitten. En als het zijn dag dan ook nog eens beter maakte, was het alleen maar leuker toch? Toen kwam al snel weer het hoge woord. Saffronkit wilde graag met hem op echte patrouille gaan als ze oud genoeg waren. Settlepaw lachte kort. ‘Ja natuurlijk!’ mauwde hij vrolijk. Dit was een terugkerend thema in Settledpaws leven, kittens beloven om mee op pad te nemen zodra ze apprentices waren. ‘Als je oud genoeg bent kan je meteen langskomen.’ Dat zou nog wel even duren voor de kitten. Hij was al groter, maar nog niet groot genoeg. Nog een aantal manen wachten en het zou zover zijn.

De kitten snorde toen Settledpaw instemde met zijn vraag. Als hij oud genoeg was, dan kon hij gelijk met de bruine tom mee op pad. Saffronkit had duidelijk moeite om zijn enthousiasme onder controle te houden en sprong van poot tot poot. Nogmaals gaf de kitten de apprentice een kopje terwijl hij luid aan het snorren was. "Ik denk dat ik maar weer eens terug moet naar huis, voor mn moeder ongerust wordt," bracht de kiten uit voor hij zich omdraaide. "Dank je voor vandaag en tot de volgende keer, trouwe deputy!" Luid lachend huppelde de kitten richting de nursery.

Settledpaw werd getackeld met kopjes door de snoezige rosse kitten. Settledpaw glimlachte breed. Hij had iemands dag weer verbeterd, en dat was alles waard. Saffronkit sprak dat hij maar weer eens naar huis moest, en Settledpaw knikte instemmend. ‘Dat lijkt me goed. Je moeder mag niet ongerust worden!’ Nee nee, Settledpaw moest er nog maar even een wijze les aan vast plakken. Hij glimlachte en knikte naar de kitten toen hij hem bedankte en terug naar de nursery huppelde. Settledpaw zwaaide hem nog na met zijn staart. ‘Doei, Saffronstar!’ Een glimlach sierde zijn gezicht toen hij hem nakeek, waarna hij zelf terug naar de apprentice den liep.

- Topic uit