Freedje
118
| |
|  Onderwerp: Too much.  ma 22 jul 2019 - 16:58 | |
| Viperpaw slaakte een overdreven kreet van opluchting toen zijn mentor aankondigde dat dit de laatste training was voor zijn final assesment, waarop zijn mentor hem met een droge blik aankeek, maar toch wel met een geamuseerde grijns. Ze hadden een hobbelig pad afgelegd de afgelopen moons en zijn mentor had af en toe grijze haren van hem gekregen, maar toch had Viperpaw wel het idee dat hij het goed gedaan had en dat zijn mentor heus niet zo’n hekel aan Viperpaw had als hij soms liet blijken. Viperpaw was dolgelukkig met het feit dat hij eindelijk zijn final assesment mocht gaan doen. Als hij hiervoor zou slagen, zou hij zijn warriornaam krijgen. Hij grijnsde nu al bij het idee dat hij aan Dewpaw kon vertellen dat hij zijn warriornaam zou krijgen. Of misschien had hij zijn warriornaam al als hij haar zou zien, dat zou eigenlijk nog beter zijn. Hij kon haar vast tien keer beter imponeren dan die zielige WindClan katertjes die zich in haar Clan bevonden. Er was er zelfs één gedood door een Clanmate van hem. Dat zei al genoeg over hoe sterk die katers daar waren, zogenaamd dan. Ze konden beter echte binken zoals hemzelf en Settleddust gebruiken. Settleddust, die hij had gefeliciteerd met zijn naam, maar waar hij nog altijd bepaalde spanningen mee had. Nou ja, dat zou vanzelf wel opgelost worden. Hij had echt geen zin om constant ruzie te hebben, dat zat nu eenmaal niet in zijn karakter. De training bleef maar duren en uiteindelijk leek zijn mentor het wel goed te vinden, want hij wenste Viperpaw succes met zijn final assesment die hij over enkele dagen mocht afleggen en ging toen weg. Viperpaw liep naar the Little Creek en liet zich vervolgens overdreven op de grond vallen. “Ik kan nooit meer opstaan,” zei hij dramatisch. “Mijn leven als warrior zal nooit beginnen omdat mijn mentor me als apprentice zijnde te hard heeft uitgebuit. Dit is het einde en… oh, hallo.” Met zijn kop half in het water, zijn lichaam nog op de droge kade, keek Viperpaw recht omhoog naar zijn denmate die daar opeens stond. Seaweedpaw, als hij het goed had. "Ben jij ook afgemat door je mentor?" vroeg hij ernstig. Want ja, wat moest hij anders zeggen? Dit was tamelijk awkward.
+ Eerste post voor Seaweedpaw |
|
